Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość częściowo w wyniku stwierdzenia nabycia spadku po matce, a częściowo w wyniku działu spadku. W 2020 roku sprzedała tę nieruchomość. Organ uznał, że przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku (w zakresie udziału w spadku) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ minął 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdof. Natomiast przychód ze sprzedaży części nieruchomości nabytej w drodze działu spadku, przekraczającej udział w spadku, podlega opodatkowaniu, gdyż 5-letni okres od nabycia tej części jeszcze nie upłynął.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.) oraz z dnia 30 marca 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazała Wnioskodawczyni.
UZASADNIENIE
W dniu 4 stycznia 2021 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 9 marca 2021 r. oraz z dnia 30 marca 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia 18 czerwca 2014 roku o stwierdzeniu nabycia spadku, Wnioskodawczyni nabyła po zmarłej (…), która była matką Wnioskodawczyni, spadek wprost w ¼ części. Rodzeństwo Wnioskodawczyni tj. 3 inne osoby, nabyły również spadek w ¼ części.
Dnia 3 marca 2016 roku dokonano działu spadku w ten sposób, iż Wnioskodawczyni nabyła własność całej nieruchomości, którą stanowiły niezabudowane działki, przy czym ustalono wówczas również, że w sytuacji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię będzie ona zobowiązana do przekazania 1/3 wartości zbywanej nieruchomości na rzecz dwóch osób będących rodzeństwem Wnioskodawczyni. Brat Wnioskodawczyni nabył własność nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę, która była uprzednio przedmiotem współwłasności w wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 18 czerwca 2014 roku.
13 listopada 2020 roku zawarto akt notarialny dokumentujący umowę sprzedaży warunkowej w wyniku którego, Wnioskodawczyni jako wyłączna właścicielka przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej jej majątek osobisty, zawarła warunkową umowę sprzedaży na podstawie której, postanowiła przenieść własność przedmiotowej nieruchomości na osoby trzecie.
Umowa ta była umową warunkową, ponieważ Skarb Państwa reprezentowany przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo (…), miał prawo do skorzystania z przysługującego mu prawa pierwokupu. Wobec faktu, że Skarb Państwa nie skorzystał z przysługującego mu prawa pierwokupu, dnia 7 grudnia 2020 roku, przeniesiono na rzecz osoby trzeciej własność nieruchomości, która nabyta została jak wspomniano powyżej na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w (…) 18 czerwca 2014 roku i w stosunku do której 3 marca 2016 roku dokonano działu spadku, który to dział spadku został dokonany przed notariuszem. Jak wspomniano powyżej w wyniku tego działu spadku z 3 marca 2016 roku Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką nieruchomości, w skład której wchodziły przedmiotowe działki, które były przedmiotem umowy przenoszącej własność- umowy sprzedaży z dnia 7 grudnia 2020 roku.
W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:
W związku z tym zadano następujące pytanie.
Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytej w części w drodze stwierdzenia nabycia spadku, a częściowo w wyniku dokonania działu spadku jako źródło przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., stanowi podstawę zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że w przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku, 5- letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku, czyli śmierci spadkodawcy tj. 26 maja 1993 roku. W związku z powyższym 5-cio letni termin upłynął już wiele lat przed momentem, w którym dokonywano działu spadku. Jeżeli Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości w grudniu 2020 roku, przychód uzyskany w ten sposób będzie podlegał opodatkowaniu stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłącznie w tym zakresie, który dotyczy otrzymanej części nieruchomości w wyniku działu spadku.
Przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 a-c wolne są od podatku dochodowego w całości, jeżeli ich nabycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
Ponieważ w przepisach brak jest wprost określenia, czy nabycie w drodze spadku obejmuje pojęcie nabycia nieruchomości poprzez stwierdzenie nabycia spadku, czy też dotyczy to czynności wyłącznie określanej, jako dział spadku, więc konieczne wydaje się odniesienie się do przepisów prawa cywilnego. Z przepisów prawa cywilnego zaś wynika, że spadek, to jest prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzą z chwilą jego śmierci na jednego lub kilku spadkobierców, a potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku. Skoro w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze stwierdzeniem nabycia spadku, a w wyniku tego stwierdzenia Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem spadku w ¼, więc należy uznać, że każdy ze współwłaścicieli jest właścicielem całej rzeczy, ale żaden nie jest właścicielem całości. Zatem jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego powinno stosować się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 kodeksu cywilnego).
Biorąc tę okoliczność pod uwagę należy uznać, że żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy. Rzecz, którą jest nieruchomość, jak i każda część tej rzeczy należy do wszystkich współwłaścicieli. Natomiast zniesienie wspomnianej współwłasności nastąpiło poprzez dział spadku, a uprawnionym do nabycia własności rzeczy w drodze działu spadku jest wyłącznie spadkobierca danego spadkodawcy, a zatem zasadne jest twierdzenie, że prawo to nabywa się w drodze dziedziczenia po spadkodawcy, a nie od innego spadkobiercy. Takie stanowisko zostało zawarte między innymi w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 27 października 2009 roku (sygn. 1 SA/GL 463/09).
Dlatego biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprawy, jeżeli spadek dziedziczyło 4 spadkobierców, każdy z nich po 1/4, to każdy z nich nabył określony ułamkowo udział spadkowy, a nie poszczególne przedmioty wchodzące do spadku. Ponieważ oczywistym jest, że wspólność ta nie jest tożsama z wspólnością w częściach ułamkowych, w rozumieniu przyjętym w art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, gdyż jej przedmiotem jest spadek, a nie rzecz, więc w wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku stanowi więc tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom.
Tak więc na skutek działu spadku nastąpiła jedynie konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Inaczej mówiąc - dział spadku jest czynnością wtórną do nabycia spadku. W istocie nie można bowiem nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez uprzedniego nabycia spadku.
W tym stanie rzeczy należy uznać, że nabycie nieruchomości nastąpiło faktycznie w momencie stwierdzenia przez Sąd nabycia spadku, a nie dopiero w momencie działu spadku.
W konsekwencji należy uznać, że wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. jest przychód uzyskany ze sprzedaży części nieruchomości, i to cały przychód, a nie tylko wynikający z wielkości udziału spadkowego.
Należy zwrócić uwagę, że przecież celem wprowadzenia analizowanego w niniejszej sprawie przepisu było wykluczenie podwójnego opodatkowania przychodu ze sprzedaży i innych praw majątkowych, których nabycie podlegało wcześniej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Wynika z tego, że z nabyciem mamy więc do czynienia, gdy dana czynność powoduje zwiększenie majątku osobistego Wnioskodawczyni. Tym samym nabycie w wyniku działu części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy, jest równoznaczne z nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., jeżeli następuje bez wzajemnych spłat i dopłat.
Przedmiotem opodatkowania powinno być wyłącznie przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni ponad posiadany przez nią udział w spadku przed dokonaniem czynności w postaci zawarcia umowy o dział spadku w dniu 3 marca 2016 roku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane we wniosku.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.
W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 1 stycznia 2019 r., w związku z opublikowaniem ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) – w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzono m.in. art. 10 ust. 5 i 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.
Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
Natomiast w myśl art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.
Z treści wniosku wynika, że na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 18 czerwca 2014 roku o stwierdzeniu nabycia spadku, Wnioskodawczyni nabyła po zmarłej matce spadek wprost w ¼ części. Rodzeństwo Wnioskodawczyni, tj. 3 inne osoby, nabyły również spadek w ¼ części. Dnia 3 marca 2016 roku dokonano działu spadku w ten sposób, iż Wnioskodawczyni nabyła własność całej nieruchomości (również w części ponad udział w spadku), którą stanowiły niezabudowane działki.
13 listopada 2020 roku zawarto akt notarialny dokumentujący umowę sprzedaży warunkowej w wyniku którego, Wnioskodawczyni jako wyłączna właścicielka przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej jej majątek osobisty, zawarła warunkową umowę sprzedaży na podstawie której, postanowiła przenieść własność przedmiotowej nieruchomości na osoby trzecie. Umowa ta była umową warunkową, ponieważ Skarb Państwa reprezentowany przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo (…), miał prawo do skorzystania z przysługującego mu prawa pierwokupu. Wobec faktu, że Skarb Państwa nie skorzystał z przysługującego mu prawa pierwokupu, dnia 7 grudnia 2020 roku przeniesiono na rzecz osoby trzeciej własność nieruchomości.
Data śmierci spadkodawczyni to 26 maja 1993 r. Spadkodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia 19 marca 1992 r. o stwierdzeniu nabycia spadku. Postępowanie to dotyczyło spadku po zmarłym mężu spadkodawczyni.
W konsekwencji, w odniesieniu do tej części udziału w nieruchomości, która została nabyta przez Wnioskodawczynię w drodze spadku (w części mieszczącej się w udziale w spadku) po matce, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ww. ustawy upłynął a tym samym nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od jej sprzedaży.
Odnosząc się natomiast do kwestii nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w drodze działu spadku ponad udział w spadku wskazać należy, że dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy, stanowi w myśl ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabycie nieruchomości lub prawa.
W analizowanej sprawie w wyniku dokonanego działu spadku w 2016 r. wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział w spadku, co oznacza, że dla tej części udziału w nieruchomościach przychód ze sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na to, że nie upłynął 5-letni okres, o którym mowa w przywołanym uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Reasumując, w odniesieniu do udziału w nieruchomości, który został nabyty przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po matce (w części mieszczącej się w udziale w spadku), pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ww. ustawy, upłynął wobec tego, dokonana przez Wnioskodawczynię w 2020 r. sprzedaż tej części nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast, rzeczona sprzedaż przedmiotowej nieruchomości – w części przypadającej na nabycie przez Wnioskodawczynię w drodze działu spadku ponad udział w spadku skutkuje dla Wnioskodawczyni powstaniem przychodu kwalifikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, ponieważ nastąpiła przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie (dział spadku).
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, że przedmiotem opodatkowania powinno być wyłącznie przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni ponad posiadany przez nią udział w spadku przed dokonaniem czynności w postaci zawarcia umowy o dział spadku w dniu 3 marca 2016 roku uznano za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane we wniosku.
W odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawczynię wyroku sądu wskazać należy, że jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.
Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili