Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest tworzenie oprogramowania komputerowego. Uważa, że dochody uzyskiwane ze sprzedaży praw autorskich do wytwarzanych programów powinny być opodatkowane preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego, zgodnie z przepisami tzw. IP Box (art. 30ca ustawy o PIT). Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę są utworami chronionymi prawem autorskim, a jego działalność w zakresie ich wytwarzania spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej. W związku z tym, dochody Wnioskodawcy ze sprzedaży praw autorskich do tych programów mogą być opodatkowane preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego, pod warunkiem prowadzenia odpowiedniej ewidencji kosztów i przychodów, zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o PIT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 2 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Podstawowym przedmiotem prowadzonej działalności jest tworzenie oprogramowania komputerowego (działalność w zakresie IT) (dalej jako systemy, programy). Jak zostanie wskazane w dalszej części wniosku jest to działalność, która w ocenie Wnioskodawcy może (w zakresie dochodów uzyskiwanych od 2019 r.) podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30ca ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Działalność ta jest prowadzona od 2014 r. Wnioskodawca zakłada że będzie ona prowadzona w kolejnych latach. Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie są przez Wnioskodawcę zakładane zmiany w tym zakresie. Działalność jest przez Wnioskodawcę prowadzona z obszaru Polski. Wnioskodawca nie posiada zakładu za granicą. To w Polsce Wnioskodawca prowadzi prace mające na celu wytworzenie programu komputerowego. Natomiast kontrahentami Wnioskodawcy (czyli podmiotami na rzecz których są sprzedawane autorskie prawa do programów komputerowych) mogą być zarówno podmioty krajowe, jak i zagraniczne. Jednak to nie powinno wpływać na klasyfikację podatkową tych dochodów, gdyż w dalszym ciągu podlegają one opodatkowaniu na obszarze Polski. Na moment składania niniejszego wniosku działalność Wnioskodawcy skupia się na wytwarzaniu praw do programów komputerowych i uzyskiwania przychodów z tego tytułu. Jednocześnie może się zdarzyć że Wnioskodawca realizuje na rzecz swoich kontrahentów inne zadania, które nie dotyczą wytwarzania programów komputerowych. W takim przypadku odpowiednia część wynagrodzenia, odpowiadająca czasowi pracy nad programami będzie w ocenie Wnioskodawcy dochodem ze sprzedaży praw do programów komputerowych. Jednocześnie, w sytuacji w której Wnioskodawca uzyskiwałby w przyszłości dochody z innych tytułów jak przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych, to wówczas te inne dochody nie będą podlegały opodatkowaniu na preferencyjnych zasadach, określonych w art. 30ca ustawy o PIT. Dochody uzyskane w ramach prowadzonej działalności podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ustawy o PIT. Planowane jest, że ta forma opodatkowania będzie nadal stosowana w kolejnych latach. Ewidencja podatkowa jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zakłada że ewidencja będzie prowadzona w tej formie również w latach kolejnych. W 2020 r. Wnioskodawca wykonywał usługi w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego na rzecz dwóch klientów. W tym zakresie były przez Wnioskodawcę realizowane następujące programy:
Oprogramowanie to obejmuje m.in.: aplikację dla przedstawicieli handlowych, obsługę procesów produkcyjnych oraz narzędzia analityczne do optymalizacji tych procesów. W przypadku tego programu Wnioskodawca współpracuje z firmą programistyczną, która uzyskała zlecenie na wyprodukowanie danego programu. Firma ta podzleca wykonanie określonych modułów (funkcjonalności) dla poszczególnych współpracujących z nią programistów (w tym Wnioskodawcy). Aplikacje te są wytwarzane na zamówienie użytkowników programu, uwzględniają one wytyczne co do funkcjonalności programów, zgłaszane przez użytkownika programu. Natomiast Wnioskodawca odpowiada za ich wytwarzanie. Oczywiście w kolejnych latach usługi w zakresie tworzenia programów komputerowych mogą być realizowane na rzecz innych kontrahentów. Działalność jest prowadzona samodzielnie przez Wnioskodawcę (nie zatrudnia on pracowników). Wnioskodawca samodzielnie tworzy programy uwzględniając wytyczne przedstawione przez klientów. Programy są opracowywane na podstawie własnej wiedzy i umiejętności posiadanej przez Wnioskodawcę. W toku tworzenia programów Wnioskodawca wykorzystuje przede wszystkim następujące języki programowania: `(...)` + `(...)`.
W zależności od wymagań klientów w przyszłych zleceniach mogą być wykorzystane nowe technologie. W ocenie Wnioskodawcy, uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności programistycznej stanowią przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakładane jest, że tożsame przychody z tego tytułu uzyskiwane w przyszłości będą również stanowić przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego.
W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę sposób prowadzenia przez Niego działalności gospodarczej, który jest opisany w treści wniosku, prowadzona działalność w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego spełnia (i jest zakładane że będzie spełniała w przyszłości) definicję działalności badawczo-rozwojowej. Jest to działalność o charakterze twórczym, podejmowana w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona działalność spełnia definicję prac rozwojowych – tj. obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje posiadaną wiedzę, i umiejętności w zakresie wytwarzania programów komputerowych, w tym w zakresie języków programowania i narzędzi, które są wykorzystywane w procesie wytwarzania programów komputerowych, odpowiadającym indywidualnym potrzebom użytkownika programu. Jednocześnie nie jest wykluczone nabywanie i wykorzystywanie w procesie tworzenia programów nowej, niewykorzystywanej dotychczas przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności. Powyższe dotyczy również działalności dotyczącej rozwijania programów (tworzenia aktualizacji, nowych modułów dla programów). Wnioskodawca zakłada również, że prowadzona w przyszłości działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania programów komputerowych lub ich części także będzie spełniać definicję prac rozwojowych. Programy tworzone przez Wnioskodawcę, mają charakter unikalny, zarówno z punktu widzenia Wnioskodawcy (który tworzy programy indywidualne dla danego kontrahenta), jak i dla tych kontrahentów (którzy zlecili realizację programu właśnie Wnioskodawcy). Wnioskodawca za każdym razem musi indywidualnie podchodzić do kolejnego zadania (utworzenia lub wprowadzenia modyfikacji do danego programu). W przypadku pierwszego programu (platforma on-line promująca zdrowy tryb życia) w ocenie Wnioskodawcy istotną kwestią jest to że usługa odchudzania ma swój niepowtarzalny charakter, w tym algorytmy doboru diet i treningów, co sprawia że jest on dopasowany do danego użytkownika (np. pod kątem jego wieku, płci, trybu życia, rodzaju wykonywanej pracy). Również w przypadku drugiego programu (kompleksowe oprogramowanie tworzone na rzecz firmy produkującej zadaszenia tarasowe) należy wskazać, że już sama działalność producenta ma innowacyjny charakter. Oprogramowanie, w którego procesie tworzenia uczestniczy Wnioskodawca jest dostosowane pod potrzeby danej firmy, spełniając jego wymagania. Innowacyjny charakter programów jest oczywiście związany z tym, że programy tworzone (i rozwijane) przez Wnioskodawcę muszą spełniać wszystkie wymagania klientów, dotyczące ich kompletności, szybkości działania, bezpieczeństwa użytkowania, możliwości używania na różnych urządzeniach elektronicznych (np. na telefonach komórkowych).
Wnioskodawca odpowiada za tworzenie programów komputerowych (lub określonego modułu programu) od podstaw, dlatego też nie można uznać, żeby działalność Wnioskodawcy skupiała się na wykonywaniu rutynowych i okresowych zmian w programach. Wnioskodawca, opracowuje i tworzy na rzecz klienta nowe programy komputerowe (lub też odpowiada za wprowadzenie określonego modułu/funkcjonalności do programu). Są to programy unikalne, tworzone na rzecz danego użytkownika programu. Tym samym Wnioskodawca przy tworzeniu programu uwzględnia indywidualne wymagania, potrzeby i specyfikę użytkownika programu. W ocenie Wnioskodawcy powyższe sprawia, że ciężko by było znaleźć programy, które również kompleksowo spełniałyby wszystkie wymagania przedstawiane przez kontrahentów. Taką zaletę mają tylko programy dedykowane - indywidualnie wytworzone pod danego kontrahenta. Tym samym, programy te mają charakter innowacyjny, zarówno z punktu widzenia Wnioskodawcy (który taki program tworzy na rzecz danego podmiotu), jak i z punktu widzenia użytkowników programów (który zleca wykonanie programu, tworzonego na indywidualne zlecenie, który to program spełnia jego wymagania). Zmiany wprowadzane w programach również mają charakter indywidualny (nie mają one charakteru zmian rutynowych i okresowych). Tym samym można powiedzieć że wprowadzenie zmiany jest kolejnym (nowym) zadaniem dla Wnioskodawcy. Za każdym razem mają one bowiem charakter unikalny, tak jak i wymagania klientów. Zmiany te mają na celu spowodowanie, aby program jak najlepiej działał i spełniał wymagania klienta oraz użytkowników programu. Brak wprowadzania takich zmian do programu spowodowałby, że taki program przestałby być konkurencyjny. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter systematyczny. Jej celem jest opracowanie i wytworzenie programu, który będzie miał kompleksowy charakter i będzie spełniał wszystkie wymagania użytkowników programu (w zakresie użyteczności oraz funkcjonalności programów). Wytworzenie programu komputerowego jest procesem rozłożonym w czasie - tym samym prace nad wytworzeniem programu nie mają charakteru jednorazowego, sporadycznego. Jak zostało już wskazane, działania Wnioskodawcy mają prowadzić do wytworzenia docelowej wersji programu. Co zostało kilkakrotnie potwierdzone z powyższym wiąże się konieczność dokonywania zmian w programie. Powyższe ma na celu z jednej strony wyeliminowanie znalezionych błędów, a także dodanie przydatnych funkcji (modułów). Dzięki temu może być stworzona wersja programu najpełniej spełniająca wymagania danego kontrahenta. Wnioskodawca uważa, że kwestia tego, czy prowadzona przez Niego działalność spełnia definicję prac rozwojowych nie musi być elementem stanu faktycznego. Jest bowiem oczywiste, że jeżeli działalność Wnioskodawcy spełnia definicję prac badawczo-rozwojowych (i jednocześnie są spełnione pozostałe warunki wskazane w przepisie) to wówczas uzyskiwane przez niego dochody z tej działalności mogą podlegać opodatkowaniu na zasadach z art. 30ca ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).
Autorskie prawa do tworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych podlegają ochronie prawnej na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi na kontrahenta majątkowe prawa autorskie do programów komputerowych w ramach wynagrodzenia objętego umową. Powyższe oznacza że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. W treści umów zawieranych z kontrahentem znajdują się postanowienia dotyczące przeniesienia praw autorskich w ramach wynagrodzenia za świadczone usługi. W przypadku pierwszego z kontrahentów jest podpisana umowa, której przedmiotem jest kompleksowa obsługa informatyczna ze stałą opłatą miesięczną. W zakres obowiązków Wnioskodawcy wchodzi wytwarzanie oprogramowania. Opłata miesięczna uwzględnia przeniesienie praw autorskich do wytworzonego kodu programistycznego na rzecz kontrahenta. W tym przypadku jeżeli w trakcie miesiąca Wnioskodawca realizowałby różne działania na rzecz kontrahenta to wówczas na podstawie czasu pracy spędzonego nad danymi zadaniami ustalałby w jakiej części jego wynagrodzenie dotyczy przeniesienia praw do programów komputerowych. Natomiast w przypadku drugiego kontrahenta, rozliczenia są dokonywane według stawki godzinowej. Na tej podstawie Wnioskodawca jest w stanie ustalić jaka część jego wynagrodzenia dotyczy czynności związanych z wytworzeniem programu komputerowego, a jaka z realizacją innych zadań. Również w tym przypadku nie ma ustalonej odrębnej opłaty za przeniesienie praw autorskich do wytworzonego kodu następuje to w ramach wynagrodzenia za realizację usługi. W przypadku tej umowy niektóre zadania są realizowane bezpośrednio na rzecz producenta zadaszeń i wówczas rozliczenie następuje bezpośrednio na rzecz klienta końcowego. Zgodnie z ustawą o PIT dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę dotyczący sprzedaży praw do programów komputerowych stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca w ramach zawartych umów z kontrahentami przenosi na ich rzecz autorskie prawo majątkowe do programów komputerowych. W związku z powyższym kontrahenci stają się właścicielami oprogramowania. Powyższe dotyczy zarówno sytuacji, w której Wnioskodawca odpowiada za stworzenie całego programu komputerowego, jak i za stworzenie danego modułu (funkcjonalności) do programu. Zgodnie z warunkami współpracy ustalonymi z Kontrahentami mają oni prawo do wykonywania zależnych praw autorskich do wytworzonych oprogramowań. Należy więc uznać ze Kontrahenci mają prawo do dokonywania takich modyfikacji, a także zlecenia takich modyfikacji podmiotom trzecim. Specyfika programów komputerowych powoduje, że w ich przypadku występuje stała potrzeba unowocześniania (modyfikacji) programów. W ocenie Wnioskodawcy rzadko kiedy można mówić o zakończonej (finalnej) wersji programu, którego nie da się unowocześnić. W toku bowiem używania programu może się pojawić bowiem potrzeba jego unowocześnia (np. wprowadzenia nowej funkcjonalności, ulepszenia działania lub rozwinięcia działania na danych urządzeniach). Dla zapewnienia konkurencyjności oprogramowanie powinno być sukcesywnie unowocześniane. W ramach zawartej umowy z kontrahentami (nabywcami praw autorskich do programów komputerowych) Wnioskodawca może odpowiadać nie tylko za wytworzenie pierwotnej wersji programu ale również za jego sukcesywne rozwijanie, zgodnie z potrzebami kontrahenta. W zakresie wprowadzania modyfikacji i ulepszeń do programów, Wnioskodawca działa na podstawie umowy zawartej z kontrahentem. Na podstawie tej umowy Wnioskodawca nie staje się właścicielem, współwłaścicielem już istniejącego oprogramowania, ani też nie używa tego oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej. Jest mu ono udostępniane w celu wprowadzenia określonej modyfikacji programu (kodu źródłowego do programu) związanej np. z wprowadzeniem nowej funkcjonalności do programu. Nie jest z tego tytułu Wnioskodawca obciążany wynagrodzeniem. Jest to bowiem działanie niezbędne do tego aby Wnioskodawca mógł np. dodać nowy moduł do programu komputerowego (który musi być kompatybilny z programem macierzystym). Rolą Wnioskodawcy w przypadku takich prac jest zasadniczo tworzenie nowego oprogramowania (modułu, części oprogramowania) (której odzwierciedleniem jest nowy kod źródłowy, który oczywiście staje się częścią kodu źródłowego macierzystego programu). W stosunku do nowego oprogramowania (części oprogramowania), które tworzy Wnioskodawca, jest on oczywiście właścicielem tego oprogramowania, które zostaje sprzedane na rzecz kontrahenta. Możliwość wprowadzania zmian (ulepszeń) w programach jest jedną z cech charakterystycznych programów komputerowych, w przypadku których możliwe (a często też konieczne) jest wydawanie kolejnych wersji tego programu. Powyższe ma na celu oczywiście zapewnienie, aby program spełniał wszelkie wymogi stawiane przez użytkowników programu. Można powiedzieć że dzięki temu dochodzi się do wersji docelowej programu. W wyniku ulepszenia (modyfikacji) oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Podstawowym efektem dokonywania ulepszeń oprogramowania jest bowiem wytworzenie nowej części kodu źródłowego (który stanowi program komputerowy). Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę (zarówno w ramach stworzenia pierwotnej wersji programu, jak i prowadzenia prac mających na celu ulepszenie i rozwinięcie pierwotnie wytworzonego oprogramowania), powinien być uznawany za utwór podlegający ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z punktu widzenia Wnioskodawcy jest to utwór kompletny – Wnioskodawca może odpowiadać za wytworzenie określonej części programu. Należy w tym zakresie wskazać, że zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Natomiast niezależną kwestią jest to, że z punktu widzenia użytkownika danego programu dany program komputerowy wytworzony przez Wnioskodawcę może być częścią większego programu.
Również z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, aby powyższa kwestia miała znaczenie dla klasyfikacji uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów, które powinny być uznane za kwalifikowane przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, co powinno Wnioskodawcy pozwolić na opodatkowanie tych dochodów 5% stawką podatku. Wnioskodawca w związku z przeniesieniem praw autorskich do programu komputerowego (w tym również programu komputerowego utworzonego w związku z ulepszeniem/modyfikacją oprogramowania), osiągnie dochód, który w ocenie Wnioskodawcy powinien być uznawany za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jako dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria samodzielnej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5b ustawy o PIT. W zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy za rezultat prowadzonej działalności należy wskazać, że Wnioskodawca podejmuje współpracę z klientami, czyli podmiotami zainteresowanymi wytworzeniem danego programu. To właśnie z klientami są podpisane umowy o współpracy, na podstawie których Wnioskodawca tworzy programy i przenosi autorskie prawo majątkowe do tych programów. Klient może być choć nie musi użytkownikiem końcowym tego programu. Użytkownikami programu mogą być również osoby trzecie – tak jest właśnie w sytuacji programów tworzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca przenosząc autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego nie ponosi bezpośredniej odpowiedzialności wobec osób trzecich za błędy w działaniu programu, a jest ona najprawdopodobniej ponoszona przez kontrahentów, jako nabywców praw do programu i podmiotów, które udostępniają dany program dla swoich klientów.
Wnioskodawca za prawidłowe działanie programu odpowiada wobec swoich kontrahentów (nabywców praw do programu). Nie jest również planowane aby powyższe zmieniło się w przyszłości. Wnioskodawca w dalszym ciągu planuje tworzyć programy dla kontrahentów, z którymi zawiera stosowne umowy i na których rzecz ponosi odpowiedzialność. Wnioskodawca dysponuje swobodą pod kątem określania miejsca i czasu wykonywania prac nad realizacją poszczególnych programów. Nie podlega w tym zakresie kierownictwu kontrahentów zlecających czynności. Nie jest również zakładane, aby powyższe zmieniło się w przewidywalnej przyszłości. Oczywiście powyższe nie wyklucza, ustaleniu we współpracy ze zlecającym, uwzględniając wytyczne użytkowników programu, terminów do których mają zostać zrealizowane poszczególne prace. Jednak Wnioskodawca samodzielnie decyduje o właściwym rozplanowaniu swoich zadań. Wnioskodawca ponosi (i będzie ponosił w przyszłości) ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Przede wszystkim jest to ryzyko związane z kontynuowaniem współpracy z klientem, a dzięki temu zabezpieczeniu źródła przychodów. Jednocześnie Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z koniecznością wykonywania dodatkowych działań będących konsekwencją np. nagłych awarii, wycieku danych itp. Powyższe jest związane z koniecznością prawidłowego zorganizowania pracy. Ponadto Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność w zakresie ujawnienia informacji poufnych takich jak, dokumenty, informacje, specyfikacje, know-how, kody źródłowe, skrypty czy plany. Oczywiście po stronie Wnioskodawcy jest konieczność zapewnienia sobie sprzętu niezbędnego do realizacji zlecenia (przede wszystkim sprzęt komputerowy). Wnioskodawca w tym zakresie ponosi ryzyko, związane z ewentualnymi awariami tego sprzętu, które mogłyby spowodować np. utratę rezultatu prac lub opóźnienia w ich terminowej realizacji.
Jednocześnie nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca będzie podejmował działania w zakresie tworzenia kolejnych programów na rzecz tych samych, lub kolejnych kontrahentów. Podsumowując, opis stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (dotyczącej tworzenia programów komputerowych) są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Wnioskodawca uważa, że kwestia tego, czy w ramach prowadzonej działalności tworzy on kwalifikowane prawa własności intelektualnej, nie powinna być elementem stanu faktycznego. Jest bowiem oczywiste, że jeżeli Wnioskodawca tworzy kwalifikowane prawa własności intelektualnej, to wówczas może stosować 5% stawkę podatkową w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (oczywiście o ile są spełnione pozostałe warunki wskazane w przepisie).
W ramach dostosowania się do przepisów ustawy o PIT, dotyczących IP BOX została zaprowadzona osobna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT, spełniająca wymagania wynikające z treści tego przepisu. Ta ewidencja jest prowadzona na bieżąco od 1 stycznia 2019 r. i jest planowane że będzie prowadzona w przyszłości. W związku z powstaniem takiej możliwości, Wnioskodawca chciałby, aby przychody uzyskiwane z tytułu przeniesienia praw do programów komputerowych tworzonych w ramach prowadzonej działalności, uzyskiwane od 1 stycznia 2019 r. podlegały opodatkowaniu na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o PIT (tj. preferencyjną stawką opodatkowania, wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej). Ponieważ, jak zakłada Wnioskodawca tożsame dochody będą uzyskiwane w przyszłości, z tytułu świadczenia usług w zakresie wytwarzania programów komputerowych (na rzecz tego samego lub innych kontrahentów, jak również z tytułu wytwarzania różnych programów komputerowych), Wnioskodawca będzie chciał stosować tożsame zasady opodatkowania do dochodów, które będzie uzyskiwał z tego tytułu także w kolejnych latach podatkowych. Jednocześnie Wnioskodawca w tym zakresie zakłada że nie wystąpią zmiany w sposobie tworzenia programów, w stosunku do wskazanych w opisie stanu faktycznego.
W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oraz aktualizacji oprogramowania komputerowego spełnia (i jest zakładane że będzie spełniała w przyszłości) definicję działalności badawczo-rozwojowej. Jest to działalność spełniająca definicję prac rozwojowych. Wnioskodawca (podobnie jak inni programiści współpracujący w ramach danego projektu) samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której samodzielnie odpowiada za wytwarzanie i rozwój programów komputerowych (w tym również modułów do programów komputerowych), wykorzystując do tego własną wiedzę i doświadczenie. Jest to więc działalność badawczo-rozwojowa prowadzona indywidualnie przez Wnioskodawcę.
Zmiany wprowadzane w ramach działań nad rozwojem ulepszeniem oprogramowania nie mają charakteru zmian rutynowych i okresowych. Zmiany wprowadzane w programach mają charakter indywidualny. Tym samym można powiedzieć że wprowadzenie zmiany jest kolejnym (nowym) zadaniem dla Wnioskodawcy. Za każdym razem mają one bowiem charakter unikalny, tak jak i wymagania klientów. Zmiany te mają na celu spowodowanie, aby program jak najlepiej działał i spełniał wymagania klienta oraz użytkowników programu. Brak wprowadzania takich zmian do programu spowodowałby, że taki program przestałby być konkurencyjny. Efektem działań w zakresie rozwijania i ulepszenia oprogramowania jest wytworzenie przez Wnioskodawcę nowego fragmentu kodu źródłowego do programu komputerowego, który stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako odrębny utwór. Oczywiście pod względem funkcjonalnym jest on powiązany z programem podlegającym aktualizacji.
Dochodami, które uzyskuje Wnioskodawca, i które powinny zostać objęte preferencyjną stawką podatkową stanowią dochody z tytułu sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych, które powinny być klasyfikowane na podstawie ustawy o PIT jako dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do tego, aby uzyskiwane od 1 stycznia 2019 r. dochody z działalności gospodarczej polegającej na tworzeniu programów komputerowych oraz sprzedaży praw do programów komputerowych (w tym również analogiczne dochody uzyskiwane w przyszłości) podlegały opodatkowaniu 5% stawką podatkową zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, jako kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej?
Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane od 1 stycznia 2019 r. z działalności opisanej w treści wniosku, w tym analogiczne dochody, uzyskiwane z tożsamej działalności prowadzonej w kolejnych latach mogą podlegać opodatkowaniu 5% stawką podatkową, zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT. Możliwość stosowania obniżonej stawki podatku w zakresie dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej reguluje art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT: Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej zawiera art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT – zgodnie z tym przepisem:
„Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego d ziałalności badawczo-rozwojowej.”
Rodzaje dochodów, do których mogą mieć zastosowanie analizowane przepisy zostały wskazane w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, zgodnie z którym: „Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: - z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; - ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; - z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; - z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.” Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
((a+b)*1,3)/(a+b+c+d)
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Jak zostało wskazane, wśród kwalifikowanych praw własności intelektualnej, do których może mieć zastosowanie opodatkowanie dochodów według preferencyjnych reguł zostały wymienione m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Aby uznać dane prawo za kwalifikowane prawo własności intelektualnej muszą ponadto być spełnione dwie pozostałe cechy, tj. analizowane prawo: - musi podlegać ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, - musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza programy komputerowe. Kwestia praw autorskich i praw pokrewnych jest uregulowana ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy: „przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)”. Wśród przykładów utworów zostały wymienione m.in. programy komputerowe. Jako twórcy programu komputerowego Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do programu, które podlegają ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ustawy. W ocenie Wnioskodawcy, tworzone oprogramowanie spełnia definicję programów komputerowych stanowiących utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca uważa, że programy komputerowe są tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania mają charakter twórczy. Twórczy charakter działalności badawczo – rozwojowej odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, tj. oprogramowania spełniającego indywidualne wymagania użytkowników programu. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór, jakiego klient nie mógł znaleźć w ofercie produktów gotowych. Wnioskodawca tworzy na rzecz danego użytkownika programy komputerowe, w pełni odpowiadające zgłaszanym przez użytkowników potrzebom i wymaganiom. Z uwagi na wytworzenie oprogramowania na indywidualne zlecenie należy uznać, że trudno by było znaleźć w tym momencie konkurencyjne oprogramowanie, które w porównywalnym zakresie spełniałoby wymagane przez użytkowników właściwości. Niewątpliwą zaletą oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę jest bowiem fakt, że jest ono wytworzone właśnie pod danego użytkownika programu (uwzględniając tym samym w całości jego specyfikę i wymagania). Powyższe nadaje tworzonym przez Wnioskodawcę programom cech indywidualności i oryginalności. Prace wykonywane w związku z wytwarzaniem oprogramowania stanowią w ocenie Wnioskodawcy prace rozwojowe. Zgodnie z definicją wskazaną w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, „prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług” (art. 4 ust. 3 ustawy). Prace te prowadzą do wytwarzania oprogramowania dostosowanego do potrzeb klienta. Prace związane z wytworzeniem oprogramowania mają charakter systematyczny tj. prowadzona działalność nie ma charakteru jednorazowego, lecz jest realizowana w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej kontynuowanie w przyszłości. Specyfika programów komputerowych powoduje że prace nad nimi mają charakter ciągły i systematyczny. W trakcie tworzenia programu komputerowego klient może zgłaszać potrzebę dodania nowych funkcjonalności oraz naprawy ewentualnych błędów. Jak zostało wskazane w treści wniosku, zasadniczym sposobem rozliczenia się Wnioskodawcy jest rozliczenie za okresy miesięczne. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz klienta autorskiego prawa do programu komputerowego (którego wizualnym odzwierciedleniem jest kod źródłowy do programu komputerowego). W przypadku dokonywania przez Wnioskodawcę ulepszenia programu (w drodze np. stworzenia nowego modułu/funkcjonalności) również efektem pracy jest kod źródłowy, stanowiący odrębny program komputerowy od programu „głównego” (czyli aktualizowanego). Podsumowując, prace nad tworzeniem systemów stanowią zorganizowany proces, realizowany w ramach prowadzonych prac rozwojowych. Wobec tego zasadne jest uznanie że Wnioskodawca w zakresie działalności polegającej na tworzeniu programów prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Oprogramowanie wytwarzane w ramach prowadzonej działalności spełnia definicję kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.
Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box, Innovation Box).
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:
Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą:
Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1231, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego nie podlegają ochronie.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).
Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a + b) x 1,3
----------------
a + b + c + d
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).
W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 – o czym stanowi art. 30ca ust. 6 tej ustawy.
Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).
Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.
Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z odpłatnego przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może w zeznaniu rocznym za 2019 r. oraz lata następne rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili