0115-KDIT2.4011.791.2020.1.HD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 14 lipca 2015 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie informatyki. Od 28 lipca 2015 r. jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników ani wykonawców na umowy cywilnoprawne. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. W 2019 r. i 2020 r. jego dochód opodatkowany był i jest 19% stawką podatku liniowego na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za efekty swojej działalności Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność, co jest nieodłącznym elementem prowadzenia działalności gospodarczej.

Od początku 2019 r. Wnioskodawca realizuje umowy z zagranicznymi kontrahentami. Obecnie klientem docelowym jest (…). Model pracy z tymi kontrahentami jest identyczny, jak opisany poniżej. Wnioskodawca nie zna szczegółów współpracy pomiędzy jego zagranicznym partnerem a instytucją finansową. Jednakże jest oczywiste, że odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosi zleceniodawca, czyli firma zagraniczna.

Rola Wnioskodawcy polega na tworzeniu, a także ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania oraz przekazywaniu go zleceniodawcy. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a konkretnie ze sprzedaży tego prawa. Wnioskodawca nie osiąga przychodów z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej, z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu, z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Działalność, którą prowadzi Wnioskodawca, jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, obejmującą prace rozwojowe. Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych.

Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem platform programistycznych dla instytucji bankowych (projektowanie i pisanie oprogramowania komputerowego), której celem jest zapewnienie wysokiej jakości systemu ogólnej infrastruktury płatniczej dla płatności Euro między bankami. Tworzony przez Wnioskodawcę system zajmuje się wykrywaniem błędów funkcjonalnych i wydajnościowych nowych, jak i istniejących funkcji systemu. System ten składa się z bibliotek (framework dostarczający architekturę i funkcje wspierające system główny) oraz dużej ilości testów automatycznych i metod automatyzacji procesów biznesowych stworzonych przy użyciu innowacyjnych technologii i narzędzi wprowadzonych przez Wnioskodawcę do projektu. Platforma zapewnia dodatkowo między innymi:

• testowanie dedykowanego oprogramowania na różnych przeglądarkach i systemach operacyjnych,
• usprawnienie współpracy programistów i analityków biznesowych przy tworzeniu dedykowanego systemu,
• zapewnienie ciągłego procesu tworzenia oprogramowania wraz z koncepcją ciągłego budowania aplikacji.

Wspomniane funkcje w formie oprogramowania komputerowego zostały stworzone (oraz są ciągle pisane i usprawniane) przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zajmuje się również tworzeniem procedur automatycznego budowania i testowania aplikacji przy użyciu narzędzia (…). Procedury te wspomagają rozwój oprogramowania przez proces ciągłych testów budowanych komponentów.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, jego poszczególne moduły i procedury, są rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej i stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie jest to kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Decyzje o wszystkich elementach tworzonego oprogramowania są od początku do końca jego decyzjami. Od klienta Wnioskodawca dostaje jedynie wymóg, aby stworzyć platformę, która będzie umożliwiała podniesienie jakości używanego przez klienta systemu, natomiast wszystkie decyzje o tym, jakich technologii, jakiego języka programowania, jakich narzędzi testowych używa są wyłącznie jego decyzjami. Uprawnione zatem jest stwierdzenie, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność ma charakter twórczy. Na mocy zawartej umowy oraz odrębnego oświadczenia Wnioskodawcy wraz z przekazaniem oprogramowania Wnioskodawca przenosi na zamawiającego wszelkie materialne prawa autorskie zarówno do oprogramowania, jak i baz danych i towarzyszącej dokumentacji, za co otrzymuje wynagrodzenie. A zatem osiąga przychody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Działalność gospodarcza w dziedzinie informatyki jest podstawowym źródłem utrzymania Wnioskodawcy i jest przez to prowadzona w sposób systematyczny (w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany). Przekazanie oprogramowania i przeniesienie praw autorskich następuje w formie zapisu programu lub procedury na platformie klienta (zdalnie za pośrednictwem Internetu – przy dostępie chronionym indywidualnym identyfikatorem i hasłem). Miejsce oraz czas wykonywania czynności na rzecz zleceniodawcy Wnioskodawca ustala sam. Jedynie ma zalecenie, że praca powinna być wykonywana pomiędzy godziną 8-20 w celu umożliwienia ewentualnego kontaktu z innymi osobami zaangażowanymi także w to samo przedsięwzięcie.

Prowadzona działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów programistycznych, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Drugim aspektem działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy w dziedzinie informatycznej jest rozwijanie i ulepszanie oprogramowania, stosownie do wymagań zamawiającego, które często zmieniają się w fazie wdrażania tego oprogramowania u odbiorcy finalnego.

W związku z rozwojem oprogramowania powstają nowe kody, algorytmy i procedury – powstaje nowe prawo własności intelektualnej, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. A zatem przekazując te nowe kody i procedury zleceniodawcy, dochodzi także do przeniesienia całości praw autorskich na zleceniodawcę, czyli Wnioskodawca osiąga także dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Oprogramowanie, które zmienia, rozwija lub modyfikuje Wnioskodawca, jest własnością zamawiającego, który stał się właścicielem praw autorskich w wyniku przeniesienia na niego tych praw przez programistów (przez Wnioskodawcę lub kogoś innego). Nie zastrzeżono wyłączności korzystania przez Wnioskodawcę z oprogramowania będącego własnością zamawiającego, które Wnioskodawca rozwija i ulepsza. Dostęp do modyfikowanego lub rozwijanego oprogramowania jest także zdalny. W przypadku modyfikacji oprogramowania zlecającego nie jest podpisywana żadna odrębna umowa licencyjna. Czynności takie wchodzą w zakres podstawowej umowy zawartej z kontrahentem.

Z racji swoich obrotów Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 analizowanej ustawy przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Opisaną ewidencję oraz księgę prowadzi biuro rachunkowe na bieżąco, choć zauważyć należy, że przepisy art. 30cb ustawy nie zawierają wymogu prowadzenia ewidencji na bieżąco, co zostało potwierdzone wyrokiem WSA we Wrocławiu (I SA/Wr 170/20).

Działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawca prowadzi w zasadzie od początku działalności gospodarczej, czyli od 2015 r., gdyż jest ona nieodłącznie związana z procesem tworzenia oprogramowania.

Wnioskodawca był pomysłodawcą i organizatorem konferencji XYZ (dwie pierwsze edycje) dotyczącej rozwoju (…). Wprawdzie Wnioskodawca nie prowadzi działalności naukowej stricte, a jedynie działalność rozwojową, lecz biorąc pod uwagę określenie działalności badawczo-rozwojowej zawarte w przepisach art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce należy przyjąć, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową.

Wprowadzane przez Wnioskodawcę procesy testowe, jak również konfiguracje narzędzi umożliwiające ich innowacyjne wykorzystanie powodujące zwiększenie wydajności uzyskiwanych rezultatów nie były stosowane do tej pory u klienta w projekcie tworzenia omawianego systemu.

Wykorzystywane nowe technologie i narzędzia informatyczne: (…). Języki programowania: Python, SQL. Technologie w ramach open source: Oracle DB, selenium, xml, xpath, json. Narzędzia programistyczne z licencją komercyjną zakupioną przez zleceniodawcę: (…). Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca korzysta z narzędzi programistycznych napisanych przez osoby trzecie, tj. z darmowych bibliotek udostępnianych powszechnie w Internecie na podstawie licencji Open Source (tzw. „otwarte oprogramowanie”), które to licencje są niewyłączne i umożliwiają Wnioskodawcy, a także wszystkim innym osobom, korzystanie z takiego kodu w celu wytwarzania własnego oprogramowania.

Wnioskodawca ma tytuł magistra inżyniera elektroniki i telekomunikacji (specjalność (`(...)`) zdobyty na Politechnice. Na bieżąco rozwija swoje kwalifikacje i kompetencje zawodowe w formie samokształcenia oraz uczestnictwa w kursach i szkoleniach fachowych. Ukończył m.in. następujące kursy: - (…) Kursy robiłem w firmach w których świadczyłem usługi, m.in.: (…) oraz na platformach internetowych takich jak: (…) itp. Ponadto brał udział w Konferencjach Informatycznych dotyczących m.in. tworzenia platform programistycznych ds. zapewniania jakości (był jednym z organizatorów konferencji XYZ).

Uzasadnia to stwierdzenie, że działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

W ramach działalności programistycznej Wnioskodawca realizuje szereg czynności mających charakter działalności rozwojowej (a szerzej – badawczo-rozwojowej), a mianowicie:

• tworzenie rozwiązań prototypowych stanowiących części składowe złożonych systemów i ich testowanie w ramach opracowanej metodyki,
• tworzenie nowych lub udoskonalanie istniejących rozwiązań programowych,
• opracowywanie rozwiązań w zakresie wzrostu bezpieczeństwa oprogramowania,
• opracowywanie rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa przechowywania danych,
• opracowanie nowych algorytmów, skryptów, struktur i architektury,
• testowanie i walidacja oprogramowania w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania,
• wprowadzenie udoskonaleń do istniejących produktów,
• tworzenie rozwiązań w zakresie przetwarzania dużych zbiorów danych,
• tworzenie narzędzi analitycznych dla potrzeb procesów decyzyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy – mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny – Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu podatkowym rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego przysługują także autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, będzie mógł w zeznaniu podatkowym rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego przysługują także autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przepisie art. 30ca formułuje wymagania niezbędne do zastosowania uprzywilejowanego opodatkowania stawką 5% dochodów z kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto przepis art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera dodatkowy wymóg prowadzenia ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ww. ustawy podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Z zacytowanych przepisów wynika, że ustawa zawiera następujące warunki do zastosowania rozwiązania IP Box:

1. prowadzenie działalności gospodarczej,
2. prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej,
3. uzyskanie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (wymienionego enumeratywnie w art. 30ca ust. 2 w jednej z form wymienionych w art. 30ca ust. 7,
4. objęcie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ochroną prawną,
5. prowadzenie odpowiedniej ewidencji w sposób określony w art. 30cb.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a zatem podstawowy wymóg wynikający z przepisu art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i obejmuje działalność badawczą lub rozwojową, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei prace rozwojowe winny być na podstawie art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe są zatem działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na wytwarzaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Tworzone oprogramowanie stanowi oryginalny wytwór twórczej pracy Wnioskodawcy oraz jest przedmiotem ochrony prawa autorskiego. Ponadto, wykonywane prace obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia nowych funkcji dla istniejących aplikacji, przy wykorzystaniu wiedzy m.in. z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Jest to działalność o charakterze twórczym obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe podejmowana w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) oraz poprzedzone są testami projektowanych rozwiązań. Wykaz czynności, które Wnioskodawca między innymi realizuje w toku swojej działalności programistycznej, zostały zamieszczone w opisie stanu faktycznego.

Wnioskodawca spełnia także wymóg nabywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Wprawdzie Wnioskodawca nie prowadzi działalności badawczej lub naukowej, lecz prowadzi działalność rozwojową, a to jest wystarczającą przesłanką do ogólnego stwierdzenia, że prowadzi działalność badawczo-rozwojową.

Wszystkie opisane w opisie stanu faktycznego okoliczności dowodzą, że Wnioskodawca wytwarza oraz rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe będące kwalifikowanym prawem własności intelektualnej i osiąga przychody z jego sprzedaży w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca spełnia zatem wymagania sformułowane w tiret przepisu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w przypadku Wnioskodawcy są programy komputerowe, które tworzy lub ulepsza i rozwija. Programy te wymienione zostały w przepisie art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem należą do katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej objętych uprzywilejowanym opodatkowaniem IP Box.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca przenosi na zamawiającego całość autorskich praw majątkowych do stworzonego lub ulepszonego przez siebie oprogramowania, a zatem uzyskuje przychody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Tym samym wypełnia dyspozycję przepisu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, jako przejaw samodzielnej działalności twórczej, objęte jest ochroną prawną na podstawie przepisu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zatem wymóg podlegania ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, zapisany w tiret przepisu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco dodatkową ewidencję wymaganą przez przepis art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem spełnia warunek, o którym mowa w tym przepisie.

Jak Wnioskodawca wykazał powyżej, spełnia wszystkie warunki wymagane przepisami art. 30ca i 30cb, które opisał i uzasadnił ich spełnienie.

Z przepisu art. 30ba ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zastosowanie rozwiązania IP Box następuje dopiero w zeznaniu podatkowym za dany rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box, Innovation Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3 a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 – o czym stanowi art. 30ca ust. 6 tej ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź podatku liniowego. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania, które stanowią utwór prawnie chroniony i zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.