0115-KDIT3.4011.675.2020.3.AWO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.), uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2021 r. oraz w dniu 23 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 stycznia 2021 r. oraz 23 lutego 2021 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium kraju. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy polega na wytwarzaniu oprogramowania dla klientów Zleceniodawcy. Na obowiązki Wnioskodawcy składa się współtworzenie oraz projektowanie aplikacji, naprawa błędów oraz planowanie szczegółów implementacji.

Prawa autorskie są przenoszone na kontrahenta w ramach kwoty ustalonej z góry na umowie, a faktura za usługę programowania aplikacji wystawiana jest ostatniego dnia miesiąca (płatności z dołu).

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo˗rozwojową spełniającą definicję ustawową działalności badawczo˗rozwojowej wyrażoną w art. 5a ust. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), dalej jako: „uPIT”, zmierzającą do powstania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Działania podejmowane są w sposób systematyczny, zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W szczególności nie można uznać, że działania Wnioskodawcy są rutynowe, czy dotyczą tylko okresowych zmian.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo˗rozwojowych od podmiotów trzecich. Podkreślenia wymaga fakt, że utwory tworzone i modyfikowane przez Wnioskodawcę są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z póżn. zm.).

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę wymaga ciągłego pogłębiania wiedzy ze względu na wykorzystanie najnowszych technologii używanych do tworzenia aplikacji internetowych. Do takich technologii należą …, czy …, tym samym praca Wnioskodawcy wyróżnia innowacyjność i indywidualne podejście.

Wnioskodawca posługuje się standardowymi językami programowania, tj. … oraz …. Wnioskodawca ponosi szereg kosztów bezpośrednich, takich jak: sprzęt komputerowy ˗ komputer, monitor oraz laptop, tablet, licencje na zintegrowane środowisko programistyczne wykorzystywane do pracy (…) oraz akcesoria takie jak: kable, myszka, czy klawiatura (peryferia komputerowe).

Ewidencja związana z wytworzeniem kwalifikowanego IP jest prowadzona od początku według wzoru:

• opis projektu,
• czas rozpoczęcia i zakończenia projektu.

Ewidencja zawiera również wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wyodrębnienie kosztów bezpośrednich, o których mowa w art. 30ca ust. 4 uPIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję czasu przeznczonego na działalność badawczo˗rozwojowej, pozwalającą wskazać ilość godzin poświęconych na realizację projektów, objętych niniejszą preferencją podatkową. Ewidencja potwierdza objęcie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, jak również pozwala na monitorowanie efektów prac badawczo˗rozwojowych.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP Box, Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do rozliczenia za rok 2020. Wnioskodawca rozważa również możliwość złożenia korekty zeznania rocznego za rok 2019 stosując przedmiotową ulgę IP Box.

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku złożonym w dniu 28 stycznia 2021 r. dodano, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wytwarza oprogramowania dla klientów Zleceniodawcy od dnia 2 stycznia 2020 r. Od tego dnia Wnioskodawca posiada również kontrakt ze Zleceniodawcą.
2. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą, polegającą na badaniach aplikacyjnych, czyli rozumianych jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń – art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo szkolnictwie wyższym i nauce, a także prace rozwojowe ˗ rozumiane jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów lub usług – art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo szkolnictwie wyższym i nauce.
3. Działania Wnioskodawcy są działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Fakt współtworzenia oznacza, że Wnioskodawca w odniesieniu do niektórych projektów prowadzi je w większej grupie programistów, którzy jednak mają rozbieżne pola działania.
4. Efektem tych prac było, jest i będzie zaprojektowanie i stworzenie przez Wnioskodawcę produktów, które oferuje Wnioskodawca lub będzie oferował w swojej działalności i które w stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy mają nowy bardziej innowacyjny, ulepszony i bardziej funkcjonalny charakter. Działania Wnioskodawcy nie są rutynowe i okresowe i nie polegają na takich zmianach do tych produktów. Wszystkie efekty prac Wnioskodawcy, w związku z którymi Wnioskodawca uzyskał/uzyskuje przychody, których dotyczy wniosek zostały/zostaną przez Wnioskodawcę wytworzone w bezpośrednim związku z działalnością obejmującą te działania.
5. W przypadku współtworzenia, przenoszone są kolektywnie przez wszystkich współtwórców prawa autorskie do programu komputerowego na klienta. Zdarza się, że niektóre projekty polegają na stworzeniu części, które wymagają połączenia w całość, aby tworzyły program komputerowy, w takiej sytuacji wszyscy współtwórcy dokonując kompilacji dzieła kolektywnie przenoszą prawa autorskie, które chronione są poprzez art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej jako: „pr. aut.”).
6. Na pytanie tutejszego organu, czy wskazana w opisie sprawy okoliczność, że: „utwory tworzone i modyfikowane przez Wnioskodawcę są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z póżn. zm.)”, dotyczy powstawania tych praw po stronie Wnioskodawcy, tj. czy w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstają u Wnioskodawcy autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych? Jeśli tak, czy taki efekt prowadzonych przez Wnioskodawcę prac dotyczy:
   1. zarówno prac polegających na wytwarzaniu Oprogramowania (proszono o wskazanie, czy każde Oprogramowanie jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?);
   2. jak też prac polegających na wytwarzaniu części Oprogramowania (proszono o wskazanie, czy każda część Oprogramowania jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?) ˗ Wnioskodawca odpowiedział, że ochrona dotyczy wskazanych przypadków zarówno w punkcie a) i b). Natomiast każde wytworzone samodzielnie przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi osobny program komputerowy (chroniony przez art. 74 ust. 1 i 2 pr. aut). W przypadku wytwarzania części oprogramowania jest to sytuacja opisana bliżej w odpowiedzi na pytanie 5 (współtworzenie oprogramowania), gdzie wytworzona część nie jest samodzielna, wówczas jest współtworzona z innymi niezależnymi programistami będącymi „grupą programistów” działających na zlecenie Zleceniodawcy, wówczas następuje połączenie poszczególnych części w całość (prawa kolektywne) i takie połączenie jest objęte ochroną wynikająca z art. 74 ust. 1 i 2 pr. aut. i dalej zawsze w całości przeniesione na Zleceniodawcę oraz trzeci przypadek, gdy następuje rozwój oprogramowania (nowe funkcjonalności) po implementacji stanowi to osobny program komputerowy chroniony przez art. 74 ust. 1 i 2 pr. aut.
7. Poprzez modyfikowanie należy uznać twórczy rozwój w ramach prowadzonej działalności.
8. Odnosząc się do pytania dotyczącego okoliczności, czy w efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstaje odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ˗ Wnioskodawca wskazał, że jest to element zarówno tworzenia i rozwoju (modyfikowania) oprogramowania. Każda z tych czynności jest procesem podzielonym na etapy, którego finalnym produktem jest program komputerowy stanowiący całość. Fazy wskazane we wniosku są etapami. Niefortunnie wskazano to w niekoniecznie takiej kolejności, jednakże po generalnym zamyśle na tworzenie i rozwój dochodzi do fazy planowania szczegółowego (projektowania aplikacji), przewidywania rozwiązań szukania optymalnych metod rozwoju, tworzenia. Kolejno w fazie badań i rozwoju, Wnioskodawca próbuje stworzyć kody, prototypy wyłapuje swoje błędy, naprawia je, aż tworzy gotowe dzieło.
9. W odpowiedzi na pytanie, czy w efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstaje odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ˗ Wnioskodawca wskazał, że powieli wcześniejszą odpowiedź ˗ Każde wytworzone samodzielnie przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi osobny program komputerowy (chronione przez art. 74 ust. 1 i 2 pr. aut). W przypadku wytwarzania części oprogramowania jest to sytuacja opisana bliżej w odpowiedzi na pytanie 5 (współtworzenie oprogramowania) gdzie wytworzona część nie jest samodzielna wówczas jest współtworzona z innymi niezależnymi programistami będącymi „grupą programistów” działających na zlecenie Zleceniodawcy wówczas następuje połączenie poszczególnych części w całość (prawa kolektywne) i takie połączone jest objęte ochroną wynikająca z art. 74 ust. 1 i 2 pr. aut i dalej zawsze w całości przeniesione na Zleceniodawcę oraz trzeci przypadek, gdy następuje rozwój oprogramowania (nowe funkcjonalności) po implementacji stanowi to osobny program komputerowy chroniony przez art. 74 ust. 1 i 2 pr. aut.
10. Wnioskodawca jest zobligowany do rozwoju, jako użytkownik takiego oprogramowania. Zleceniodawca jest zobowiązany przekazać wszelkie materiały Wnioskodawcy w tym obecny kod, jednakże nie ma on prawa do przekazywania go osobom trzecim wypełnia to definicję użytkownika wyłącznego. Nie jest to jednak licencja wyłączna ustawowa zawarta na podstawie osobnej umowy. Wnioskodawca uzyskuje dochód z kwalifikowanych praw autorskich wliczonych w cenę usługi (z tworzonych i rozwijanych programów komputerowych).
11. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W odpowiedzi na pytanie dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych ˗ Wnioskodawca wskazał, że pytanie to nie dotyczy Wnioskodawcy.
12. Ewidencja jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ˗ oznacza, że prowadzona jest na bieżąco od dnia 2 stycznia 2020 r. (dnia rozpoczęcia działalności Wnioskodawcy).
13. Wnioskodawca prowadzi taką ewidencję w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
14. sprzęt komputerowy: komputer, laptop, monitor, tablet ˗ na nich bezpośrednio Wnioskodawca tworzy kod oprogramowania, bowiem jest to program komputerowy, wobec czego należy tworzyć go na komputerze, dzięki monitorowi Wnioskodawca widzi tworzony kod, który pisze i może przeprowadzić testy podobnie w przypadku tabletu może on prowadzić testy prototypów; akcesoria: mysz komputerowa, klawiatura, kable ˗ stanowią one integralną część sprzętu komputerowego, dzięki monitorowi Wnioskodawca widzi tworzony kod który pisze i może przeprowadzić testy w przypadku myszy, steruje On kursorem; licencja na zintegrowane środowisko programistyczne wykorzystywane do pracy (…) – jest potrzebne do bezpośredniego pisania kodów źródłowych, który jest rdzeniem programu komputerowego.
15. Wnioskodawca wskazuje, że opisane we wniosku wydatki stanowią właśnie szereg kosztów, co do których Wnioskodawca ma wątpliwości. Na dzień wysłania wniosku były to wszystkie koszty (katalog kompletny).
16. Właśnie peryferia komputerowe (akcesoria) są to: kable, myszka, klawiatura. Wnioskodawca chciał we wniosku podkreślić, że te koszty nazwane akcesoriami mają przymiot peryferiów komputerowych, czyli części składowych komputera, laptopa, tabletu.
17. Sprzęt komputerowy został uznany za środek trwały. Peryferia ze względu na swoją wartość nie, bowiem stanowiły one koszty uzyskania przychodu.
18. W odpowiedzi na pytanie, czy Wnioskodawca nabył/nabywa licencje na zintegrowane środowisko programistyczne dla potrzeb wytworzenia konkretnego oprogramowania albo konkretnej części oprogramowania? Czy Wnioskodawca wykorzystuje licencje na zintegrowane środowisko programistyczne do wytworzenia wszystkich oprogramowań albo części oprogramowania? ˗ Wnioskodawca wskazał, że nabył i nabywa taką licencję na zintegrowane środowisko programistyczne dla potrzeb wytworzenia wszelkiego oprogramowania – bowiem Wnioskodawcy lepiej i bardziej efektywnie pisze się programy na tym programie.
19. Odpowiadając na pytanie, czy przez sformułowanie: „Wnioskodawca ponosi szereg kosztów bezpośrednich takich jak sprzęt komputerowy - komputer, monitor oraz laptop, tablet, licencje na zintegrowane środowisko programistyczne wykorzystywane do pracy (…) oraz akcesoria takie jak kable, myszka czy klawiatura (peryferia komputerowe) ˗ należy rozumieć, że są to koszty na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo˗rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej ˗ Wnioskodawca podał: Tak należy rozumieć, że są to koszty na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo˗rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
20. Wnioskodawca uzyskuje i uzyskiwał dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenę usługi.
21. Wnioskodawca zawsze ponosi odpowiedzialność za swoje zaniechania i rezultat na zasadzie odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 kc).
22. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego. Zleceniodawca wyznacza generalny kierunek tworzenia i rozwoju, oraz ogólne ramy czasowe zlecenia.
23. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze tych czynności.
24. Wnioskodawca ma zamiar uwzględnić w roku 2020 wszystkie wskazane koszty: 1. sprzęt komputerowy – komputer, laptop, monitor, tablet; 2. akcesoria ˗ mysz komputerowa, klawiatura, kable; 3. licencja na zintegrowane środowisko programistyczne.
25. W roku 2019 nie prowadził działalności, tym samym nie poniósł kosztów. Wnioskodawca rezygnuje z pytania 4 ˗ bowiem nie prowadził on w tym roku działalności (zakres dotyczący korekty zeznania za rok 2019 ˗ przypis tutejszego organu).

Natomiast w uzupełnieniu wniosku złożonym dnia 23 lutego 2021 r. Wnioskodawca ˗ w odpowiedzi na pytanie:

1. „czy części, które wymagają połączenia w całość, aby tworzyły program komputerowy również podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych” ˗ wskazał ˗ „Tak, fragmenty kodu spełniają przy tym definicję utworu w rozumieniu art. 1 pr. aut i są chronione przez art. 74 ust. 1 pr. aut.”.
2. „czy w przypadku tworzenia niesamodzielnej części programu komputerowego, tj. w przypadkach, gdy wytworzona część nie jest samodzielna, wówczas jest współtworzona z innymi niezależnymi programistami, Wnioskodawcy ˗ do tej części ˗ przysługuje autorskie prawo do programu komputerowego, które podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych” ˗ potwierdził, że: „Tak, Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie zarówno do swojej części kodu, którą tworzy, jak i po złączeniu w jeden program komputerowy również do finalnego już produktu bowiem znajduje się w nim stworzony przez Wnioskodawcę kod (część całości kodu). Przenoszona jest każda z tych części, podlegająca ochronie praw autorskich wynikającej z art. 74 ust. 1 pr. aut.”,
3. „czy kolektywne przenoszenie przez wszystkich współtwórców praw autorskich do programu komputerowego na klienta oznacza, że każdy Współtwórca, a więc i Wnioskodawca, przenosi przysługujące mu prawo autorskie do danej części oprogramowania (składającej się na finalną całość programu komputerowego” ˗ podał: „Tak, oznacza to, że są przenoszone przez każdego z programistów, w tym Wnioskodawcę, prawa autorskie na Zleceniodawcę”.
4. „na czyją rzecz ˗ w przypadku kompilacji działa ˗ przenoszone jest prawo autorskie do określonej ˗ poddawanej kompilacji ˗ części (na Zleceniodawcę, jednego ze Współtwórców (czy podmiotem tym jest/był Wnioskodawca?), inny podmiot (jaki?)”, wskazał, że: „Przenoszone są na Zleceniodawcę”.
5. „czy termin prawa kolektywne należy utożsamiać z podlegającym ochronie prawem autorskim do „połączenia”, czy też z podlegającymi ochronie prawami autorskimi przysługującymi (odrębnie) każdej z podlegających łączeniu części” ˗ podał, że: „Należy utożsamiać je z podlegającymi ochronie prawami autorskimi przysługującymi (odrębnie) każdej z podlegających łączeniu części”.
6. „czy kolektywne przenoszenie praw autorskich (również) zawiera się w dochodach Wnioskodawcy z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi” podał, że: „Tak, znajduje się w dochodach Wnioskodawcy z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (zakres pytań ostatecznie sprecyzowany w złożonym uzupełnieniu).

1. Czy utwory wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, a opisane w stanie faktycznym, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej?
2. Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy o świadczenie usług z kontrahentem Wnioskodawcy?
3. Czy koszty na zakup sprzętu komputerowego, akcesoriów oraz licencji na zintegrowane środowisko wskazane przez Wnioskodawcę stanowią koszty mogące zostać zakwalifikowane do „litery a” obliczenia wskaźnika nexus?

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 ˗ Wnioskodawca podkreślił, że utwory powstające w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, spełniają wszystkie przesłanki, aby uznać je za kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Za takie ustawodawca w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, traktuje m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest jego ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo˗rozwojowej. W przedmiotowym wniosku.

Wnioskodawca wskazał, że przejaw Jego działań prowadzonych w ramach działalności gospodarczej stanowi działalność badawczo˗rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 uPIT. Jego praca spełnia bowiem definicje prac badawczych zgodnie z art. 4 ust. ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, z późn. zm.), dalej jako: „uPSWN”, oraz prace rozwojowe wynikające z art. 4 ust. 3 uPSWN. Wnioskodawca wskazuje, że w ramach działalności m.in. „tworzy” i „rozwija” oprogramowanie, co ustawodawca wymaga, aby uznać je za prace badawcze.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca również współtworzy prawa autorskie, jednak robi to w zakresie własnych prac badawczo˗rozwojowych. Wnioskodawca podkreślił, że w przypadku współtworzenia z innymi programistami praw autorskich, następuje kolektywne przeniesienie praw autorskich na Zleceniodawcę.

Wnioskodawca podał również, że każde rozwijane oprogramowanie stanowi osobny program komputerowy. Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę, są programami komputerowymi, podlegającymi osobnej ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów do IP Box (pkt 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdzono ponadto, że pojęcie to należy traktować szeroko. Wnioskodawca w takim przypadku wytwarza program komputerowy. Nadto, jak zostało wyżej podkreślone, podlega ono ochronie prawnej.

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 ˗ Wnioskodawca wskazał, że może On opodatkować dochód z prowadzonej działalności polegającej na przenoszeniu praw autorskich z tworzonego oprogramowania stawką 5% korzystając z ulgi wskazanej w art. 30ca i art. 30cb uPIT.

Wnioskodawca uważa, że spełnia wszystkie przesłanki, które umożliwiają opodatkowanie takich dochodów 5% podatkiem. Przede wszystkim, w prowadzonej działalności gospodarczej, Jego zdaniem, prowadząc badania aplikacyjne i prace rozwojowe tworzy, współtworzy i rozwija programy komputerowe. Wskazać należy, że Wnioskodawca tworząc takie programy, które podlegają ochronie wynikającej z art. 74 ust. 1 pr. aut. przenosi je samodzielnie lub kolektywnie na rzecz Zleceniodawcy. Wnioskodawca od początku i na bieżąco prowadzi ewidencję IP Box, co więcej ponosi koszty bezpośrednio związane z jego pracami badawczo˗rozwojowymi.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 uPIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Wnioskodawca podkreślił, że w odesłaniu do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.) w art. 1 ustawodawca wskazuje, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). W myśl art. 30cb ust. 1 uPIT, podatnik zobowiązany jest zaprowadzić ewidencję, która umożliwia wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach – tu podatkowych. Prowadzenie ksiąg rachunkowych (podatkowych) w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz dokonywać stosownych zapisów w księgach.

W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na to, że Wnioskodawca spełnia te wszystkie przesłanki ma prawo do opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw autorskich w stawce 5%.

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania oznaczonego numerem 3 ˗ Wnioskodawca wskazał, że będzie On mógł zaliczyć wskazane niżej koszty przy obliczaniu wskaźnika Nexus zaliczajac je do litery „a” wskaźnika.

Ustawodawca w art. 30ca ust. 4 uPIT, wskazuje, ze podatnik chcący skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej, zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik nexus. Jedną ze składowych mających zastosowanie w przedmiotowym wskaźniku, są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnośc badawczo˗rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zastrzeżono przy tym, że nie wszystkie koszty uznać można za kwalifikowane. Nie są bezpośrednio związane z kwalfikowanym prawem własności intelektualnej wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Wnioskodawca podkreślił, że ustawodawca posłużył się tu katalogiem otwartym takich kosztów. Jednak, wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej.

Głównymi kosztami Wnioskodawcy w prowadzonej działalności są koszty bezpośrednio związane z działalnością polegającą na realizacji praw autorskich opisanych szeroko w stanie faktycznym tj.:

1. sprzęt komputerowy – komputer, laptop, monitor, tablet ˗ na nich bezpośrednio Wnioskodawca tworzy kod oprogramowania, bowiem jest to program komputerowy wobec czego należy tworzyć go na komputerze, dzięki monitorowi Wnioskodawca widzi tworzony kod, który pisze i może przeprowadzić testy podobnie w przypadku tabletu może on prowadzić testy prototypów;
2. akcesoria ˗ mysz komputerowa, klawiatura, kable ˗ stanowią one integralną część sprzętu komputerowego, dzięki monitorowi Wnioskodawca widzi tworzony kod, który pisze i może przeprowadzić testy w przypadku myszy, steruje on kursorem;
3. licencja na zintegrowane środowisko programistyczne wykorzystywane do pracy (…) – jest potrzebne do bezpośredniego pisania kodów źródłowych, które są rdzeniem programu komputerowego.

W ocenie Wnioskodawcy, są to koszty bezpośrednie, a więc takie, których wartość powinna zostać zaliczona przy obliczaniu wskaźnika Nexus.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4˗9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo˗rozwojowej ˗ oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 wskazanej wyżej ustawy, przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych ˗ oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo˗rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo˗rozwojowych.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

-----------------

a + b + c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a ˗ prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo˗rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b ˗ nabycie wyników prac badawczo˗rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c ˗ nabycie wyników prac badawczo˗rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d ˗ nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wyżej wskazany wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo˗rozwojowych prowadzonych przez Podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo˗rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 omawianej ustawy).

Ponadto należy wskazać, że Podatnik, który ma zamiar skorzystać ze wskazanej preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo˗rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2˗4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 wskazanej wyżej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 analizowanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia na bieżąco wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo˗rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zmierzającą do powstania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jest to działalność twórcza, polegająca na badaniach aplikacyjnych, czyli rozumianych jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń – art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo szkolnictwie wyższym i nauce, a także prace rozwojowe ˗ rozumiane jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów lub usług – art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do zawartego we wniosku wskazania, działania podejmowane są w sposób systematyczny, zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W szczególności nie można uznać, że działania Wnioskodawcy są rutynowe, czy dotyczą tylko okresowych zmian. Jak wskazano we wniosku utwory tworzone (również w zakresie niesamodzielnych części oprogramowania) i modyfikowane przez Wnioskodawcę są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym, skoro prowadzona działalność obejmująca między innymi tworzenie oprogramowania lub jego części, stanowi działalność badawczo˗rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tworzone przez Wnioskodawcę w ramach takiej działalności utwory (oprogramowanie lub jego części), podlegające ww. ochronie prawnej, stanowić mogą kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. autorskie prawa do programów komputerowych.

Z okoliczności sprawy wynika ponadto, że Wnioskodawca uzyskuje dochody z wyżej wskazanych kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie usługi, tj. dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazał Wnioskodawca, w ramach swojej działalności prowadzi On szczegółową ewidencję czasu przeznaczonego na działalność badawczo˗rozwojową, pozwalającą wskazać ilość godzin poświęconych na realizację projektów, objętych niniejszą preferencją podatkową. Ewidencja potwierdza objęcie podstawy opodatkowania stawkę preferencyjną, jak również pozwala na monitorowanie efektów prac badawczo˗rozwojowych. Wnioskodawca prowadzi pozaksięgową ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów od dnia 2 stycznia 2020 r. (dnia rozpoczęcia działalności Wnioskodawcy). Wnioskodawca prowadzi ewidencję w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja zawiera wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i kosztów bezpośrednich, o których mowa w art. 30ca ust. 4 uPIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca wypełnia więc obowiązki wynikające z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję spełniającą warunki wskazane w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, może on opodatkować sumę ww. kwalifikowanych dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnych, tj. autorskich praw do programów komputerowych w zeznaniu rocznym za rok 2020 preferencyjną 5% stawką podatkową.

Wyeksponować w tym miejscu należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących ustalania wskaźnika nexus (możliwości uznania wydatków wymienionych w złożonym wniosku za koszty mogące zostać zakwalifikowane do „litery a” obliczenia wskaźnika nexus), wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ważne jest zatem, aby przy ustalaniu wskaźnika nexus, pamiętać by istniał związek pomiędzy:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Podkreślić przy tym należy, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przyjąć więc trzeba, że jeżeli Podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo–rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca poniósł wydatki bezpośrednio związane z tworzonym oprogramowaniem, tj.:

• sprzęt komputerowy – komputer, laptop, monitor, tablet;
• akcesoria ˗ mysz komputerowa, klawiatura, kable;
• licencję na zintegrowane środowisko programistyczne.

Stosownie do wskazania Wnioskodawcy, wyżej wymienione koszty są bezpośrednio związane z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości uznania za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo–rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanych wyżej wydatków, należy stwierdzić, że opisane wydatki – w zakresie w jakim przeznaczone są na działalność badawczo˗rozwojową Wnioskodawcy – mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu wskaźnika nexus ˗ art. 30ca ust. 4 ustawy (litera „a” wzoru).

Przy czym wskazać należy, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środków trwałych, które podlegają amortyzacji podatkowej, w kosztach uzyskania przychodów uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne.

Ze wskazanych wyżej względów, stanowisko Wnioskodawcy – również w tej części – należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując, przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, należało więc uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 ˗ 300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.