0113-KDIPT2-2.4011.955.2020.2.ACZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2020 r. (data wpływu 18 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 7 grudnia 2020 r.), pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 grudnia 2020 r.), pismem (data wpływu dnia 22 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

W dniu 7 grudnia 2020 r. wniosek został uzupełniony pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 14 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.955.2020.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 14 grudnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 grudnia 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 grudnia 2020 r).

Następnie, pismem (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) przesłanym za pośrednictwem poczty wniosek został uzupełniony o pełnomocnictwo. W dniu 22 grudnia 2020 r. Wnioskodawca po raz kolejny uzupełnił wniosek pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP (data wpływu 22 grudnia 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest m.in. działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca prowadzi działalność programistyczną. Wynikiem prowadzonych prac jest tworzenie lub rozwijanie platform i systemu płatności. Czyli w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca tworzy indywidualne, innowatorskie oprogramowanie. Tym samym Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza w ramach swojej działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Wnioskodawcę forma opodatkowania to podatek liniowy 19%. Od marca 2019 r. na podstawie zawartych umów B2B z kontrahentami realizuje działalność badawczo-rozwojową związaną z tworzeniem i rozwojem platformy oprogramowania.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP BOX Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za 2020 r.

Wnioskodawca w ramach współpracy uczestniczył w następujących projektach.

Rozwój platformy do wykonywania … – polegała na dodaniu nowych funkcjonalności do platformy, co pozwoliło na automatyczną …, np. …. Powyższa platforma jest innowacyjna w skali rynku ze względu na ….

W powyższym projekcie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. Tutaj występuje tzw. rozwijanie już istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca tworzył nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. W wyniku prac powstają odrębne utwory. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstają nowe utwory. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca zawsze ma prawo własności intelektualnej do stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na Kontrahenta. Po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na Zleceniodawcę. Tym samym od tego momentu Zleceniobiorca nie ma żadnych praw do utworu. W powyższym projekcie Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie komputerowe. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada Zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać Zleceniobiorcy. Tym samym wszelkie prawa i licencje są po stronie Zleceniodawcy, jeśli program jest ulepszany. Wnioskodawca ma jedynie prawo własności do stworzonego ulepszenia jako utworu. Ulepszenie lub rozwinięcie to w praktyce tworzenie nowych funkcji i nowych rozwiązań w programie. Wszystko zależy od potrzeb Zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania Zlecającego. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę; nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z Kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Wszelkie prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę. Czyli po zakończeniu prac związanych z rozwinięciem stworzonego oprogramowania Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Należy podkreślić, że Wnioskodawca przenosi te prawa na podstawie umowy, czyli w zależności co jest jej przedmiotem, to po wykonaniu usługi utworu przenoszone są prawa.

Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden, czyli nie mamy tutaj do czynienia z fakturami zbiorczymi. Za konkretne prace programistyczne związane z danym programem jest wystawiana faktura. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów. Faktury są wystawiane na podstawie umów za przeniesienie praw do utworów.

Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Wnioskodawca musi prowadzić prace zgodnie z podpisaną umową.

Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania.

Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. To Wnioskodawca musi opłacać wszelkie daniny i koszty z własnej pracy. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością jest ponoszone przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi więc całkowite ryzyko gospodarcze związane z działalnością.

Tworzenie Platformy do synchronizacji danych pracowników danej firmy.

Funkcjonalność tej platformy związana była z `(...)` Jest to bardzo innowacyjna funkcjonalność na rynku w sferze ….

W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzy nowy program komputerowy. Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzył/tworzy nowe oprogramowanie komputerowe. Tutaj są tworzone nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór. Wnioskodawca w tym przypadku tworzy nowe oprogramowanie. Tym samym nie dokonuje ulepszeń już istniejącego oprogramowania. Powyższy projekt to tworzenie nowego oprogramowania. Po stworzeniu nowego oprogramowania prawa autorskie są w całości przenoszone na Zleceniodawcę. W tym przypadku przedmiotem usługi jest tworzenie nowego prawa. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na Zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę; nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z Kontrahentem zlecającym prace programistyczne.

Wszelkie prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę, czyli po zakończeniu prac związanych z tworzeniem oprogramowania Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Powyższe wynika z umów.

Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden, czyli nie mamy tutaj do czynienia z fakturami zbiorczymi. Za konkretne prace programistyczne związane z danym programem jest wystawiana faktura. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów.

Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą.

Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania.

Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Tym samym Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za działania i zaniechania własne wobec osób trzecich.

Rozwój innowacyjnego systemu płatności dla klientów korporacyjnych.

Stworzony system polegał na tym, że klient ….. Tym samym jest to również innowacyjne rozwiązanie sprzyjające ….

W ramach współpracy Wnioskodawca wykorzystywał do rozwoju oprogramowanie i tworzył nowe funkcjonalności. Tworzone oprogramowanie było wykonane przy użyciu języków programowania …. oraz bibliotek programistycznych takich jak ….. Jednocześnie Wnioskodawca wykorzystywał platformę Amazon Web Services do tworzenia infrastruktury dla oprogramowania.

W powyższym projekcie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. Tutaj występuje tzw. rozwijanie już istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca tworzył nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. W wyniku prac powstają odrębne utwory. Utworami są także programy komputerowe wraz z wszelkimi ich elementami, składnikami, dokumentacją i opracowaniami w zakresie obejmującym m.in. kod źródłowy, zastosowane rozwiązania technologiczne, układ i dorabianie elementów, kompozycję, wzory graficzne, wszelkie opisy, funkcjonalność, strukturę katalogów oraz wszystkie struktury danych.

Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstają nowe utwory. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Tutaj zawsze Wnioskodawca ma prawo własności intelektualnej do stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na Kontrahenta. Po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na Zleceniodawcę. Tym samym od tego momentu Zleceniobiorca nie ma żadnych praw do utworu. W powyższym projekcie Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie komputerowe. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada Zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać Zleceniobiorcy. Tym samym wszelkie prawa i licencje są po stronie Zleceniodawcy, jeśli program jest ulepszany. Wnioskodawca ma jedynie prawo własności do stworzonego ulepszenia jako utworu. Ulepszenie lub rozwinięcie to w praktyce tworzenie nowych funkcji i nowych rozwiązań w programie. Wszystko zależy od potrzeb Zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania Zlecającego.

W ramach powyższej współpracy Zleceniobiorca przenosi na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do utworów, będące przejawem twórczej działalności Zleceniobiorcy w ramach zawartej umowy. Zleceniodawca nabywa prawa do utworów zgodnie z zawartymi umowami z chwilą ich utrwalenia na materialnych nośnikach, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli i wiedzy przez Strony.

Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę, nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z Kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Wszelkie prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę, czyli po zakończeniu prac związanych z rozwinięciem stworzonego oprogramowania Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Należy podkreślić, że Wnioskodawca przenosi te prawa na podstawie umowy, czyli w zależności co jest jej przedmiotem, to po wykonaniu usługi utworu przenoszone są prawa.

Zleceniobiorca przenosi na rzecz Zleceniodawcy autorskie prawa majątkowe do utworów na określonych polach eksploatacji: w zakresie utrwalania i zwielokrotnienia utworów, w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwory utrwalono, wprowadzanie utworów do sieci komputerowych, w zakresie publicznego wystawiania, wyświetlenia, udostępniania utworów. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących programy komputerowe następuje na wszystkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy na terytorium Polski oraz poza jej granicami, a w szczególności w zakresie: nieograniczonego w czasie i przestrzeni korzystania z utworów na dowolnej liczbie urządzeń technicznych oraz stanowisk komputerowych, w tym prawa do uruchamiania, wyświetlania, uzyskiwania dostępu do utworów, wprowadzania danych, aktualizacji danych, kasowania danych, zwielokrotnienia, modyfikowania kodu źródłowego, utrwalania utworów na jakichkolwiek nośnikach, trwałe lub czasowe zwielokrotnienie, kopiowanie tak całości utworów, jak i części utworów jakimikolwiek środkami technicznymi, tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu w utworach, publicznego rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, publikacji w Internecie.

Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden, czyli nie mamy do czynienia z fakturami zbiorczymi. Za konkretne prace programistyczne związane z danym programem jest wystawiana faktura. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów. Faktury są wystawiane na podstawie umów za przeniesienie praw do utworów.

Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Wnioskodawca musi prowadzić prace zgodnie z podpisaną umową.

Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania.

Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. To Wnioskodawca musi opłacać wszelkie daniny i koszty z własnej pracy. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością jest ponoszone przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi więc całkowite ryzyko gospodarcze związane z działalnością.

Wnioskodawca w ramach powyższego projektu prowadzi ewidencję godzin pracy na arkuszu ….

Ponadto, Wnioskodawca uczestniczy w tworzeniu i rozwijaniu platformy do przetwarzania dużych wolumenów danych pochodzących z ….

W ramach tego projektu Wnioskodawca tworzył funkcjonalności do weryfikacji wgrywanych danych, przetwarzania ich przy wykorzystaniu różnych algorytmów z dziedziny …. Tym samym Wnioskodawca wykonywał integrację powyższej platformy z innymi systemami w ramach danej firmy. Oprogramowanie jest ściśle powiązane z wieloma innowacyjnymi badaniami wykonywanymi w danej firmie. W ramach powyższej umowy do tworzenia oprogramowania Wnioskodawca używa języka …. oraz bibliotek …. Ponadto, Wnioskodawca korzysta z platformy …., która służy do tworzenia infrastruktury dla oprogramowania.

W powyższym projekcie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. Tutaj występuje tzw. rozwijanie już istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca tworzył nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. W wyniku prac powstają odrębne utwory. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstają nowe utwory. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca zawsze ma prawo własności intelektualnej do stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na Kontrahenta. Po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na Zleceniodawcę. Tym samym od tego momentu Zleceniobiorca nie ma żadnych praw do utworu. W powyższym projekcie Wnioskodawca ulepsza istniejące oprogramowanie komputerowe. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada Zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać Zleceniobiorcy. Tym samym wszelkie prawa i licencje są po stronie Zleceniodawcy, jeśli program jest ulepszany. Wnioskodawca ma jedynie prawo własności do stworzonego ulepszenia jako utworu. Ulepszenie lub rozwinięcie to w praktyce tworzenie nowych funkcji i nowych rozwiązań w programie. Wszystko zależy od potrzeb Zleceniodawcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania Zlecającego.

W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca rozwija stworzone oprogramowanie, poprzez dokonywanie zmian i ulepszeń innowacyjnego oprogramowania. W tym przypadku prawa autorskie do tworzonych utworów są automatycznie przenoszone na Kontrahenta. Słowo automatycznie oznacza, iż po zakończeniu prac są one przenoszone na Zleceniodawcę bez konieczności podpisywania osobnych umów. Powyższe sformułowanie jest tzw. skrótem myślowym. Reasumując, wszelkie programy, systemy, analizy, metody i rozwiązania w momencie ich wytworzenia stają się automatycznie własnością Kontrahenta. Tym samym w analizowanym przypadku dochodzi do przeniesienia praw autorskich. Jednak odbywa się to już w momencie podpisania umowy.

Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę, tutaj nie ma osobnej umowy. Prawa są przenoszone na podstawie pierwotnej umowy. Co ważne, przenoszone są wszelkie prawa do tworzonych utworów. Podsumowując, po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zapisów zawartych w umowie z Kontrahentem zlecającym prace programistyczne. Wszelkie prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę, czyli po zakończeniu prac związanych z rozwinięciem stworzonego oprogramowania Wnioskodawca przenosi swoje prawa na Kontrahenta. Należy podkreślić, że Wnioskodawca przenosi te prawa na podstawie umowy, czyli w zależności co jest jej przedmiotem, to po wykonaniu usługi utworu przenoszone są prawa.

Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden, czyli nie mamy tutaj do czynienia z fakturami zbiorczymi. Za konkretne prace programistyczne związane z danym programem jest wystawiana faktura. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów. Faktury są wystawiane na podstawie umów za przeniesienie praw do utworów.

Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak tutaj przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca prowadzi bowiem samodzielnie działalność gospodarczą. Wnioskodawca musi prowadzić prace zgodnie z podpisaną umową.

Zleceniobiorca zobowiązuje się do stworzenia utworu. Za stworzone utwory to On ponosi odpowiedzialność. Tym samym za błędy w programowaniu odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca, czyli Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania.

Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. To Wnioskodawca musi opłacać wszelkie daniny i koszty z własnej pracy. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością jest ponoszone przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi więc całkowite ryzyko gospodarcze związane z działalnością.

Ewidencja godzin pracy dotycząca tego projektu jest prowadzona w programie ….

Wszystkie wymienione we wniosku o interpretację projekty dotyczą 2020 r.

Wnioskodawca w ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych uwzględnione jest w wynagrodzeniu za świadczenie usług. Wnioskodawca rozwija oraz ulepsza istniejące oprogramowania na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem (Zleceniodawcy) i osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca w ramach zawartych powyżej umów wystawia comiesięczne faktury, w których wykazuje ilość godzin jaką poświęcił na tworzenie programu komputerowego. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden czyli nie mamy tutaj do czynienia z fakturami zbiorczymi. Za konkretne prace programistyczne związane z danym programem jest wystawiana faktura. Na fakturach jest wykazywana ilość czasu poświęconego na tworzenie oprogramowania. Powyższe dotyczy wszystkich wymienionych projektów we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których są wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawcę platformy oprogramowania i system płatności. Tym samym Wnioskodawca nie uzyskuje innych przychodów niż te wymienione we wniosku o interpretację.

Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej ewidencji księgowej dotyczącej powyższych projektów IT, ponieważ prowadzi uproszczoną księgowość w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Tym samym nie mógł w prowadzonej ewidencji wydzielić kosztów i przychodów związanych z dochodem dotyczącym kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca prowadzi ewidencję prac badawczo-rozwojowych w arkuszu kalkulacyjnym kumulatywnym, dokonując comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przychody i wydatki dotyczące każdego projektu związanego z kwalifikowanym IP. Biorąc pod uwagę powyższe, dokumentacja jest dodatkową ewidencją mającą na celu określenie jakie przychody i koszty generują poszczególne projekty IT. Niniejsza dokumentacja jest Wnioskodawcy niezbędna, aby mógł określić jakie projekty przynoszą Mu dochód, w jakiej wysokości jest ten dochód. Poza tym ewidencja prowadzona jest tak, aby na koniec roku kalendarzowego móc wskazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów (strat). Czyli na podstawie tej ewidencji Wnioskodawca potrafi określić dochód podlegający opodatkowaniu stawką 5% oraz dochód, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu. W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Powyższe zestawienie sporządzane jest w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Wersja elektroniczna jest archiwizowana, natomiast konstrukcja arkusza kalkulacyjnego umożliwia uzyskanie danych w okresie późniejszym, według stanu na koniec poszczególnych miesięcy kalendarzowych.

Wnioskodawca od 7 marca 2019 r. prowadzi ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym kumulatywnym, w którym wyodrębnia poszczególne kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz jest w stanie ustalić przychód, koszty uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca powyższą ewidencję prowadzi na bieżąco, czyli prowadzenie odrębnej ewidencji zostało zapoczątkowane z chwilą rozpoczęcia pracy nad każdym wymienionym we wniosku prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Wnioskodawca wskazuje, że działalność badawczo-rozwojową normuje art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność badawczo-rozwojowa to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badaniami naukowymi są więc: 1) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086), rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania tworzonego oprogramowania przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych. W objaśnieniu podatkowym z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej. OECD Publishing. Paris/GUS (Główny Urząd Statystyczny)). Wnioskodawca wskazuje, że Jego działalność polega na tworzeniu platform i sytemu płatności. Tym samym działalność ta polega na tworzeniu nowego oprogramowania lub ulepszania już istniejących programów. Powyższe oprogramowanie tworzone jest na specjalne zamówienie kontrahentów. Oprogramowanie to ma charakter twórczy, jest niepowtarzalne. Powyższe działania Wnioskodawcy stanowiły i stanowią prace rozwojowe w rozumieniu powyższych norm prawnych. Prace te polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, które są unikalne i niespotykane na rynku. Tym samym tworzone w sposób systematyczny oraz uporządkowany unikatowe oprogramowanie spełnia kryteria, aby prace nad nim uznać za działalność badawczo-rozwojową. Tworzone oprogramowanie ma bowiem następujące cechy: nowatorskie i twórcze – Wnioskodawca tworzył i tworzy oprogramowanie, jak i modyfikuje poprzez dodawanie nowych funkcjonalności istniejące oprogramowanie, w zależności od potrzeb klientów; nieprzewidywalne – wykonywane prace są określone, wykonywane są za pomocą metod i języków informatycznych, jednak ich rezultat i rozwiązania są innowacyjne i niespotykane na rynku; metodyczne – Wnioskodawca w ramach umów z kontrahentami zobowiązany jest do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami; systematyczne – prace wykonywane w ramach współpracy są systematyczne i mają na celu rozwój innowatorskiego oprogramowania; możliwość przeniesienia lub odtworzenia – celem Wnioskodawcy w ramach wykonywanej przez Niego działalności było i jest przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Podsumowując, wykonywane zadania, w wyniku których powstaje oprogramowanie lub ulepszenie oprogramowania, spełnia wszelkie kryteria, aby uznać je za działalność badawczo-rozwojową zarówno Podręcznika Frascati, jak i regulacji ustawowych z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace obejmują nabywanie, łączenie i kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania. Wnioskodawca projektuje, tworzy i ulepsza platformy i systemy płatności. W wyniku tych działań powstają lub są ulepszone produkty, a sposób ich ulepszenia należy uznać za innowacyjny, twórczy i niespotykany na rynku. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę na zlecenie klientów nie są tylko rutynowymi lub okresowymi zmianami. Działania te są ukierunkowane na rozwój i ulepszenie już stworzonego oprogramowania. Tym samym zlecone prace, podczas których wykorzystywana jest wiedza programistyczna oraz narzędzia informatyczne, mają na celu stworzenie nowych rozwiązań, które nie są jedynie dostosowującymi rutynowymi działaniami.

Prowadzone działania są twórcze i innowacyjne. Podczas prowadzonych prac Wnioskodawca na zlecenie klientów tworzy oprogramowania. Pomimo iż oprogramowania są tworzone na zlecenie mają one indywidualny charakter, a podczas ich tworzenia powstają niepowtarzalne utwory, czyli tworzone oprogramowanie jest twórczością intelektualną Wnioskodawcy.

Podczas swojej pracy Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę programistyczną. W wyniku Jego pracy powstają na zamówienie klientów utwory, które są niepowtarzalne. Stworzone lub ulepszone oprogramowanie bardzo różni się od występującego na rynku. Zamówione platformy i płatności to rozwiązania, które są niespotykane, a ich cechy nie są powszechnie występujące na rynku. Oprogramowanie to w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań funkcjonujących już na rynku.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo „systematyczny” oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu: podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Przenosząc powyższe na grunt działalności Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Wnioskodawca prowadzi bardzo uporządkowane i systematyczne prace związane z tworzeniem lub rozwijaniem platform i systemu płatności. Wnioskodawca zaplanował i prowadzi projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Tym samym działalność Wnioskodawcy jest działalnością prowadzoną w sposób systematyczny, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyższa działalność spełnia definicję ustawową działalności badawczo-rozwojowej zmierzającą do powstania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podejmowaną w sposób systematyczny, zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji, wytworzone oprogramowania są autorskimi dziełami Wnioskodawcy i stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone utwory nie są standaryzowanymi rozwiązaniami informatycznymi, nie są to działania rutynowe. Prowadzone prace mają charakter indywidualny, nie są to rozwiązania ogólnodostępne, nie stanowią prostych i nieskomplikowanych działań informatycznych. Charakter prac jest twórczy, działania są prowadzone w sposób ciągły i systematyczny.

Podsumowując stan faktyczny, Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której powstają utwory. Wnioskodawca uzyskuje przychody z przeniesienia praw autorskich do powyższych unikatowych utworów w każdym przypadku opisanym szczegółowo powyżej.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP BOX Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik ma prawo zastosowania preferencyjnej stawki podatku (5%) IP BOX do dochodów uzyskanych z przeniesienia praw autorskich do tworzonych programów komputerowych na zlecenia?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) – dalej jako ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicję działalności badawczo-rozwojowej znajdziemy w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to: badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą: badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Czyli z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt działalności Wnioskodawcy, należy wyraźnie podkreślić, że działalność ta winna być uznana za działalność badawczo-rozwojową (tj. działalność Wnioskodawcy, spełnia definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy). Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca w ramach swej działalności tworzy programy na indywidualne zamówienia. Są to innowacyjne programy, co zostało szczegółowo opisane w stanie faktycznym. Ponadto, Wnioskodawca ulepsza wcześniej stworzone oprogramowania. Powyższe ulepszenia mają charakter twórczy i indywidualny. Tym samym także w tym zakresie prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową zmierzającą do tworzenia autorskiego oprogramowania na indywidualne zamówienia. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa działalność spełnia definicję zawartą w regulacjach ustawy o PIT.

Co bardzo ważne prowadzona działalność badawczo-rozwojowa ma charakter twórczy. Słownik języka polskiego PWN określa działalność twórczą jako zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność, zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy mający na celu tworzenie, tworzyć, powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Tym samym działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Czyli twórcza działalność badawczo-rozwojowa winna przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego przypadku tak jest bez wątpienia. Każda z części utworów to innowacyjne oprogramowanie. Każda tworzona Platforma i tworzony system płatności jest oprogramowaniem autorskim i innowacyjnym, czyli w tym przypadku oprogramowanie jest innowacyjne. Tym samym bez wątpienia w tym przypadku mamy do czynienia z oprogramowaniem innowacyjnym, a prowadzone prace mają charakter prac badawczo-rozwojowych.

Następnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego przypadku właśnie z taką działalnością mamy do czynienia. Wnioskodawca prowadzi bardzo uporządkowane i systematyczne prace związane z oprogramowaniem. Wnioskodawca zaplanował i prowadzi projekty badawczo-rozwojowe, przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Tym samym działalność ta musi być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Trzecie kryterium dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego przypadku bez wątpienia rozwija On i zwiększa zasoby wiedzy.

Podsumowując, w tym przypadku działania Wnioskodawcy zmierzające do tworzenia i ulepszania systemu płatności i Platform autorskich są bez wątpienia pracami badawczo- rozwojowymi. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez Niego działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części stanowi działalność badawczo-rozwojową. Co ważne, zdaniem Wnioskodawcy, prace nad programem komputerowym i jego ulepszaniem w efekcie finalnym mają poprawić użyteczność, funkcjonalność i zniwelować problemy i błędy programu, co jest bez wątpienia innowacyjne i stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Przechodząc do możliwości opodatkowania przychodów preferencyjną stawką podatku w wysokości 5% należy przypomnieć, iż zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Jednocześnie, w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: patent, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, prawo z rejestracji topografii układu scalonego, dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin, prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu, wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432), autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (patrz art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT). Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto, co ważne podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Tym samym dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Jak to już wyżej zostało wykazane, Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. W każdym z analizowanych przypadków dochodzi do sprzedaży praw autorskich do utworu. W przypadku Wnioskodawcy dochodzi do przeniesienia wszelkich praw autorskich na Jego kontrahentów. Tym samym uzyskane przychody powstają z przeniesienia praw autorskich do stworzonych programów (utworów) oraz ulepszeń, które również są utworami. Tutaj należy przypomnieć, że zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca tworzy i ulepsza oprogramowania i w wyniku Jego pracy powstają odrębne utwory i nowe autorskie prawa do programów komputerowych. Wnioskodawca uzyskuje dochód z tytułu sprzedaży autorskiego prawa własności intelektualnej w postaci tworzonego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Dochód ten kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. W przypadku Wnioskodawcy bardzo istotne jest, iż program i późniejsze ulepszenia są tworzone na indywidualne zamówienia i jest programem autorskim oraz innowacyjnym.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani: 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych; 2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Należy je sporządzać w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Wersja elektroniczna powinna zostać zarchiwizowana, natomiast konstrukcja arkusza kalkulacyjnego powinna umożliwiać uzyskanie danych w okresie późniejszym według stanu na koniec poszczególnych miesięcy kalendarzowych.

Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne, jak i ogólnie przyjęty sposób ich interpretacji należy uznać, iż prowadzona przez Niego ewidencja, dotycząca tworzenia utworów IT spełnia wszelkie wymogi, aby uznać ją za wystarczającą do skorzystania z preferencji podatkowej IP BOX. Na podstawie tej dokumentacji Wnioskodawca jest w stanie dokładnie określić, jakie przychody i koszty, a także jaki dochód uzyskuje w związku z prowadzonymi projektami (wytwarzaniem programów komputerowych). Co bardzo ważne, dokumentacja ta prowadzona jest na bieżąco, przy zastosowaniu programu kalkulacyjnego oraz jest archiwizowana przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe oznacza, że może On skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% do dochodów wymienionych w pytaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 ww. ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ww. ustawy wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej.

W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest m.in. działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Od marca 2019 r. na podstawie zawartych umów B2B z kontrahentami realizuje działalność badawczo-rozwojową związaną z tworzeniem i rozwojem platformy oprogramowania.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi preferencji podatkowej IP BOX Wnioskodawca planuje zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za 2020 r.

Wnioskodawca w ramach współpracy uczestniczył w 2020 r. w następujących projektach:

1. Rozwój platformy do wykonywania … – polegała na dodaniu nowych funkcjonalności do platformy, co pozwoliło na automatyczną …, np. .., co w efekcie skutkowało oszczędnościami dla klientów korporacyjnych. Powyższa platforma jest innowacyjna w skali rynku ze względu na `(...)` W powyższym projekcie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. W wyniku prac powstają odrębne utwory. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca zawsze ma prawo własności intelektualnej do stworzonego utworu. Po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na Zleceniodawcę. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada Zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać Zleceniobiorcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania Zlecającego. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden. Faktury dokumentują przeniesienie praw autorskich do utworów. Faktury są wystawiane na podstawie umów za przeniesienie praw do utworów. Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.
2. Tworzenie Platformy do synchronizacji danych pracowników danej firmy – funkcjonalność tej platformy związana była z ….. Jest to bardzo innowacyjna funkcjonalność na rynku w sferze …. W ramach tego projektu Wnioskodawca wraz z innymi informatykami tworzy nowy program komputerowy. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. W wyniku prac powstaje nowy utwór. Po stworzeniu nowego oprogramowania prawa autorskie są w całości przenoszone na Zleceniodawcę. W przypadku tworzenia oprogramowania Wnioskodawca jest właścicielem utworu, który tworzy do czasu przeniesienia wszelkich praw własności intelektualnej na Zleceniodawcę. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden. Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.
3. Rozwój innowacyjnego systemu płatności dla klientów korporacyjnych – stworzony system polegał na tym, że klient `(...)` Tym samym jest to również innowacyjne rozwiązanie sprzyjające w podróżach służbowych. W ramach współpracy Wnioskodawca wykorzystywał do rozwoju oprogramowanie i tworzył nowe funkcjonalności. Tworzone oprogramowanie było wykonane przy użyciu języków programowania …. oraz bibliotek programistycznych takich jak ….. Jednocześnie Wnioskodawca wykorzystywał platformę …. do tworzenia infrastruktury dla oprogramowania. W powyższym projekcie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. W wyniku prac powstają odrębne utwory. Utworami są także programy komputerowe wraz z wszelkimi ich elementami, składnikami, dokumentacją i opracowaniami w zakresie obejmującym m.in. kod źródłowy, zastosowane rozwiązania technologiczne, układ i dorabianie elementów, kompozycję, wzory graficzne, wszelkie opisy, funkcjonalność, strukturę katalogów oraz wszystkie struktury danych. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca zawsze ma prawo własności intelektualnej do stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na Kontrahenta. Po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na Zleceniodawcę. Tym samym od tego momentu Zleceniobiorca nie ma żadnych praw do utworu. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada Zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać Zleceniobiorcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania Zlecającego. W ramach powyższej współpracy Zleceniobiorca przenosi na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do utworów, będące przejawem twórczej działalności Zleceniobiorcy w ramach zawartej umowy. Zleceniodawca nabywa prawa do utworów zgodnie z zawartymi umowami z chwilą ich utrwalenia na materialnych nośnikach, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli i wiedzy przez Strony. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę. Zleceniobiorca przenosi na rzecz Zleceniodawcy autorskie prawa majątkowe do utworów na określonych polach eksploatacji: w zakresie utrwalania i zwielokrotnienia utworów, w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwory utrwalono, wprowadzanie utworów do sieci komputerowych, w zakresie publicznego wystawiania, wyświetlenia, udostępniania utworów. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących programy komputerowe następuje na wszystkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy na terytorium Polski oraz poza jej granicami, a w szczególności w zakresie: nieograniczonego w czasie i przestrzeni korzystania z utworów na dowolnej liczbie urządzeń technicznych oraz stanowisk komputerowych, w tym prawa do uruchamiania, wyświetlania, uzyskiwania dostępu do utworów, wprowadzania danych, aktualizacji danych, kasowania danych, zwielokrotnienia, modyfikowania kodu źródłowego, utrwalania utworów na jakichkolwiek nośnikach, trwałe lub czasowe zwielokrotnienie, kopiowanie tak całości utworów, jak i części utworów jakimikolwiek środkami technicznymi, tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu w utworach, publicznego rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, publikacji w Internecie. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden. Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.
4. Ponadto, Wnioskodawca uczestniczy w tworzeniu i rozwijaniu platformy do przetwarzania dużych wolumenów danych pochodzących z …. W ramach tego projektu Wnioskodawca tworzył funkcjonalności do weryfikacji wgrywanych danych, przetwarzania ich przy wykorzystaniu różnych algorytmów z dziedziny …. Tym samym Wnioskodawca wykonywał integrację powyższej platformy z innymi systemami w ramach danej firmy. Oprogramowanie jest ściśle powiązane z wieloma innowacyjnymi badaniami wykonywanymi w danej firmie. W ramach powyższej umowy do tworzenia oprogramowania Wnioskodawca używa języka Java oraz bibliotek ….Ponadto, Wnioskodawca korzysta z platformy …., która służy do tworzenia infrastruktury dla oprogramowania. W powyższym projekcie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje oraz rozszerza funkcjonalność programu już istniejącego. W wyniku prac powstają odrębne utwory. Tutaj są tworzone nowe kody, algorytmy w językach programowania. Powyższe kody i algorytmy stanowią własność intelektualną. Zarówno w przypadku rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu. Wnioskodawca zawsze ma prawo własności intelektualnej do stworzonego utworu. Co ważne, prawo własności intelektualnej jest przenoszone na Kontrahenta. Po zakończeniu prac Wnioskodawca przenosi całość praw majątkowych na Zleceniodawcę. Tym samym od tego momentu Zleceniobiorca nie ma żadnych praw do utworu. W tej sytuacji prawo własności intelektualnej do utworu posiada Zleceniodawca, który udostępnia program i pozwala go rozwijać Zleceniobiorcy. Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i narzędzia informatyczne zmienia, ulepsza i rozszerza program o nowe funkcje, które mają spełnić wymagania Zlecającego. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca rozwija stworzone oprogramowanie, poprzez dokonywanie zmian i ulepszeń innowacyjnego oprogramowania. W tym przypadku prawa autorskie do tworzonych utworów są automatycznie przenoszone na Kontrahenta. Słowo automatycznie oznacza, iż po zakończeniu prac są one przenoszone na Zleceniodawcę bez konieczności podpisywania osobnych umów. Prawa własności intelektualnej są przenoszone na podstawie zawartych umów po zakończeniu i przyjęciu utworu przez Zleceniodawcę. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden. Prace były wykonywane w biurze Zleceniodawcy, jak i w domu. Nie są one wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zleceniodawcę. Prace mają charakter zorganizowanych i systematycznych, których celem jest powstanie utworów. Co ważne, brak przełożonego i kierownictwa. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i rozwijaniem przez Niego platformy oprogramowania. Wnioskodawca wykonując powyższe czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca w ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych uwzględnione jest w wynagrodzeniu za świadczenie usług. Wnioskodawca rozwija oraz ulepsza istniejące oprogramowania na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem (Zleceniodawcy) i osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca w ramach zawartych powyżej umów wystawia comiesięczne faktury, w których wykazuje ilość godzin jaką poświęcił na tworzenie programu komputerowego. Faktury są wystawiane za konkretne zadania, zlecone przez Zleceniodawcę. Na fakturach nie widnieją różne projekty, tylko jeden. Za konkretne prace programistyczne związane z danym programem jest wystawiana faktura. Powyższe dotyczy wszystkich wymienionych projektów we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego działalność polega na tworzeniu platform i sytemu płatności. Tym samym działalność ta polega na tworzeniu nowego oprogramowania lub ulepszania już istniejących programów. Powyższe oprogramowanie tworzone jest na specjalne zamówienie kontrahentów. Oprogramowanie to ma charakter twórczy, jest niepowtarzalne. Powyższe działania Wnioskodawcy stanowiły i stanowią prace rozwojowe w rozumieniu powyższych norm prawnych. Prace te polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, które są unikalne i niespotykane na rynku. Tym samym tworzone w sposób systematyczny oraz uporządkowany unikatowe oprogramowanie spełnia kryteria, aby prace nad nim uznać za działalność badawczo-rozwojową. Tworzone oprogramowanie ma bowiem następujące cechy: nowatorskie i twórcze – Wnioskodawca tworzył i tworzy oprogramowanie, jak i modyfikuje poprzez dodawanie nowych funkcjonalności istniejące oprogramowanie, w zależności od potrzeb klientów; nieprzewidywalne – wykonywane prace są określone, wykonywane są za pomocą metod i języków informatycznych, jednak ich rezultat i rozwiązania są innowacyjne i niespotykane na rynku; metodyczne – Wnioskodawca w ramach umów z kontrahentami zobowiązany jest do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami; systematyczne – prace wykonywane w ramach współpracy są systematyczne i mają na celu rozwój innowatorskiego oprogramowania; możliwość przeniesienia lub odtworzenia – celem Wnioskodawcy w ramach wykonywanej przez Niego działalności było i jest przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace obejmują nabywanie, łączenie i kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania. Wnioskodawca projektuje, tworzy i ulepsza platformy i systemy płatności. W wyniku tych działań powstają lub są ulepszone produkty, a sposób ich ulepszenia należy uznać za innowacyjny, twórczy i niespotykany na rynku. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę na zlecenie klientów nie są tylko rutynowymi lub okresowymi zmianami. Działania te są ukierunkowane na rozwój i ulepszenie już stworzonego oprogramowania. Tym samym zlecone prace, podczas których wykorzystywana jest wiedza programistyczna oraz narzędzia informatyczne, mają na celu stworzenie nowych rozwiązań, które nie są jedynie dostosowującymi rutynowymi działaniami.

Prowadzone działania są twórcze i innowacyjne. Podczas prowadzonych prac Wnioskodawca na zlecenie klientów tworzy oprogramowania. Pomimo, iż oprogramowania są tworzone na zlecenie mają one indywidualny charakter, a podczas ich tworzenia powstają niepowtarzalne utwory. Czyli tworzone oprogramowanie jest twórczością intelektualną Wnioskodawcy.

Podczas swojej pracy Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę programistyczną. W wyniku Jego pracy powstają na zamówienie klientów utwory, które są niepowtarzalne. Stworzone lub ulepszone oprogramowanie bardzo różni się od występującego na rynku. Zamówione platformy i płatności to rozwiązania, które są niespotykane, a ich cechy nie są powszechnie występujące na rynku. Oprogramowanie to w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań funkcjonujących już na rynku.

Wytworzone oprogramowania są autorskimi dziełami Wnioskodawcy i stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone utwory nie są standaryzowanymi rozwiązaniami informatycznymi, nie są to działania rutynowe. Prowadzone prace mają charakter indywidualny, nie są to rozwiązania ogólnodostępne, nie stanowią prostych i nieskomplikowanych działań informatycznych. Charakter prac jest twórczy, działania są prowadzone w sposób ciągły i systematyczny.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(`(...)`) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Jak stanowi art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) × 1,3]/( a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Z kolei, jak stanowi art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Powyższy przepis stanowi, że jednym z warunków do skorzystania z preferencji IP BOX jest posiadanie licencji do skorzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa (tzw. licencja wyłączna).

Zatem art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje sytuację, w której podatnik uprzednio wytworzył kwalifikowane prawo własności intelektualnej w ramach prowadzonych przez siebie prac badawczo-rozwojowych i korzysta z niego na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania z tego prawa (np. w ramach licencji wyłącznej), jednak nie jest jego właścicielem. Taka sytuacja może wystąpić wskutek wykonywania prac badawczo-rozwojowych na zlecenie innego podmiotu (powiązanego lub niepowiązanego).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek opodatkowania dochodu podatkiem dochodowym wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że fakt sporządzenia odrębnej ewidencji dopiero w przyszłości nie wypełnia przesłanki z art. 30cb ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rzetelne dokumentowanie, monitorowanie na bieżąco wszystkich operacji finansowych dotyczących IP BOX nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego. Stworzenie w przyszłości odrębnej ewidencji tylko po to, aby wypełnić obowiązek wynikający z powołanego przepisu, nawet w sytuacji, kiedy na jej podstawie możliwe będzie prawidłowe określenie podstawy opodatkowania stawką 5%, uniemożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 7 marca 2019 r. prowadzi ewidencję w arkuszu kalkulacyjnym kumulatywnym, w którym dokonując comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przychody i wydatki dotyczące każdego projektu związanego z kwalifikowanym IP, wyodrębnia poszczególne kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz jest w stanie ustalić przychód, koszty uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca powyższą ewidencję prowadzi na bieżąco, czyli prowadzenie odrębnej ewidencji zostało zapoczątkowane z chwilą rozpoczęcia pracy nad każdym wymienionym we wniosku prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.

Podsumowując, wskazane powyżej regulacje prawne polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Natomiast, autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca najpierw wytworzy (zaprojektuje) oprogramowanie komputerowe (kod), następnie sprzeda prawa autorskie na rzecz podmiotu (Usługobiorcy), który w następnej kolejności udostępni to oprogramowanie komputerowe Wnioskodawcy w celu jego rozwinięcia lub ulepszenia (modyfikacji) lub Wnioskodawca będzie dokonywał ww. modyfikacji tego oprogramowania na zlecenie podmiotu (Usługobiorcy) (wytworzonego przez innego programistę), to dojdzie do ulepszenia „przedmiotu cudzej własności”, ponieważ Wnioskodawca przed rozwinięciem wyzbywa się prawa własności do oprogramowania, które sam wytworzył lub dokona ww. modyfikacji oprogramowania, którego uprzednio nie wytworzył.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca tworzy nowe oprogramowanie bądź tworzy nowe funkcjonalności w istniejącym już oprogramowaniu. Każdorazowo, w ramach podejmowanych przez Wnioskodawcę działań tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania. Zarówno jednak w przypadku tworzenia, rozwijania, jak i ulepszania istniejącego oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej do utworu, który to podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone (rozwinięte lub ulepszone) przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę, w ramach opisanych we wniosku projektów, dochody z tytułu odpłatnego przenoszenia na Zleceniobiorców autorskich praw zarówno w przypadku wytworzonego, jak i rozwijanego bądź ulepszanego oprogramowania komputerowego, które każdorazowo stanowi utwór prawnie chroniony, wytwarzanego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2020 r. z powyższego tytułu według stawki 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.