0113-KDIPT2-2.4011.949.2020.2.AKU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.), pismem (data wpływu 29 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 19 lutego 2021 r. (data wpływu dnia 19 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

W dniu 8 grudnia 2020 r. wniosek został uzupełniony pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 2 lutego 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.949.2020.1.AKU, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 2 lutego 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 lutego 2021 r.), zaś w dniu 19 lutego 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Od marca 2018 r. na podstawie zawartych umów B2B z kontrahentami realizuje działalność badawczo-rozwojową, związaną z tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania, głównie aplikacji mobilnych … oraz …. Wnioskodawca w ramach świadczeń wykonuje usługi związane z projektowaniem i tworzeniem aplikacji mobilnych … i ….

W ramach wynagrodzenia, Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę pełnię autorskich praw majątkowych do wszystkich utworów lub odpowiednio ich części powstałych w wyniku świadczenia usług przez Wnioskodawcę lub podmioty, którym powierzył wykonywanie czynności w tym zakresie (utwory), na wszelkich znanych w dniu zawarcia umowy polach eksploatacji, a w szczególności:

• utrwalanie utworów dowolną techniką w dowolnej skali na dowolnym materiale,

• wprowadzaniu utworów do obrotu w całości lub w części w tym jego zbywanie,

• dowolne wykorzystywanie utworów,

• wprowadzanie utworów do pamięci komputerów i innych podobnie działających urządzeń,

• udzielanie licencji oraz innych podobnych praw, na wykorzystywanie utworów przez podmioty trzecie,

• zezwalanie na wykonywanie zależnego prawa autorskiego w tym najem i dzierżawa praw,

• prawo adoptowania całych lub części utworów dla różnego rodzaju odbiorców przez nadanie im różnego rodzaju form oraz utrwalanie, powielanie, rozpowszechnianie i wprowadzanie do obrotu tak zmienionych utworów.

W tym przypadku wynagrodzenie za stworzenie oprogramowania i przeniesienie do niego praw autorskich rozliczane jest wg stawki godzinowej.

Powyższy sposób rozliczenia nie zmienia jednak faktu, iż Wnioskodawca otrzymuje honorarium za przeniesienie praw do utworu w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, Wnioskodawca świadczy też usługi polegające na wynajmie (outsourcingu).

Wnioskodawca w ramach współpracy uczestniczył w następujących projektach:

• aplikacja do obsługi zabezpieczeń i alarmów nieruchomości – otrzymywanie informacji o alarmach w obiektach oraz umożliwienie szybkiego przekazywania informacji do Stacji Monitorowania o zgłaszaniu alarmów, a także odwoływaniu fałszywych alarmów bez konieczności dzwonienia. Klient tej aplikacji jest bezzwłocznie informowany o uruchomieniu alarmu w dowolnym obiekcie znajdującym się na liście chronionych lokalizacji. Aplikacja pozwala na przeglądanie listy obiektów należących do klienta i pozostających pod ochroną oraz modyfikacje zabezpieczeń (np. zdalne otwarcie bramy wjazdowej, zamknięcie oraz uzbrojenie zabezpieczeń domu).

• aplikacja do interaktywnej telewizji – umożliwiająca widzowi wzięcie aktywnego udziału w różnych programach (np. teleturnieje, komentowanie filmów live, debaty). Charakteryzuje się ona nowatorskim podejściem do telewizji. Niespotykane dotąd rozwiązanie, które wymaga nieszablonowego i innowacyjnego podejścia do tworzenia aplikacji oraz stworzenia odpowiednich algorytmów (np. moderacji osób, które mają możliwość wzięcia udziału w programie).

• aplikacja do zdalnej obsługi parkomatów – pozwala na zdalny zakup oraz modyfikację biletów parkingowych. Aplikacja posiada innowacyjne rozwiązanie automatycznego zakupu biletów w ramach wyznaczonych przez użytkownika obszarów miasta, a także automatycznego zakończenia parkowania bez konieczności przewidywania czasu. Wszystko dzieje się bez ingerencji użytkownika, a przy pomocy algorytmu sprawdzającego czas, lokalizację, sposób oraz prędkość poruszania się.

W tym przypadku wynagrodzenie obejmuje także wynagrodzenie za upoważnienia dotyczące praw autorskich osobistych, przeniesienie praw autorskich majątkowych w całości, tj. na każdym polu eksploatacji oraz praw do wykonywania utworów zależnych dla usług wykonanych przez wykonawcę dla Zleceniodawcy w ramach zamówienia, zgodnie z umową. Ponadto wynagrodzenie za stworzenie oprogramowania i przeniesienie do niego praw autorskich rozliczane jest wg stawki godzinowej. Powyższy sposób rozliczenia nie zmienia jednak faktu, iż Wnioskodawca otrzymuje honorarium za przeniesienie praw do utworu w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w ramach własnej działalności świadczy również usługi programistyczne i czynności programistyczne, w tym tworzy oprogramowania i kieruje projektami, procesami programistycznymi oraz wykonuje pozostałe czynności wskazane w umowie.

Powyższe świadczone usługi dotyczą:

• tworzenia, rozwijania oraz utrzymywania oprogramowania, w szczególności w ramach procesu programowania zwinnego (…),

• dbałości o jakość dostarczanego kodu poprzez odpowiednie testy, współpracy z innymi członkami zespołu dla realizacji celów określonych przez Zlecającego (lub osoby reprezentujące Zlecającego),

• uczestnictwa w rozwijaniu dobrych praktyk oraz narzędzi w procesie tworzenia oprogramowania.

W tym przypadku Wnioskodawca posiada wszelkie prawa autorskie do tworzonego utworu, następnie w momencie zakończenia etapu lub całości zlecenia prawa autorskie są przenoszone na zamawiającego, za co Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Z dniem przyjęcia przez Zlecającego utworów Wnioskodawca przenosi na Zlecającego (skutek rozporządzający) wszelkie autorskie prawa majątkowe do utworów, w tym ich elementów/części, przy czym przeniesienie następuje nieodwołalnie, bezwarunkowo, bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych (na cały czas trwania tych praw) i terytorialnych, w najszerszym dopuszczalnym przez prawo zakresie, tj. na wszelkich prawem dopuszczalnych polach eksploatacji znanych w chwili przyjęcia utworu, a w szczególności takich jak: nadawanie w jakikolwiek sposób, za pomocą jakichkolwiek środków lub technik, w tym za pomocą wizji, fonii, przewodowe, bezprzewodowo przez stację naziemną, wprowadzanie do pamięci komputera, telefonów komórkowych, sieci multimedialnych, w tym do Internetu, udostępnianie odpłatnie lub nieodpłatnie w jakikolwiek sposób, w tym w Internecie, jakimkolwiek podmiotom, publiczne udostępnianie w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, sporządzanie wersji obcojęzycznych – według swobodnego uznania Zlecającego, wykorzystywanie całości lub dowolnych fragmentów utworów w jakichkolwiek innych utworach – według swobodnego uznania Zlecającego, trwałe i czasowe zwielokrotnianie i utrwalanie jakimikolwiek środkami i technikami, w tym w szczególności techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego, cyfrową i wszelkimi innymi, i w jakiejkolwiek formie, rozpowszechnianie w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, wprowadzenie do obrotu w jakikolwiek sposób, w tym w szczególności poprzez umowy najmu, użyczenia, a także udostępniania aplikacji w sieciach elektronicznych, w tym we wszelkiego rodzaju sieciach informatycznych, teleinformatycznych i telekomunikacyjnych, w tym również poprzez sieć Internet, publiczne i niepubliczne wykonanie i odtworzenie, w jakikolwiek sposób. Ponadto, w zakresie programów komputerowych (wraz kodem źródłowym), w tym gier i aplikacji, dodatkowo na polach: trwałe lub czasowe zwielokrotnianie w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie – według swobodnego uznania Zlecającego, dokonywanie tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian według swobodnego uznania Zlecającego, w tym w szczególności dokonywania skrótów, rozbudowy aplikacji, dekompilowania aplikacji i korzystania z rezultatów dekompilacji w dowolny sposób, łączenia ich z innymi programami komputerowymi – według swobodnego uznania Zlecającego, rozpowszechnianie wszelkimi technikami i metodami według swobodnego uznania Zlecającego w tym w szczególności wprowadzania do obrotu, użyczenia i najmu, programów komputerowych lub ich kopii, a także ich udostępniania w sieciach elektronicznych, w tym we wszelkiego rodzaju sieciach informatycznych, teleinformatycznych i telekomunikacyjnych, przy użyciu dowolnej technologii, w tym także w taki sposób, by każdy mógł mieć do nich dostęp w czasie i miejscu przez siebie wybranym – według swobodnego uznania Zlecającego. Reasumując, w wyniku umów zawieranych z powyższymi kontrahentami Wnioskodawca programuje głównie aplikacje mobilne … oraz `(...)` Dla głównego klienta z branży odzieżowej Wnioskodawca tworzył i rozwijał sześć aplikacji. Poza tym tworzy i rozwija aplikacje do obsługi magazynu oraz obsługi kuriera. Tym samym Wnioskodawca w ramach umów z kontrahentami tworzy nowe innowacyjne utwory. Rozwiązania stworzone przez Wnioskodawcę wymagały indywidualnego podejścia, gdyż nie istnieją ustandaryzowane procesy prowadzące do dobrego rozwiązania. Ponadto, branża modowa charakteryzuje się sezonowością i dużą zmiennością, co wymusza nieustanne wdrażanie nowych modułów niezbędnych do zapewnienia firmie konkurencyjności na rynku. Tworzone przez Wnioskodawcę innowacyjne utwory napisane są w unikalny sposób, który pozwoli w niedalekiej przyszłości połączyć je w jedną aplikację dedykowaną dla konkretnego systemu, z której będzie można wyodrębnić każdą z aplikacji dedykowanych na konkretny system. Rozwiązanie to pozwoli na obniżenie kosztów deweloperskich związanych z utrzymaniem aplikacji oraz kosztów związanych z utworzeniem aplikacji dedykowanej na konkretny kraj. Tym samym taka aplikacja pomoże też utrzymać wspólny kod źródłowy dla aplikacji dystrybuowanych w … oraz ….

Tworzone przez Wnioskodawcę wymienione aplikacje zostały dostosowane do wymagań sklepu …, co stawia je w czołówce dostępnych w Polsce aplikacji zakupowych dostępnych na najnowsze telefony od tegoż producenta. Wnioskodawca tworzy nowe, innowacyjne utwory dla swoich klientów, ponadto ma za zadanie dokonywać ulepszeń pod kątem wydajności wszystkich stworzonych aplikacji, sprawdzenie ich funkcjonalności, co pozwala nie ograniczać końcowych użytkowników z gorszymi telefonami.

Wnioskodawca tworzy też własne aplikacje, które generują Jego przychód poprzez wyświetlanie reklam. Natomiast Wnioskodawca powyższej aplikacji nie zamierza uwzględniać przy korzystaniu z ulgi IP Box.

Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej ewidencji księgowej dotyczącej powyższych projektów IT, ponieważ prowadzi uproszczoną księgowość w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Tym samym nie mógł w prowadzonej ewidencji wydzielić kosztów i przychodów związanych z dochodem dotyczącym kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca prowadzi ewidencję prac badawczo-rozwojowych w arkuszu kalkulacyjnym kumulatywnym, dokonując comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przychody i wydatki dotyczące każdego projektu związanego z kwalifikowanym IP. Biorąc pod uwagę powyższe, dokumentacja jest dodatkową ewidencją mającą na celu określenie, jakie przychody i koszty generują poszczególne projekty IT. Niniejsza dokumentacja jest Wnioskodawcy niezbędna, aby mógł określić jakie projekty przynoszą Mu dochód, w jakiej wysokości jest ten dochód. Poza tym ewidencja prowadzona jest tak, aby na koniec roku kalendarzowego móc wskazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów (strat). Czyli na podstawie tej ewidencji Wnioskodawca potrafi określić dochód podlegający opodatkowaniu stawką 5%, oraz dochód, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu. W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Powyższe zestawienie sporządzane jest w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Wersja elektroniczna jest archiwizowana, natomiast konstrukcja arkusza kalkulacyjnego umożliwia uzyskanie danych w okresie późniejszym, według stanu na koniec poszczególnych miesięcy kalendarzowych.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Powyższa działalność spełnia definicję ustawową działalności badawczo-rozwojowej, zmierzającą do powstania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podejmowaną w sposób systematyczny, zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, wytworzone oprogramowanie jest autorskim dziełem Wnioskodawcy i stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone utwory nie są standaryzowanymi rozwiązaniami informatycznymi, nie są to działania rutynowe. Prowadzone prace mają charakter indywidualny, nie są to rozwiązania ogólnodostępne, nie stanowią prostych i nieskomplikowanych działań informatycznych. Charakter prac jest twórczy, działania są prowadzone w sposób ciągły i systematyczny.

Podsumowując stan faktyczny Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której powstają utwory. Wnioskodawca uzyskuje przychody z przeniesienia praw autorskich do powyższych unikatowych utworów. W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP Box Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W uzupełnieniu wniosku, odpowiadając na pytania Organu podatkowego podano, że w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP Box Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za lata 2019 i 2020.

Wnioskodawca posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), i czynności związane z tworzeniem oprogramowania wykonuje w Polsce. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Niego forma opodatkowania to podatek liniowy 19%.

W odpowiedzi na pytanie, czy prowadzona działalność gospodarcza, w ramach której Wnioskodawca tworzy, rozwija i utrzymuje oprogramowanie, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, Wnioskodawca stwierdził, że działalność badawczo-rozwojową normuje art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność badawczo-rozwojowa to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badaniami naukowymi są więc:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania tworzonego oprogramowania przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych.

W objaśnieniu podatkowym z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej. OECD Publishing. Paris/GUS (Główny Urząd Statystyczny)). W przypadku Wnioskodawcy działalność polega na tworzeniu aplikacji. Tym samym działalność ta polega na tworzeniu nowego oprogramowania lub ulepszania już istniejących programów. Powyższe oprogramowanie tworzone jest na specjalne zamówienie kontrahentów. Oprogramowanie to ma charakter twórczy, jest niepowtarzalne. Powyższe działania Wnioskodawcy stanowiły i stanowią prace rozwojowe w rozumieniu powyższych norm prawnych. Prace te polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, które są unikalne i niespotykane na rynku. Tym samym tworzone w sposób systematyczny oraz uporządkowany unikatowe oprogramowanie spełnia kryteria, aby prace nad nim uznać za działalność badawczo-rozwojową.

Tworzone oprogramowanie ma bowiem następujące cechy:

• nowatorskie i twórcze – Wnioskodawca tworzył i tworzy oprogramowanie, jak i modyfikuje poprzez dodawanie nowych funkcjonalności istniejące oprogramowanie, w zależności od potrzeb klientów;

• nieprzewidywalne – wykonywane prace są określone, wykonywane są za pomocą metod i języków informatycznych, jednak ich rezultat i rozwiązania są innowacyjne i niespotykane na rynku;

• metodyczne – Wnioskodawca w ramach umów z kontrahentami zobowiązany jest do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami;

• systematyczne – prace wykonywane w ramach współpracy są systematyczne i mają na celu rozwój innowatorskiego oprogramowania;

• możliwość przeniesienia lub odtworzenia – celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez Niego działalności, było i jest przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Podsumowując, wykonywane zadania, w wyniku których powstaje oprogramowanie lub ulepszenie oprogramowania spełnia wszelkie kryteria aby uznać je za działalność badawczo-rozwojową, zarówno według Podręcznika Frascati, jak i regulacji ustawowych z art. 5a pkt 38-40. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Przenosząc powyższe na grunt działalności Wnioskodawcy należy stwierdzić, że prowadzi On bardzo uporządkowane i systematyczne prace, związane z tworzeniem lub rozwijaniem aplikacji. Wnioskodawca zaplanował i prowadzi projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Tym samym działalność Wnioskodawcy jest działalnością prowadzoną w sposób systematyczny, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace obejmują nabywanie, łączenie i kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania. Wnioskodawca projektuje, tworzy i ulepsza aplikacje. W wyniku tych działań powstają lub są ulepszone produkty, a sposób ich ulepszenia należy uznać za innowacyjny, twórczy i niespotykany na rynku. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę na zlecenie klientów nie są tylko rutynowymi lub okresowymi zmianami. Działania te są ukierunkowane na rozwój i ulepszenie już stworzonego oprogramowania. Tym samym zlecone prace, podczas których wykorzystywana jest wiedza programistyczna oraz narzędzia informatyczne, ma na celu stworzenie nowych rozwiązań, które nie są jedynie dostosowującymi rutynowymi działaniami.

Działania prowadzone przez Wnioskodawcę są twórcze i innowacyjne. Podczas prowadzonych prac na zlecenie klientów tworzy oprogramowania. Pomimo iż oprogramowania są tworzone na zlecenie mają one indywidualny charakter, a podczas ich tworzenia powstają niepowtarzalne utwory, czyli tworzone oprogramowanie jest twórczością intelektualną Wnioskodawcy.

Na pytanie, co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem świadczenia usług polegających na wynajmie (outsourcingu), jakiego rodzaju usługi mieszczą się pod tym pojęciem i czy wiążą się one bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę wyjaśniono, że wykonywane usługi wiążą się z działalnością badawczo-rozwojową i dotyczą prac związanych z tworzeniem oprogramowania. W opisanej sytuacji usługi polegające na wynajmie (outsourcingu) polegają na tym, że klient, z którym Wnioskodawca ma podpisaną umowę zleca Wnioskodawcy prace programistyczne dla swoich klientów. W takim przypadku Wnioskodawca wykonuje pełen zakres prac związanych z programowaniem aplikacji mobilnych … i ….

W projekcie pod nazwą aplikacja do obsługi zabezpieczeń i alarmów nieruchomości Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. Tutaj występuje tzw. rozwijanie już istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca tworzył nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. W wyniku prac tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstają nowe utwory. Zarówno w przypadku rozwijania jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Tutaj zawsze Wnioskodawca ma prawo własności intelektualnej stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na kontrahenta. Tym samym po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na zleceniodawcę. Tak więc od tego momentu zleceniobiorca nie ma żadnych praw do utworu. W powyższym projekcie Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie komputerowe. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać zleceniobiorcy. Tym samym wszelkie prawa i licencje są po stronie zleceniodawcy, jeśli program jest ulepszany. Wnioskodawca ma jedynie prawo własności do stworzonego ulepszenia jako utworu. Ulepszenie lub rozwinięcie to w praktyce tworzenie nowych funkcji, nowych rozwiązań w programie. Tutaj wszystko zależy od potrzeb zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania zlecającego. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę. Tutaj nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów.

Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów.

Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą i musi prowadzić prace zgodnie z podpisaną umową.

Wnioskodawca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Musi opłacać wszelkie daniny i koszty z własnej pracy. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością jest ponoszone przez Wnioskodawcę. Ponosi więc całkowite ryzyko gospodarcze związane z działalnością.

W projekcie pod nazwą aplikacja do interaktywnej telewizji, Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. Tutaj występuje tzw. rozwijanie już istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca tworzył nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. W wyniku prac powstają odrębne utwory, są tworzone nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstają nowe utwory. Zarówno w przypadku rozwijania jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca zawsze ma prawo własności intelektualnej stworzonego utworu i ono jest przenoszone na kontrahenta. Tym samym po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na zleceniodawcę. Tak więc od tego momentu nie ma żadnych praw do utworu. W powyższym projekcie Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie komputerowe. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać zleceniobiorcy. Tym samym wszelkie prawa i licencje są po stronie zleceniodawcy, jeśli program jest ulepszany. Wnioskodawca ma jedynie prawo własności do stworzonego ulepszenia jako utworu. Ulepszenie lub rozwinięcie to w praktyce tworzenie nowych funkcji, nowych rozwiązań w programie – wszystko zależy od potrzeb zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania zlecającego. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa, Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Musi prowadzić prace zgodnie z podpisaną umową. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Musi opłacać wszelkie daniny i koszty z własnej pracy. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością jest ponoszone przez Wnioskodawcę, ponosi więc całkowite ryzyko gospodarcze związane z działalnością.

W projekcie pod nazwą aplikacja do zdalnej obsługi parkomatów Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. Tutaj występuje tzw. rozwijanie już istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca tworzył nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. W wyniku prac powstają odrębne utwory, są tworzone nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstają nowe utwory. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca ma prawo własności intelektualnej stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na kontrahenta. Tym samym po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na zleceniodawcę. Tak więc od tego momentu nie ma On żadnych praw do utworu. W powyższym projekcie Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie komputerowe. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać zleceniobiorcy. Tym samym wszelkie prawa i licencje są po stronie zleceniodawcy, jeśli program jest ulepszany. Wnioskodawca ma jedynie prawo własności do stworzonego ulepszenia jako utworu. Ulepszenie lub rozwinięcie to w praktyce tworzenie nowych funkcji, nowych rozwiązań w programie. Tutaj wszystko zależy od potrzeb zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania zlecającego. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Musi prowadzić prace zgodnie z podpisaną umową. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Musi opłacać wszelkie daniny i koszty z własnej pracy. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością jest ponoszone przez Wnioskodawcę, ponosi On więc całkowite ryzyko gospodarcze związane z działalnością.

Aplikacja pod nazwą Sklep 1 na rynek polski jest tworzona od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe, tym samym nie dokonuje ulepszeń już istniejącego oprogramowania. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy, do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę. Tutaj nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo, iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym, ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Aplikacja pod nazwą Sklep 2 na rynek polski jest tworzona od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy, do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, ponosi odpowiedzialność za błędy w programowaniu, czyli Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Aplikacja pod nazwą Sklep 3 na rynek ukraiński jest tworzona od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Ponieważ Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu, za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Aplikacja pod nazwą Sklep 4 na rynek ukraiński jest tworzona od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa, Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu, za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Aplikacja pod nazwą Sklep 5 na rynek polski jest tworzona od początku W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy, do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa, Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu i za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym ponosi On odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Aplikacja pod nazwą Sklep 6 na rynek polski jest tworzona od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa, Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu i za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Projekt pod nazwą aplikacja obsługująca kuriera jest tworzony od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy, do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo, iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne brak tutaj przełożonego i kierownictwa, Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym ponosi On odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Projekt pod nazwą aplikacja magazynowa jest tworzony od początku. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór, nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Faktury są wystawiane za konkretne zadania zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach widnieją różne projekty. Za konkretne prace programistyczne związane z danymi programami są wystawiane faktury. Faktura obejmuje kilka projektów i nie wyodrębnia ona wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia każdy projekt, a także wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do efektów poszczególnych projektów. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów, pomimo iż nie jest to wyszczególnione na fakturze. To, iż faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich wynika z podpisanych umów. Prace były wykonywane w biurze zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa, Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu, za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym, za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli ponosi On odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym, ponosi On odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Wnioskodawca w ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Rozwija oraz ulepszenia istniejące oprogramowania na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem (Zleceniodawcy) i osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których są wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawcę platformy oprogramowania.

Wnioskodawca od dnia 5 czerwca 2018 r. prowadzi ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym, w którym wyodrębnia poszczególne kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz jest w stanie ustalić przychód, koszty uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja prowadzona jest w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca powyższą ewidencję prowadzi na bieżąco, czyli prowadzenie odrębnej ewidencji zostało zapoczątkowane z chwilą rozpoczęcia pracy nad każdym wymienionym we wniosku prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zastosowania preferencyjnej stawki podatku (5%) IP Box do dochodów uzyskanych z przeniesienia praw autorskich do tworzonych programów komputerowych na zlecenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 , z późn. zm., dalej jako ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Definicję działalności badawczo-rozwojowej znajdziemy w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o PIT ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to: badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą: badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, czyli z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt działalności Wnioskodawcy, należy wyraźnie podkreślić, że działalność ta winna być uznana za działalność badawczo-rozwojową (tj. działalność Wnioskodawcy, spełnia definicję wskazaną w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy). Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca w ramach swojej działalności tworzy oprogramowania komputerowe i aplikacje na indywidualne zamówienia. Są to innowacyjne programy, co zostało szczegółowo opisane w stanie faktycznym. Ponadto, Wnioskodawca ulepsza wcześniej stworzone oprogramowanie komputerowe i aplikacje. Powyższe ulepszenia mają charakter twórczy i indywidualny. Tym samym, także w tym zakresie prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa. Zatem, Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową zmierzającą do tworzenia autorskiego oprogramowania na indywidualne zamówienia. Wszystkie aplikacje i oprogramowania komputerowe tworzone na zamówienie klienta są nowatorskie, spełniają specjalne życzenia zamawiającego. Co ważne, wszystkie programy są utworami, do których Wnioskodawca posiada prawa autorskie. Tym samym, powyższa działalność spełnia definicję zawartą w regulacjach ustawy o PIT. Co bardzo ważne, prowadzona działalność badawczo-rozwojowa ma charakter twórczy. Słownik języka polskiego PWN określa działalność twórczą jako zespół działań, podejmowanych w kierunku tworzenia (zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (mający na celu tworzenie, tworzyć, powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu, czyli działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. W związku z tym twórcza działalność badawczo-rozwojowa winna przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań, niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. W opisanym przypadku tak jest bez wątpienia. Każda z części utworów to innowacyjne oprogramowanie. Każda z tworzonych aplikacji jest oprogramowaniem autorskim i innowacyjnym, czyli w tym przypadku oprogramowanie jest innowacyjne. Tym samym, bez wątpienia mamy do czynienia z oprogramowaniem innowacyjnym, a prowadzone prace mają charakter prac badawczo-rozwojowych.

Następnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W opisanym przypadku właśnie z taką działalnością mamy do czynienia. Wnioskodawca prowadzi bardzo uporządkowane i systematyczne prace związane z oprogramowaniem. Zaplanował i prowadzi projekty badawczo-rozwojowe, przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Tym samym działalność ta musi być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Trzecie kryterium dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. W tym przypadku bez wątpienia Wnioskodawca rozwija i zwiększa zasoby wiedzy. Podsumowując, działania Wnioskodawcy zmierzające do tworzenia i ulepszania programów autorskich są bez wątpienia pracami badawczo-rozwojowymi. Tym samym podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego i aplikacji lub ich części stanowi działalność badawczo-rozwojową. Co ważne, zdaniem Wnioskodawcy, prace nad programem komputerowym i jego ulepszaniem w efekcie finalnym mają poprawić użyteczność, funkcjonalność i zniwelować problemy i błędy programu, co jest bez wątpienia innowacyjne, i stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Przechodząc do możliwości opodatkowania przychodów preferencyjną stawką podatku w wysokości 5% należy przypomnieć, iż zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Jednocześnie w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: patent, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, prawo z rejestracji topografii układu scalonego, dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin, prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu, wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432), autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT). Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu. Ponadto, co ważne, podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Tym samym dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Jak to zostało wykazane Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. W każdym z analizowanych przypadków dochodzi do sprzedaży. W opisanym przypadku dochodzi do przeniesienia wszelkich praw autorskich na kontrahentów Wnioskodawcy. Tym samym uzyskane przychody powstają z przeniesienia praw autorskich do tworzonych programów (utworów) oraz ulepszeń, które również są utworami. W tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca tworzy i ulepsza oprogramowanie oraz aplikacje. W wyniku Jego pracy powstaje odrębny utwór i nowe autorskie prawo do programów komputerowych (aplikacji). Wnioskodawca uzyskuje dochód z tytułu sprzedaży autorskiego prawa własności intelektualnej w postaci tworzonego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Dochód ten kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. W opisanym przypadku bardzo istotne jest, iż aplikacje i późniejsze ulepszenia są tworzone na indywidualne zamówienia i są programami autorskimi oraz innowacyjnymi.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1 w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Należy je sporządzać w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Wersja elektroniczna powinna zostać zarchiwizowana natomiast, konstrukcja arkusza kalkulacyjnego powinna umożliwiać uzyskanie danych w okresie późniejszym według stanu na koniec poszczególnych miesięcy kalendarzowych. Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu. Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne jak i ogólnie przyjęty sposób ich interpretacji należy uznać, iż prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja dotycząca tworzenia utworów IT, spełnia wszelkie wymogi, aby uznać ją za wystarczającą do skorzystania z preferencji podatkowej IP Box. Na podstawie tej dokumentacji Wnioskodawca jest w stanie dokładnie określić, jakie przychody i koszty, a także jaki dochód uzyskuje w związku z prowadzonymi projektami (wytwarzaniem programów komputerowych). Co bardzo ważne, dokumentacja ta prowadzona jest na bieżąco, przy zastosowaniu programu kalkulacyjnego oraz jest archiwizowana przez Wnioskodawcę. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% do dochodów wymienionych w pytaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez Niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla Niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Jednocześnie trzeba podkreślić, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i od marca 2018 r. na podstawie zawartych umów B2B z kontrahentami realizuje działalność związaną z tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania, głównie aplikacji mobilnych … oraz …. Powyższa działalność, której celem jest powstanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podejmowana jest w sposób systematyczny, zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, wytworzone oprogramowanie jest autorskim dziełem Wnioskodawcy i stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone utwory nie są standaryzowanymi rozwiązaniami informatycznymi, nie są to działania rutynowe. Prowadzone prace mają charakter indywidualny, nie są to rozwiązania ogólnodostępne, nie stanowią prostych i nieskomplikowanych działań informatycznych. Charakter prac jest twórczy, działania są prowadzone w sposób ciągły i systematyczny.

Działania Wnioskodawcy stanowiły i stanowią prace rozwojowe. Prace te polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, które są unikalne i niespotykane na rynku.

Tworzone oprogramowanie ma następujące cechy:

• nowatorskie i twórcze – Wnioskodawca tworzył i tworzy oprogramowanie, jak i modyfikuje poprzez dodawanie nowych funkcjonalności istniejące oprogramowanie, w zależności od potrzeb klientów;

• nieprzewidywalne – wykonywane prace są określone, wykonywane są za pomocą metod i języków informatycznych, jednak ich rezultat i rozwiązania są innowacyjne i niespotykane na rynku;

• metodyczne – Wnioskodawca w ramach umów z kontrahentami zobowiązany jest do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami;

• systematyczne – prace wykonywane w ramach współpracy są systematyczne i mają na celu rozwój innowatorskiego oprogramowania;

• możliwość przeniesienia lub odtworzenia – celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez Niego działalności, było i jest przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace obejmują nabywanie, łączenie i kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania. Wnioskodawca projektuje, tworzy i ulepsza aplikacje. W wyniku tych działań powstają lub są ulepszone produkty, a sposób ich ulepszenia należy uznać za innowacyjny, twórczy i niespotykany na rynku. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę na zlecenie klientów nie są tylko rutynowymi lub okresowymi zmianami. Działania te są ukierunkowane na rozwój i ulepszenie już stworzonego oprogramowania. Tym samym zlecone prace, podczas których wykorzystywana jest wiedza programistyczna oraz narzędzia informatyczne, mają na celu stworzenie nowych rozwiązań, które nie są jedynie dostosowującymi rutynowymi działaniami. Działania prowadzone przez Wnioskodawcę są twórcze i innowacyjne. Pomimo iż oprogramowania są tworzone na zlecenie, mają one indywidualny charakter, a podczas ich tworzenia powstają niepowtarzalne utwory.

Wnioskodawca w ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Rozwija oraz ulepszenia istniejące oprogramowania na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem (Zleceniodawcy) i osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których są wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawcę platformy oprogramowania.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(`(...)`) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) × 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP, jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi ewidencję prac badawczo-rozwojowych w arkuszu kalkulacyjnym kumulatywnym, dokonując comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przychody i wydatki dotyczące każdego projektu związanego z kwalifikowanym IP. Powyższa dokumentacja jest dodatkową ewidencją, mającą na celu określenie, jakie przychody i koszty generują poszczególne projekty IT. Jest ona Wnioskodawcy niezbędna, aby mógł określić, jakie projekty przynoszą Mu dochód, w jakiej wysokości jest ten dochód. Poza tym, ewidencja prowadzona jest tak, aby na koniec roku kalendarzowego móc wskazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów (strat). Na podstawie tej ewidencji Wnioskodawca potrafi określić dochód podlegający opodatkowaniu stawką 5%, oraz dochód, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Powyższe zestawienie sporządzane jest w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Wersja elektroniczna jest archiwizowana, natomiast konstrukcja arkusza kalkulacyjnego umożliwia uzyskanie danych w okresie późniejszym, według stanu na koniec poszczególnych miesięcy kalendarzowych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego (w tym rozwijanego i ulepszanego) oprogramowania lub jego części w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2019 i 2020 r. z tego tytułu według stawki 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.