0115-KDIT2.4011.938.2020.2.ENB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu części składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych w Holandii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 marca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu części składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych w Holandii.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, uzyskującym dochody z tytułu pracy najemnej (umowa o pracę na czas nieokreślony) wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba i faktyczny zarząd znajdują się w Niderlandach. Zgodnie z art. 15 ust. 3 polsko-niderlandzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca odprowadza należny podatek dochodowy od osób fizycznych tylko i wyłącznie w Polsce w formie comiesięcznych zaliczek na poczet należnego podatku. Składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia są potrącane i odprowadzane w Niderlandach przez pracodawcę. W roku 2017 Wnioskodawca został zobowiązany przez niderlandzkie organa skarbowe (Belastingdienst) do złożenia rocznych deklaracji podatkowych (Angifte C) za lata 2015 i 2016. W roku 2018 dodatkowo złożona została deklaracja (Angifte C) za rok 2017. Po ich złożeniu, Wnioskodawca został poinformowany o przyznaniu Mu zwrotu części składkowej tak zwanej „ulgi pracowniczej” (arbeidskorting). Wysokość składkowej części ulgi pracowniczej (arbeidskorting) jest zależna od wysokości obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne opłaconych w roku podatkowym w Niderlandach.

Po wyjaśnieniu wątpliwości co do zasadności przyznanych zwrotów oraz dopełnieniu niezbędnych formalności, przyznane kwoty zostały przelane na konto Wnioskodawcy w 2020 r. Analogiczna sytuacja będzie się powtarzać w kolejnych latach od roku 2018 aż do ewentualnej zmiany niderlandzkich przepisów na podstawie których zwrot ulgi jest przyznawany.

Od przelanych kwot Wnioskodawca odprowadził zaliczkę na poczet podatku dochodowego przeliczając ich wysokość na złotówki po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego przelew.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że środki otrzymane w ramach ulgi pracowniczej stanowią zwrot części opłaconych w Niderlandach składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne. Przez cały rok podatkowy składki te naliczane są w pełnej należnej kwocie, natomiast „ulga pracownicza” naliczana jest po złożeniu przez podatnika w administracji podatkowej Niderlandów Belastingdienst rocznej deklaracji Angifte C za dany rok podatkowy. Wysokość zwrotu uzależniona jest od wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym. Opłacone w Niderlandach składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zostały przez Wnioskodawcę odliczone od dochodu w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 15 ust. 3 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003r. Nr 216, poz. 210) żaden podatek dochodowy od uzyskanych przez Wnioskodawcę dochodów nie został w Niderlandach pobrany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota zwróconej ulgi pracowniczej faktycznie podlega opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznana ulga pracownicza nie jest dochodem wynikającym ze stosunku pracy i nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Ulga ta nie wynika też z nadpłaty obowiązkowych składek społecznych przez pracodawcę lecz z dotyczącego ulgi pracowniczej artykułu 8.11 niderlandzkiej ustawy o podatku dochodowym z roku 2001 (Wet inkomstenbelasting 2001, artikel 8.11. Arbeidskorting).

Jednakże w wypadku uznania kwoty ulgi pracowniczej za dochód podlegający opodatkowaniu w Polsce, wysokość należnego podatku powinna zostać naliczona po przeliczeniu jej z EUR na PLN z wykorzystaniem kursu NBP z dnia poprzedzającego przelew i opłacona najpóźniej do 20-tego dnia miesiąca następującego po postawieniu uznanych kwot do dyspozycji (daty przelewów z niderlandzkiej administracji podatkowej Belastingdienst).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie natomiast art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.

W myśl art. 26 ust 13b ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, nie dotyczy składek:

1. których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
2. odliczonych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (art. 26 ust. 13c ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, uzyskującym dochody z tytułu pracy najemnej (umowa o pracę na czas nieokreślony) wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba i faktyczny zarząd znajdują się w Niderlandach. Zgodnie z art. 15 ust. 3 polsko-niderlandzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca odprowadza należny podatek dochodowy od osób fizycznych tylko i wyłącznie w Polsce w formie comiesięcznych zaliczek na poczet należnego podatku. Składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia są potrącane i odprowadzane w Niderlandach przez pracodawcę. W roku 2017 Wnioskodawca został zobowiązany przez niderlandzkie organa skarbowe (Belastingdienst) do złożenia rocznych deklaracji podatkowych (Angifte C) za lata 2015 i 2016. W roku 2018 dodatkowo złożona została deklaracja (Angifte C) za rok 2017. Po ich złożeniu, Wnioskodawca został poinformowany o przyznaniu Mu zwrotu części składkowej tak zwanej „ulgi pracowniczej” (arbeidskorting). Wysokość składkowej części ulgi pracowniczej (arbeidskorting) jest zależna od wysokości obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne opłaconych w roku podatkowym w Niderlandach. Przyznane kwoty zostały przelane na konto Wnioskodawcy w 2020 r. Analogiczna sytuacja będzie się powtarzać w kolejnych latach od roku 2018 aż do ewentualnej zmiany niderlandzkich przepisów na podstawie których zwrot ulgi jest przyznawany.

Od przelanych kwot Wnioskodawca odprowadził zaliczkę na poczet podatku dochodowego przeliczając ich wysokość na złotówki po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego przelew.

Środki otrzymane w ramach ulgi pracowniczej stanowią zwrot części opłaconych w Niderlandach składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne. Przez cały rok podatkowy składki te naliczane są w pełnej należnej kwocie, natomiast „ulga pracownicza” naliczana jest po złożeniu przez podatnika w administracji podatkowej Niderlandów Belastingdienst rocznej deklaracji Angifte C za dany rok podatkowy. Wysokość zwrotu uzależniona jest od wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym. Opłacone w Niderlandach składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zostały przez Wnioskodawcę odliczone od dochodu w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 15 ust. 3 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 210) żaden podatek dochodowy od uzyskanych przez Wnioskodawcę dochodów nie został w Niderlandach pobrany.

W świetle powyższego należy podkreślić, że sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia społeczne, odliczonych uprzednio od dochodu została unormowana w art. 45 ust. 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

W konsekwencji, kwota zwróconych Wnioskodawcy składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zapłaconych w Holandii i odliczonych w Polsce od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy, podlega doliczeniu w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zwrot został otrzymany. Zatem wskazany we wniosku zwrot składek społecznych Wnioskodawca powinien doliczyć do dochodu w zeznaniu podatkowym składanym za 2020 r. Przychód ten powinien zostać przeliczony, stosownie do art. 11a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Ponadto należy zauważyć, że na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy, przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.

W przedstawionej we wniosku sytuacji nie było zatem konieczności opłacania zaliczki na podatek do 20-dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zwrot został otrzymany.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.