INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 4 listopada 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP….), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 grudnia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu za pośrednictwem platformy ePUAP ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.
Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.878.2020.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 14 grudnia 2020 r. (data doręczenia 14 grudnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD…). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 grudnia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…).
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Od dnia 2 maja 2018 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w ramach której świadczy usługi związane z wytwarzaniem oprogramowania. Posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Na podstawie zawartej umowy ze Spółką mającą siedzibę w Paryżu, zwanej dalej „Spółką” lub „Kontrahentem”, świadczy usługi programistyczne. Wspomniane usługi świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie w Polsce, a co za tym idzie usługi dla paryskiej Spółki świadczone są przez Wnioskodawcę tylko w Polsce. Świadczy usługi dla paryskiej Spółki na podstawie umowy pisemnej, przenoszącej prawa autorskie do stwarzanych oraz ulepszanych i rozwijanych przez siebie dzieł. W związku ze wspomnianą umową otrzymuje od paryskiej Spółki wynagrodzenie. Całość przychodów Wnioskodawcy z pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone i rozwijane jest oprogramowanie. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania, które zapewnia paryskiemu Kontrahentowi dostęp do rozwiązania zwanego jako „I”. W tym rozwiązaniu każdy element infrastruktury (w wielkim uproszczeniu – wirtualne sieci, urządzenia sieciowe, serwery, bazy danych, pamięć masowa, kontenery, wszelkiego rodzaju serwisy typu „a”) jest przedstawiony w postaci kodu źródłowego, jak również jest tworzony poprzez wykonanie ww. kodu źródłowego. Większość kodu Wnioskodawca tworzy w postaci tak zwanych „A”, czyli specjalnie sformatowanych plików w formacie „J”. Dodatkowo dla wsparcia tego procesu stosuje skrypty pisane w „B”, czy też „C”. Dodatkowo Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem dokumentacji tych rozwiązań, diagramów, wykresów, topologii. Usługi Wnioskodawcy polegają głównie na tworzeniu oprogramowania oraz poszczególnych modułów od zera, jednak zdarza się, że po jakimś czasie wraca do uprzednio stworzonego (przez siebie) rozwiązania, aby je usprawnić. Strukturalnie jest częścią zespołu, aczkolwiek wymienione obowiązki wykonuje samodzielnie. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, tworzone jest przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), tzn. działalności twórczej obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wykonywane przez Niego prace związane z tworzeniem oprogramowania, o którym mowa we wniosku, mają charakter innowacyjny, twórczy, obejmujący badania naukowe i prace rozwojowe, które podejmowane są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a ich celem jest zarówno samo zwiększenie zasobów wiedzy, jak i wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność polegająca na tworzeniu przez Wnioskodawcę oprogramowania nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Wspomniana działalność polega na wdrażaniu aplikacji, programów i systemów opartych o chmurę publiczną. Rozwiązania te są ciągle bardzo mało popularne i pozwalają na zwiększenie konkurencyjności na rynku i obniżenie kosztów. Wykorzystanie chmury publicznej pozwala na wdrażanie aplikacji wielokrotnie szybciej, niż działo się to dotychczas, umożliwiając dodatkowo użycie najnowszych technologii typu „Infrastruktura/Platforma/Funkcja jako serwis”, „uczenie maszynowe”, „Internet rzeczy” i wiele innych. Działalność Wnioskodawcy polega zarówno na badaniach naukowych, jak i na pracach rozwojowych. Wspomniane przez Wnioskodawcę badania naukowe to dokładniej badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Wszystkie prace są innowacyjne, wymagają studiowania dokumentacji, wielogodzinnych analiz, tworzenia rozwiązań testowych i tak zwanych „p”. Wiele z tych rozwiązań nie jest nigdzie opisanych, wymaga inwencji i kreatywnego podejścia. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace rozwojowe polegają na wykorzystywaniu i kształtowaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia nowych oraz ulepszonych produktów, procesów lub usług (art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Oprogramowanie wytwarzane i rozwijane przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, twórczej działalności intelektualnej. Zajmuje się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej w prezentowanej formie. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie wymaga kreatywności i dostosowania do konkretnych potrzeb. Nie jest wynikiem jedynie mechanicznych działań, ale wnosi obiektywnie ,,nową” wartość. Jest również ,,odpowiednio ustalone”, przez co rozumie, że zachodzi możliwość jego wyodrębnienia na tle innych tego typu produktów. Swoją działalność Wnioskodawca wykonuje regularnie, starannie i systematycznie, w sposób uporządkowany, z nastawieniem na osiągnięcie z góry określonych celów, według przyjętego harmonogramu wykonywanych działań, z wykorzystaniem dostępnych Mu zasobów. Główny harmonogram prac jest ustalony na rok do przodu, a mniejsze - na kilka tygodni (sprintów) do przodu, gdyż praca przebiega w metodologii „X”. Wnioskodawca korzysta ze sprzętu odpowiedniego do wykonywanych działań. Są to: komputer, peryferia, szkolenia, dostępy, licencje. Działalność nie ma charakteru jedynie działań rutynowych i nie dotyczy jedynie okresowych zmian oprogramowania, lecz jest wykonywana stale i systematycznie. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi przyczyniają się do zwiększania zasobów wiedzy poprzez tworzenie nowych rozwiązań technologicznych. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych czynności. Wspomniane czynności nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta, ponadto to Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W wyniku wykonywanej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej, tj. autorskie prawo do programu komputerowego. Prawo to należy do katalogu określonego w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Do programów komputerowych, do których Wnioskodawca przenosi prawa autorskie, przysługuje ochrona prawna na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz na podstawie przepisów międzynarodowych. Dochodem z wytwarzanych przez Wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej są dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prawo autorskie do programu komputerowego, które powstaje w zakresie wykonywanej przez Niego działalności, na podstawie zawartej pisemnie umowy, zostaje w całości przeniesione na Spółkę, za co otrzymuje umówione wynagrodzenie. Na podstawie umowy zawartej z paryską Spółką, Wnioskodawca udziela tejże Spółce także zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi na Spółkę prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom. Zazwyczaj Wnioskodawca całkowicie samodzielnie tworzy kody źródłowe do oprogramowania lub jego część, rozwija je i ulepsza, a później przenosi prawa autorskie do nich na paryskiego Kontrahenta. Zdarza Mu się także rozwijać i ulepszać część stworzonych przez siebie kodów (jeżeli występuje taka potrzeba), także po przeniesieniu praw autorskich do nich na Kontrahenta. Wszystkie powstałe wówczas nowe prawa własności intelektualnej również przenoszone są przez Wnioskodawcę na Kontrahenta. W związku z ulepszaniem i rozwijaniem oprogramowania, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zostaje przez Niego osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Na potrzeby skorzystania z IP BOX zlecił profesjonalnemu podmiotowi (biuro rachunkowe) prowadzenie ewidencji, poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Już na samym początku stycznia 2019 r. Wnioskodawca zaprowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Odrębna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prowadzona od samego początku stycznia 2019 r. i od tego momentu jest prowadzona „na bieżąco”. Prowadzona przez Wnioskodawcę odrębna od księgi przychodów i rozchodów ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do wytwarzanego oprogramowania oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw autorskich, spełnia następujące warunki: I. wyodrębniono każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; II. prowadzona jest w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; III. wyodrębniono koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; IV. dokonywano zapisów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej; V. dokonywano zapisów w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach. W następnych latach warunki zaprezentowane we wniosku nie ulegną zmianie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym będzie możliwe użycie stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej: - w roku 2019 i 2020? - w latach kolejnych, w których będzie prowadzić działalność na zasadach analogicznych do opisanych we wniosku z obecnym kontrahentem, a także przyszłymi, jeżeli będą obowiązywały Go analogiczne warunki?
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego. W konsekwencji, w zeznaniu rocznym planuje rozliczyć dochody uzyskane ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca uważa, że w Jego przypadku spełnione są wszystkie kryteria określone prawem, a tym samym w rozliczeniu rocznym będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego oprogramowania. Jego stanowisko w tym zakresie wynika z następujących wykazanych wcześniej we wniosku faktów: tworzy i rozwija oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność ta spełnia definicję działalności badawczo- rozwojowej, wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku prowadzonej przez Niego działalności powstaje autorskie prawo do programu komputerowego. Wytworzone prawo należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT i podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ze sprzedaży tego prawa Wnioskodawca otrzymuje dochód na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy. Prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, spełniającą wszystkie ustawowe wymagania.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.
I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:
- badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
- badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:
- badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
- badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy działalność Wnioskodawcy, w zakresie tworzenia i rozwijania autorskiego oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.
Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.
Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.
Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.
Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.
Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi związane z wytwarzaniem oprogramowania. Na podstawie zawartej umowy świadczy usługi programistyczne. Wspomniane usługi świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie w Polsce, na podstawie umowy pisemnej przenoszącej prawa autorskie do stwarzanych oraz ulepszanych i rozwijanych dzieł. W związku ze wspomnianą umową otrzymuje wynagrodzenie. Całość przychodów Wnioskodawcy z pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone i rozwijane jest oprogramowanie. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania, które zapewnia Kontrahentowi dostęp do rozwiązania zwanego jako „I”. W tym rozwiązaniu każdy element infrastruktury (w wielkim uproszczeniu – wirtualne sieci, urządzenia sieciowe, serwery, bazy danych, pamięć masowa, kontenery, wszelkiego rodzaju serwisy typu „a”) jest przedstawiony w postaci kodu źródłowego, jak również jest tworzony poprzez wykonanie ww. kodu źródłowego. Większość kodu Wnioskodawca tworzy w postaci tak zwanych „A”, czyli specjalnie sformatowanych plików w formacie .J. Dodatkowo dla wsparcia tego procesu stosuje skrypty pisane w „B”, czy też „C”. Dodatkowo Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem dokumentacji tych rozwiązań, diagramów, wykresów, topologii. Usługi Wnioskodawcy polegają głównie na tworzeniu oprogramowania oraz poszczególnych modułów od zera, jednak zdarza się, że po jakimś czasie wraca do uprzednio stworzonego (przez Niego) rozwiązania, aby je usprawnić. Strukturalnie jest częścią zespołu, aczkolwiek wymienione obowiązki wykonuje samodzielnie. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, tworzone jest przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), tzn. działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wykonywane przez Niego prace związane z tworzeniem oprogramowania, o którym mowa we wniosku, mają charakter innowacyjny, twórczy, obejmujący badania naukowe i prace rozwojowe, które podejmowane są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a ich celem jest zarówno samo zwiększenie zasobów wiedzy, jak i wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność polegająca na tworzeniu przez Wnioskodawcę oprogramowania nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Wspomniana działalność polega na wdrażaniu aplikacji, programów i systemów opartych o chmurę publiczną. Rozwiązania te są ciągle bardzo mało popularne i pozwalają na zwiększenie konkurencyjności na rynku i obniżenie kosztów. Wykorzystanie chmury publicznej pozwala na wdrażanie aplikacji wielokrotnie szybciej, niż działo się to dotychczas, umożliwiając dodatkowo użycie najnowszych technologii typu „Infrastruktura/Platforma/Funkcja jako serwis”, „uczenie maszynowe”, „Internet rzeczy” i wiele innych. Działalność Wnioskodawcy polega zarówno na badaniach naukowych, jak i na pracach rozwojowych. Wspomniane przez Wnioskodawcę badania naukowe to dokładniej badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Wszystkie prace są innowacyjne, wymagają studiowania dokumentacji, wielogodzinnych analiz, tworzenia rozwiązań testowych i tak zwanych „p”. Wiele z tych rozwiązań nie jest nigdzie opisanych, wymaga inwencji i kreatywnego podejścia. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace rozwojowe polegają na wykorzystywaniu i kształtowaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia nowych oraz ulepszonych produktów, procesów lub usług (art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Oprogramowanie wytwarzane i rozwijane przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, twórczej działalności intelektualnej. Zajmuje się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej w prezentowanej formie. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie wymaga kreatywności i dostosowania do konkretnych potrzeb. Nie jest wynikiem jedynie mechanicznych działań, ale wnosi obiektywnie ,,nową” wartość. Jest również ,,odpowiednio ustalone”, przez co rozumie, że zachodzi możliwość jego wyodrębnienia na tle innych tego typu produktów. Swoją działalność Wnioskodawca wykonuje regularnie, starannie i systematycznie, w sposób uporządkowany, z nastawieniem na osiągnięcie z góry określonych celów, według przyjętego harmonogramu wykonywanych działań, z wykorzystaniem dostępnych Mu zasobów. Działalność nie ma charakteru jedynie działań rutynowych i nie dotyczy jedynie okresowych zmian oprogramowania, lecz jest wykonywana stale i systematycznie. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi przyczyniają się do zwiększania zasobów wiedzy poprzez tworzenie nowych rozwiązań technologicznych. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych czynności. Wspomniane czynności nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta, ponadto to Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W wyniku wykonywanej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej, tj. autorskie prawo do programu komputerowego. Prawo to należy do katalogu określonego w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Do programów komputerowych, do których Wnioskodawca przenosi prawa autorskie, przysługuje ochrona prawna na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz na podstawie przepisów międzynarodowych. Dochodem z wytwarzanych przez Wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej są dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prawo autorskie do programu komputerowego, które powstaje w zakresie wykonywanej przez Niego działalności, na podstawie zawartej pisemnie umowy, zostaje w całości przeniesione na Spółkę, za co otrzymuje umówione wynagrodzenie. Na podstawie umowy zawartej z paryską Spółką, Wnioskodawca udziela tejże Spółce także zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi na Spółkę prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom. Zazwyczaj Wnioskodawca całkowicie samodzielnie tworzy kody źródłowe do oprogramowania lub jego część, rozwija je i ulepsza, a później przenosi prawa autorskie do nich na paryskiego Kontrahenta. Zdarza Mu się także rozwijać i ulepszać część stworzonych przez siebie kodów (jeżeli występuje taka potrzeba), także po przeniesieniu praw autorskich do nich na Kontrahenta. Wszystkie powstałe wówczas nowe prawa własności intelektualnej również przenoszone są przez Wnioskodawcę na Kontrahenta. W związku z ulepszaniem i rozwijaniem oprogramowania, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zostaje przez Niego osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Z przedstawionych okoliczności wynika więc, że podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie projektowania, tworzenia i rozwijania oprogramowania, które zapewnia Kontrahentowi dostęp do rozwiązania zwanego jako „I”, podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, ma charakter twórczy. Stosownie do wskazania Wnioskodawcy działalność ta obejmuje i będzie obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe.
Z opisu sprawy wynika więc, że zostały – co do zasady – spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej działalności we wskazanym we wniosku zakresie za prace badawczo˗rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
- patent,
- prawo ochronne na wzór użytkowy,
- prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
- prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
- dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
- prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
- wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
- autorskie prawo do programu komputerowego
- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Wyeksponować w tym miejscu również należy, że stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
[(a+b) x 1,3]/(a+b+c+d)
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Wyżej wskazany wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.
Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo˗rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo˗rozwojowymi.
Stosownie do art. 30ca ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.
Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
- z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
- ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
- z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
- z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić na bieżąco szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo˗rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Zatem, w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca omawianej ustawy, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Fakt sporządzenia (przedstawienia czy posiadania) odrębnej ewidencji dopiero na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box, tj. np. po zakończeniu roku podatkowego nie wypełnia przesłanki z art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy. Rzetelne dokumentowanie wszystkich operacji finansowych dotyczących IP Box nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego. Stworzenie w przyszłości odrębnej ewidencji tylko po to, aby wypełnić obowiązek wynikający z powołanego przepisu, nawet w sytuacji kiedy na jej podstawie możliwe będzie prawidłowe określenie podstawy opodatkowania stawką 5%, uniemożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów.
Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
- wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
- prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
- wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
- dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
- dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.
Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest natomiast ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo˗rozwojowych.
We wniosku wskazano, że w ramach opisanych umów Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do utworu, tj. wytworzonego programu komputerowego lub jego części. Wynagrodzenie za przeniesienie za przeniesienie autorskich praw majątkowych „objęte jest wynagrodzeniem określonym w umowie za wykonanie usług”. Oprogramowanie jest wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach bezpośrednio prowadzonej działalności gospodarczej i jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W wyniku dodawania nowych, autorskich funkcjonalności/rozwijania oprogramowania powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór, tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku, gdy Wnioskodawca ulepsza (rozwija) oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest właścicielem tego oprogramowania.
Z treści wniosku wynika zatem, że w przedstawionych okolicznościach kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w stosunku do którego Wnioskodawca zamierza zastosować omawianą preferencję podatkową, jest prawo autorskie do programu komputerowego (oprogramowania), podlegające stosownej ochronie prawnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca osiąga przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, a zatem osiąga dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 wskazanej ustawy.
W niniejszej sprawie, istotne jest również to, że Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która ˗ stosownie do zawartego we wniosku wskazania ˗ jest zgodna z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i prowadzona jest na bieżąco od dnia 1 stycznia 2019 r. (obejmuje okres od początku działalności badawczo˗rozwojowej, która zmierzała do wytworzenia kwalifikowanego IP).
Przenosząc zatem powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo–rozwojową (prace rozwojowe, badania naukowe) i w ramach tej działalności uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży autorskich praw do wytworzonych programów komputerowych, to uznać należy, że Wnioskodawcy przysługuje w tym zakresie prawo do preferencyjnego opodatkowania 5% stawką kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, na zasadach wskazanych w powołanych wyżej przepisach.
Stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego będzie On uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego przez Niego należało więc uznać prawidłowe.
Ponadto tutejszy Organ wskazuje, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotowej interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie należy poinformować, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych programistów, z którymi współpracuje.
Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenia przyszłego będzie się różnić od stanu/zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Zauważyć też należy, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.