0115-KDIT3.4011.641.2020.2.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 22 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony w dniu 22 stycznia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 2020 roku prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Jego przeważająca działalność gospodarcza według kodu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) to 62.01.Z (działalność związana z oprogramowaniem). Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w związku z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426, ze zm.), dalej zwanej „ustawą o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”. Ewidencja księgowa Wnioskodawcy jest prowadzona w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Nie prowadzi on ksiąg rachunkowych. Dochody uzyskane z jego działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem liniowym, tj. w wysokości 19%.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę z X X Sp. z o.o. z siedzibą w X, dalej w skrócie „Zleceniodawca”. Na podstawie tej umowy świadczy on usługi programistyczne na rzecz Zleceniodawcy od 1 września 2020 roku.

Jednym z produktów Zleceniodawcy jest aplikacja Y`(...)`. Jest to platforma bettingowa oraz platforma do gier. Produkt umożliwia tworzenie zakładów na różne wydarzenia sportowe i nie tylko. Jest to salon gier prezentujący innowacyjny sposób dostarczania usług. Platforma ta nie tylko posiada własne gry, ale również jest to centrum, w którym różni dostawcy mogą udostępniać swoje gry i usługi. Dzięki tej platformie użytkownik w sposób zunifikowany jest w stanie grać w gry od różnych dostawców bez konieczności posiadania depozytu i specjalnych żetonów u każdego z nich. Jest to rozwiązanie innowacyjne, które w momencie wprowadzenia było pierwszym tego typu na rynku.

Rolą Wnioskodawcy w ramach świadczonych przez niego na rzecz Zleceniodawcy usług jest tworzenie innowacyjnego oprogramowania poprzez rozwijanie i ulepszanie ww. aplikacji.

Jego zadaniem jest projektowanie architektury systemu, programowanie nowych funkcjonalności ww. oprogramowania, jak również rozszerzanie, usprawnianie istniejących funkcjonalności (gdyż zdarza się, że np. po wprowadzeniu w życie jakiejś funkcjonalności trzeba ją ulepszyć ze względów wydajnościowych).

Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem oraz tworzeniem zarówno części serwerowej oprogramowania (backend), jak i aplikacji webowej (frontend) w architekturze mikroserwisowej. Taka architektura pozwala na wprowadzanie najnowszych innowacyjnych technologii w sposób łatwy i „zarządzalny”. Dzięki temu nowe rozwiązania są wdrażane z użyciem nowych technologii, takich jak …. po stronie backendu oraz … po stronie frontendu, a pozostałe już istniejące rozwiązania w sposób stopniowy są ulepszane oraz rozwijane.

Należy zaznaczyć, że przedmiotowa platforma jest tworzona i rozwijana przy użyciu najnowszych technologii. Oprócz ww. architektury oraz użycia takich technologii jak …. oraz …, dodatkowo aplikacja jest rozwijana w kierunku innowacyjnych rozwiązań chmurowych, takich jak … (…). Dzięki wykorzystaniu tych wszystkich rozwiązań platforma jest łatwo skalowalna i pozwala na obsługę milionów zapytań dziennie. Zautomatyzowany proces testowania aplikacji pozwala wykryć błędy zanim oprogramowanie dotrze do końcowego użytkownika. Jest to rozwiązanie innowacyjne, ponieważ wiele firm nadal korzysta wyłącznie z testów manualnych swoich produktów, co jest mało wydajne i mało opłacalne.

Skupiając się na roli Wnioskodawcy należy jeszcze wyjaśnić, że zarówno samodzielnie tworzy on nowy kod źródłowy, jak i modyfikuje istniejący już kod, tj. rozwija (ulepsza) kod stworzony przez pozostałych współpracowników Zleceniodawcy. Kod (celem jego modyfikacji oraz implementacji nowych funkcjonalności) udostępniany jest Wnioskodawcy przez Zleceniodawcę poprzez bezpłatne udzielenie dostępu do zdalnego repozytorium - platformy BitBucket. W repozytorium tym przechowywany jest kod całej aplikacji. Wnioskodawca uprawniony jest do dostępu do ww. kodu na podstawie umowy zawartej ze Zleceniodawcą. Należy przy tym zaznaczyć, że modyfikacja oprogramowania również polega na napisaniu nowego kodu źródłowego, który następnie Wnioskodawca musi zaimplementować (dołączyć) do kodu źródłowego całej aplikacji. Każdorazowo więc działania Wnioskodawcy polegają na wytworzeniu przez niego nowego kodu źródłowego (nowej lub ulepszonej funkcjonalności - programu komputerowego).

Często efekt pracy Wnioskodawcy w postaci stworzenia nowych funkcjonalności dla ww. oprogramowania lub modyfikacji istniejących funkcjonalności poprzedzony jest trwającą wiele dni analizą istniejącego kodu, testowaniem dotychczasowej funkcjonalności, analizą nowości technologicznych, rozwiązań pojawiających się w danej dziedzinie, a następnie wytworzeniem własnej, nowej implementacji jako rozwiązania problemu, nad którym Wnioskodawca pracuje. Do kompetencji Wnioskodawcy należy opracowanie, wybór i zaproponowanie rozwiązania, które zapewni usprawnienie, przyspieszenie lub zwiększenie wydajności danej funkcjonalności, a przez to całej aplikacji.

Wnioskodawca tworząc lub modyfikując kod źródłowy opracowuje i proponuje rozwiązania ściśle dostosowane do potrzeb Zleceniodawcy. Dlatego są to rozwiązania nowe w praktyce Wnioskodawcy lub w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już wcześniej przez niego tworzonych. Na rynku nie istnieją gotowe rozwiązania, które Zleceniodawca mógłby wykorzystać do realizacji swojego modelu biznesowego, dlatego Wnioskodawca tworzy je od podstaw. W powyższym celu Wnioskodawca musi nieustannie zapoznawać się ze specjalistyczną literaturą dokumentacją techniczną oraz zasobami Internetu. Wnioskodawca podczas pracy dla Zleceniodawcy musi nieustannie zwiększać zasoby swojej wiedzy oraz wykorzystywać tę pozyskaną do tworzenia nowych zastosowań.

Podsumowując, Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza ww. oprogramowanie. Jest on częścią zespołu programistów, którego członkowie samodzielnie tworzą (programują) poszczególne elementy większego systemu. Odpowiadają za odrębne, powierzone im zadania. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób systematyczny, uporządkowany i zaplanowany. Często praca ww. członków zespołu jest wspólnie systematyzowana przez nich w ramach konkretnych projektów, zmierzających do osiągnięcia konkretnych celów w określonym czasie.

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór będący przedmiotem ochrony prawnoautorskiej, tj. program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231, ze zm.). Na podstawie umowy zawartej ze Zleceniodawcą Wnioskodawca przenosi na niego całość, powstałych w wyniku realizacji umowy, autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

Dodać jeszcze należy, że umowa łącząca Wnioskodawcę ze Zleceniodawcą ma charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Wnioskodawca odpowiada przed Zleceniodawcą za ewentualnie wyrządzoną mu szkodę. Ponosi ryzyko związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca od początku trwania współpracy ze Zleceniodawcą na bieżąco i nieprzerwanie, prowadzi, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT.

Należy jeszcze wyjaśnić, że przedstawiona w niniejszym wniosku sytuacja jest stanem ciągłym, istniejącym nadal. Niniejszy wniosek i przedstawione w nim pytania dotyczą usług świadczonych i dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w roku 2020 i w latach kolejnych (gdyż Wnioskodawca przewiduje możliwość dalszej współpracy ze Zleceniodawcą na tych samych zasadach).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku – piśmie z dnia 20 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że wniosek dotyczy dwóch stanów faktycznych oraz dwóch zdarzeń przyszłych, a mianowicie:

• określenia czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w roku 2020 stanowi działalność badawczo-rozwojową (stan faktyczny);
• określenia czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę na tych samych zasadach w latach następnych stanowi działalność badawczo-rozwojową (zdarzenie przyszłe);
• możliwości zastosowania preferencyjnej 5% stawki opodatkowania za rok 2020 (stan faktyczny);
• możliwości zastosowania preferencyjnej 5% stawki opodatkowania w latach następnych (zdarzenie przyszłe).

Całość opisu przedstawionego w części G, poz. 74 wniosku odnosi się do treści pytań zarówno w części dotyczącej ww. stanów faktycznych (usług już wykonanych w 2020 roku), jak i ww. zdarzeń przyszłych (usług, które będą świadczone w latach następnych). Wnioskodawca przewiduje bowiem możliwość dalszego świadczenia takich samych usług na rzecz Zleceniodawcy w przyszłości. Zarówno charakter prowadzonej działalności, jak i zakres wykonywanych usług oraz pozostałe przedstawione w poz. 74 okoliczności w zakresie dotyczącym zdarzeń przyszłych nie ulegną zmianie, dlatego przedstawiony opis w całości odnosi się do stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych.

Podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania w trakcie rozwoju i ulepszania aplikacji Y.com, nie obejmowała i nie będzie obejmować badań naukowych.

Ww. działalność obejmowała i będzie obejmować prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do nich.

W ramach ww. prac Wnioskodawca opracował i będzie opracowywał (stworzył i stworzy) nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wyżej wymieniona działalność prowadzona była i będzie w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Działalność ta nie obejmuje i nie będzie obejmować rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Wnioskodawca na bieżąco prowadził (i nadal prowadzi) odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zawierającą wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od momentu rozpoczęcia współpracy ze Zleceniodawcą, tj. od września 2020 roku, czyli od momentu uzyskania od Zleceniodawcy pierwszych przychodów, o których mowa w ww. przepisie. W momencie poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30 ca ust 4 ww. ustawy, prowadził on już przedmiotową ewidencję.

W odniesieniu do wskazanej we wniosku kwestii, bycia częścią zespołu programistów – Wnioskodawca wyjaśnił, że w zależności od aktualnych potrzeb Zleceniodawcy oraz terminu w jakim potrzeby te muszą (będą musiały) zostać zrealizowane, świadczący na jego rzecz usługi programiści ustalają (będą ustalać) wspólnie, jaką częścią zadań zajmie się każdy z przedsiębiorców i wspólnie definiują (będą definiować) cel. Porozumiewają się (będą porozumiewać się) oni podczas bezpośredniego kontaktu w siedzibie spółki lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość, np. komunikatorów - programów komputerowych lub przez telefon.

Nie istnieje „jednostka”, która pełni/pełnić będzie funkcję wiodącą, wyznaczająca harmonogram prac i zakres przedmiotowy przydzielonych zadań, kieruje/będzie kierować działaniami Wnioskodawcy w ramach tej współpracy („kierownik projektu”, „kierownik bezpośredni”).

Opisana we wniosku działalność jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Prawdą jest, że Wnioskodawca pozostaje członkiem zespołu programistów, świadczących usługi na rzecz Zleceniodawcy, jednak oznacza to jedynie, że prowadząc własną działalność Wnioskodawca z nimi współpracuje (będzie współpracował), a nie, że prowadzi on (będzie prowadził) działalność „w ramach działalności badawczo-rozwojowej kontrahenta”. Każdy z programistów samodzielnie programuje (będzie programował) poszczególne, odrębne elementy większego systemu, ponosząc odpowiedzialność za własne usługi, świadczone w ramach swojej działalności.

Wszystkie efekty pracy Wnioskodawcy, których dotyczy wniosek, przeniesione na Zleceniodawcę stanowiły (będą stanowić) przejawy działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze. Nie były (nie będą) one „techniczną” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Zleceniodawcę.

Doprecyzowując, Wnioskodawca świadczył (będzie świadczył) dla Zleceniodawcy również usługi, których efekty nie stanowią (nie będą stanowiły) przejawu jego twórczej działalności, jednak ta część usług i efekty tej pracy - nie są objęte wnioskiem.

Wszystkie efekty prac Wnioskodawcy, których dotyczy wniosek, do których prawa Wnioskodawca przeniósł na Zleceniodawcę były (będą) utworami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawa autorskie do tych utworów przysługiwały (będą przysługiwały) wyłącznie Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest (będzie) twórcą tych utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Podobnie jak wyżej, Wnioskodawca wskazuje, że świadczył (będzie świadczył) dla Spółki również usługi, których efekty nie stanowią (nie będą stanowiły) utworów w rozumieniu ww. ustawy, jednak ta część usług i efekty tej pracy nie są objęte wnioskiem.

Każda poszczególna (stworzona przez Wnioskodawcę) część (funkcjonalność) aplikacji (która po połączeniu z wcześniej istniejącym kodem stanowi całość oprogramowania) stanowi odrębny utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wniosek dotyczy (w ramach stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych) wielu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do wielu programów komputerowych stworzonych przez Wnioskodawcę i przeniesienia tych praw na Zleceniodawcę. Jak wskazano we wniosku, każdorazowo działania Wnioskodawcy polegają (będą polegały) na wytworzeniu przez niego nowego kodu źródłowego (nowej lub ulepszonej funkcjonalności - tj. nowego programu komputerowego, stanowiącego odrębny utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Również modyfikacja oprogramowania polega (będzie polegała) na napisaniu nowego kodu źródłowego (nowego utworu), który następnie Wnioskodawca musi (będzie musiał) zaimplementować do kodu całej aplikacji.

Majątkowe prawa autorskie do tak powstałych utworów są (i będą) przenoszone na Zleceniodawcę na podstawie jednej pisemnej urnowy zawartej między nim a Wnioskodawcą, tj. umowy, o której mowa we wniosku, tj. podpisanej dnia 25 sierpnia 2020 roku, a obowiązującej od dnia 1 września 2020 roku.

Zaznaczyć jeszcze należy, że takiego rodzaju sytuacji nie dotyczy art. 41 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zgodnie z którym „nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości”). Utwory bowiem, do których autorskie prawa majątkowe przenosi Wnioskodawca na Zleceniodawcę są skonkretyzowane. Ww. umowa dotyczy wyłącznie autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku usług świadczonych na rzecz Zleceniodawcy określonych w tejże umowie, tj. stworzonych w wyniku realizacji umowy (rozwoju oprogramowania należącego do Zleceniodawcy).

Wnioskodawca wskazał utwory (chronione na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) stworzone przez niego, do których prawa autorskie przeniósł on na Zleceniodawcę w 2020 roku:

• nowa funkcjonalność w architekturze mikroserwisów, służąca do obsługi nowych wymagań prawa niemieckiego w zakresie obsługi i zarządzania kontem;
• nowy mechanizm ustalania limitu depozytu użytkownika, dla prawa niemieckiego;
• nowe narzędzie do obsługi plików CSV i archiwizowania kont użytkowników;
• nowa funkcjonalność do obsługi wyjątków umożliwiających ich agregację, oraz podejmowanie koniecznych działań względem konta użytkownika na podstawie tych wyjątków;
• nowa funkcjonalność pozwalająca wykorzystać statyczny obiekt … w celu uzyskania lepszej wydajności mikroserwisów;
• nowy serwis do obsługi wywołania zwrotnego przychodzącego od nowego dostawcy tożsamości, po uruchomieniu procesu rejestracji wykonanego na potrzeby prawa niemieckiego.

Natomiast do tej pory w 2021 roku Wnioskodawca przeniósł na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do nowego serwisu Proxy do przekazywania zapytań do kolejnych mikroserwisów stworzonego przy wykorzystaniu nowego zestawu narzędzi …..

Jak wskazano wyżej autorskie prawa majątkowe do wszystkich ww. utworów Wnioskodawca przeniósł na Zleceniodawcę na podstawie pisemnej umowy zawartej dnia 25 sierpnia 2020 r.

Dodatkowo doprecyzowując Wnioskodawca wskazał, że uzyskiwał i będzie uzyskiwał (od Zleceniodawcy) dochody z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi.

W wynagrodzeniu wyodrębniono/zostanie wyodrębniona ta część, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej stawki podatku w odniesieniu do części (nie całości) przychodu osiągniętego (i który będzie osiągnięty) od Zleceniodawcy wskazanego we wniosku. Pozostała część przychodów powstaje (i będzie powstawała) z usług, w efekcie których nie powstają utwory, jednak tej części przychodu nie dotyczy wniosek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wyżej opisana, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego we wskazany we wniosku sposób stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w związku z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Doprecyzowując zakres żądania wynikający z postawionego we wniosku pytania nr 1 Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem tego pytania jest to, czy możliwe jest uznanie prowadzonej (w roku 2020 i w latach następnych) bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności w zakresie tworzenia programów komputerowych za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Czy powyższa sytuacja umożliwia zastosowanie wobec Wnioskodawcy przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i preferencyjne opodatkowanie 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę, w roku 2020 i w latach następnych, z tytułu przenoszenia przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy autorskich praw majątkowych do opisanego oprogramowania, tj. skorzystanie przez Wnioskodawcę z ulgi podatkowej IP BOX?

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego we wskazany we wniosku sposób stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w związku z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Możliwe jest zastosowanie wobec niego przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i preferencyjne opodatkowanie 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach dochodów uzyskanych przez niego, w roku 2020 i w latach następnych, z tytułu przenoszenia przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy autorskich praw majątkowych do opisanego oprogramowania, tj. skorzystanie przez Wnioskodawcę z ulgi podatkowej IP BOX.

Spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z omawianej preferencyjnej stawki opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być wedle art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tych przepisów:

• badania naukowe są działalnością obejmującą:
  1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
  2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
• prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i jest podatnikiem PIT. Według Wnioskodawcy tworzona przez niego aplikacja spełnia definicyjne wymogi programu komputerowego i stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231, ze zm.), program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność (w efekcie której powstaje ww. utwór) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PIT, a dokładnie prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują nabywanie i wykorzystywanie wiedzy i umiejętności, głównie w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia i rozwoju nowoczesnej aplikacji, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego, rozwiniętego lub ulepszanego w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga on kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT.

Co więcej, Wnioskodawca spełnia swój obowiązek wynikający z art. 30cb ust. 2 w związku z ust 1 ustawy o PIT, tj. na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na obydwa postawione pytania powinna brzmieć pozytywnie; Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i w opisanej sytuacji spełnione są wszystkie przesłanki uprawniające do skorzystania z ulgi IP BOX (art. 30ca i 30cb ustawy o PIT).

Ponadto doprecyzowując stanowisko w sprawie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem prowadzona bezpośrednio przez niego działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych, opisana we wniosku i doprecyzowana w niniejszym uzupełnieniu, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym. Jak wskazano bowiem wyżej, uzupełniając stan faktyczny, prowadzi on prace rozwojowe. Jego działalność ma charakter twórczy i podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Spełnione są zatem wymogi uznania działalności za badawczo-rozwojową w rozumieniu ww. przepisu. W pozostałym zakresie aktualne pozostaje stanowisko przedstawione we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ww. art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś).

W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej wskazane dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 2020 roku prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą która w przeważającej części związana jest z oprogramowaniem. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę ze zleceniodawcą, na podstawie której świadczył on usługi programistyczne od 1 września 2020 roku.

Zgodnie z ww. umową Wnioskodawca zobowiązany był do świadczenia usług programistycznych, w ramach których tworzył (i będzie tworzył w przyszłości) innowacyjne oprogramowanie rozwijając i ulepszając wskazaną aplikację. W ramach usług świadczonych przez niego na podstawie umowy zawartej ze Zleceniodawcą, jego zadaniem było i będzie projektowanie architektury systemu, programowanie nowych funkcjonalności ww. oprogramowania, jak również rozszerzanie, usprawnianie istniejących funkcjonalności (gdyż zdarza się, że po wprowadzeniu w życie jakiejś funkcjonalności trzeba ją ulepszyć ze względów wydajnościowych).

Wnioskodawca (pozostając członkiem zespołu programistów) samodzielnie tworzył nowy kod źródłowy, jak i modyfikował (ulepszał, rozwijał) istniejący już kod. Każdorazowo działania Wnioskodawcy polegały na wytworzeniu przez niego nowego kodu źródłowego, tj. jak wskazano we wniosku nowego programu komputerowego. Działalność prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę była w sposób systematyczny, uporządkowany i zaplanowany. Często praca członków zespołu była wspólnie systematyzowana przez nich w ramach konkretnych projektów, zmierzających do osiągnięcia konkretnych celów w określonym czasie. Wnioskodawca tworząc lub modyfikując kod źródłowy opracowywał i proponował rozwiązania ściśle dostosowane do potrzeb odbiorcy końcowego, dlatego były to rozwiązania nowe w praktyce Wnioskodawcy lub w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już wcześniej przez niego tworzonych. Na rynku nie istniały gotowe rozwiązania, które odbiorca końcowy usługi mógłby wykorzystać do realizacji swoich potrzeb, dlatego Wnioskodawca tworzył je od podstaw. W powyższym celu Wnioskodawca musiał nieustannie zapoznawać się ze specjalistyczną literaturą dokumentacją techniczną oraz zasobami Internetu. Wnioskodawca podczas pracy dla Zleceniodawcy musiał nieustannie zwiększać zasoby swojej wiedzy oraz wykorzystywać tę pozyskaną do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania w trakcie rozwoju i ulepszania aplikacji obejmowała (i będzie obejmować) prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do nich. Wyżej wymieniona działalność Wnioskodawcy nie obejmowała badań naukowych.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały – co do zasady – spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności związanej z tworzeniem kodów źródłowych (programów komputerowych) za prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wniosku wynika bowiem, że podejmowane bezpośrednio prze Wnioskodawcę prace miały charakter twórczy i systematyczny, nie obejmowały badań naukowych, lecz stanowiły prace rozwojowe i podejmowane były w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

-----------------

a + b + c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wyżej przedstawiony wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód. Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

W przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 tej ustaw).

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Wyeksponować trzeba również, że w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c (art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy).

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia na bieżąco wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Z okoliczności sprawy wynika, że działania Wnioskodawcy polegały na wytworzeniu przez niego programów komputerowych. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej było rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowiło utwór będący przedmiotem ochrony, tj. program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Co istotne, Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zawierającą wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od momentu rozpoczęcia współpracy ze Zleceniodawcą, tj. od września 2020 roku, czyli od momentu uzyskania od Zleceniodawcy pierwszych przychodów, o których mowa w ww. przepisie. W momencie poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, prowadził on już przedmiotową ewidencję.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca uzyskiwał od Zleceniodawcy dochody z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi. Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy programy komputerowe powstające w ramach rozwijania i ulepszania aplikacji o nazwie „Y.com” i podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro Wnioskodawca uzyskiwał (od Zleceniodawcy) dochody z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi, oznacza to, że uzyskiwał dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo–rozwojową i w ramach tej działalności osiągał oraz będzie osiągać. dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi, to uznać należy, że spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym w rozliczeniu rocznym może skorzystać z 5% stawki podatku odnośnie ww. dochodów z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• uznania działalności polegającej na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w związku z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• możliwości zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania do dochodów osiąganych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

– jest prawidłowe.

Końcowo wyeksponować należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Ponadto zastrzec należy również, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena, czy wytworzone oprogramowanie stanowi program komputerowy w świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz czy umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych spełnia wymagania, o których mowa w tej ustawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.