0112-KDIL2-2.4011.801.2020.2.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 13 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

1. ulgi na działalność badawczo-rozwojową – jest prawidłowe,
2. uwzględnienia w kosztach kwalifikowanych wydatków na ładowarkę teleskopową, systemowe szalunki stropowe, systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne, systemowe rusztowania wysokościowe, samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny – uzupełniony pismem z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

1. ulgi na działalność badawczo-rozwojową,
2. uwzględnienia w kosztach kwalifikowanych wydatków na ładowarkę teleskopową, systemowe szalunki stropowe, systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne, systemowe rusztowania wysokościowe, samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych),
3. ustalenia poprawności prowadzenia ewidencji rachunkowej kosztów kwalifikowanych

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: (…)
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (…)

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawcy prowadzą działalność gospodarczą pod firmą (…) Sp. K., zarejestrowaną pod adresem (…), wpisaną do KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) pod numerem (…), NIP: (…) i numerem REGON (…). Przedmiotowa działalność Wnioskodawców dotyczy w przeważającym zakresie robót budowlanych.

Wnioskodawcy mają nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, dalej zwana „ustawą o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”).

Wnioskodawcy prowadzą pełną księgowość opartą na księgach rachunkowych.

Wnioskodawcy nie posiadają statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402).

Wnioskodawcy korzystali z pomocy publicznej w ramach tzw. tarczy antykryzysowej, ale nie uzyskali dotacji w zakresie opisywanych we wniosku inwestycji. Dodatkowo, ich działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482).

Przedmiotowa działalność gospodarcza Wnioskodawców dotyczy budownictwa. W ramach wspomnianej działalności Wnioskodawcy zajmują się kompleksową realizacją, obsługą i nadzorem nad inwestycjami. Wnioskodawcy realizują wszelkiego rodzaju zadania z zakresu budownictwa mieszkaniowego, przemysłowego, kubaturowego, a także drogowego. Inwestycje są realizowane od prac początkowych po wykończenie obiektu gotowego do zamieszkania. Roboty są realizowane w zakresie wszelkiego rodzaju prac budowlanych, tj. roboty wykończeniowe, remonty, wyburzenia, modernizacje, termomodernizacje, adaptacje istniejących konstrukcji. Spółka Wnioskodawców działa zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym.

Podejmowane prace można podzielić na poszczególne etapy, które cechują się wykonywaniem różnych zadań, tj.:

Etap pierwszy:

To pozyskanie zlecenia poprzez udział w przetargach w zakresie sektora zamówień publicznych i prywatnych. Ten proces polega na przeszukiwaniu bazy informacyjnej z różnych źródeł, następnie, po spełnieniu wymagań postawionych na etapie przetargu przez Zamawiającego, wykonywana jest kalkulacja zakresu prac przez kosztorysantów zatrudnionych w Spółce. Brane pod uwagę są koszty materiałów, które będą wymagane do realizacji projektu, pozyskują oni również wiedzę dotyczącą możliwych do użycia innowacyjnych materiałów, które mogą być wykorzystane w celu wykonania robót budowlanych, zgodnie z najnowszymi technologiami. Po wykonaniu wyceny poddawana jest ona analizie pod kątem możliwości realizacji, niezbędnego czasu i konieczności najmu niezbędnego sprzętu oraz usług podwykonawców w celu wykonania projektu.

Analiza ta prowadzi do próby wyszukania odpowiednich technik wykonania budowli, łączących korzystne efekty ekonomiczne ze zmniejszaniem negatywnego wpływu budynków na środowisko naturalne oraz klimat, poprzez zmniejszanie zużycia energii i surowców, które wpłyną na niższe koszty, zwiększaniem trwałości budynków i okresu ich użytkowania. Wpływa to na ekologiczność, energooszczędność i oszczędność wykonywanych robót, co zdecydowanie wypełnia przesłanki innowacyjności w zakresie technicznym i technologicznym. Koszty generowane są również poprzez odpady, które powstają przy robotach, dlatego Spółka Wnioskodawców stara się zaplanować prace w taki sposób, aby ograniczyć wytwarzanie odpadów, poprzez stosowanie nowoczesnych materiałów. Po analizie przygotowywana jest oferta wraz z niezbędnymi załącznikami wymaganymi na etapie przetargu. Następnie, po przygotowaniu oferty, jest ona składana w określonym terminie i w zależności od zapisów przetargowych (zamówienie publiczne/prywatne) dochodzi do ewentualnych negocjacji cenowych. W przypadku zamówień publicznych negocjacje cenowe nie odbywają się. Natomiast w sektorze prywatnym przeważnie cena ostateczna jest negocjowana. W przypadku wygrania przetargu dochodzi do podpisania umowy i rozpoczęcia drugiego etapu.

Etap drugi:

Po podpisaniu umowy, w pierwszej kolejności przygotowywany jest budżet budowy, który uwzględnia również koszty pośrednie w postaci kosztów biurowych, najmu sprzętu, zakupu materiałów, kosztów robocizny itp. Jednocześnie, w czasie przygotowywania budżetu budowy, rozsyłane są zapytania ofertowe do ewentualnych podwykonawców, którymi Spółka może się wspomóc na etapie realizacji w celu optymalizacji kosztów lub wykonania zadania w zakresie branżowym, w którym Spółka się nie specjalizuje. W dalszej części dochodzi do realizacji zadania poprzez oddelegowanie odpowiedniej grupy pracowników (w zależności od potrzeb), zamówienie materiałów oraz usług wykorzystania sprzętu, którego Spółka nie posiada. Po wykonaniu obiektu, zgodnie z umową, zostaje on przekazany Zamawiającemu i dochodzi do zamknięcia realizacji.

Podstawowymi kosztami, które Wnioskodawcy ponoszą w ramach prowadzonej działalności, są:

• zakup materiałów,
• koszty związane z najmem sprzętu w celu wykonania poszczególnych prac,
• wynagrodzenia pracowników, obejmujące również wynagrodzenia za czas choroby oraz urlopu, za godziny nadliczbowe, nagrody, dodatki, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, wraz z kosztami związanymi z ubezpieczeniami społecznymi, ponoszonymi zarówno po stronie pracownika, jak i pracodawcy, w przypadku pracowników zatrudnionych w oparciu o umowy o pracę,
• wynagrodzenia podwykonawców,
• zakup materiałów i urządzeń służących do bieżącej obsługi biura.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy zatrudniają pracowników. Pracownicy Wnioskodawców posiadają szeroki zakres obowiązków, gdyż branża budowlana cechuje się dużym zróżnicowaniem wymaganych stanowisk. Osoby zatrudnione w przedsiębiorstwie to, poza pracownikami biurowymi (tj. kosztorysantami, księgowymi), również pracownicy typowo budowlani, tacy jak: kierownicy budowy, którzy są odpowiedzialni za koordynację oraz poprawne wykonywanie prowadzonych prac, kierownicy robót prowadzący dokumentację budowy oraz protokolarne przejęcie od inwestora terenu budowy, połączenie z obiektami budowlanymi punktów osnowy geodezyjnej lub urządzeniami technicznymi, robotnicy ogólnobudowlani, zajmujący się wszelkimi zadaniami związanymi z realizacją projektu, murarze, którzy wykonują prace związane ze wznoszeniem budowli kamiennych lub ceglanych, tynkarze zajmujący się nakładaniem warstw tynkarskich oraz tynków suchych na ściany i stropy budowli, operatorzy koparko-ładowarek, obsługujący te maszyny, blacharze-dekarze zajmujący się pokrywaniem dachów dachówką lub blachą, spawacze, łączący elementy metalowe, malarze, wykonujący prace malarskie, elektrycy, wykonujący instalacje elektryczne, które są docelowe lub tymczasowe i służą do wykonania danego zlecenia (instalacje te wykonywane są zgodnie z dokumentacją techniczną), kierowca zajmujący się logistyką materiałów i sprzętów oraz glazurnicy. Dodatkowo część prac, która nie może być wykonana przez pracowników Wnioskodawców – głównie ze względu na brak odpowiedniego sprzętu – wykonywana jest przez podwykonawców.

Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą, nieustannie dążą do podejmowania czynności, które przyczynią się do jej rozwoju. W ostatnim czasie były natomiast podejmowane działania w zakresie rozwoju oraz rozszerzenia katalogu oferowanych usług. W związku z planowanymi inwestycjami Wnioskodawcy zmuszeni są ponieść następujące koszty związane z zakupem maszyn i sprzętów, takich jak:

I. Ładowarka teleskopowa

Jest to sprzęt wielofunkcyjny, łączący w sobie elementy urządzeń, takich jak podnośnik koszowy, zwyżka koszowa, zwyżka nożycowa, wózek widłowy, ładowarka, podnośnik budowlany, żuraw budowlany. Obecnie Wnioskodawcy nie posiadają takiego sprzętu i jest on podnajmowany przy okazji konkretnych realizacji. Aktualnie w posiadaniu Spółki są: wózek widłowy oraz koparko-ładowarka, czyli maszyny z jednym przeznaczeniem, których funkcjonalność zawiera się w jednej maszynie – ładowarce teleskopowej. Dzięki temu zakupowi Wnioskodawcy unikną najmu dźwigów, żurawi, podnośników oraz zwyżek lub podobnych maszyn. Wynika to z faktu, że wybrana ładowarka posiada zdecydowanie większy zakres możliwości, niż ma to miejsce w przypadku posiadanych obecnie maszyn. Dotychczas, w przypadku części zleceń, konieczne było korzystanie z usług podwykonawców, jednak przeprowadzona inwestycja znacznie ograniczy takie sytuacje, poszerzając zakres możliwości przedsiębiorstwa.

Oprócz wskazanych korzyści Wnioskodawcy widzą możliwości rozwoju prowadzonej działalności nie tylko pod kątem technologicznym – nowy sprzęt jest bowiem o wiele wydajniejszy niż dotychczas wykorzystywany – ale również usługowym. Dzięki nowej ładowarce możliwe będzie wprowadzenie do dotychczasowej oferty nowych usług budowy. Chodzi tu o inne, dużo trudniejsze budowy niż te, które wcześniej były wykonywane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawców. Dzięki temu zakupowi możliwe stanie się również określenie zakresu dalszych inwestycji, które są zaplanowane w późniejszym czasie.

II. Systemowe szalunki stropowe.

Profesjonalne, jakościowe systemy szalunkowe znacznie ułatwiają, przyspieszają pracę i istotnie obniżają zapotrzebowanie na materiały drewniane, a tym samym nieporównanie ograniczają wytwarzanie odpadów. Jednocześnie są to systemy, które pozwalają na realizację nowych, niewykonywanych dotychczas w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawców zamówień. W posiadaniu Spółki są jedynie systemy, które w zakresie jakości i ilości pozwalają na wykonywanie i prowadzenie robót remontowych. Elementy te pozwolą na rozwój przedsiębiorstwa w zakresie wykonywania obiektów, które są realizowane w formie konstrukcji żelbetonowych. Ponadto, wykonywanie prac przy udziale tego typu szalunków pozwoli znacząco również skrócić czas realizacji inwestycji. Systemowe szalunki stropowe, które Wnioskodawcy chcą kupić, pozwolą wykonywać konstrukcje o dowolnej grubości i geometrii oraz pozwalają na prowadzenie robót na trudnych stropach – tam, gdzie pojawiają się uskoki lub ograniczona przestrzeń. Można więc powiedzieć, że szalunek stropowy jest potrzebny, aby móc zalać strop betonem i go uformować. Dlatego musi być wykonany bardzo dokładnie, tak aby beton przez niego nie przeciekał. Dobór odpowiedniego deskowania ma kluczowe znaczenie dla jakości betonów, w stosunku do których zostały określone wymagania w zakresie jakości powierzchni.

III. Systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne.

Systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne są niezwykle wytrzymałe na obciążenia pod kątem parcia mieszanki betonu. Elementy te pozwalają na rozwój Spółki Wnioskodawców w zakresie wykonywania obiektów, które są realizowane w formie konstrukcji żelbetonowych oraz również wszelkiego rodzaju obiektów kubaturowych żelbetowych, w tym też podziemnych, np. takich jak garaże Ponadto, wielkoformatowe szalunki ścienne pozwalają również na zminimalizowanie ilości wykonanych połączeń, co z kolei prowadzi do zapewnienia odpowiedniej szczelności obiektu już na etapie stanu surowego inwestycji, szczególnie przy obiektach podziemnych, oraz pozwalają uzyskać strukturę betonu architektonicznego, który obecnie jest dosyć szeroko stosowany. W efekcie pozwala to na ograniczenie na tych powierzchniach do zera prac tynkarskich i malarskich, których ograniczenie ma zdecydowanie pozytywny wpływ na środowisko. W chwili obecnej takie obiekty Spółka realizuje tylko w przypadku, kiedy jest w stanie wynająć takie elementy. Rozwój w tym kierunku pozwoli uniezależnić i usamodzielnić Wnioskodawców, bez względu na dostępność u przedsiębiorstw wynajmujących. Nowoczesne technologie prowadzenia robót betonowych wymagają odpowiednio dobranego deskowania, ponieważ tylko właściwe jest gwarancją poprawy wydajności prowadzonych robót i zredukowania kosztów związanych z realizacją inwestycji oraz zdecydowanie ograniczy wytwarzanie odpadów. Zapewnia także wysoką jakość wykonywanych elementów oraz możliwość osiągnięcia niespotykanych form architektonicznych.

IV. Systemowe rusztowania wysokościowe

Dzięki zakupowi takiego sprzętu Wnioskodawcy będą w stanie oferować usługi związane z robotami powyżej pięciu kondygnacji. Ze względu na to, że Spółka Wnioskodawców specjalizuje się również w wykonywaniu termomodernizacyjnych obiektów, to chcą oni rozszerzyć możliwość wykonywania rzeczonych usług na budynki o większej liczbie kondygnacji oraz większej liczbie budynków w jednym terminie realizacyjnym. Przede wszystkim podkreślić należy, że to właśnie od jakości rusztowań i deskowań oraz ich przemyślanego i starannego montażu zależy powodzenie budowy i, co szczególnie istotne, jej bezpieczeństwo. Ponadto, od systemu rusztowań (potrzebny czas montażu, ilość i waga elementów na komplet systemu liczona na 1 m2) zależy tempo przebiegu prac – a czas jest obecnie coraz bardziej liczącą się kategorią ekonomiczną – oraz zachowanie wymaganych tolerancji wymiarowych elementów konstrukcyjnych.

V. Samochody ciężarowe typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych)

Dzięki temu wydatkowi Wnioskodawcy będą w stanie rozwinąć działalność Spółki, ponieważ pojazdy typu TIR pozwolą na transport materiałów, surowców oraz sprzętu na szerszą skalę, co zdecydowanie zmniejszy czas realizacji projektów. Poprzez posiadanie takiego typu pojazdów Wnioskodawcy nie będą mieli przestojów w pracy w oczekiwaniu na budulce lub sprzęt. Jednocześnie umożliwią one jednorazowe dostarczenie większej ilości surowców, co korzystnie wpłynie na koszty działalności, zmniejszając zużycie paliwa, tym samym wpływając korzystnie na środowisko, co jest realizacją zasady zrównoważonego rozwoju. Logistyka związana z budownictwem nie tylko musi nadążać za zmianami, ale przede wszystkim generować możliwości osiągnięcia odpowiedniej pozycji konkurencyjnej firm budowlanych. Jednocześnie należy podkreślić, że aby rzeczone samochody spełniały swoje zadanie, wymagane jest posiadanie do nich naczep i przyczep, a w sektorze budowlanym wykorzystywane są ich różne rodzaje.

Wskazane wydatki muszą być poniesione przez Spółkę Wnioskodawców, bowiem bez nich niemożliwym byłoby podjęcie zaplanowanych działań. Ponadto Wnioskodawcy stawiają na rozwój poprzez nakłady na te maszyny i sprzęty oraz wyszkolenie pracowników do ich użytkowania, co niejednokrotnie związane będzie z koniecznością opłacenia kursów na zdobycie odpowiednich uprawnień. Wpłynie to na zaoferowanie nowych usług, adekwatnych do trendów rynkowych i stanowiących odpowiedź na wymagania stawiane przez inwestorów. Ze względu na to Wnioskodawcy zobowiązani są kłaść nacisk na wprowadzanie do oferty usług nietypowych, wymagających większego zaangażowania oraz nakładów, a przede wszystkim szybciej realizowanych. Jednocześnie, wydatki na powiększenie liczby posiadanego sprzętu, który dodatkowo wprowadzi nowe funkcje i możliwości do działalności Spółki, zmniejszając użycie innych sprzętów, skutkować będzie minimalizacją zużycia energii i zasobów naturalnych przy możliwie najmniejszym obciążeniu środowiska. Ponadto, w każdej budowli istotne są cechy, takie jak dokładność, odporność, bezpieczeństwo i każdy wydatek poniesiony na sprzęt, który zapewnia w jakiejkolwiek skali poprawę tych warunków, wpływa na rozwój oferowanych usług.

Dotychczas Wnioskodawcy w ramach Spółki zlecali znaczną część produkcji gotowych elementów zewnętrznie, jednakże, z uwagi na powtarzające się przypadki niskiej jakości wykonania oraz konieczność częstego wprowadzania poprawek i zmian, Wnioskodawcy podjęli strategiczną decyzję o inwestycjach w rozwój technologii.

W związku z tym Wnioskodawcy będą mogli zaoferować usługi znacznie lepsze i bardziej kompleksowe od dzisiejszych standardów, przy czym cechujące się mniejszym wykorzystywaniem szkodliwych dla środowiska czynników.

Należy zważyć, że posiadanie maszyny (ładowarki teleskopowej), która będzie tak wielozadaniowa, ograniczy również wykorzystywanie innych maszyn i sprzętów, a co za tym idzie, wpłynie na oszczędność energii i paliw, zmniejszy czas wykonywania projektu oraz ograniczy ruch takich maszyn, przez co Spółka Wnioskodawców będzie naruszać środowisko w zdecydowanie mniejszej skali.

Planowane czynności nie były wcześniej podejmowane w działalności Spółki Wnioskodawców – nie oferował on podobnych usług. Przede wszystkim, przy realizacji poprzednich projektów, Wnioskodawcy badali, jakie problemy znajdują w ramach swojej działalności oraz wyszukiwali metody ich rozwiązywania. W czasie realizacji poprzednich projektów napotykali problemy, które wymagały innowacyjnego podejścia, co zawsze wiąże się z ponoszeniem kosztów. Poprzez uzyskane doświadczenia Wnioskodawcy stwierdzili, że rozpoczęcie oferowania nowych usług w działalności oraz nowatorskie rozwiązania dla prowadzonych dotychczas robót wymaga od nich odpowiedniego przygotowania, konieczne było bowiem zaplanowanie całego procesu, a także przeanalizowanie dotychczasowych doświadczeń, wynajdowanie rozwiązań dla napotykanych problemów, próba wcielenia nowych technik w praktykę, sprawdzenie rynku, sporządzenie planu biznesowego, wybranie usług, które chcą oferować w swojej działalności, nawiązanie kontaktu ze specjalistami, którzy potrafią operować takim sprzętem i maszynami, wyszukiwanie i testowanie nowych materiałów i surowców, podniesienie kwalifikacji swoich pracowników. Wszystkie te działania podyktowane są zasadą obierania kierunku na zrównoważony rozwój branży budownictwa, dążącego do minimalizacji zużycia energii i zasobów naturalnych, przy możliwie najmniejszym obciążeniu środowiska. Obecnie budownictwo powoduje duże obciążenie dla środowiska i jest materiałochłonne. Z tego względu, niewątpliwie podejmowane działania cechują się nowatorskością, a także twórczością. Wynika to z faktu, że zarówno Spółka Wnioskodawców, poprzez pracowników, była zaangażowana w proces projektowania nowych usług. Nie korzystała w tym zakresie z efektów prac innych podmiotów, zaś wcześniej znane rozwiązania dostosowano do potrzeb przedsiębiorstwa oraz planowanych prac. Dla zapewnienia najwyższej jakości usług Wnioskodawcy wykorzystują dostępne źródła wiedzy w celu zdobycia koniecznych kompetencji, a także wykorzystują wcześniej posiadane informacje wraz z umiejętnościami oraz informacjami, zdobywanymi poprzez wcześniejsze doświadczenia w czasie prowadzenia działalności, oczywiście rozwijając je.

Wnioskodawcy wprowadzili w prowadzonym przedsiębiorstwie Politykę Prac Rozwojowych, która określa reguły wykonywania prac mających, zdaniem Wnioskodawców, charakter prac rozwojowych.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, a także tym, że Spółka Wnioskodawców zatrudnia pracowników, jest ona zobligowana do podjęcia działań związanych z utworzeniem Pracowniczych Planów Kapitałowych. Jako pracodawcy, o ile zatrudnione osoby nie złożą deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, Wnioskodawcy będą zobowiązani do wpłacania co miesiąc kwoty w wysokości 1,5% wynagrodzenia pracownika, a w przypadku zadeklarowania wpłaty dodatkowej – w wysokości 2,5% wynagrodzenia pracownika.

Spółka Wnioskodawców, oprócz prowadzonych ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o PIT, prowadzi również ewidencję pomocniczą, w której wyodrębnia koszty związane z przeprowadzonymi pracami mającymi na celu rozwój jego działalności. Przypisuje w niej poszczególne wydatki do grup rodzajowych i jednocześnie przyporządkowuje je do konkretnych inwestycji oraz projektów.

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawców działalnością opisaną powyżej, zamierzają oni dokonać odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, tj. dokonać odliczenia kosztów ponoszonych na działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z art. 26e oraz 26f ustawy o PIT.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

Czy działalność prowadzona przez spółkę komandytową (dalej: Spółka), w której Zainteresowani są wspólnikami, w ramach wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe, czy też prace rozwojowe?

Prowadzona przez Zainteresowanych działalność w ramach wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych cechuje się twórczością ze względu na działania planistyczne – związane nie tylko z analizą potrzeb przedsiębiorstwa oraz sposobów ich zaspokojenia w postaci nabycia określonych urządzeń oraz elementów, ale także w zakresie usług, które będą świadczone dzięki wykorzystaniu nowej technologii.

Jeśli chodzi o to, czy opisana we wniosku działalność obejmuje badania naukowe, czy też prace rozwojowe, Zainteresowani chcą wskazać, że nie są kompetentni jednoznacznie oraz wiążąco określić charakteru prowadzonej działalności – stanowiłoby to swego rodzaju samokwalifikację, która bezzasadnym czyniłaby występowanie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Choć zdają sobie oni sprawę z faktu, iż ustawa o PIT odsyła bezpośrednio do przepisów ustaw pozapodatkowych, to zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, niewątpliwie Organ jest zobowiązany do tego, aby się do nich ustosunkować. Jak wskazuje wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., o sygn. I GSK 789/14, pojęcia »przepisów prawa podatkowego«, o którym mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie. W podobnym kontekście wypowiedziały się sądy administracyjne w innych orzeczeniach, m.in. NSA w wyroku z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2524/12 stwierdził, że Trzeba również zauważyć, że mimo, iż instytucja indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego odnosi się głównie do regulacji z zakresu prawa daninowego, jakim jest prawo podatkowe, to nie można jednak tracić z poła widzenia, że prawo podatkowe określa konsekwencje prawnopodatkowe w związku ze zdarzeniami regulowanymi przez inne dziedziny prawa. Nie funkcjonuje ono w oderwaniu od innych gałęzi prawa, zwłaszcza tych, które normują stosunki społeczne zaistniałe pomiędzy podmiotami cywilnymi, głównie zaś pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Prawo podatkowe jest zatem ściśle związane z obrotem prawnym, w tym gospodarczym, bez zaistnienia którego, nie powstałyby stosunki podatkowoprawne. Podczas interpretacji przepisów prawa podatkowego nie można zatem nie uwzględnić regulacji prawnych, które normują stosunki z zakresu obrotu gospodarczego. Ograniczenie interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie do sfery podatkowej – narusza przepisy regulujące wydawanie indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (por. wyrok NSA z 27 stycznia 2009 r., 1 FSK 1871/07). Podobnie wskazał WSA z Poznania w wyroku z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. I SA/Po 795/18, argumentując, że trzeba w tym miejscu szczególnie podkreślić, że pojęcia »przepisy prawa podatkowego«, o którym mowa w art. 14h § 1 O.p., nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie (por. wyrok NSA z 7 kwietnia 2016 r., 1 GSK 789/14). Zgodnie zatem z utrwalonymi już w orzecznictwie poglądami, które tut. Sąd w pełni podziela, organy podatkowe, dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego, zobowiązane są do posiłkowania się przepisami z innych dziedzin prawa dla wyjaśnienia znaczenia występujących w przepisach ustaw podatkowych pojęć i instytucji z tych innych dziedzin prawa (zob. np. wyroki: NSA z dnia 4 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 1019/09, z dnia 14 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2524/12, i z dnia 20 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2108/12). Wynika to stąd, że przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie, wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym Zainteresowani mają prawo zadać pytanie, czy prowadzona przez nich działalność dotyczy działalności badawczo-rozwojowej, której jednym z wymogów jest prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych, definiowanych na gruncie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.) oraz mogą oczekiwać wydania w tym zakresie interpretacji indywidualnej. Skoro bowiem Ustawodawca posłużył się w treści art. 26e ust. 1 ustawy PIT pojęciem „działalności badawczo-rozwojowej”, zaś na gruncie wskazanego aktu, tj. w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktów 39 i 40, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy pozapodatkowej, to oczywistym jest, że Organ uprawniony jest do interpretowania charakteru prowadzonej działalności, odnosząc się do tej ustawy. Takie odesłanie wskazuje bowiem na fakt, że pojęcie badań naukowych oraz prac rozwojowych powinno być rozumiane – na potrzeby podatku dochodowego – w ściśle określony sposób. Samo odwołanie się do definicji z innej ustawy nie zmienia natomiast faktu, że odwołanie to funkcjonuje na gruncie prawa podatkowego, a tym samym definicje te, ze względu na ich niezmienność, stają się również elementem systemu prawa podatkowego, a tym samym mogą być rozpatrywane w ramach instytucji interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie Zainteresowani chcą wskazać, że dotychczas Organ interpretacyjny nie uchylał się od wydawania interpretacji indywidualnych w sytuacjach, gdy podatnicy składali wnioski zawierające pytanie o możliwość uznania ich działalności za badawczo-rozwojową, gdy jednocześnie nie wskazywali (zarówno we wniosku, jak i na etapie jego uzupełnienia – co wynika z treści wydanych interpretacji), czy prowadzą badania naukowe, czy też prace rozwojowe. Poniżej Zainteresowani chcą wskazać sygnatury przykładowych interpretacji, w których Organ ocenił charakter prowadzonej działalności, bez wymogu samodzielnego, bezsprzecznego stwierdzenia przez podatnika, czy działalność ta obejmuje prace rozwojowe lub badania naukowe:

• 0111-KDIB1-1.4010.157.2020.2.ŚS;
• 0111-KDIBI-3.4010.339.2020.2.MBD;
• 0114-KDIP3-1.4011.358.2020.2.LZ;
• 0113-KDIPT2-3.4011.329.2020.2.AC;
• 0115-KDIT1.4011.323.2020.3.MST;
• 0113- KDIPT2-2.4011.381.2020.3.MK;
• 0113-KDIPT2-3.4011.472.2020.2.GG;
• 0113-KDIPT2-3.4011.430.2020.2.SJ;
• 0113-KDIPT2-1.4011.464.2020.2.MM;
• 0113-KDIPT2-1.4011.31.2020.2.AP;
• 0113-KDIPT2-1.4011.34.2020.2.MAP;
• 0113-KDIPT2-1.4011.42.2020.2.KO;
• 0113-KDIPT2-1.4011.50.2020.2.MM;
• 0113-KDIPT2-1.4011.55.2020.2.DJD;
• 0113-KDIPT2-1.4011.57.2020.2.MAP;
• 0113-KDIPT2-1.4011.66.2020.2.MA;
• 0113-KDIPT2-1.4011.74.2020.2.MM;
• 0113-KDIPT2-1.4011.633.2019.3.MAP;
• 0113-KDIPT2-1.4011.711.2019.2.MM;
• 0113-KDIPT2-1.4011.738.2019.2.MD;
• 0113-KDIPT2-1.4011.748.2019.2.MAP;
• 0113-KDIPT2-3.4011.24.2020.2. AC;
• 0113-KDIPT2-3.4011.26.2020.3 JŚ;
• 0113-KDIPT2-3.4011.54.2020.2.PR;
• 0113-KDIPT2-3.4011.69.2020.2.ST;
• 0113-KDIPT2-3.4011.73.2020.2.MS;
• 0113-KDIPT2-3.4011.94.2020.2.AC;
• 0113-KDIPT2-3.4011.238.2020.2.GG;
• 0113-KDIPT2-3.4011.656.2019.2.PR;
• 0113-KDIPT2-3.4011.702.2019.2.PR;
• 0113-KDIPT2-3.4011.736.2019.2.SJ;
• 0113-KDIPT2-3.4011.759.2019.2.JŚ;
• 0114-KDIP3-1.4011.303.2020.2.MZ,
• 0114-KDIP2-1.4011.38.2020.3.KS,
• 0114-KDIP3-2.4011.679.2019.3.JK2.
• 0114-KDIP3-1.4011.380.2020.2.MZ,
• 0114-KDIP3-1.4011.571.2019.2.MK1,
• 0111-KDIBI-1.4011.33.2020.2.NL;
• 0111-KDIBI-1.4011.87.2020.2.DK;
• 0111-KDIBI-2.4011.55.2020.2.DP;
• 0111-KDIBI-3.4011.7.2020.2.JKT;
• 0111-KDIBI-3.4011.10.2020.2.APO;
• 0111-KDIB1-3.4011.52.2020.2.PC;
• 0111-KDIB2-1.4011.18.2020.2.MK;
• 0112-KDIL2-1.4011.2.2020.3.MKA;
• 0112-KDIL2-1.4011.379.2020.2.KF;
• 0112-KDIL2-2.4011.20.2020.2.IM;
• 0112-KDIL2-2.4011.27.2020.2.MC;
• 0112-KDII.2-2.4011.44.2020.2.AA;
• 0112-KDIL2-2.40I1.52.2019.2.MW;
• 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;
• 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;
• 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;
• 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;
• 0112-KD1L2-2.4011.56.2019.2.AA;
• 0112-KD1L2-2.4011.60.2020.2.MC;
• 0112-KDIL2-2.4011.65.2019.2.MW;
• 0112-KDIL2-2.4011.69.2020.2.MM;
• 0112-KDIL2-2.4011.70.2019.2. AA;
• 0112-KD1L2-2.4011.73.2020.2.MM;
• 0112-KDIL2-2.4011.79.2020.2.IM;
• 0112-KDIL2-2.4011.98.2019.2.MC;
• 0112-KDIL2-2.4011.107.2019.2.IM;
• 0112-KDIL2-2.4011.115.2020.2.MW;
• 0112-KDIL2-2.4011.119.2019.2.AA;
• 0112-KDIL2-2.4011.126.2019.2.MC;
• 0112-KDIL2-2.4011.139.2019.2.MM;
• 0112-KDIL2-2.4011.143.2019.2.MM;
• 0112-KDIL.2-2.4011.144.2019.2.WS;
• 0112-KDIL2-2.4011.161.2019.2.MC;
• 0112-KDIL2-2.4011.194.2020.2.MW;
• 0112-KDI1.2-2.4011.269.2020.2.KP;
• 0112-KDIL2-2.4011.337.2020.2.KP;
• 0112-KDIL3-3.4011.412.2019.2.MM.

Zainteresowani mogą natomiast wskazać, że dokonując analizy działalności będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, ich zdaniem spełnia ona cechy charakterystyczne dla prac rozwojowych – nie zaś dla badań naukowych. Przede wszystkim, Zainteresowani prowadzą działania obejmujące nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – zaplanowanie rozwiązań technologicznych oraz sposobu ich wykorzystania przy opracowanych nowych usługach zwiększają zasób wiedzy pracowników Zainteresowanych oraz ich samych, umożliwiając tym samym późniejsze stosowanie przy pracach mających na celu kolejne ulepszenia czy poszerzenie oferty o nowe produkty. Jednocześnie nie jest to działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do usług Spółki Zainteresowanych, bowiem wprowadzenie zupełnie nowej usługi bądź też ulepszenie jej w taki sposób, by posiadała cechy umożliwiające nowy sposób jej wykorzystywania, nie nosi w sobie cech rutynowości. Każdy realizowany projekt wymaga indywidualnego podejścia, szeregu działań, w trakcie których powstają jego poszczególne elementy, a końcowy efekt wyróżnia się na tle wcześniejszych usług oferowanych przez Spółkę Zainteresowanych.

W związku z powyższym Zainteresowani uważają, że opisana przez nich działalność spełnia cechy właściwe dla działalności badawczo-rozwojowej i za taką może być uznana.

Jeżeli podjęta działalność obejmuje działalność polegającą na badaniach naukowych ‒ to należy wyjaśnić, czy są to:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń?

Jak Zainteresowani wskazali w treści odpowiedzi na pytanie 1, opisana przez nich działalność nie nosi w sobie cech działalności obejmującej badania naukowe.

Czy działalność Spółki jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń?

Zainteresowani udzielili odpowiedzi na to pytanie w treści odpowiedzi na pytanie 1, którego odpowiedni fragment poniżej przytoczą:

Zainteresowani mogą natomiast wskazać, że dokonując analizy działalności będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, ich zdaniem spełnia ona cechy charakterystyczne dla prac rozwojowych – nie zaś dla badań naukowych. Przede wszystkim. Zainteresowani prowadzą działania obejmujące nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – zaplanowanie rozwiązań technologicznych oraz sposobu ich wykorzystania przy opracowanych nowych usługach zwiększają zasób wiedzy pracowników Zainteresowanych oraz ich samych, umożliwiając tym samym późniejsze stosowanie przy pracach mających na celu kolejne ulepszenia czy poszerzenie oferty o nowe produkty. Jednocześnie nie jest to działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do usług Spółki Zainteresowanych, bowiem wprowadzenie zupełnie nowej usługi bądź też ulepszenie jej w taki sposób, by posiadała cechy umożliwiające nowy sposób jej wykorzystywania, nie nosi w sobie w cech rutynowości. Każdy realizowany projekt wymaga indywidualnego podejścia, szeregu działań, w trakcie których powstają jego poszczególne elementy, a końcowy efekt wyróżnia się na tle wcześniejszych usług oferowanych przez Spółkę Zainteresowanych.

Podsumowując, działalność Zainteresowanych w ramach prowadzonej Spółki, dotycząca wprowadzenia innowacji technologicznych w pracach przedsiębiorstwa, obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania technologii wykonywania usług oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich.

Czy wskazane przez Zainteresowanych maszyny i sprzęt, tj. ładowarka teleskopowa, systemowe szalunki stropowe, systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne, systemowe rusztowania wysokościowe, samochody typu TIR, (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych) zostały zakupione w związku z wdrożeniem nowych rozwiązań technologicznych przez Spółkę?

Tak, wskazane przez Zainteresowanych maszyny i sprzęt, tj. ładowarka teleskopowa, systemowe szalunki stropowe, systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne, systemowe rusztowania wysokościowe, samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi. naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych), zostaną zakupione w związku z wdrożeniem nowych rozwiązań technologicznych przez Spółkę – to one umożliwiają wdrożenie nowych rozwiązań technologicznych oraz usługowych w przedsiębiorstwie.

Czy powyższe maszyny i sprzęt są sprzętem specjalistycznym wykorzystywanym bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności czy są to naczynia i przybory laboratoryjne lub urządzenia pomiarowe?

Ze względu na brak definicji ustawowej „sprzętu specjalistycznego”, Zainteresowani pod tym pojęciem rozumieją taki sprzęt, który wykorzystywany jest przy wykonywaniu czynności z zakresu wyspecjalizowanych czynności, związanych z pewną specjalnością. Takie rozumienie każę sądzić, że jeśli dany sprzęt wykorzystywany jest w danej branży, przy wykonywaniu pewnego rodzaju usług, może być uznany za specjalistyczny, dlatego też Zainteresowani uważają, że maszyny te i sprzęt stanowią sprzęt specjalistyczny. Nie są to jednak naczynia i przybory laboratoryjne ani też urządzenia pomiarowe.

Czy powyższe maszyny i sprzęt stanowią środki trwałe?

Wszystkie sprzęty oraz maszyny uwzględnione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowić będą środki trwałe.

Czy poniesione wydatki na powyższe maszyny i sprzęt są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w tym przez odpisy amortyzacyjne?

Ze względu na fakt, że wskazane we wniosku maszyny i sprzęt będą stanowiły (bowiem zakupy w tym zakresie dopiero nastąpią) środki trwałe, dokonywane będą od nich odpisy amortyzacyjne – te zaś stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Czy powyższe maszyny i sprzęt wykorzystywane są wyłącznie w prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej, czy też do innych czynności – jakich; w tym przypadku proszę wskazać, w jaki sposób następuje udokumentowanie tego wykorzystywania dla działalności badawczo-rozwojowej?

Wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej maszyny oraz sprzęt będą, obok prac związanych z wdrożeniem nowych rozwiązań technologicznych, a tym samym również nowych bądź też znacznie ulepszonych usług, wykorzystywane przy typowym realizowaniu usług świadczonych przez Spółkę. Jednocześnie Zainteresowani wskazują, że ze względu na stałą potrzebę podnoszenia jakości świadczonych usług, a także poszerzania ich zakresu, nie wykluczają, że takie urządzenia oraz wyposażenie będzie również wykorzystywane przy pracach nad nowymi rozwiązaniami również w przyszłości.

Jeśli chodzi o dokumentację wykorzystywania sprzętu, Zainteresowani wskazują, że będą wykazywali następujące informacje w prowadzonej na własne potrzeby ewidencji wykorzystania sprzętu, zawierającej informacje o pracach z zakresu działalności badawczo-rozwojowej.

Czy Spółka korzysta ze zwolnień podatkowych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a i pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Jak Zainteresowani wskazali w treści stanu faktycznego, ich działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482). W związku z tym, Spółka nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 63a i pkt 63b ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych.

Czy koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową zostały zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie lub zostały odliczone przez nią od podstawy obliczenia podatku?

Zainteresowani zawarli w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej następujący fragment: „Wnioskodawcy korzystali z pomocy publicznej w ramach tzw. tarczy antykryzysowej, ale nie uzyskali dotacji w zakresie opisywanych we wniosku inwestycji. Dodatkowo, ich działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482)”. Jednocześnie, w celu doprecyzowania tego zagadnienia, Zainteresowani wskazują, że koszty będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie zostały i nie zostaną zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, i nie zostały oraz nie zostaną odliczone przez nią od podstawy obliczenia podatku.

Czy opisana we wniosku działalność prowadzona przez Spółkę wpisuje się we wszystkie niżej wymienione kryteria – jeżeli tak, to dlaczego:

• jest ukierunkowana na nowe odkrycia (działalność nowatorska – umożliwia pozyskanie nowej wiedzy, w szczególności w kontekście rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów),
• jest oparta na oryginalnych koncepcjach i hipotezach (działalność twórcza ‒ aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, wykluczająca wszelkie rutynowe, odtwórcze działania związane np. ze zmianami w produkcie),
• brak jest pewności co do jej wyniku końcowego (działalność w warunkach niepewności),
• jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie (działalność systematyczna – przeprowadzana w sposób zaplanowany, przy użyciu określonych zasobów ludzkich i finansowych),
• prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone (działalność powtarzalna i/lub możliwa do odtworzenia)?

Zainteresowani na wstępie wskazują, że informacji na każde z pytań zebranych w ramach jednego, ogólnego pytania 11, udzielą w zbiorczej odpowiedzi:

Działalność będąca przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest ukierunkowana na działalność nowatorską, tj. taką, która umożliwia pozyskanie nowej wiedzy, w szczególności w kontekście rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów. Zaplanowane rozwiązania nie tylko pozwolą na poszerzenie oferty oraz podniesienie jakości świadczonych usług, ale także wpłyną na opracowywanie kolejnych technologii. Zaplanowane i podejmowane działania oparte są na twórczości – podejmowana przez Zainteresowanych działalność obejmuje aktywność nastawioną na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym – przede wszystkim w przedsiębiorstwie prowadzonej Spółki, ale nie jest wykluczone, że również w skali branży, w której Zainteresowani działają. Jak wskazano już w odpowiedziach na wcześniejsze pytania, nie są to działania rutynowe czy odtwórcze, a jeśli dokonywane są zmiany w usłudze, to nie są to modyfikacje aktualizacyjne, zaś oparte na dodaniu zupełnie nowych elementów, składających się końcowo na wcześniej nieoferowaną czynność.

Zainteresowani, co wskazali we własnym stanowisku do pytania numer 1, prowadzą działalność będącą przedmiotem wniosku w warunkach niepewności. To oznacza, że choć konkretne działania są zaplanowane, to brak jest pewności czy zakończą się one sukcesem, a nowe rozwiązania technologiczne oraz powstałe w wyniku ich wdrożenia i wykorzystania usługi będą funkcjonować prawidłowo. Nie zmienia to jednak faktu, że Zainteresowani dołożyli starań do prawidłowego zaplanowania koniecznych prac, a koszty związane z przeprowadzeniem innowacji zostały uwzględnione w budżecie – spełnia to wymogi działalności systematycznej, tj. przeprowadzanej w sposób zaplanowany, przy użyciu określonych zasobów ludzkich i finansowych. Nie ulega również wątpliwości, że taka działalność prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowani wskazali, że Spółka stanie się podatnikiem podatku dochodowego od dnia 1 maja 2021 r. Jednocześnie, Zainteresowani wskazują, że koszty będące przedmiotem wniosku nie zostały jeszcze poniesione, w związku z czym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy 2021 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawców w ramach Spółki działalność w zakresie wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych w prowadzonej działalności, w całości lub w którejś z części, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 26e ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 5a pkt 38-40 tej ustawy w zw. z art. 4. ust. 2 oraz 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r., a tym samym czy Wnioskodawcy mogą skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, przewidzianej w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT?
2. Czy wydatki na:
   1. ładowarkę teleskopową,
   2. systemowe szalunki stropowe,
   3. systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne,
   4. systemowe rusztowania wysokościowe,
   5. samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych)można uznać za kwalifikowalne koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawców, o których mowa jest w art. 26e ust. 2 oraz 3 ustawy o PIT?
3. Czy w przypadku, gdy Organ uzna, że Wnioskodawcy prowadzą działalność badawczo-rozwojową, to czy w sposób poprawny prowadzą oni wyodrębnioną w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o PIT, ewidencję rachunkową kosztów kwalifikowanych?

Pytanie nr 1 zostało ostatecznie sformułowane w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytań nr 1-2. Natomiast w zakresie pytania nr 3 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1.

Artykuł 5a pkt 38 ustawy o PIT normuje działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast, w odniesieniu do definicji badań naukowych oraz prac rozwojowych, ustawa o PIT odwołuje się do ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. I tak, badaniami naukowymi są więc:

• badania podstawowe, które w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce są rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
• badania aplikacyjne, które w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce są rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Odnosząc się zaś do pojęcia prac rozwojowych, zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT w związku z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, jest to działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania działalności prowadzonej przez Wnioskodawców jako prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG i stanowiska wnioskodawcy, które zostało w niej przedstawione oraz zaaprobowane przez Organ interpretacyjny, działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS (Główny Urząd Statystyczny), Warsaw). Według niego działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna oraz możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Zdaniem Wnioskodawców, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, działalność ich Spółki spełnia cechy takowej:

• nowatorskość i twórczość dla podniesienia konkurencyjności prowadzonej działalności, Spółka Wnioskodawców podejmuje kroki mające na celu rozwój rozwiązań wykorzystywanych w trakcie realizacji robót budowlanych oraz wprowadzenie do oferty nowych usług. Każde z opisanych we wniosku działań stanowi nowość w przedsiębiorstwie. Nawet jeśli do ich podjęcia wykorzystywane są wcześniej opracowane oraz wykorzystywane rozwiązania, to ostateczny wynik podjętych prac jest czymś oryginalnym. Wynika to z faktu, że zarówno opracowanie planu działania, jak i poszczególne etapy wdrażania danych procesów oraz opracowywania usług, wymagają i wymagać będą twórczego działania w postaci planowania oraz projektowania. Jednocześnie warto w tym miejscu zaznaczyć, że zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, „uznać należy, iż na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”. Zgodnie z powyższymi rozważaniami, należy uznać że podejmowane przez Wnioskodawców działania mają twórczy charakter, bowiem w wymierny sposób powodują stworzenie zupełnie nowych bądź też znacznie ulepszonych rozwiązań oraz usług,
• nieprzewidywalność: skutek prowadzonych prac, mających na celu wdrożenie nowych rozwiązań wykorzystywanych w trakcie realizacji robót budowlanych oraz nowych usług, co do zasady, jest zaplanowany. Jednakże sam proces opracowywania danych rozwiązań technicznych, pomimo korzystania z istniejących metod, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania lub znaczną modyfikację dawnych rozwiązań, stosowanych uprzednio w praktyce Spółki Wnioskodawców. Już sam tego fakt powoduje, że nie może być mowy o przewidywalności, bowiem wytwarzanie czegoś wcześniej niewystępującego w danym środowisku – w tym przypadku w przedsiębiorstwie Spółki – wiąże się z niepewnością efektu końcowego oraz ryzykiem wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności, mających wpływ na proces wytwórczy,
• metodyczność: pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawców zobowiązani są w ramach umowy z nimi do ścisłej, zgodnej z harmonogramem pracy, którą zobowiązani są należycie udokumentować oraz wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Wnioskodawców i uchwaloną polityką B+R. Jednocześnie charakterystyka podejmowanych przez Spółkę czynności, mających zdaniem Wnioskodawców charakter prac rozwojowych, wymaga ich realizowania według określonego schematu. Wdrażanie zupełnie nowych bądź też znacznie zmienionych w stosunku do tych wcześniej wykorzystywanych, rozwiązań nie może odbywać się bez odpowiedniego planu, jeśli ma zakończyć się zgodnie z oczekiwaniami. Zakup każdego nowego sprzętu jest prawidłowo przez Wnioskodawców dokumentowany,
• możliwość przeniesienia lub odtworzenia: oprócz osiągnięcia zamierzonego efektu podejmowanych działań, mających na celu rozwój prowadzonej działalności, Wnioskodawcy w ramach prowadzonej Spółki dążą również do tego, by wytworzone rozwiązania mogły być odtwarzane i wykorzystywane również w późniejszym czasie. Jest to skutek nieustannej potrzeby udoskonalania rozwiązań stosowanych w przedsiębiorstwie, wynikającej z uwarunkowania rynku oraz konieczności pozostawania konkurencyjnym. Dlatego też podejmowane prace, jak np. te będące przedmiotem wniosku, są dokumentowane w sposób, który umożliwia późniejsze odtworzenie i zwielokrotnienie wdrożonych rozwiązań.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawców, można stwierdzić, że prowadzona przez nich działalność, w formie Spółki, spełnia kryteria prac rozwojowych, a tym samym działalności badawczo-rozwojowej, zawarte w Podręczniku Frascati oraz art. 5a pkt 40 oraz art. 26e ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Z tego względu Wnioskodawcy uważają, że możliwe jest skorzystanie przez nich z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa jest w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT. Opisana w stanie faktycznym działalność w zakresie wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych w prowadzonym przedsiębiorstwie, zdaniem Wnioskodawców, nosi w sobie cechy działalności badawczo-rozwojowej, a tym samym spełniony jest wymóg postawiony przed podatnikami chcącymi skorzystać z ww. ulgi. Jednocześnie, oprócz samego charakteru działalności, według Wnioskodawców spełniony został również inny wymóg w postaci ponoszenia odpowiednich kosztów, zwanych kosztami kwalifikowanymi. Ta kwestia jest jednak przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku numerem 2. Nie ulega również wątpliwości, że przychody osiągane przez Wnioskodawców są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, a tym samym spełniony jest, według nich, ostatni z wymogów stawianych ustawą.

Stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 26e ust 2 ustawy o PIT kwalifikowanymi kosztami działalności badawczo-rozwojowej są:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

• 1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

1. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

• 2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

1. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
2. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

• 4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

1. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o PIT za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

By uznać wydatki za koszty kwalifikowane, spełnione muszą być następujące przesłanki:

1. wydatek stanowi koszt podatkowy dla podatnika:
2. wydatek nie został zwrócony podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie został odliczony od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jako koszt kwalifikowany;
3. wydatek nie jest uwzględniany przy kalkulacji dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a lub art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy PIT (przepisy o specjalnej strefie ekonomicznej lub Polskiej Strefie Inwestycji);
4. wydatek ponoszony w ramach badań podstawowych wynika z umowy lub porozumienia z podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
5. koszty kwalifikowane zostały wykazane w zeznaniu rocznym.

W związku z prowadzoną działalnością, która zdaniem Wnioskodawców spełnia kryteria konieczne dla uznania jej za działalność badawczo-rozwojową, planują oni ponieść wydatki na:

1. ładowarkę teleskopową,
2. systemowe szalunki stropowe,
3. systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne,
4. systemowe rusztowania wysokościowe,
5. samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych).

Powyższe wydatki, stanowiące dla Wnioskodawców, w ramach prowadzonej przez nich Spółki, koszt podatkowy, w znacznym stopniu przyczyniły się do ulepszenia procesu produkcyjnego oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych usług. Jak Wnioskodawcy wskazali w stanie faktycznym, bez ich poniesienia nie byłoby możliwe podjęcie zaplanowanych działań, z czego wynika bezpośredni związek między nimi a pracami rozwojowymi. Kosztami, które Spółka ponosi w związku z opisaną we wniosku działalnością, są koszty zakupu sprzętu oraz maszyn, którymi są ładowarka teleskopowa, systemowe szalunki stropowe, systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne, systemowe rusztowania wysokościowe i samochody typu TIR. Co wskazano już w stanie faktycznym, rzeczone wydatki będą stanowiły bardzo dużą innowację, ponieważ umożliwią Wnioskodawcom rozwój, wprowadzając nowe usługi do ich działalności gospodarczej, jednocześnie realizując postulaty zasady zrównoważonego rozwoju.

Ustawodawca daje możliwość uznania poczynionych na ten cel wydatków za koszty kwalifikowane w art. 26e ust. 2 pkt 2a oraz ust. 3 ustawy o PIT – w zależności od tego, czy nabyty sprzęt stanowi środek trwały – przy czym uzależnia to od wykorzystania go w działalności badawczo-rozwojowej. Związek zakupionego sprzętu z wykonywanymi pracami, które zdaniem Wnioskodawców taką działalność stanowią, jest oczywisty, ponieważ wszystkie poczynione wydatki są w stanie wnieść w działalność Spółki zdecydowany skok jakościowy, którego efektem będą nowe, ulepszone produkty, co jest niezwykle istotne w branży budowlanej.

Ponadto, inwestycje te spowodują ograniczenie kosztów, poprzez mniejsze zużycie energii oraz materiałów, co wpłynie pozytywnie na ekosystem, a także zmniejszenie czasu potrzebnego do zrealizowania inwestycj. Z tego względu Wnioskodawcy uważają, że koszty związane z jego nabyciem mogą uznać za koszty kwalifikowane. Wskazane wydatki nie zostały zwrócone Wnioskodawcom w jakiejkolwiek formie – korzystali oni jedynie z pomocy publicznej w postaci tzw. tarczy antykryzysowej, ale nie uzyskiwali dotacji, a także nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym Dodatkowo, działalność Spółki Wnioskodawców nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani Polskiej Strefy Inwestycji, więc koszty nie są uwzględniane przy kalkulacji dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a lub art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy PIT.

Zgodnie z art. 24a ust 1b ustawy o PIT Spółka Wnioskodawców wyodrębnia wskazane koszty, które zdaniem Wnioskodawców stanowią koszty kwalifikowane ponoszone na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych księgach rachunkowych.

W związku z faktem, że wskazane koszty mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych wyszczególnionym przez Ustawodawcę oraz spełniają postawione w ustawie PIT wymogi dla uznania ich za wydatki kwalifikowane, zdaniem Wnioskodawców, należy uznać je za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020, poz. 2123; dalej: ustawa zmieniająca): w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl natomiast ust. 2 ww. art. 12 ustawy zmieniającej: spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Zatem należy wskazać, że zgodnie z ustawami o podatku dochodowym od osób fizycznych i od osób prawnych do 31 grudnia 2020 r. lub do 30 kwietnia 2021 r. spółka komandytowa nie jest podatnikiem tych podatków, podatnikami tych podatków są jej wspólnicy z uwzględnieniem ich statusu.

Zainteresowani wskazali, że Spółka stanie się podatnikiem podatku dochodowego od 1 maja 2021 r.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526): spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych: spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Jednocześnie w myśl art. 102 ww. Kodeksu: spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, posiada jednak podmiotowość prawną. W konsekwencji posiada także własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Należy także wskazać, że dochody spółki niebędącej osobą prawną (w rozpatrywanej sprawie spółki komandytowej) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania do 30 kwietnia 2021 r. Do tego dnia opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki niebędącej osobą prawną. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej osobą prawną jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Działalność badawczo-rozwojowa, prowadzenie której uprawnia podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym, została zdefiniowana w art. 5a tej ustawy.

I tak, art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej –oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z tego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że prowadzona przez Zainteresowanych działalność w ramach wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych cechuje się twórczością ze względu na działania planistyczne – związane nie tylko z analizą potrzeb przedsiębiorstwa oraz sposobów ich zaspokojenia w postaci nabycia określonych urządzeń oraz elementów, ale także w zakresie usług, które będą świadczone dzięki wykorzystaniu nowej technologii.

Z informacji zawartych we wniosku wynika także, że Zainteresowani prowadzą działania obejmujące nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – zaplanowanie rozwiązań technologicznych oraz sposobu ich wykorzystania przy opracowanych nowych usługach zwiększają zasób wiedzy pracowników Zainteresowanych oraz ich samych, umożliwiając tym samym późniejsze stosowanie przy pracach mających na celu kolejne ulepszenia czy poszerzenie oferty o nowe produkty. Jednocześnie nie jest to działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do usług Spółki Zainteresowanych, ponieważ wprowadzenie zupełnie nowej usługi bądź też ulepszenie jej w taki sposób, by posiadała cechy umożliwiające nowy sposób jej wykorzystywania, nie nosi w sobie cech rutynowości. Każdy realizowany projekt wymaga indywidualnego podejścia, szeregu działań, w trakcie których powstają jego poszczególne elementy, a końcowy efekt wyróżnia się na tle wcześniejszych usług oferowanych przez Spółkę Zainteresowanych.

Ponadto Zainteresowani wskazali, że działalność będąca przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest ukierunkowana na działalność nowatorską, tj. taką, która umożliwia pozyskanie nowej wiedzy, w szczególności w kontekście rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów. Zaplanowane rozwiązania nie tylko pozwolą na poszerzenie oferty oraz podniesienie jakości świadczonych usług, ale także wpłyną na opracowywanie kolejnych technologii. Zaplanowane i podejmowane działania oparte są na twórczości – podejmowana przez Zainteresowanych działalność obejmuje aktywność nastawioną na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym – przede wszystkim w przedsiębiorstwie prowadzonej Spółki, ale nie jest wykluczone, że również w skali branży, w której Zainteresowani działają. Nie są to działania rutynowe czy odtwórcze, a jeśli dokonywane są zmiany w usłudze, to nie są to modyfikacje aktualizacyjne, zaś oparte na dodaniu zupełnie nowych elementów, składających się końcowo na wcześniej nieoferowaną czynność.

Jak wskazali Zainteresowani, prowadzą oni działalność w warunkach niepewności. To oznacza, że choć konkretne działania są zaplanowane, to brak jest pewności, czy zakończą się one sukcesem, a nowe rozwiązania technologiczne oraz powstałe w wyniku ich wdrożenia i wykorzystania usługi będą funkcjonować prawidłowo. Nie zmienia to jednak faktu, że Zainteresowani dołożyli starań do prawidłowego zaplanowania koniecznych prac, a koszty związane z przeprowadzeniem innowacji zostały uwzględnione w budżecie – spełnia to wymogi działalności systematycznej, tj. przeprowadzanej w sposób zaplanowany, przy użyciu określonych zasobów ludzkich i finansowych. Nie ulega również wątpliwości, że taka działalność prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że działalność w zakresie wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych realizowana przez Spółkę stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ działalność ta ma charakter twórczy, obejmuje prace rozwojowe, jest prowadzona w sposób systematyczny oraz nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań (tu: nowych rozwiązań technologicznych).

Zatem – tego typu działania Spółki spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Zainteresowanych będących osobami fizycznymi do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Reasumując – podejmowana przez Wnioskodawców w ramach Spółki działalność w zakresie wdrożenia nowych rozwiązań technologicznych w prowadzonej działalności stanowi w całości działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z dyspozycją powołanego już art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 powoływanej ustawy – za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

• 1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

1. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

• 2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

1. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
2. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

• 4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

1. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 26e ust. 5 ww. ustawy: koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 26e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględnianie w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z kolei stosownie do art. 26e ust. 7 powoływanej ustawy: kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Zgodnie natomiast z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 24a ust. 1b cytowanej ustawy podatkowej: podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym, powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z podmiotem wskazanym w odrębnych przepisach,
5. podatnik nie uwzględnił kosztów kwalifikowanych w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 63a lub pkt 63b ww. ustawy,
6. w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie,
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 (…).

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu – każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika podlega indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Jednocześnie art. 23 ust. 1 ww. ustawy zawiera zamknięty katalog wydatków, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów pomniejszających przychody nawet wówczas, gdy mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisem art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanych jest kwestia ustalenia, czy wydatki na:

1. ładowarkę teleskopową,
2. systemowe szalunki stropowe,
3. systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne,
4. systemowe rusztowania wysokościowe,
5. samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych)

można uznać za kwalifikowalne koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową Zainteresowanych prowadzoną w ramach Spółki.

Zainteresowani wskazali, że maszyny i sprzęt, tj. ładowarka teleskopowa, systemowe szalunki stropowe, systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne, systemowe rusztowania wysokościowe, samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi. naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych) zostaną zakupione w związku z wdrożeniem nowych rozwiązań technologicznych przez Spółkę – to one umożliwiają wdrożenie nowych rozwiązań technologicznych oraz usługowych w przedsiębiorstwie. Wszystkie powyższe sprzęty oraz maszyny stanowić będą środki trwałe.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że – co do zasady – odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej mogą być objęte omawianą ulgą badawczo-rozwojową przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 26e ust. 3 tej ustawy, w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej.

Choć ustawodawca nie użył w treści regulacji wskazanej w zdaniu poprzednim sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Należy zatem wyjaśnić, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, w całości, stanowią koszt kwalifikowany, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej maszyny oraz sprzęt będą, obok prac związanych z wdrożeniem nowych rozwiązań technologicznych, a tym samym również nowych bądź też znacznie ulepszonych usług, wykorzystywane przy typowym realizowaniu usług świadczonych przez Spółkę. Jednocześnie Zainteresowani wskazują, że ze względu na stałą potrzebę podnoszenia jakości świadczonych usług, a także poszerzania ich zakresu, nie wykluczają, że takie urządzenia oraz wyposażenie będzie również wykorzystywane przy pracach nad nowymi rozwiązaniami również w przyszłości. Zainteresowani wskazali, że w prowadzonej na własne potrzeby ewidencji wykorzystania sprzętu będą wykazywali informacje o pracach z zakresu działalności badawczo-rozwojowej.

Tym samym w sytuacji, gdy składniki majątku trwałego są częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo do bieżącej działalności ‒ co znajduje odzwierciedlenie w rozpatrywanej sprawie ‒ to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe służą prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Jednocześnie Zainteresowani wskazali, że wydatki poniesione na maszyny i sprzęt nie zostały/nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostały/nie zostaną odliczone od podstawy obliczenia podatku. Ponadto koszty ich nabycia będą stanowiły koszty uzyskania przychodów przez odpisy amortyzacyjne. Zainteresowani nie korzystają również ze zwolnień podatkowych, o których mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 63a i pkt 63b ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych. Z opisu sprawy wynika również, że Spółka prowadzi ewidencję pomocniczą, w której wyodrębnia koszty związane z przeprowadzonymi pracami mającymi na celu rozwój jej działalności, przypisując w niej poszczególne wydatki do grup rodzajowych i przyporządkowując je do konkretnych inwestycji oraz projektów.

Powyższe oznacza, że zostały spełnione wszystkie przesłanki do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Reasumując – wydatki na:

1. ładowarkę teleskopową,
2. systemowe szalunki stropowe,
3. systemowe wielkoformatowe szalunki ścienne,
4. systemowe rusztowania wysokościowe,
5. samochody typu TIR (z przyczepami niskopodwoziowymi, naczepami typu plandeka, przyczepami do transportu kruszyw i materiałów luźnych)

mogą stanowić koszty kwalifikowane (przez odpisy amortyzacyjne) poniesione na działalność badawczo-rozwojową Zainteresowanych w takiej części, w jakiej składniki te (stanowiące środki trwałe) służą prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Tym samym Wnioskodawcy mogą skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, przewidzianej w art. 26e ust. 1 tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe rozstrzygnięcie będzie obowiązywało Zainteresowanych tylko do 30 kwietnia 2021 r., ponieważ od 1 maja br. Spółka stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.