0115-KDIT3.4011.756.2020.2.AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.) – uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2021 r. (data wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 stycznia 2021 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 1 grudnia 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca rozlicza się w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jednocześnie, na potrzeby skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych (tzw. IP Box), prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami określonymi w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od dnia 2 stycznia 2019 r., na podstawie umowy, Wnioskodawca świadczy na terenie Polski na rzecz S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej zwaną „Spółką”) usługi programistyczne. W ramach świadczonych usług zajmuje się całościowym tworzeniem oprogramowania komputerowego, począwszy od tworzenia interfejsu użytkownika poprzez protokół łączenia się z urządzeniami mobilnymi, aż po konfigurację systemu oraz sprzętu, na którym oprogramowanie ma być stosowane. Jego czynności polegają głównie na tworzeniu kodu źródłowego i nowych funkcjonalności. Pracując w zespołach projektowych, Wnioskodawca współtworzy dwa programy komputerowe: 1) oprogramowanie do systemu multimedialnego dla pasażerów tylnych siedzeń oraz 2) oprogramowanie służące do tworzenia w sposób uproszczony różnego rodzaju aplikacji na urządzeniach o ograniczonych zasobach (mikrokontrolerach). Oprogramowanie jest dedykowane do samochodów osobowych i umożliwia pasażerom siedzącym na tylnych siedzeniach zdalną obsługę za pomocą telefonu komórkowego ekranu wbudowanego w zagłówek przedniego fotela. Stanowi ono nowoczesną i innowacyjną na skalę światową aplikację. Oryginalność tworzonego przez Wnioskodawcę systemu multimedialnego objawia się w nowatorskim podejściu do konsumowania treści, tj. możliwości przesyłania treści z telefonu komórkowego na ekran zamontowany w zagłówku fotela, bez konieczności jego obsługi za pośrednictwem wbudowanego komputera samochodowego. Jego zastosowanie w wyposażeniu samochodu osobowego sprawia, że dzięki możliwości zapewnienia w nieskomplikowany sposób rozrywki pasażerom siedzącym na tylnej kanapie, pojazd znacznie zwiększa swoją atrakcyjność i może stać się produktem luksusowym. Oprogramowanie służące do tworzenia w sposób uproszczony różnego rodzaju aplikacji na mikrokontrolerach oferuje swoim użytkownikom końcowym zestaw przenośnych bibliotek i narzędzi programistycznych, przy pomocy których mogą oni w ułatwiony sposób tworzyć dalsze programy komputerowe bądź jego elementy. Jego innowacyjność polega na tym, że użytkownicy końcowi mogą projektować dalsze, bardziej złożone aplikacje, wykorzystując do tego gotowe elementy, które oferuje oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę. Jest to nowoczesne rozwiązanie, które wspomaga proces projektowania i implementowania aplikacji dedykowanych dla systemów wbudowanych. Jego użycie stanowi istotne skrócenie czasu potrzebnego do wytworzenia dalszego wyspecjalizowanego oprogramowania, a także zmniejszenie nakładów kadrowo-finansowych przeznaczonych na ten cel. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wykorzystywane przez producentów z wielu różnych branż m.in. producentów samochodów, sprzętu medycznego, systemów do hal produkcyjnych, sprzętu muzycznego, systemów jachtowych czy tzw. technologii do noszenia (smart zegarki, inteligentna biżuteria itp.). Jest to produkt nowoczesny i wnoszący obiektywnie nową wartość polegającą na usprawnieniu procesów w działalności użytkowników końcowych tego oprogramowania. Wskazane powyżej oprogramowanie stanowi odrębne programy komputerowe, rozumiane jako zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu, które jak utwory literackie podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy, jako współtwórcy, przysługuje całość autorskich praw do tworzonych ww. programów, w tym całość majątkowych praw autorskich, które to prawa Wnioskodawca przenosi na Spółkę. Zgodnie bowiem z umową łączącą Wnioskodawcę ze Spółką, przenosi on na nią wszystkie majątkowe prawa autorskie do utworów powstałych w związku z wykonywaniem umowy, na terytorium całego świata, na wszystkich polach eksploatacji znanych stronom w dacie zawarcia umowy, włączając pola eksploatacji wymienione w art. 50 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz w przypadku programów komputerowych, pola eksploatacji wymienione w art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z tytułu wykonywanych usług programistycznych Wnioskodawca wystawia na rzecz Spółki faktury dokumentujące wysokość wynagrodzenia. Kwoty wyszczególnione na fakturach uwzględniają wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na rzecz Spółki praw autorskich do wytworzonego oprogramowania. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności w ramach umowy ze Spółką ponosi sam Wnioskodawca. Zlecone Wnioskodawcy na podstawie umowy czynności nie są wykonywane pod kierownictwem Spółki, a miejsce i czas pracy nie są mu wyznaczone. Wnioskodawca, świadcząc usługi programistyczne, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca, w ramach swojej działalności, łączy i wykorzystuje szeroko rozumianą wiedzę z zakresu nauk informatycznych i umiejętności programistycznych. Do programowania wykorzystuje różnorodne narzędzia programistyczne m.in. języki programowania takie jak (…) oraz kompilatory (…). Ze względu na wielość i różnorodność czynności realizowanych przez Wnioskodawcę nie mają one charakteru rutynowego. Wnioskodawca w zakresie realizowanej przez siebie części oprogramowania, tworzy rozwiązania od podstaw. Wymaga to od niego kreatywności i indywidualnego podejścia. Wnioskodawca tworzy programy komputerowe w oparciu o własne, autorskie pomysły, stosując się jedynie do funkcjonalnych wytycznych swojego klienta i określonych przez niego parametrów dotyczących interfejsu użytkownika, np. sposobu obsługi danego oprogramowania przez użytkownika końcowego, jego zewnętrznej szaty graficznej, sposobu przejścia pomiędzy poszczególnymi widokami itd. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w ramach projektów, którym są wyznaczone konkretne zadania i cele do osiągnięcia. W każdym projekcie narzucony jest harmonogram czasowy prac, który określa poszczególne etapy projektu i szacowany czas ich realizacji.

Ponadto praca zespołu projektowego Wnioskodawcy jest realizowana z uwzględnieniem źródeł i harmonogramu finansowania projektu. Wnioskodawca, w ramach swojej działalności, wykorzystuje posiadaną przez siebie wiedzę i umiejętności do tworzenia nowych, usprawnionych rozwiązań. Dzięki temu tworzone przez niego aplikacje ma charakter innowacyjny i oryginalny, a także odpowiadają na potrzeby gospodarcze jego końcowych nabywców.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono ponadto w odpowiedzi na poszczególne pytania organu:

1. Tak, prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Spółki w ramach zespołów projektowych, w których pracach biorą udział programiści oraz osoby pełniące inne funkcje w projekcie. Jednakże każdy programista w zespole, pomimo działania na rzecz jednego kontrahenta Spółki, odpowiada za inne powierzone mu przez Spółkę zadanie i wykonuje je osobiście. Zadania te przepisywane są również Wnioskodawcy. Ich wykonanie stanowi rezultat bezpośredniej działalności twórczej Wnioskodawcy, ponieważ jest ustalony przede wszystkim w postaci kodu źródłowego, ma charakter indywidualny i oryginalny oraz odróżnia się od rozwiązań wcześniej stworzonych przez Wnioskodawcę.
2. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje badań naukowych.
3. Tak, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe. Obejmują one łączenie i wykorzystywanie dotychczas posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia nowych, usprawnionych produktów w postaci nowych funkcjonalności programów komputerowych. W ramach projektowania i tworzenia ulepszonych rozwiązań programistycznych Wnioskodawca wykonuje prace polegające m.in. na tworzeniu architektury projektowanych funkcjonalności, ich implementacji oraz konfiguracji systemu i sprzętu, na którym mają być one docelowo stosowane. Wykorzystuje do tego wiedzę z zakresu szeroko rozumianej informatyki, tj. m.in. inżynierii oprogramowania, wiedzy na temat systemów wbudowanych, algorytmiki, logiki oraz szereg umiejętności programistycznych takich jak tworzenie kodu w danym języku programowania, obsługa narzędzi (kompilatorów, framework’ów, środowisk programistycznych) i sprzętu potrzebnych do programowania, a także analityczne myślenie i kreatywne podejście do tworzenia kodu źródłowego. Wykonując powyżej wskazane czynności Wnioskodawca, poprzez zdobywanie kolejnych doświadczeń, jednocześnie nabywa i kształtuje nową wiedzę i umiejętności programistyczne, które może wykorzystać w przyszłości do tworzenia dalszych, nowych zastosowań. Rozwiązania programistyczne Wnioskodawcy stanowią ulepszone i innowacyjne produkty, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań dotychczas stworzonych przez niego. Programy komputerowe powstałe w wyniku jego pracy powstają na zamówienie konkretnych klientów Spółki, w związku z czym uwzględniają indywidualne wymagania tych podmiotów i w konsekwencji są unikatowe i innowacyjne.
4. Nie, od dnia 2 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie tworzenia oprogramowania (kodu źródłowego i nowych funkcjonalności) na podstawie umowy z S. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania prowadzi od dnia 1 grudnia 2014 r.
5. Tak, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy, tj. własnego samorozwoju oraz w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, tj. wykorzystania swoich kompetencji programistycznych do tworzenia usprawnionych i znajdujących zastosowanie gospodarcze rozwiązań.
6. Tak, w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstają autorskie prawa do programów komputerowych podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oba oprogramowania opisane we wniosku powstają w wyniku pracy zespołów projektowych składających się z programistów, testerów i managerów projektu. W ramach prac programistycznych zespoły ustalają wspólnie zakres prac, następnie dzielą je na odrębne i samodzielne zadania oraz przekazują do realizacji konkretnemu programiście. Zadania są przypisane również Wnioskodawcy. Wnioskodawca wykonuje je indywidualnie i osobiście odpowiada za nie – za wytworzenie własnego kodu źródłowego, nowych funkcjonalności. Rezultatem wykonania takiego zadania jest stworzenie odrębnego programu komputerowego, który następnie, jako nowa funkcjonalność, dołączany jest do całego systemu, tj. finalnego oprogramowania zbywanego na rzecz klienta Spółki. Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. pojęcie „programu komputerowego” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Oznacza ono w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że powstająca w wyniku działalności Wnioskodawcy każda część oprogramowania opisanego we wniosku – kod źródłowy, nowa funkcjonalność – stanowi równocześnie odrębny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego Wnioskodawca jest autorem i właścicielem.
7. Wnioskodawca prowadzi stosowną ewidencję od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej skutkującej wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. od dnia 2 stycznia 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskany w ramach opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca może opodatkować preferencyjną stawką w wysokości 5% zgodnie z art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. IP Box?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymogi ustawowe warunkujące możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego w zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wytworzonego w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a ust. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z art. 5a ust. 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W myśl art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty między innymi z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie działalności związanej z programowaniem oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Działalność Wnioskodawcy wypełnia znamiona działalności badawczo-rozwojowej. Prowadzi on bowiem prace rozwojowe, w ramach których łączy i wykorzystuje wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i programistycznych do tworzenia nowych, usprawnionych zastosowań i funkcjonalności, a czynności przez niego wykonywane nie są rutynowe. Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, ponieważ polega na tworzeniu oprogramowania od podstaw. Wnioskodawca kreuje rozwiązania technologiczne podnoszące atrakcyjność produktów, w których są stosowane oraz usprawniające procesy technologiczne przedsiębiorców z różnych branż. Projekty tworzone w wyniku pracy Wnioskodawcy powstają w oparciu o autorskie pomysły, uwzględniając jedynie wytyczne klienta, na rzecz którego są przygotowywane, bądź względy funkcjonalności. Rozwiązania tworzone przy udziale Wnioskodawcy mają charakter indywidualny, ponieważ są efektem określonych procesów myślowych Wnioskodawcy i wymagają od niego kreatywności. Ze względu na to, że są dostosowane do potrzeb podmiotów gospodarczych, na rzecz których są realizowane, są oryginalne i innowacyjne co najmniej na skalę danych przedsiębiorstw. Wnioskodawca prowadzi działalność w sposób systematyczny. Projekty, przy realizacji których jest zaangażowany, przeprowadzane są według określonego na początku harmonogramu prac, a także wytyczonych do osiągnięcia celów. Ze względu na potrzebę dostarczenia produktu klientowi w określonym terminie oraz ograniczenia wynikające ze źródeł finansowania prac czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter zaplanowany i uporządkowany. Efektem powyżej opisanej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy jest wytworzenie dwóch kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych. Wnioskodawca współtworzy dwa programy komputerowe, rozumiane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca, jako współwłaściciel wytworzonego oprogramowania, przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do niego za wynagrodzeniem, które jest uwzględnione w cenie sprzedaży świadczonych usług. Wnioskodawca osiąga więc w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawca spełnia warunki wymagane do skorzystania z preferencji podatkowej IP Box i może opodatkować dochody uzyskane w ramach opisanego stanu faktycznego stawką w wysokości 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 tej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy).

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych w celu określenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy wskazać, że muszą to być koszty funkcjonalnie związane z przychodami osiąganymi z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy należy również mieć na względzie obowiązujące podatnika zasady potrącalności kosztów.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego – są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i obejmują prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy oprogramowania i części oprogramowania (kody źródłowe, funkcjonalności) będące programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskane przez Wnioskodawcę dochody ze zbycia oprogramowania i części oprogramowania (kodów źródłowych, funkcjonalności), które mieszczą się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, tj. dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do nich, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ww. ustawy.

Przy czym, dochód z kwalifikowanego IP określa się przy uwzględnieniu funkcjonalnie związanych z przychodami osiąganymi z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej kosztów uzyskania przychodów, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu

Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do ww. dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Podsumowując, w opisanych okolicznościach faktycznych Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci oprogramowania stanowiących programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wymaga to jednak wyliczenia podstawy opodatkowania preferencyjną stawką 5% z uwzględnieniem zasad określonych w omówionych przepisach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.