0113-KDIPT2-1.4011.1020.2020.3.MGR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 lutego 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.1020.2020.1.MGR, Nr 0113-KDIPT1-3.4012.946.2020.3.MJ, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 15 lutego 2021 r. (data doręczenia 19 lutego 2021 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 26 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 26 lutego 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako podatnik, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie działalności prawniczej (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 69.10.Z). Działalność wykonywana jest pod firmą (…). Wnioskodawczyni jest adwokatem wpisanym na listę prowadzoną przez (…) Izbę Adwokacką. Stałym miejscem wykonywania wyżej wymienionej działalności jest (…), a dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności jest (…), w którym to mieście również zamieszkuje.

W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawczyni m.in. reprezentuje swoich klientów przed sądami, prokuraturami, urzędami położonymi w różnych, często oddalonych od siebie miejscowościach, a celem przemieszczania się pomiędzy wskazanymi miejscami, potrzebuje pojazdu samochodowego. Współpracuje również z adwokacką spółką partnerską, a w ramach rzeczonej współpracy pojawia się częsta konieczność osobistej obecności zarówno w siedzibie spółki położonej w (…), jak i w siedzibach jej Klientów, jak również przed sądami w dotyczących ich interesów sprawach. Przykładowo, zdarza się, że jednego dnia Wnioskodawczyni rano uczestniczy w rozprawie sądowej w (…), a po południu musi stawić się na spotkaniu w (…). Zakres i przedmiot działalności powoduje, że w dotarciu do miejsc jej wykonywania niezbędny jest samochód.

Wnioskodawczyni posiada aktualnie samochód, który wzięła w leasing operacyjny, a koszty z nim związane rozlicza w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów. Wskazany samochód wykorzystywany jest zarówno w ramach działalności gospodarczej, jak i poza nią. Posiada Ona również drugi pojazd, który stanowi Jej własność, jednak nie jest środkiem trwałym w prowadzonej działalności. Drugi z pojazdów pełni funkcję auta awaryjnego. Jedno auto przy prowadzeniu działalności stanowi ryzyko, że w razie jego awarii, czy serwisowania Wnioskodawczyni pozostaje bez samochodu i nie ma możliwości dotarcia do dalej położonych miejsc, w których musi się pojawić w związku z wykonywaną działalnością. Celem zapewnienia ciągłości świadczonych usług prawnych oraz wywiązywania się z przyjętych zobowiązań, potrzebuje Ona obydwóch pojazdów.

Pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego, albowiem pomimo, że aktualnie Wnioskodawczyni posiada obydwa pojazdy, to na ten moment od chwili zakupu pierwszego z pojazdów rozlicza koszty oraz odlicza podatek VAT (podatek od towarów i usług) wyłącznie w jego zakresie, a w zakresie drugiego z pojazdów oczekiwać będzie wydania interpretacji w niniejszej sprawie.

Dochody Wnioskodawczyni opodatkowane są na zasadach ogólnych - skala podatkowa. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 26 lutego 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała, że prowadzi działalność gospodarczą od (…) 2020 r.

Samochody, o których mowa we wniosku, stanowią samochody osobowe, o których mowa w art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Drugi samochód będzie wykorzystywany również dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarcze, tj. w sposób mieszany. Umowa leasingu operacyjnego zawarta została dnia (…) listopada 2020 r., na okres 59 miesięcy, na pojazd Skoda … IV, rok produkcji 20(…), moc silnika: 110 kW. Umowa ta spełnia warunki z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji opłaty w niej ustalone stanowię koszt uzyskania przychodów Wnioskodawczyni.

Własność prywatną Wnioskodawczyni stanowi samochód Toyota …, rok produkcji 20(…), moc silnika 74 kW. Pierwszy z pojazdów nie stanowi w działalności gospodarczej składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Doprecyzowała, że w związku z eksploatację samochodów ponosi następujące wydatki:

• dla pojazdu Skoda …: leasing operacyjny (opłaty ponoszone w związku z leasingiem na rzecz leasingodawcy, w tym m.in. comiesięczne noty leasingowe), koszty ubezpieczenia samochodu, w tym OC, AC, NNW, GAP, koszty eksploatacyjne samochodu związane z jego użytkowaniem: paliwo, wszelkie płyny konieczne do zapewnienia funkcjonowania pojazdu, przeglądy, wymiany opon, ewentualne naprawy;

• dla pojazdu drugiego Toyota … (auta prywatnego): koszty ubezpieczenia samochodu OC, NNW, koszty eksploatacyjne samochodu związane z jego użytkowaniem: paliwo, wszelkie płyny konieczne do zapewnienia funkcjonowania pojazdu, przeglądy, wymiany opon, ewentualne naprawy.

Wnioskodawczyni zamierza zaliczać koszty eksploatacji związane z drugim pojazdem do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 20% kosztów netto związanych z ubezpieczeniem oraz użytkowaniem samochodu oraz 20% wartości VAT z połowy VAT, które nie podlega rozliczeniu w ramach VAT.

W odniesieniu do pojazdu Skoda … Wnioskodawczyni zamierza zaliczać: raty leasingowe w wysokości 100% kwoty netto oraz 100% wartości VAT z połowy VAT, która nie podlega rozliczeniu w ramach VAT oraz koszty eksploatacyjne - 75% kwoty netto oraz 75% wartości VAT z połowy VAT, która nie podlega rozliczeniu w ramach VAT.

Oba pojazdy posiadają ubezpieczenia:

• pojazd pierwszy Skoda … posiada ubezpieczenia OC, AC, NNW, GAP. Wnioskodawczyni zalicza składki ubezpieczeniowe do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej dla pojazdu pierwszego Skoda … w wysokości 100%;

• drugi pojazd Toyota… posiada ubezpieczenia OC, NNW. Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem zaliczania składek pojazdu drugiego Toyota … w wysokości 20%.

Wartość każdego z samochodów z osobna wynosi poniżej 150 000 zł. Drugi pojazd nie jest przedmiotem umowy leasingu. Jest to pojazd prywatny w posiadaniu Wnioskodawczyni w ramach Jej majątku prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię może Ona rozpoczęć zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów 20% kosztów netto związanych z ubezpieczeniem oraz użytkowaniem samochodu oraz 20% wartości VAT z połowy VAT, które nie podlega rozliczeniu w ramach VAT, związane z pojazdem Toyota … (drugi pojazd), stanowiącym własność prywatną Wnioskodawczyni, lecz niebędącym środkiem trwałym w Jej działalności w sytuacji, gdy obecnie zalicza już do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowe i koszty eksploatacyjne (w tym składki ubezpieczeniowe) pojazdu Skoda … (pierwszego pojazdu), który Wnioskodawczyni użytkuje na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego?
2. Czy w jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię może Ona rozpocząć dokonywanie obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług w wysokości 50% VAT kosztów eksploatacji (w tym składek ubezpieczeniowych) związanych z pojazdem Toyota … (drugi pojazd), stanowiącym własność prywatną Wnioskodawczyni, lecz niebędącym środkiem trwałym w Jej działalności w sytuacji, gdy obecnie dokonuje już obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług w wysokości 50% VAT rat leasingowych i kosztów eksploatacyjnych (w tym składek ubezpieczeniowych) pojazdu Skoda …, który Wnioskodawczyni użytkuje na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 2, dotyczącego ustawy o podatku od towarów i usług – zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w jednoosobowej działalności gospodarczej może Ona rozpocząć zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów 20% kosztów netto związanych z ubezpieczeniem oraz użytkowaniem samochodu oraz 20% wartości VAT z połowy VAT, które nie podlega rozliczeniu w ramach VAT, związane z pojazdem Toyota … (drugi pojazd), stanowiącym Jej własność prywatną, lecz niebędącym środkiem trwałym w działalności w sytuacji, gdy obecnie zalicza już do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowe i koszty eksploatacyjne (w tym składki ubezpieczeniowe) pojazdu Skoda … (pierwszego pojazdu), który Wnioskodawczyni użytkuje na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowoskutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W kwestii użytkowania dla celów prowadzonej działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących środków trwałych w tej działalności, ustawodawca przewidział pewne ograniczenie w możliwości pełnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ich używaniem.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z kolei na podstawie art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Z uzasadnienia do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) wynika, że podatnicy, którzy dla potrzeb działalności gospodarczej wykorzystują samochód stanowiący ich własność, do kosztów uzyskania przychodów mogą zaliczyć 20% poniesionych wydatków (80% wydatków wyłączono z kosztów podatkowych). Dla ustalenia limitu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych, podatnicy mogą uwzględniać wszystkie wydatki związane z eksploatacją stanowiącego ich własność, prywatnego samochodu osobowego faktycznie wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (niewpisanego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niebędącego samochodem o wartości do 10 000 zł, niebędącego samochodem niezaliczonym do środków trwałych z uwagi na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok).

Zgodnie zatem z powyższym, w celu ustalenia limitu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych podatnik uwzględnia wszystkie wydatki związane z używaniem prywatnego samochodu osobowego, w tym również składki na ubezpieczenie społeczne takiego samochodu.

Podkreślić należy, że w ramach limitu w wysokości 20% poniesionych wydatków uwzględnia się również podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 2 października 2020 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie działalności prawniczej. W ramach działalności reprezentuje swoich klientów przed sądami, prokuraturami, urzędami położonymi w różnych, często oddalonych od siebie miejscowościach, a celem przemieszczania się pomiędzy wskazanymi miejscami, potrzebuje pojazdu samochodowego. Wnioskodawczyni posiada aktualnie samochód (Skoda ….), użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Wskazany samochód wykorzystywany jest zarówno w ramach działalności gospodarczej, jak i poza nią. Posiada również drugi pojazd (Toyota …), który stanowi Jej własność, jednak nie jest środkiem trwałym w prowadzonej działalności. Drugi z pojazdów pełni funkcję auta awaryjnego (będzie wykorzystywany również dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarcze, tj. w sposób mieszany). Jedno auto przy prowadzeniu działalności stanowi ryzyko, że w razie jego awarii, czy serwisowania Wnioskodawczyni pozostaje bez samochodu i nie ma możliwości dotarcia do dalej położonych miejsc, w których musi się pojawić w związku z wykonywaną działalnością. Celem zapewnienia ciągłości świadczonych usług prawnych oraz wywiązywania się z przyjętych zobowiązań, potrzebuje Ona obydwóch pojazdów. Wnioskodawczyni nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Samochody, o których mowa we wniosku, stanowią samochody osobowe, o których mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie samochód osobowy (Toyota …), który stanowi własność Wnioskodawczyni, nie jest składnikiem majątku w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz będzie wykorzystywany również do celów związanych z tą działalnością gospodarczą – to wydatki eksploatacyjne na ww. samochód osobowy, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20%, zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

Tym samym, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do zaliczenia 20% poniesionych wydatków z tytułu użytkowania samochodu osobowego niebędącego środkiem trwałym prowadzonej działalności gospodarczej (Toyota …), 20% składek na jego ubezpieczenie oraz 20% wartości VAT z połowy VAT, które nie podlega rozliczeniu w ramach VAT do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślić jednakże należy, że Wnioskodawczyni musi faktycznie ponosić ww. wydatki związane z samochodem osobowym (Toyota …), który nie tylko służy Jej celom osobistym, ale także celom związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystaniem ww. samochodu, a osiągniętym przychodem spoczywa zatem na Wnioskodawczyni.

Dodatkowo, należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości posiadanych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków związanych z określonym składnikiem majątku, w tym przypadku samochodem osobowym, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz związek przyczynowo-skutkowy między wykorzystywaniem tego samochodu a osiągniętym przychodem. Co oznacza, że na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z drugim samochodem (Toyota …) nie ma wpływu fakt, że Wnioskodawczyni obecnie zalicza już do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowe i koszty eksploatacyjne (w tym składki ubezpieczeniowe) pierwszego pojazdu (Skoda ….), użytkowanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest wyłącznie kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z drugim pojazdem. Nie była tym samym przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ratami leasingowymi oraz kosztami eksploatacyjnymi pierwszego pojazdu.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.