Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, zatrudnia pracowników oraz współpracuje ze zleceniobiorcami i podwykonawcami. Planuje organizować kwartalne wyjazdy szkoleniowe, które będą zawierały również elementy integracyjne. Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na te wyjazdy, w tym na udział członków rodzin pracowników. Dodatkowo, chce uwzględnić w kosztach wydatki na alkohol spożywany podczas części integracyjnej spotkań. Organ podatkowy ocenił, że: 1. Wydatki na wyjazdy szkoleniowe dla pracowników i ich rodzin mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, ponieważ przyczyniają się do integracji zespołu oraz poprawy atmosfery pracy, co wpływa na efektywność i osiągane przychody. 2. Wydatki na wyjazdy szkoleniowe dla zleceniobiorców, podwykonawców i ich rodzin nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie mają bezpośredniego związku z osiąganiem przychodów i mają charakter reprezentacyjny. 3. Wydatki na alkohol spożywany podczas części integracyjnej spotkań nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, ponieważ nie przyczyniają się do osiągnięcia ani zabezpieczenia źródła przychodów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:
UZASADNIENIE
W dniu 30 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca od 29 czerwca 2016 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania i aplikacji komputerowych oraz wynajem powierzchni biurowej (tzw. coworking) na godziny lub na cały miesiąc. Dochód z działalności jest rozliczany na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, opodatkowany jest podatkiem liniowym 19%. Zaliczki płatne są kwartalnie. Posiada On nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) od początku prowadzenia działalności gospodarczej.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zatrudnia pracowników (2 osoby) oraz zleceniobiorców - na podstawie umów-zleceń. Współpracuje również z około 45 poddostawcami, z których większość stanowią programiści prowadzący własne działalności gospodarcze, niektórzy z nich zatrudniają pracowników. Współpraca z nimi odbywa się na podstawie Umów o współpracę lub Umów o świadczenie usług programistycznych. Skład zespołu jest co do zasady niezmienny, w jego skład wchodzą osoby posiadające wąską specjalizację, dzięki czemu gwarantują wysoki poziom wykonywanych zadań.
Wszystkie osoby z zespołu wykonują swoją pracę w różnych lokalizacjach na terenie Polski. Niektórzy podwykonawcy wynajmują od Wnioskodawcy miejsce przy biurku - nieregularnie, na godziny, lub regularnie na cały miesiąc (na zasadzie tzw. coworkingu). Rozproszona forma zespołu ma zalety w postaci np. możliwości wyboru osoby spełniającej oczekiwania Wnioskodawcy co do kompetencji i wykonywania usług niezależnie od lokalizacji biura firmy. Jednakże wadą takiego sposobu współpracy jest m.in. brak bieżących spotkań w grupach interdyscyplinarnych, co powoduje obniżenie jakości wykonywanej pracy (brak wymiany wiedzy, brak zrozumienia innych części projektu itp.). Kształtowanie najefektywniejszych sposobów współpracy wymaga wzajemnego zrozumienia, ustalenia zasad płynnej wymiany koncepcji, przekazywania uwag i oceny efektów pracy. W związku z tym raz na kwartał Wnioskodawca zamierza organizować spotkania szkoleniowe dla swoich pracowników, podwykonawców (poddostawców, firm zewnętrznych) i zleceniobiorców, którzy stanowią zespół operacyjny firmy. W szkoleniach będzie uczestniczyć znacząca większość zespołu. Udział w szkoleniach będzie zalecany, jednakże nie będzie obowiązkowy.
Cele, które Wnioskodawca chce osiągnąć poprzez organizowanie spotkań szkoleniowych, to m.in.:
Spotkania będą odbywać się od piątku do niedzieli na terenie Polski, w ośrodkach szkoleniowych, schroniskach górskich, hotelach, w zależności od możliwości danego ośrodka, potrzeb zespołu i możliwości finansowych. Jako organizator Wnioskodawca będzie pokrywał m.in. następujące koszty spotkań:
Podczas tych spotkań, będzie też czas przeznaczony na integrację zespołu, np. wyjście w góry, udział w atrakcjach (np. escape room, park rozrywki itp.), konkursy z nagrodami. Czas przeznaczony na tę część spotkania będzie stanowił nie więcej niż 25% czasu całego spotkania, jednakże jest on niezbędny do osiągnięcia oczekiwanych efektów spotkania. Koszty tej części spotkania będą stanowić mniej niż 10% kosztów całości spotkania. Nie będzie to zatem dominujący charakter spotkań, nie będą one mieć także charakteru reprezentacyjnego (nie ma na celu tworzenia pozytywnego wizerunku firmy, lecz zintegrowanie zespołu).
Na spotkania członkowie zespołu będą mogli zabierać członków swoich rodzin. Koszty pobytu tych osób Wnioskodawca planuje także pokrywać, aby poprawić integrację pomiędzy specjalistami i pracownikami różnych firm. Członkowie rodzin nie będą brać udziału w częściach szkoleniowych, Wnioskodawca nie będzie pokrywał kosztów ich udziału w planowanych atrakcjach. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zamierza zaliczyć wydatki na zakwaterowanie i wyżywienie członków rodzin zespołu.
Wszystkie planowane działania podczas szkoleń powinny w efekcie przełożyć się na świadczenie przez firmę Wnioskodawcy usług na najwyższym poziomie, a więc na osiąganie coraz wyższych przychodów.
Wydatki na szkolenia dokumentowane będą fakturami od dostawców usług. Wydatki te mogą być rozdzielone (odrębne faktury lub osobne pozycje na jednej fakturze) na kwoty poniesione na pracowników, zleceniobiorców, podwykonawców i członków ich rodzin.
Wnioskodawca zamierza do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć alkohol. Będzie on spożywany zarówno przez pracowników, jak i przez zleceniobiorców, podwykonawców oraz osoby towarzyszące. W razie potrzeby wydatki mogą być udokumentowane odrębnymi fakturami lub osobnymi pozycjami na jednej fakturze w podziale na grupy: pracowników, zleceniobiorców, podwykonawców i członków ich rodzin.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż jego zdaniem, odnośnie pytania pierwszego, wydatki poniesione na spotkania szkoleniowe (zakwaterowanie, materiały szkoleniowe, wyżywienie, trener, sala szkoleniowa) dla pracowników, zleceniobiorców i podwykonawców mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, ponieważ są niezbędne do prawidłowej realizacji projektów realizowanych przez firmę Wnioskodawcy. Pracownicy, zleceniobiorcy i podwykonawcy stanowią zespół rozproszony po całej Polsce. Wspólne szkolenie, spotkania kreatywne oraz ewaluacje, przeprowadzane na żywo w jednym pomieszczeniu, są niezbędne do wydajnej pracy; ich celem będzie minimalizacja problemów wynikających z tego, że zespół jest rozproszony (pracując zdalnie ze swojego miejsca zamieszkania). Dzięki tym spotkaniom członkowie zespołu są w stanie lepiej wykonywać swoją pracę, współpracować w zespole oraz rozwijają swoją wiedzę na temat prowadzonych projektów, a także m.in. sposobu pracy, oczekiwań pozostałych członków zespołu. Te wszystkie czynniki mają na celu ciągłe ulepszanie procesu świadczenia usług dla klientów, co w efekcie przekłada się na osiągnięcie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.
Wnioskodawca wskazał również, odnośnie pytania drugiego, iż jego zdaniem wydatki poniesione na pobyt (zakwaterowanie i wyżywienie) członków rodzin zespołu będą wielokrotnie niezbędne do poniesienia, ponieważ niektórzy członkowie zespołu ze względu na sytuację rodzinną nie będą mieć możliwości uczestnictwa w spotkaniach wyjazdowych bez małżonka, spowodowane np. koniecznością opieki nad małym dzieckiem. Niektórzy członkowie zespołu mieszkają kilkaset kilometrów od siebie i dwudniowe spotkanie na żywo wymaga poświęcenia niejednokrotnie minimum czterech dni - brak możliwości uczestnictwa rodzin mógłby uniemożliwić im udział z uwagi właśnie na sytuację rodzinną. Brak tego wydatku powodowałby nieobecność części członków zespołu na spotkaniach szkoleniowych, a więc cele tych spotkań (zdobycie wiedzy, zrozumienie celów, zbudowanie więzi interpersonalnych) nie będą mogły zostać osiągnięte. Ponadto, obecność rodzin członków zespołu zawsze wpływa pozytywnie na integrację zespołu, gdyż rodziny zacieśniają więzy między sobą, dzięki czemu rośnie poziom zaufania i wzajemnej otwartości, co ma niebagatelny wpływ na wydajność pracy w zespole. A więc w sposób pośredni te wydatki będą skutkować osiąganiem w przyszłości przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, zatem mogą one stanowić koszt uzyskania przychodu.
Z kolei odnosząc się do pytania trzeciego, Wnioskodawca uważa, że takie wydatki mogą być kosztem uzyskania przychodów ponieważ integrując zespół dąży On do zwiększenia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej - spełniony jest warunek art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na alkohol nie zostały wprost wyłączone z definicji kosztów poprzez art. 23 ust. 1 pkt 23, gdyż ten punkt odnosi się stricte do wydatków poniesionych na cele reprezentacji (a więc - wytworzenia pozytywnego wizerunku pracodawcy / podmiotu). Planowane spotkania integracyjne nie będą mieć takiego celu. Pytanie odnosi się zarówno do alkoholu spożywanego podczas uczestnictwa w organizowanych atrakcjach, jak i podczas posiłków, czy popołudniowych nieformalnych spotkań członków zespołu. Według Wnioskodawcy wydatki na alkohol spożywany podczas części integracyjnej spotkań mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, ponieważ efektem tej części spotkań będzie budowanie więzi interpersonalnych w zespole, a więc pośrednio będzie przekładać się na osiągnięcie przychodów w przyszłości. Będzie to wpływ pośredni, ale bardzo istotny – zgrany i dobrze rozumiejący się zespół jest elementarnym czynnikiem w prowadzeniu złożonych projektów informatycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Kosztami podatkowymi są – co do zasady – tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.
Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, ponieważ to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 23 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie z tym przepisem: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym, bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.
Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.
Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” należy wywieść z powyższego, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników oraz posiada zleceniobiorców. Współpracuje również z około 45 poddostawcami, z których większość stanowią programiści prowadzący własne działalności gospodarcze. Współpraca z nimi odbywa się na podstawie Umów o współpracę lub Umów o świadczenie usług programistycznych. Raz na kwartał Wnioskodawca zamierza organizować spotkania szkoleniowe dla swoich pracowników, podwykonawców (poddostawców, firm zewnętrznych) i zleceniobiorców. W szkoleniach będzie uczestniczyć znacząca większość zespołu. Udział w szkoleniach będzie zalecany, jednakże nie będzie obowiązkowy. Cele, które Wnioskodawca chce osiągnąć poprzez organizowanie spotkań szkoleniowych, to m.in. umożliwienie członkom zespołu zdobycie nowej wiedzy spoza swojej wąskiej specjalizacji, wymianę informacji oraz doświadczeń z pracy nad prowadzonymi projektami, zrozumienie celów, do których dąży firma oraz firmy klientów, m.in. poprzez wskazanie skutków przyczynowo-skutkowych pracy wykonywanej przez konkretną osobę lub część zespołu, umożliwienie zbudowania relacji interpersonalnych w zespole, co ma skutkować podniesieniem motywacji do pracy poszczególnych specjalistów, jakości komunikacji i wykonywanej pracy oraz zwiększeniu zaangażowania poszczególnych specjalistów w projekty prowadzone przez klientów Wnioskodawcy. Na spotkania członkowie zespołu będą mogli zabierać członków swoich rodzin. Koszty pobytu tych osób Wnioskodawca planuje także pokrywać, aby poprawić integrację pomiędzy specjalistami i pracownikami różnych firm. Członkowie rodzin nie będą brać udziału w częściach szkoleniowych, Wnioskodawca nie będzie pokrywał kosztów ich udziału w planowanych atrakcjach. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zamierza zaliczyć wydatki na zakwaterowanie i wyżywienie członków rodzin zespołu. Wszystkie planowane działania podczas szkoleń powinny w efekcie przełożyć się na świadczenie przez firmę Wnioskodawcy usług na najwyższym poziomie, a więc na osiąganie coraz wyższych przychodów. Podczas tych spotkań, będzie też czas przeznaczony na integrację zespołu, np. wyjście w góry, udział w atrakcjach (np. escape room, park rozrywki itp.), konkursy z nagrodami.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opisu stanu faktycznego, należy stwierdzić, że wydatki na organizację spotkania szkoleniowego dla pracowników i ich rodzin, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie spotkania pracowników poza miejscem pracy w oderwaniu od codziennych problemów firmowych w towarzystwie bliskich im osób sprzyjają polepszeniu komunikacji, umocnieniu więzi z pracodawcą oraz mają wpływ na integrację zespołu. Udział rodzin pracowników w wydarzeniu firmowym ma wpływ na wytworzenie bardziej swobodnej atmosfery i zadowolenia pracowników oraz buduje w nich poczucie akceptacji przyjętych wartości społecznych, co z kolei wpływa na większą motywację do pracy oraz głębszą i silniejszą integrację zespołu. Wydatki dokonane przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników w wyżej wymienionym zakresie, są niewątpliwie przejawem i wyrazem starań Wnioskodawcy jako pracodawcy dążącego do poprawy atmosfery pracy, co w konsekwencji zwiększa wydajność pracy i w efekcie nie pozostaje bez wpływu na uzyskiwane przychody.
Zatem, wydatki poniesione na organizację wyjazdu szkoleniowego - w części dotyczącej pracowników Wnioskodawcy wraz z członkami ich rodzin – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
Kosztem uzyskania przychodu nie jest natomiast wydatek na alkohol, który jest udostępniany podczas spotkań integracyjnych. Zauważyć należy, że wydatki na zakup alkoholu nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Trudno powiązać wydatek na alkohol dla uczestników spotkania integracyjnego z zakładanym celem poprawy relacji pomiędzy osobami zatrudnionymi w firmie, zwiększeniem motywacji do pracy oraz budowania lojalności wobec pracodawcy. Zdaniem organu, fundowanie bezpłatnego alkoholu należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie warunkuje uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.
Jako argument potwierdzający stanowisko organu należy także wskazać na art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277, z późn. zm.), który stanowi, że zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.
Odnosząc się natomiast do wydatków związanych z udziałem w wyjeździe szkoleniowym współpracowników firmy i ich rodzin, a także zleceniobiorców i ich rodzin, należy wskazać, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na wyjazd szkoleniowy i towarzyszące mu spotkania integracyjne na rzecz osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy tj. osób prowadzących działalność gospodarczą (Współpracownicy), a także na rzecz osób, z którymi zostały zawarte umowy cywilnoprawne (w tym przypadku umowy zlecenie) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Takie wydatki nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
Organizowanie wyjazdów integracyjnych dla osób, które nie są pracownikami firmy, nie ma wpływu na wykonanie umowy łączącej pracodawcę z tymi osobami, co w konsekwencji powoduje, że nie została spełniona podstawowa przesłanka uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). W ocenie tut. Organu wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, ponieważ ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy. Umowa cywilnoprawna zakłada bowiem równorzędność i niezależność podmiotów i stwarza warunki do przyjęcia założenia, że jeden podmiot chce wykreować swój pozytywny wizerunek względem drugiego, w celu ułatwienia wzajemnej współpracy.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na organizację wyjazdu szkoleniowego wraz ze spotkaniami integracyjnymi na rzecz osób wykonujących pracę na podstawie umów o współpracę (tj. osób prowadzących działalność gospodarczą) i innych umów cywilnoprawnych (umów zlecenie), jest nieprawidłowe.
Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili