0115-KDIT1.4011.901.2020.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 1 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 1 grudnia 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: ….,
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: …,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, pozostając ze swoją małżonką w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej zakupił w roku 1996 niezabudowaną nieruchomość gruntową, opisaną w księdze wieczystej numer: …, położoną w … przy ul. …. Nabywca chce po podziale zakupić około 3100 m2. Do dnia dzisiejszego na przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów, jak również nie była ona wykorzystywana w jakikolwiek sposób w działalności gospodarczej, którą Wnioskodawca zarejestrował w 2006 r. w przedmiocie sprzedaży detalicznej odzieży w niewyspecjalizowanych sklepach. Wskazana powyżej nieruchomość, zgodnie z ewidencją gruntów, stanowi „grunty orne”, „grunty pod rowami” i znajduje się w obrębie ewidencyjnym …. W najbliższym czasie Wnioskodawca dokona sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na rzecz sieci handlowej, w konsekwencji czego w tym celu zawarł umowę przedwstępną z przyszłym nabywcą.

Nabywca planuje na nieruchomości wybudować obiekt handlowy o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 650 m2 wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 miejsc postojowych. W związku z tym do sprzedaży nieruchomości dojdzie, jeżeli nabywca uzyska:

1. decyzję o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego,
2. pozwolenie na budowę ww. inwestycji,
3. decyzję zezwalającą na lokalizację zjazdu na nieruchomość,
4. oraz inne zezwolenia niezbędne do wybudowania planowanej przez Kupującego inwestycji. Warunkiem zawarcia umowy sprzedaży jest także uzyskanie przez Wnioskodawców decyzji o podziale działki numer …, w celu wydzielenia z niej powierzchni będącej przedmiotem sprzedaży.

W celu uzyskania opisanych wyżej pozwoleń i decyzji Wnioskodawca wraz z małżonką udzielili przyszłemu nabywcy stosownych pełnomocnictw i zgód do działania w ich imieniu, w szczególności do:

1. występowania przed organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych wyżej,
2. dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem dla nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej,
3. dysponowania przez Kupującego nieruchomością na cele budowlane.

Wnioskodawca wraz z małżonką wyrazili także zgodę na usytuowanie przez Kupującego własnym kosztem i staraniem na działce nr … tymczasowego przyłącza energetycznego zgodnie z warunkami technicznymi przyłączenia do sieci oraz treścią umowy przyłączeniowej zawartej z operatorem.

Zakupiona wraz z małżonką nieruchomość gruntowa położona w …. przy ulicy … (KW…) była przeznaczona na postawienie domu dla rodziny Wnioskodawcy. Dotychczas Wnioskodawca wraz z żoną mieszkali na pokoju z rodzicami Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz żoną mieli już projekt oraz wszystkie uzgodnienia geodezyjne, jednak tragiczna sytuacja rodzinna nie pozwoliła doprecyzować tych planów i budowa domu nie doszła do skutku.

Nabywca nieruchomości został pozyskany przez ogłoszenie na portalu …. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych mających na celu zbycie tej nieruchomości jak tylko ogłoszenie o sprzedaży na portalu …. Nieruchomość przez wszystkie lata nie była w żaden sposób wykorzystywana. Działka ta nie była udostępniana osobom trzecim, kilkukrotnie osoby nieznane Wnioskodawcy samowolnie złożyły na działce ziemię i kamień, ale do dziś nie udało się ustalić ich tożsamości, a kamień i ziemia zostały zabrane.

W przeszłości Wnioskodawca wraz z małżonką nabywali nieruchomości do majątku wspólnego. Były to: dom … ul. …. (Wnioskodawca mieszka tu z małżonką), mieszkanie własnościowe (kredyt hipoteczny) …., ul. …. (mieszkanie dla córki), kamienica …, …. (żona prowadzi tu działalność gospodarczą), udziały (50%) w kamienicy …., ul. …., działki budowlane … (1638 m oraz 1860 m), mieszkanie własnościowe …., ul. …. (mieszka w nim nieodpłatnie teściowa Wnioskodawcy).

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca wraz z małżonką nie planują zakupu innych nieruchomości. Nigdy ani Wnioskodawca ani małżonka nie sprzedawali żadnych nieruchomości ani gruntów. Wnioskodawca wraz z małżonką nie zamierzają sprzedawać innej nieruchomości, zgromadzony majątek po ich śmierci odziedziczy córka.

Wnioskodawca i jego żona nie podejmowali żadnych działań aby zmienić dotychczasowe przeznaczenie tej nieruchomości. Na podstawie umowy przedwstępnej firma podzieliła działkę na 2 części, na poczet późniejszego ww. zakupu. Na chwilę obecną transakcja nie została sfinalizowana, a jedynie została przedłużona na kolejne pół roku umowa przedwstępna.

Środki ze sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną pragną przeznaczyć na spłatę prywatnego kredytu hipotetycznego zaciągniętego na zakup mieszkania w … oraz remont domu jednorodzinnego, w którym mieszkają. Wnioskodawca oświadcza, iż złożony wniosek o interpretację jest wspólnym wnioskiem wraz z małżonką, ponieważ Wnioskodawca posiada wspólność majątkową z żoną. Przeznaczona do sprzedaży ww. nieruchomość gruntowa stanowi wspólny majątek nabyty w 1996 roku jako majątek prywatny ze środków prywatnych. Nigdy Wnioskodawca ani jego małżonka nie prowadzili działalności związanej z obrotem nieruchomościami, nigdy niczego nie sprzedawali i sprzedawać nie zamierzają. Jest to ich prywatny majątek, a ta transakcja jest tylko wyzbyciem się części zgromadzonego przez lata majątku w związku z ciężką sytuacją na rynku, jak i poważną chorobą Wnioskodawcy oraz aby pomniejszyć ich zadłużenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu stanu faktycznego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, która stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy i jego żony będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, planowana sprzedaż niezabudowanego gruntu, który pozostaje w ich majątku prywatnym od 1996 roku, nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych z uwagi na upływ okresu dłuższego niż 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwana „u.p.d.o.f.”).

W myśl art. 10 ust 1 pkt 8 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podlega przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli to odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. Zaliczenie do tego źródła przychodu następuje pod warunkiem, że transakcja nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. określa, że jest to działalność zarobkowa, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z zestawienia tych dwóch norm wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości w pierwszej kolejności należy zbadać, czy transakcja następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, co oznacza, że należy zbadać, czy można jej przypisać znamiona działalności gospodarczej wymienione art. 5a pkt 6 ustawy.

W orzecznictwie podkreśla się, że o tym, czy transakcja przeprowadzana jest w ramach działalności gospodarczej, decyduje całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Okolicznościami tymi są: z góry założony cel ekonomiczny, istnienie elementu ciągłości danych czynności, stwierdzenie istnienia celu zarobkowego oraz ustalenie, czy do zbycia dochodzi w warunkach zorganizowania, o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Taki pogląd został utrwalony w orzecznictwie sądowoadministracyjnym; wyrażono go m.in. w wyrokach NSA: z 3 października 2017 r., II FSK 2346/15; z 10 kwietnia 2013 r., II FSK 1686/11; z 30 maja 2012 r., II FSK 2230/10 i II FSK 2243/10; z 1 kwietnia 2010 r., II FSK 1933/08; z 2 kwietnia 2009 r., II FSK 1937/07, z 16 kwietnia 2009 r., II FSK 28/08. Jedną z cech pozwalających odróżnić działalność gospodarczą od innych form aktywności i zarobkowania osób fizycznych jest jej ciągłość, co eliminuje z zakresu działalności gospodarczej przedsięwzięcia jednorazowe lub podejmowane sporadycznie. Pojęcie działalności gospodarczej nie obejmuje bowiem działań o charakterze incydentalnym i sporadycznym. W doktrynie podkreśla się, że działania incydentalne, jednorazowe nie mogą zostać zaliczone do działalności gospodarczej (zob. pkt 22 komentarza do art. 5a u.p.d.o.f. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz. Lex). Autorzy podkreślają, że ciągłość działania wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Tylko takie transakcje wolno zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, które cechuje ciągłość, stałość i powtarzalność (tak np. w wyrokach: z 30 stycznia 2014 r., II FSK 867/12; z 13 czerwca 2013 r., II FSK 1987/11; z 2 października 2013 r., II FSK 2729/11).

Ciągłość zorganizowanego działania charakteryzująca działalność gospodarczą oznacza stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. W tym wypadku oczywiście nie może chodzić o zamiar wyprzedaży własnego majątku, posiadanego przez długi czas, lecz o zamiar nabywania rzeczy w celu ich dalszej sprzedaży Gdyby pod pojęciem działalności gospodarczej rozumiano każdy przypadek wyprzedaży prywatnego majątku dokonywanej w celach zarobkowych oznaczałoby to, że ustawodawca uznaje za przedsiębiorcę każdą osobę fizyczną, która chce uzyskać dochód sprzedając składniki swojego majątku. Przedsiębiorcą byłby wówczas każdy, kto ma wieloskładnikowy majątek prywatny i postanawia jego część sprzedać. Jest to oczywiście całkowicie bezzasadny wniosek i niemający żadnego umocowania w przepisach prawa. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznaczać musi względnie stały zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku; zespół działań w odniesieniu do działalności handlowej oznacza zakup i sprzedaż, a nie samą sprzedaż. Pojęcie działalności gospodarczej nie obejmuje działań o charakterze incydentalnym i sporadycznym, co zawsze dotyczy wyprzedaży własnego majątku, który nawet jeśli jest wieloskładnikowy z każdą kolejną sprzedażą zmniejsza się, nie można więc mówić w tej sytuacji o „ciągłości”. Ciągłość działań w przypadku działalności handlowej wymusza dokonywanie zakupów towarów, które będą następnie oferowane do sprzedaży.

W orzecznictwie podkreśla się także, że o zaliczeniu konkretnej transakcji do działalności gospodarczej decyduje, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem, wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości (tak NSA w wyrokach z 3 października 2017 r., II FSK 2346/15; z 9 marca 2016 r., II FSK 1423/14; z 5 kwietnia 2016 r., II FSK 379/14; z 25 września 2015 r., II FSK 2043/13; 9 kwietnia 2015 r., II FSK 773/13; z 4 marca 2015 r., II FSK 855/14; z 15 stycznia 2015 r., II FSK 70/13; z 3 lipca 2013 r., II FSK 2110/11).

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. wynika, że do tego źródła zalicza się każdą sprzedaż incydentalną, jednorazową. Determinantą przepisu jest przeciwstawienie sprzedaży nieruchomości takim powtarzalnym, zorganizowanym i zarobkowych działaniom, które mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej.

Natomiast czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb własnych i swojej rodziny, nie mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Przychody uzyskane z tytułu zbycia nieruchomości mogą zostać zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej wyłącznie wtedy, gdy ich zbycie następuje w warunkach charakterystycznych dla działalności gospodarczej. Takie transakcje mają charakter profesjonalny, zawodowy, tj. wykraczać poza czynności zwyczajowo podejmowane w ramach zwykłego zarządu przez właściciela składników majątkowych, kierującego się normalnymi w takich przypadkach zasadami gospodarności.

Reasumując, można stwierdzić, że działalność gospodarcza na rynku nieruchomości to działalność, która:

1. prowadzona jest w celach zarobkowych;
2. prowadzona jest na własny rachunek podatnika;
3. ma stały, zawodowy charakter;
4. podejmowane w jej ramach działania są powtarzalne, podporządkowane zasadzie racjonalnego gospodarowania i powodują udział podatnika w obrocie gospodarczym;
5. sprzedawca uczyni z tych transakcji stałe źródło zarobkowania.

Tymczasem, jak to opisano we wniosku Wnioskodawca i jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu gruntami. Nigdy w przeszłości nie dokonali nawet jednorazowej sprzedaży gruntu. Nieruchomość, którą planują sprzeda nabyli do majątku wspólnego 24 lata temu i przez ten czas pozostawała ona w majątku prywatnym małżonków. Ani Wnioskodawca ani Jego żona nie zamierzali i nigdy nie wprowadzili do swojej działalności przedmiotowej działki gruntu. Fakt posiadania od 24 lat nieruchomości i chęć sprzedaży części tego gruntu nie oznacza, że taka sprzedaż może zostać zaliczona do działalności gospodarczej, nawet jeśli nieruchomość nabywa podmiot, który przed sprzedażą dokonuje w związku z planowaną inwestycją szereg działań przygotowujących grunt pod tę inwestycję. Wszystkie opisane we wniosku działania są bowiem warunkiem sine qua non zakupu tej nieruchomości. Jeżeli nabywcy nie uda się uzyskać wszystkich pozwoleń opisanych wyżej, to do zakupu działki nie dojdzie; nabywca nie jest bowiem zainteresowany zakupem nieruchomości, na której nie wybuduje planowanego obiektu. W związku z powyższym zasadny jest wniosek, że planowana sprzedaż działki z majątku prywatnego mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym. Planowana sprzedaż nie będzie podlegała więc podatkowi dochodowemu, minęły bowiem 24 lata od zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z jej sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Jednakże brak dochodu z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Definicja działalności gospodarczej wymaga również, aby działalność taka wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Z kolei ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działań. Kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej ma na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Nie wyklucza ono jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia pożądanego efektu.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) albo z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód ma kluczowe znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W tym miejscu stwierdzić należy, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione powinny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy przyjąć, że planowana sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę, planowane zbycie nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy. Oznacza to, że sprzedaż nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 analizowanej ustawy, a co za tym idzie nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy i Jego małżonki w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.