0115-KDIT3.4011.688.2020.2.AWO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.), uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 stycznia 2021 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 3 kwietnia 2017 r., przy czym od dnia 20 maja 2019 r. część działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w ramach wyżej wskazanej działalności jest działalnością twórczą, obejmującą w rozumieniu, odpowiednio art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U., poz. 2668), działalność naukową bądź prace rozwojowe. Badania naukowe prowadzone przez Wnioskodawcę, to badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Całkowity zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności określają następujące kody PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): …, …, …, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`, `(...)`,.

Dnia 13 maja 2019 r. Wnioskodawca zawarł ramową umowę o świadczenie usług informatycznych z firmą … (numer VAT (podatek od towarów i usług) UE: …).

Przedmiot niniejszej umowy, zgodnie z jej postanowieniami określono jako:

Projektowanie programów (w tym dokumentacji projektowej):

• Przygotowanie Programów (w tym dokumentacji produkcyjnej i konsumenckiej),
• Testowanie programów,
• Doradztwo w zakresie korzystania z Programów polegające na udzielaniu odpowiedzi na pytania zadawane przez Pełnomocników Zleceniodawcy oraz udzielaniu im porad i instrukcji,
• Szkolenie pracowników Zleceniodawcy pracujących z Programami.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na podstawce wyżej wskazanej umowy polegały głównie na pisaniu kodu do aplikacji lub programu kontrahenta. Kod ten wprowadza nowe lub modyfikuje dotychczasowe funkcje aplikacji/programu. Działania Wnioskodawcy polegają na tworzeniu, rozwoju i ulepszeniu aplikacji/programu oraz zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tych aplikacji/programów. Te aplikacje i programy, które Wnioskodawca rozwija lub udoskonala udostępniane mu są przez Kontrahenta, dla którego świadczy usługi na podstawie zawartej umowy. Wnioskodawca nie jest ich właścicielem ani współwłaścicielem.

Okazyjnie, Wnioskodawca w swojej pracy korzysta także z tzw. „otwartego oprogramowania” udostępnianego na podstawie wolnych licencji, umożliwiających ich dowolne modyfikowanie, a także innych programów ˗ narzędzi (np. edytorów kodu, systemu operacyjnego).

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w roku 2019 i 2020 obejmowały także nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wytworzone w ten sposób aplikacje i programy stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze.

Wnioskodawca jest twórcą wytwarzanego oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231). Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania oraz ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., nr 24, poz.83) oraz art. 74 tejże ustawy.

W ramach wykonanych prac, z których w 2019 i 2020 r. Wnioskodawca uzyskał dochód, opracował On (stworzył) nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Do opisanych wyżej „aplikacji i programów” Wnioskodawcy pierwotnie przysługiwały prawa własności intelektualnej, jednak na mocy umowy współpracy zostały one sprzedane kontrahentowi, przy czym Wnioskodawca osiągnął dochody z ich sprzedaży.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębną od niej ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde wyżej wskazane prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego przychodu.

Sprzedaż powyższych praw nastąpiła w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi/prowadził ksiąg rachunkowych.

Przeniesienie podmiotowych praw własności intelektualnej, których dotyczy wniosek, nastąpiło w roku podatkowym 2019 oraz 2020 w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej.

Działalność w roku 2019 oraz 2020 była przez Wnioskodawcę prowadzona w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Wnioskodawca w codziennych czynnościach nie współpracował bezpośrednio z firmą … . jedynie raportował stan swoich prac do tego podmiotu. Wnioskodawca samodzielnie był odpowiedzialny za organizacje prowadzonych przez siebie prac, a osobą pełniącą funkcję wiodącą ˗ wyznaczającą harmonogram prac i zakres przedmiotowy przydzielonych zadań ˗ był kierownik projektu, Pan … (pracownik firmy …). Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umowy zawartej z kontrahentem dotyczące wytwarzania oprogramowania nie były wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca jako wykonujący czynności będące przedmiotem umowy współpracy ponosił i będzie ponosić ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością związaną z wytwarzaniem oprogramowaniem. Ryzyko to zostało przez strony umowy określone w następującym zakresie:

1. Czynności wykonywane przez Zleceniodawcę [Powinno być: „Zlecenioborcę” – dopisek organu] na podstawie Umowy NIE będą:
   1. wykonywane pod kierunkiem Zleceniodawcy,
   2. wykonywane we wskazanym miejscu i czasie,
   3. związane z pozostaniem do dyspozycji Zleceniodawcy,
   4. wykonywane w ramach ryzyka technicznego Zleceniodawcy,
   5. wykonywane w ramach ryzyka osobistego i społecznego Zleceniodawcy,
   6. wykonywane w ramach ryzyka gospodarczego Zleceniodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r Kodeks pracy (tj. z dnia 8 września 2016 r. Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.).
2. Zleceniodawca [Powinno być: „Zleceniobiorca” – dopisek organu] ponosi ryzyko ekonomiczne związane z prowadzoną działalnością w szczególności odpowiada za należyte wykonanie zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy zarówno wobec Zleceniodawcy, jak i kontrahentów Zleceniodawcy, w interesie i na rzecz których wykonuje te zobowiązania. Odpowiedzialność Zleceniodawcy [Powinno być: „Zleceniobiorcy” – dopisek organu] za nieumyślne działania i zaniechania ograniczona jest do równowartości … zł (słownie: …. złotych).

Wnioskodawca na mocy zawartej umowy przeniósł na rzecz wskazanego we wniosku Kontrahenta wszelkie autorskie prawa do własności intelektualnej oraz udzielił zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca osiągnął dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegających ochronie prawnej, o której mowa powyżej ˗ programów komputerowych lub ich części ˗ związany z przeniesieniem na wskazany we wniosku podmiot, po wytworzeniu takich programów komputerowych lub ich części, autorskich praw majątkowych do powstałych utworów.

Zakończenie działalności Wnioskodawcy związanej z wytworzeniem i sprzedażą kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegających ochronie prawnej miało miejsce dnia 12 czerwca 2020 r.

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku wskazano natomiast, że:

• podejmowane przez Wnioskodawcę działania w ramach tworzenia, rozwoju i ulepszenia aplikacji/programu, zmierzające do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tych aplikacji/programów nie obejmowały czynności polegających na rutynowych i okresowych zmianach wprowadzanych do tworzonych, rozwijanych lub ulepszanych aplikacji/programów,
• w wyniku rozwoju i ulepszenia aplikacji/programu powstały odrębne utwory, do których utworzenia Wnioskodawca wykorzystał różne technologie i języki programowania. Każde ulepszenie/rozwinięcie ˗ odrębnie, stanowi przedmiot chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• w wyniku tworzenia/rozwinięcia oprogramowania stworzono nowe kody/algorytmy w językach programowania oraz powstały nowe prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) kwalifikowanych dochodów, które uzyskał w 2019 i 2020 r. z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca podkreślił, że w myśl art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz biorąc pod uwagę przepisy zawarte w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 2668), a także ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) ma On prawo do opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku PIT kwalifikowanych dochodów, które uzyskał w 2019 i 2020 r. z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo˗rozwojowej ˗ oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do treści art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych ˗ oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przenosząc powyższe regulacje na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo˗rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo˗rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38˗40 cytowanej ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo˗rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo˗rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo˗rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo˗rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo˗rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo˗rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo ˗ rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zatem ˗ zawarte w definicji działalności badawczo˗rozwojowej ˗ rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić jednak uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 wskazanej wyżej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo˗rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że od dnia 20 maja 2019 r. do dnia 20 czerwca 2020 r., Wnioskodawca świadczył usługi informatyczne polegające na pisaniu kodu do aplikacji lub programu kontrahenta. Kod wprowadzał nowe lub modyfikował dotychczasowe funkcje aplikacji/programu. Działania Wnioskodawcy polegały na tworzeniu, rozwoju i ulepszeniu aplikacji/programu oraz zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tych aplikacji/programów. Aplikacje i programy, które Wnioskodawca rozwijał lub udoskonalał udostępniane mu były przez Kontrahenta, dla którego świadczył usługi na podstawie zawartej umowy. Wnioskodawca nie był ich właścicielem, ani współwłaścicielem. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w roku 2019 i 2020 obejmowały także nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług Wytworzone w ten sposób aplikacje i programy stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca w ramach wykonanych prac, z których w 2019 i 2020 r. uzyskał dochód, opracował (stworzył) nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Działalność w roku 2019 oraz 2020 była przez Wnioskodawcę prowadzona w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w ramach tworzenia, rozwoju i ulepszenia aplikacji/programu, zmierzające do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tych aplikacji/programów nie obejmowały czynności polegających na rutynowych i okresowych zmianach wprowadzanych do tworzonych, rozwijanych lub ulepszanych aplikacji/programów.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie pisania kodu do aplikacji lub programu kontrahenta w ramach wskazanej we wniosku umowy, podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Stosownie do wskazania Wnioskodawcy działalność ta jest działalnością twórczą, obejmującą w rozumieniu, odpowiednio art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, działalność naukową bądź prace rozwojowe. Badania naukowe prowadzone przez Wnioskodawcę, to badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w roku 2019 i 2020 obejmowały także nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały – co do zasady – spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej działalności we wskazanym we wniosku zakresie za prace badawczo˗rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyeksponować w tym miejscu również należy, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

-----------------

a + b + c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a ˗ prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b ˗ nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c ˗ nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d ˗ nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wyżej wskazany wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo˗rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo˗rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 przywołanej wyżej ustawy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 30ca ust. 7 omawianej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić na bieżąco szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo˗rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zatem, w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca omawianej ustawy, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt sporządzenia (przedstawienia czy posiadania) odrębnej ewidencji dopiero na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box, tj. np. po zakończeniu roku podatkowego nie wypełnia przesłanki z art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy. Rzetelne dokumentowanie wszystkich operacji finansowych dotyczących IP Box nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego. Stworzenie w przyszłości odrębnej ewidencji tylko po to, aby wypełnić obowiązek wynikający z powołanego przepisu, nawet w sytuacji kiedy na jej podstawie możliwe będzie prawidłowe określenie podstawy opodatkowania stawką 5%, uniemożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2˗4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 wskazanej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Podkreślić także należy, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest natomiast ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo˗rozwojowych.

We wniosku wskazano, że w ramach opisanych umów Wnioskodawca jest twórcą wytwarzanego oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania oraz ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., nr 24, poz. 83) oraz art. 74 tejże ustawy. W wyniku rozwoju i ulepszenia aplikacji/programu powstały odrębne utwory, do których utworzenia Wnioskodawca wykorzystał różne technologie i języki programowania. Każde ulepszenie/rozwinięcie ˗ odrębnie, stanowi przedmiot chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca osiągnął dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegających ochronie prawnej, o której mowa powyżej ˗ programów komputerowych lub ich części ˗ związany z przeniesieniem na wskazany we wniosku podmiot, po wytworzeniu takich programów komputerowych lub ich części, autorskich praw majątkowych do powstałych utworów. Wnioskodawca na mocy zawartej umowy przeniósł na rzecz wskazanego we wniosku Kontrahenta wszelkie autorskie prawa do własności intelektualnej oraz udzielił zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom. Przeniesienie podmiotowych praw własności intelektualnej, których dotyczy wniosek, nastąpiło w roku podatkowym 2019 oraz 2020 w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, ulepszonego, jak i rozwiniętego), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo˗rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W niniejszej sprawie, istotne jest również to, że Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję ˗ od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde wyżej wskazane prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego przychodu.

Przenosząc zatem powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo–rozwojową (prace rozwojowe lub badania naukowe) i w ramach tej działalności uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży autorskich praw do wytworzonych programów komputerowych, to uznać należy, że Wnioskodawcy przysługuje w tym zakresie prawo do preferencyjnego opodatkowania 5% stawką kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, na zasadach wskazanych w powołanych wyżej przepisach.

Stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego będzie On uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego przez Niego należało więc uznać prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 ˗ 300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.