0115-KDIT1.4011.875.2020.2.JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 3 lutego 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2 października 2019 roku, jako osoba fizyczna, w ramach której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest: „działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki” - PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 62.02.Z. Wnioskodawca wykonuje również „działalność związaną z oprogramowaniem” - PKD 62.01.Z, co znajduje swoje odzwierciedlenie we wpisie w Rejestrze Przedsiębiorców Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)). Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym, o której mowa w przepisach art. 30c ww. ustawy.

Prowadzona działalność jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększana zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowywane są nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest ulepszanie lub rozwijanie już istniejącego oprogramowania komputerowego - program, który rozbudowuje i zmienia Wnioskodawca to: …. W takim przypadku Wnioskodawca jest jego twórcą lub współtwórcą, zależnie od danego oprogramowania.

Na podstawie zawartej w dniu 24 września 2019 roku umowy o świadczenie usług inżynierii oprogramowania, a następnie zawartej w dniu 30 grudnia 2019 roku umowy o świadczenie usług inżynierii oprogramowania Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania usług programistycznych dotyczących rozwoju i utrzymania systemów i aplikacji informatycznych oraz środowisk koniecznych do ich funkcjonowania. Wnioskodawca tworzy bądź modyfikuje oprogramowanie systemowe, aplikacyjne, bazodanowe, komunikacyjne, interfejsy użytkownika, moduły, firmware, narzędzia i skrypty dotyczące środowiska programistycznego, testowego i procesowego dla projektów tworzonych i wspieranych przez Zamawiającego. W ramach świadczenia usług Wnioskodawca został zobowiązany do:

1. terminowej realizacji kolejnych iteracji w procesie rozwoju oprogramowania według uzgodnionych estymacji oraz wymagań funkcjonalnych i jakościowych,
2. świadczenia Usługi w lokalizacji wskazanej przez Zamawiającego (ze względu między innymi na konieczność pracy zespołowej związanej z integracją oprogramowania, testami, koniecznością wymiany wiedzy oraz ze względu na wszelkie inne przyczyny uzasadnione realizacją niniejszej Umowy). Dopuszcza się możliwość realizacji Umowy w innej lokalizacji niż pierwotnie ustalonej, pod warunkiem wcześniejszego uzgodnienia i uzyskania wyraźnej akceptacji Zamawiającego,
3. dostarczenia w formie elektronicznej ewidencji liczby godzin, które Wnioskodawca przeznaczył na bezpośrednie wykonywanie Umowy,
4. uczestnictwa w wyjazdach związanych z realizacją niniejszej Umowy w miejsca i w czasie określonym przez Zamawiającego,
5. bieżącego przekazywania do Zamawiającego informacji odnośnie postępu i planów pracy na najbliższy okres,
6. zwrotu udostępnionego przez Zamawiającego sprzętu komputerowego oraz oprogramowania, narzędzi i dokumentacji nie później niż z dniem wygaśnięcia niniejszej Umowy bez względu na jej przyczynę lub na każde zgłoszone przez Zamawiającego żądanie. Wnioskodawca, w okresie posiadania udostępnionego sprzętu komputerowego oraz oprogramowania, narzędzi i dokumentacji ponosi za nie pełną odpowiedzialność materialną w przypadku ich uszkodzenia, zniszczenia bądź utraty z winy Wnioskodawcy, co nie wyłącza także odpowiedzialności odszkodowawczej względem Zamawiającego,
7. niewykorzystywania bezpośrednio lub pośrednio nabytej w ramach wykonywania niniejszej Umowy informacji i technologii do podejmowania konkurencyjnych w stosunku do Zamawiającego działań usługowych na rynkach, na których działa Zamawiający, w okresie obowiązywania niniejszej Umowy bez względu na formę prawną, sposób działalności oraz charakter uczestnictwa,
8. uzyskania w okresie obowiązywania niniejszej umowy zgody Zamawiającego, w formie pisemnej, na każde działanie Wnioskodawcy na rzecz innego podmiotu gospodarczego w oparciu o jakąkolwiek podstawę prawną, w szczególności umowę podobną do niniejszej pod względem charakteru usług, przed podjęciem tego działania,
9. dopuszcza się możliwość okresowej niedostępności Wnioskodawcy pod warunkiem wcześniejszego uzgodnienia i uzyskania akceptacji Zamawiającego. Niedostępność ta nie wpłynie na wysokość ustalonego wynagrodzenia, jeśli nie przekroczy, w okresie każdego roku współpracy, uzgodnionego, maksymalnego czasu niedostępności wynoszącego 20 dni roboczych.

Wnioskodawca, w ramach wynagrodzenia za wykonane czynności, przenosi na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do Utworów, które powstawać będą w wyniku wykonywania przez niego Usług na podstawie zawartej Umowy, tj. w szczególności programów komputerowych, zwanych dalej „Utworami” oraz/lub „Programami”, w tym w postaci kodu źródłowego, jak i binarnego oraz dokumentacji, w szczególności na następujących polach eksploatacji:

1. wykorzystywanie do potrzeb Zamawiającego i prowadzonej przez niego działalności, stosowanie, wyświetlanie, przekazywanie i przechowywanie niezależnie od formatu, systemu lub standardu;
2. prawo do zwielokrotniania kodu lub tłumaczenia jego formy, dekompilacji, włączając w to prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotniania w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, a także opracowania (tłumaczenia, przystosowania lub jakichkolwiek innych zmian) bez ograniczania warunków dopuszczalności tych czynności, w szczególności, ale nie wyłącznie, w celu wykorzystania dla celów współdziałania z innymi programami komputerowymi lub rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu, użyczania, najmu, lub innych form korzystania o podobnej lub zbliżonej formie;
3. rozpowszechnianie, w tym w sieci Internet oraz w sieciach zamkniętych, użyczanie lub najem;
4. prawo do rozporządzania Utworami składającymi się na Programy i ich opracowaniami oraz prawo udostępniania ich do korzystania, w tym udzielania licencji na rzecz osób trzecich, na wszystkich polach eksploatacji wymienionych w niniejszej Umowie;
5. tworzenie nowych wersji i adaptacji, tłumaczenie, przystosowanie, zmiany układu lub jakiekolwiek inne zmiany;
6. trwałe lub czasowe zwielokrotnianie w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie;
7. tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu lub jakiekolwiek inne zmiany w Utworach;
8. utrwalanie w dowolny sposób, wprowadzanie do pamięci komputera, opublikowanie, licencja, sprzedaż oraz wprowadzanie do obrotu w jakiejkolwiek innej formie;
9. zezwolenie na tworzenie opracowań i przeróbek Utworów/Programów oraz rozporządzanie i korzystanie z takich opracowań na wszystkich polach eksploatacji określonych w niniejszej umowie.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje z chwilą każdorazowego przekazania Zamawiającemu Utworu, który powstanie w rezultacie wykonywania Usług objętych Umową, przy czym Strony ustaliły, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do każdorazowego przekazania stworzonego Utworu na rzecz Zamawiającego wraz z przeniesieniem na niego autorskich praw majątkowych do tego Utworu. Wnioskodawca upoważnia Zamawiającego do wykonywania autorskich praw osobistych do Utworów, w tym w szczególności w zakresie nienaruszalności treści i formy Utworów oraz ich rzetelnego wykorzystania, a także nadzoru nad sposobem korzystania z Utworów. Wnioskodawca wyraża tym samym także zgodę na dokonywanie zmian w Utworach przez Zamawiającego w zakresie wynikającym z jego potrzeb. Zamawiający ma prawo do korzystania z dowolnych fragmentów Utworów, do wykonywania wszelkich modyfikacji, opracowań, zmian proporcji elementów, animacji komputerowej, kształtu, dokonywania tłumaczeń na różne wersje językowe i rozporządzania nimi w zakresie pól eksploatacji wymienionych powyżej. Przenosząc autorskie prawa majątkowe na Zamawiającego, Wnioskodawca przenosi na Zamawiającego także wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich do Utworów, łącznie z prawem do nadzoru autorskiego nad wykonaniami zależnymi. Wnioskodawca zrzeka się również w ramach zawartej umowy prawa do cofnięcia zezwolenia w okolicznościach określonych w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późniejszymi zmianami).

Przeniesienie praw jest bezwarunkowe i nie jest ograniczone ani czasowo, ani terytorialnie. Z chwilą dostarczenia Zamawiającemu egzemplarzy Utworów oraz nośników, na których zostały one utrwalone, Zamawiający nabywa własność tych nośników. Wnioskodawca zapewnia i zobowiązuje się, iż Utwory tworzone w wyniku wykonywania Usług na podstawie Umowy będą zgodne z prawem, a w szczególności nie będą w żaden sposób naruszać praw osób trzecich. Jakiekolwiek postanowienie zawartej przez Wnioskodawcę umowy, w tym załączników do niej, nie ograniczają jego uprawnień wynikających z obowiązujących przepisów prawa, w tym uprawnień wynikających z art. 75 ust. 1-3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późniejszymi zmianami).

Wytwarzanie omawianych oprogramowań ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Projektowanie i tworzenie omawianego oprogramowania nie ma charakteru działań rutynowych ani okresowych zmian, lecz jest systematycznym rozwojem konkretnego produktu. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym miedzy innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późniejszymi zmianami).

Jak już wcześniej wskazano, w ramach umowy zawartej z Kontrahentem Wnioskodawca przenosi na niego całość autorskich praw majątkowych do wszelkich utworów, w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późniejszymi zmianami), powstałych w związku z wykonaniem zawartej umowy, za co otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi przychód Wnioskodawcy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która skupiona jest na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu programów komputerowych, Wnioskodawca ponosi następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (koszty uzyskania przychodów): zakup sprzętu komputerowego, zakup usług księgowych oraz zakup materiałów biurowych.

Wobec powyższego Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawca, wykazuje i będzie wykazywał wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji, która pozwala na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami). Ostatecznie Wnioskodawca nie jest właścicielem lub współwłaścicielem wytworzonego przez siebie oprogramowania oraz nie posiada prawa do jego użytkowania. Czynności objęte wnioskiem nie są wykonywanie pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez inny podmiot. Prowadzona jest na bieżąco odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do oprogramowania komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw.

Zmiany wprowadzane do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowego, okresowego zmian. Prace, które są wykonywane w ramach działalności badawczo-rozwojowej mają charakter innowacyjny, każda z nich wymaga indywidualnego podejścia i są dedykowane dla konkretnego rozwiązania. Dodatkowo w momencie rozwinięcia/ulepszenia programów komputerowych, rozwinięcie/ulepszenie dokonywane jest na zlecenie podmiotu będącego właścicielem takiego produktu. W wyniku rozwijania i ulepszania oprogramowania powstaje odrębne oprogramowanie, ale jednocześnie jest ono włączane jako część innego większego systemu.

Jest to działalność prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę na podstawie dwustronnej umowy z Kontrahentem. Kontrahent na podobnych zasadach zatrudnia także innych programistów, którzy samodzielnie wykonują swoje zadania. Specyfika pracy wymaga jednak współdziałania i w tym sensie jest to praca o charakterze zespołowym. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace programistyczne mające na celu rozwijanie i ulepszanie istniejącego oprogramowania, realizowane są poprzez wytworzenie odrębnych rozwiązań informatycznych spełniających kryteria programów komputerowych będących przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2019, poz. 1231 ze zm.). Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności ponosi Wnioskodawca. Wnioskujący ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawo autorskie do programów komputerowych wytwarzanych samodzielnie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami)?
2. Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami)?
3. Czy w opisanym zdarzeniu Wnioskodawca będzie mógł używać stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę w roku 2019 i w latach przyszłych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami).

Autorskie prawo do programu komputerowego oraz do części programu komputerowego podlega ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późniejszymi zmianami). Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami) podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Art. 30ca ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, oraz
2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zgodnie z przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Postanowienia art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późniejszymi zmianami) kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest w niniejszymi przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność gospodarczą można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej. Prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami), gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a przedmiot został wytworzony w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Podejmowana działalność polegająca na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami) pojęcie prac rozwojowych oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 roku - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczo-rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów.

Działalność taka musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego oraz modyfikowaniu już istniejącego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe jego kontrahenta. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie klientów. Działalność ta spełnia poniższe cechy:

1. nowatorskość i twórczość (tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania są autorskimi rozwiązaniami, projektowanymi i kreowanymi przez Wnioskodawcę od podstaw. Posiadają one indywidualny i niepowtarzalny charakter, będący odpowiedzią na zmienne zapotrzebowania klientów i dynamicznie zmieniający się rynek informatyczny tzw. rynek IT),
2. nieprzewidywalność (w trakcie tworzenia oprogramowania Wnioskodawca staje przed koniecznością rozwiązania sytuacji charakteryzujących się niepewnością badawczą. Wymagają one zmierzenia się z opracowaniem koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, które nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenie czy opracowanie rozwiązania jest możliwe przy użyciu zakładanych metod informatycznych),
3. metodyczność (prace są prowadzone w sposób zaplanowany i systematyczny. Każda faza projektu począwszy od zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach Kontrahenta przez opracowanie koncepcji aż po przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia jest przez Wnioskodawcę realizowana w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny),
4. możliwość przeniesienia lub odtworzenia (jednocześnie każdy etap podejmowanej przez Wnioskodawcę działalności jest w odpowiedni sposób utrwalany, by możliwe było jego odtworzenie. Utwór (program komputerowy) powstający w wyniku działania twórczego Wnioskodawcy jest możliwy do przeniesienia, co wynika już z samej jego istoty oraz z umów z Kontrahentem wiążących Wnioskodawcę).

W związku z powyższym, prowadzona działalność w zakresie tworzenia oprogramowania spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w art. 5a pkt 38-40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami).

Wnioskodawca spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej zarówno za rok 2019, jak i w latach przyszłych. Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 roku mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późniejszymi zmianami): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in.: autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 (sporządzenie korekty zeznania) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego, w ramach opisanej w niniejszym wniosku współpracy z kontrahentem z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Ponadto Wnioskodawca chce w przyszłości rozliczać swój dochód uzyskany na podstawie niniejszej współpracy w ten sam sposób. Wnioskodawca oświadcza również, że w przypadku skorzystania z IP BOX posiada odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP-BOX stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia – jest podejmowana w sposób systematyczny, ma twórczy charakter, podejmowana jest w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań oraz obejmuje prace rozwojowe. Tworzone w ramach działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – jest kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.