0113-KDIPT2-3.4011.964.2020.1.IR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. do Urzędu Skarbowego w … wpłynął wniosek z dnia 25 września 2020 r. dotyczący wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Wielkiej Brytanii.

Naczelnik Urzędu Skarbowego przy piśmie z dnia 13 listopada 2020 r., stosownie do art. 15 oraz art. 170 ustawy Ordynacja podatkowa, przekazał powyższy wniosek celem załatwienia zgodnie z właściwością do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (data wpływu 27 listopada 2020 r.).

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego został uzupełniony pismem z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu do Organu 18 stycznia 2021 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest polską obywatelką, niezamężną, bezdzietną, nie ma w Polsce osób zależnych od Niej (ojciec nie żyje, matka jest na emeryturze), co do których ciążyłby na Niej obowiązek alimentacyjny lub opiekuńczy. Do czasu wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (UK) mieszkała w Polsce i na zasadzie jednoosobowej działalności opodatkowanej podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) pracowała w firmie A. – po zmianie nazwy K. z siedzibą w UK. Ostatnią wypłatę z tej firmy, zgodnie z terminami wypłat uwzględnionymi w kontrakcie, otrzymała w kwietniu 2018 r. Dokonała aktualizacji swoich danych – zgodnie z ustawą z dnia 23 października 1995 r. o zasadach ewidencji podatników i płatników art. 9 ust. 1d – złożyła formularz ZAP-3, w którym podała adres zamieszkania w B. w UK. Złożyła też zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku 2018 (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) 36L).

Od kwietnia 2018 r. nie miała w Polsce żadnych dochodów. Nie posiada w Polsce żadnych źródeł dochodów. W Polsce nie była członkiem żadnych organizacji społecznych, politycznych ani kulturalnych.

Od 2010 r. Wnioskodawczyni posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w …., w którym ma prawo mieszkać Jej matka – emerytka. Po Jej śmierci Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać lokal. Posiada również udziały w dwóch działkach rolnych w K., które odziedziczyła w 2006 r. po dziadku. Jej udział wynosi łącznie 55,31 m2. Są to ugory, działkami nikt się nie zajmuje. Stanowią one współwłasność aż 19 osób, co praktycznie uniemożliwiło podjęte próby sprzedaży/nieodpłatnego przekazania udziału. Nie osiąga Ona żadnych dochodów z nieruchomości położonych w Polsce. Posiada także pieniądze w … (II filar), które ma zamiar przenieść do ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Oczywiście, o ile zostanie stworzona taka możliwość. Posiada również konto w Banku, które służy Jej do bezkolizyjnego tańszego opłacania podatku rolnego, do rejestracji i uwierzytelniania w systemie e-Puap oraz telefon na kartę, którego używa jedynie w wyjątkowych sytuacjach do autoryzacji transakcji bankowych (system bankowy przyjmuje wyłącznie polskie numery telefonów). Poza tym, korzysta tylko z angielskiego telefonu służbowego. Posiada również pełnomocnictwo do rachunku Jej matki w Banku, które w przypadku jej niedyspozycji może posłużyć Jej do regulowania z tego rachunku comiesięcznych opłat dotyczących mieszkania przy ul. M. Opłaty za czynsz i media może regulować online po uzyskaniu danych do przelewu (kwoty) drogą telefoniczną lub logując się. Zna niezbędne dane, loginy, hasła. Jej matka ustanowiła Ją beneficjentem do polisy na życie oraz złożyła na Jej rzecz w Banku dyspozycję wkładem na wypadek śmierci.

Do Wielkiej Brytanii wyjechała dnia 5 marca 2018 r. z zamiarem stałego pobytu ze względu na warunki zdrowotne (duża wilgotność powoduje mniejszą inwazję pyłków traw i krzewów, na które jest bardzo uczulona oraz w związku z podjęciem tam pracy, gdyż praca w Polsce w Jej zawodzie – jest specjalistą od mikroskopii – jest nieosiągalna.

Po przyjeździe do UK początkowo przez dwa tygodnie mieszkała w hotelu, który zarezerwował Jej pracodawca, a następnie przeprowadziła się do miejscowości B., gdzie wynajęła na czas nieokreślony mieszkanie. Mieszka tu do dnia dzisiejszego. Zawarła umowy z dostawcami mediów, tj. z firmą na dostawę gazu i elektryczności, na dostawę wody, odbiór odpadów komunalnych, na Internet, telewizję, telefon.

Kupiła również samochód, który umożliwia Jej dojazdy do pracy z B. do L. oraz rower – w ramach programu rządowego „rowerem do pracy”. W pogodne dni rozpoczyna podróż do pracy (30 km) pociągiem, a następnie wsiada na rower.

Od marca 2018 r. Wnioskodawczyni uzyskuje jedynie dochody wypłacane Jej przez pracodawcę, tj. firmę z siedzibą w Wielkiej Brytanii w miejscowości L. na Jej konto w brytyjskim banku, który przekazuje także składki na Jej ubezpieczenie społeczne podstawowe i dodatkowe oraz odprowadza podatki do systemu podatkowego UK. Wnioskodawczyni pracuje na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony (stosunek pracy). Ponadto samodzielnie płaci składki na prywatny fundusz emerytalny. Urząd Podatkowy i Celny dwukrotnie potwierdził Jej miejsce zamieszkania i rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii. Pierwszy certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony 20 lutego 2019 r. obejmuje okres od dnia 5 marca 2018 r. do 20 lutego 2019 r. Drugi certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony 18 lutego 2020 r. obejmuje okres od dnia 5 marca 2018 r. do 13 lutego 2020 r. Oryginały certyfikatów wraz z tłumaczeniem ich treści na język polski przez tłumaczy przysięgłych zostały przekazane do Urzędu Skarbowego w …. W najbliższym czasie Wnioskodawczyni ma zamiar wystąpić o potwierdzenie Jej miejsca zamieszkania dla celów podatkowych za rok 2020.

Wnioskodawczyni ma bardzo wymagającą i absorbującą pracę, która gwarantuje rozwój zawodowy. Do Polski przyjeżdża przeciętnie dwa razy do roku łącznie na 8 do 14 dni. Tym samym w ciągu roku podatkowego mieszka i pracuje w UK przez około 350 dni. Jest też zarejestrowana w systemie S. Ma status przed-osiedleniowy, który zmieni się automatycznie na osiedleńczy w 2023 roku.

Nawiązała nowe przyjaźnie. Do momentu ogłoszenia pandemii uczestniczyła w spotkaniach towarzyskich i warsztatach w Londynie związanych z Jej pasją – tangiem argentyńskim. Nawiązane w Polsce stare przyjaźnie samoistnie wygasają.

W latach następnych przedstawiony powyżej stan faktyczny nie ulegnie zmianie.

Do Wielkiej Brytanii wyjechała z zamiarem stałego pobytu. Ponieważ ma stałą, satysfakcjonującą pracę, wynajęte mieszkanie, nie przewiduje żadnych zmian w tym względzie. Nie przewiduje powrotu i podjęcia pracy w Polsce, gdyż w Jej zawodzie pracy w Polsce po prostu nie ma. W związku z tym nie będzie otrzymywała w Polsce żadnych wypłat. Jej dochody ograniczą się do wypłat z tytułu pracy podjętej w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z uzyskiwaniem dochodów jedynie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii dla brytyjskiego pracodawcy z siedzibą w UK, w oparciu o umowę o pracę i przeniesieniem centrum interesów osobistych do UK, powinna złożyć w Polsce zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w 2020 roku oraz zeznań (przy niezmienionym stanie faktycznym) za lata następne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, analizując swoją sytuację osobistą i ekonomiczną Wnioskodawczyni stwierdza, że od momentu wyjazdu z Polski, Jej stałym miejscem zamieszkania, stałego pobytu i pracy jest Wielka Brytania. W związku z tym w Polsce ma ograniczony obowiązek podatkowy i nie ma obowiązku złożenia w Polsce zeznania podatkowego za rok 2020 oraz zeznań podatkowych za lata następne.

Głównym kryterium stosowania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wyrażonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest miejsce zamieszkania osoby fizycznej na terytorium Polski, przy założeniu spełnienia dwóch warunków wyrażonych w art. 3 ust. 1a pkt 1 i 2 traktowanych w sposób rozłączny: posiadania na terytorium Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych lub przebywania na terenie Polski powyżej 183 dni w roku podatkowym. Żadnego z powyższych warunków Ona nie spełnia. Od momentu wyjazdu z Polski czyli od marca 2018 r., jak przedstawiła w opisie stanu faktycznego, przeniosła do Wielkiej Brytanii swój ośrodek interesów życiowych. Ponieważ praktycznie nieprzerwanie przebywa w UK, posiadanie nieruchomości oraz konta bankowego w Polsce nie koliduje z faktem, że ma miejsce zamieszkania w UK (art. 25 Kodeksu cywilnego). W Wielkiej Brytanii mieszka i pracuje praktycznie przez cały polski rok podatkowy, czyli powyżej określonych w ustawie 183 dni. Wobec powyższego nie spełnia warunków przedstawionych w omawianej ustawie w art. 3 ust. 1 i 1a, nie ma nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

Spełnia natomiast warunki określone w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jej miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania. W Polsce ma ograniczony obowiązek podatkowy. Jest zobowiązana opodatkować w Polsce tylko dochody osiągane na terytorium Polski. Otrzymała również dwa certyfikaty rezydencji podatkowej (art. 5a pkt 21 u.p.d.o.f.) wystawione przez Urząd Podatkowy i Celny potwierdzające Jej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w UK. W art. 3 ust 2b omawianej ustawy określono, co w prawie polskim uważa się za dochody, przychody osiągane na terytorium Polski z pracy wykonywanej na jej terenie przez osoby posiadające w RP ograniczony obowiązek podatkowy, bez względu na miejsce ich wypłaty. Są to między innymi dochody wynikające ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej. Od marca 2018 r. pracuje wyłącznie w UK, nie ma innych dochodów. Powyższe pozwala na wykluczenie posiadania na terenie Polski Jej centrum interesów gospodarczych.

Zgodnie z art. 4a przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b u.p.d.o.f. stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania – w tym przypadku Konwencji zawartej między RP a Wielką Brytanią. Opodatkowane wynagrodzenie jest Jej wypłacane w UK w związku z pracą wykonywaną na jej terytorium i jest traktowane jako dochód powstający ze źródeł położonych na terytorium UK (tam powstaje obowiązek podatkowy). Zakwalifikowanie tego dochodu jako dochodu pochodzącego ze źródeł położonych w UK zgodne jest z art. 22 ust. 3 Konwencji UPO. Z art. 14 ust. 1 Konwencji UPO mówiącego o tym, że „pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie. Jeśli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie. Z tych uregulowań wynika, że Jej przychody podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii, gdyż ma tu miejsce zamieszkania. W Jej przypadku nie zachodzi konflikt rezydencji podatkowej regulowany Konwencją UPO w art. 14 ust. 2, ponieważ Wnioskodawczyni przeniosła ośrodek interesów życiowych do Wielkiej Brytanii, gdzie zwykle przebywa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 1 ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się m.in. dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wynika że Wnioskodawczyni jest polską obywatelką, niezamężną, bezdzietną, nie ma w Polsce osób zależnych od niej, co do których ciążyłby na Niej obowiązek alimentacyjny lub opiekuńczy. Do czasu wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (UK) mieszkała w Polsce i na zasadzie jednoosobowej działalności opodatkowanej podatkiem VAT pracowała w firmie, z której ostatnią wypłatę z tej firmy otrzymała w kwietniu 2018 r. Złożyła też zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku 2018 (PIT 36L). Od kwietnia 2018 r. nie miała w Polsce żadnych dochodów. Do Wielkiej Brytanii wyjechała 5 marca 2018 r. z zamiarem stałego pobytu. Od marca 2018 r. Wnioskodawczyni uzyskuje jedynie dochody wypłacane Jej przez pracodawcę, który przekazuje także składki na Jej ubezpieczenie społeczne podstawowe i dodatkowe oraz odprowadza podatki do systemu podatkowego UK. Wnioskodawczyni pracuje na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony (stosunek pracy). Urząd Podatkowy i Celny dwukrotnie potwierdził Jej miejsce zamieszkania i rezydencje podatkową w Wielkiej Brytanii. Pierwszy certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony 20 lutego 2019 r. obejmuje okres od dnia 5 marca 2018 r. do 20 lutego 2019 r. Drugi certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony 18 lutego 2020 r. obejmuje okres od dnia 5 marca 2018 r. do 13 lutego 2020 r. W najbliższym czasie Wnioskodawczyni ma zamiar wystąpić o potwierdzenie Jej miejsca zamieszkania dla celów podatkowych za rok 2020. Do Polski przyjeżdża przeciętnie dwa razy do roku łącznie na 8 do 14 dni. Do Wielkiej Brytanii wyjechała z zamiarem stałego pobytu. Nie przewiduje powrotu i podjęcia pracy w Polsce, gdyż w Jej zawodzie pracy w Polsce nie ma. W związku z tym nie będzie otrzymywała w Polsce żadnych wypłat. Jej dochody ograniczą się do wypłat z tytułu pracy podjętej w Wielkiej Brytanii.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia czy w związku z uzyskiwaniem dochodów jedynie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii dla brytyjskiego pracodawcy w oparciu o umowę o pracę i przeniesieniem centrum interesów osobistych do Wielkiej Brytanii powinna złożyć w Polsce zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w 2020 r. oraz zeznania (przy niezmienionym stanie faktycznym) za lata następne.

Mając na uwadze, że Wnioskodawczyni – jak sama podała we wniosku – do Wielkiej Brytanii wyjechała dnia 5 marca 2018 r. z zamiarem stałego pobytu i nie przewiduje powrotu i podjęcia pracy w Polsce oraz nie będzie otrzymywała w Polsce żadnych wypłat, nie zostanie spełniony warunek posiadania przez Wnioskodawczynię miejsca zamieszkania na terytorium Polski wskazany w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, należy stwierdzić, że w 2020 r. oraz w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni będzie posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym w okresie, w którym Wnioskodawczyni będzie posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii dla brytyjskiego pracodawcy nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

W związku z faktem, że w stosunku do Wnioskodawczyni nie znajduje zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednocześnie nie znajduje zastosowania przepis art. 4a tej ustawy.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840).

Wnioskodawczyni nie jest osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, w związku z przeniesieniem przez Wnioskodawczynię centrum interesów życiowych do Wielkiej Brytanii i uzyskiwaniem przez Nią dochodów jedynie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii dla brytyjskiego pracodawcy w oparciu o umowę o pracę oraz w związku z tym, że Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywała w Polsce żadnych dochodów, nie będzie Ona miała obowiązku złożenia w Polsce zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za 2020 rok oraz zeznań (przy niezmienionym stanie faktycznym i prawnym) za lata następne. Dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w Wielkiej Brytanii.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawczyni we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zdaniu o treści „Głównym kryterium stosowania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wyrażonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych…” powołała art. 1 ust. 1 zamiast art. 3 ust. 1 tej ustawy. Powyższe Organ potraktował jako oczywistą omyłkę pisarską.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczynię może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.