0115-KDIT1.4011.770.2020.2.JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 14 stycznia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 1 czerwca 2012 roku zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada żadnych stałych placówek poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Usługi na rzecz swoich kontrahentów świadczy na terenie Polski. Dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami. Dochód podlega opodatkowaniu podatkiem liniowym. Podstawowa działalność sklasyfikowana jest w PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) jako 62 - usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane. W ramach działalności Wnioskodawca projektuje autorskie oprogramowania. Prace wykonuje w miejscu i czasie przez siebie wybranym, a klienci Wnioskodawcy nie sprawują nad Wnioskodawcą kierownictwa, Wnioskodawca sam ponosi odpowiedzialność i ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności.

Wszystkie prace związane z projektami, które Wnioskodawca tworzy, są realizowane na podstawie umów zawartych z klientami. Przedmiotem umów jest każdorazowo sprzedaż usług, których efektem są programy komputerowe. Zgodnie z umowami Wnioskodawca przenosi na swoich klientów całość autorskich praw majątkowych do programu, za co otrzymuje wynagrodzenie. Tworzenie oprogramowania dla kontrahentów Wnioskodawcy odbywa się w ramach działalności twórczej o indywidualnym charakterze, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), której celem jest zwiększenie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, według ustalonego systemu. Prace nie mają charakteru incydentalnego, są prowadzone regularnie. W ramach umów z kontrahentami Wnioskodawca jest zobowiązany do zgodności z harmonogramem współpracy, którą wykazuje zgodnie z oczekiwaniami klientów i przedstawionym przez nich planem. Efektem prac, które Wnioskodawca prowadzi, są twórcze oprogramowania. Wnioskodawca tworzy produkty pod specjalne zamówienia klientów według ich indywidualnego zapotrzebowania. Klienci otrzymują nowoczesne i innowacyjne narzędzia informatyczne dostosowane do ich specyficznych potrzeb. Eksperymentalnie Wnioskodawca opracowuje nowe oprogramowanie. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca pisze i wdraża programy od podstaw. Powstają subiektywnie nowe utwory - kody źródłowe, kody wynikowe, algorytmy, a także analizy oraz dokumentacja. Prace z uwagi na skalę i wysoki poziom skomplikowania tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane na schematach i nie powielają istniejących na rynku typowych koncepcji. Każdorazowo Wnioskodawca opracowuje i wykorzystuje w tym celu nowe koncepcje oraz narzędzia, innowacyjne w firmie Wnioskodawcy rozwiązania. Tworzenie dla kontrahentów oprogramowania stanowi zatem przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca zwiększa zasoby swojej wiedzy i wykorzystuje je do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nabywa dostępną aktualnie wiedzę, wyszukuje odpowiednie technologie informatyczne i poznaje najnowsze rozwiązania z dziedziny IT, jak również zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania w drodze własnych doświadczeń i testów. Wnioskodawca opracowuje koncepcje działań, tworzy projekty, analizuje je, testuje, wprowadza odpowiednie zmiany celem udoskonalenia i stworzenia nowoczesnego, oryginalnego oprogramowania. Zdobytą wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia oprogramowania, tj. projektowania oraz opracowywania innowacyjnych rozwiązań informatycznych.

Wytworzone oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W każdym przypadku Wnioskodawca sprzedaje prawo do wytworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Sprzedaż odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) wystawianych na rzecz kontrahentów. Zatem cena za usługę w przypadku wszystkich kontrahentów Wnioskodawcy stanowi w całości przychód z autorskich praw do programów komputerowych. Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie ze sprzedaży tego prawa. Całość przychodów firmy Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania, które Wnioskodawca tworzy. Odbiorcami usług Wnioskodawcy są podmioty zagraniczne: kontrahenci z Niemiec oraz ze Stanów Zjednoczonych. Usługi dla swoich klientów Wnioskodawca wykonuje w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Stanów Zjednoczonych za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 6 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178). Wnioskodawca nie prowadzi również działalności gospodarczej na terenie Republiki Federalnej Niemiec za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 5 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90). Na podstawie zawartej umowy usługi na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca świadczy od listopada 2016 roku. W treści umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonych w ramach współpracy utworów w zamian za wynagrodzenie. W ramach umowy klient zleca Wnioskodawcy prace zgodnie z jego zapotrzebowaniem. Opracowane przeze Wnioskodawcę oprogramowania są częścią większych projektów kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych.

Wnioskodawca tworzy autorskie oprogramowania lub ich części i je wdraża, opracowując nowe rozwiązania w oparciu o nowe techniki w związku z rozwojem oprogramowania i technologii. Prace programistyczne, które Wnioskodawca wykonuje, polegają na tworzeniu nowych innowacyjnych kodów źródłowych, wynikowych, algorytmów i narzędzi do przetwarzania danych dla rynku nieruchomości. Narzędzia te wspomagają proces automatycznej wyceny nieruchomości i automatyzują procedury związane z publikacją, kupnem i wynajmem domów. Oprogramowania lub części oprogramowania, które Wnioskodawca tworzy, mają na celu usprawnienie i poprawę, bądź też stworzenie nowych funkcjonalności tego systemu. Wnioskodawca Nabywa od swojego podwykonawcy - firmy z Australii - elementy oprogramowania, które wykorzystuje do tworzenia autorskiego oprogramowania dla swojego klienta. Opracowane nowe oprogramowanie lub jego części jest oprogramowaniem, które różni się od tego, które funkcjonowało dotychczas u kontrahenta Wnioskodawcy. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania lub ich części stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. Sprzedając stworzone przez Wnioskodawcę autorskie oprogramowanie (lub jego część), Wnioskodawca udziela jednocześnie swojemu klientowi wyłączne autorskie prawo majątkowe do tego oprogramowania (lub do części oprogramowania). Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Sprzedaż prawa do oprogramowania (lub jego części) odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, które Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta. Usługi Wnioskodawca wykonuje w Polsce.

Na podstawie zawartej umowy usługi na rzecz kontrahenta z Niemiec - spółki europejskiej Wnioskodawca świadczy od kwietnia 2018 roku. W umowie o współpracę Wnioskodawca zobowiązuje się do przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonych w ramach współpracy utworów w zamian za wynagrodzenie. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na tworzeniu oprogramowania i koncepcji dla sieci społecznościowej oraz wydawcy publikacji elektronicznych, które ma poprawić dotarcie do największej liczby odbiorców i automatyczny dobór treści dla odbiorcy na podstawie jego preferencji (tzw. rekomendacje). Zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem klienta, na jego zlecenie Wnioskodawca tworzy nowe funkcje i wprowadza innowacyjne rozwiązania. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania lub ich części stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. W tym przypadku również Wnioskodawca przekazuje swojemu klientowi prawa autorskie do stworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie usług. Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur VAT. Usługi Wnioskodawca wykonuje w Polsce. Na podstawie zawartej umowy usługi na rzecz kolejnego kontrahenta z Niemiec - spółki z o.o. Wnioskodawca świadczy od października 2019 roku. W umowie o współpracę Wnioskodawca zobowiązuję się do przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonych w ramach współpracy utworów w zamian za wynagrodzenie. Zgodnie z umową klient zleca Wnioskodawcy prace polegające na opracowywaniu oprogramowania dla rynku ubezpieczeń samochodowych, które umożliwią pełną automatyzację procesu kupna nowych i aktualizacji trwających polis ubezpieczeniowych. Celem stworzenia lepszej funkcjonalności systemu Wnioskodawca tworzy rozwiązania programistyczne dla projektów internetowych i produktowych klienta. Wnioskodawca realizuje projekty, sporządza niezależne opracowanie techniczne, dokumentację projektów, tworzy kody źródłowe. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania lub ich części stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, które Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta. Usługi Wnioskodawca wykonuje w Polsce.

Zatem dla każdego z klientów praca Wnioskodawcy sprowadza się zarówno do opracowywania koncepcji oraz faktycznego wdrażania planów, czyli wytworzenia działającego oprogramowania, mającego na celu poprawę bądź stworzenie nowych funkcjonalności systemów działających u klientów Wnioskodawcy, w których to systemach Wnioskodawcy oprogramowania są wykorzystywane. Wytworzone autorskie oprogramowania bądź autorskie części oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Dla każdego z klientów Wnioskodawca przekazuje pełnię praw autorskich do opracowanych rozwiązań koncepcyjnych, prezentacji, dokumentów oraz do kodów oprogramowania.

Świadczenie usług polegających na tworzeniu programów wymaga sprzętu, oprogramowania, utrzymania domeny internetowej i poczty, telefonu, a także szkoleń branżowych i udziału w specjalistycznych konferencjach, nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahentów. Wydatki związane z eksploatacją samochodu będącego środkiem trwałym, usługi księgowe, usługi przejazdu taksówkami oraz zakup wyposażenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zapłata składek ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) (społeczne, zdrowotne i fundusz pracy) są niezbędne do prowadzenia działalności sensu largo. Ww. koszty, co do zasady, są stałe i mogą rozkładać się na więcej niż jeden projekt, koszty te można przyporządkować odpowiednio do kilku projektów. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. W przypadku usług świadczonych na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca nabywa od podwykonawców - firmy z Australii - elementy oprogramowania. W przypadku usług świadczonych na rzecz kontrahentów z Niemiec Wnioskodawca sam wykonuje prace. Zgodnie z warunkami współpracy z kontrahentami Wnioskodawca musi odbywać zagraniczne podróże służbowe do siedzib klientów Wnioskodawcy celem spotkań z klientami i ich partnerami biznesowymi. Wnioskodawca ponosi więc koszty biletów lotniczych, komunikacji miejskiej w miastach, do których odbywa podróż służbową, koszty noclegów.

Zarówno w 2019 roku jak i w bieżącym 2020 roku Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Od 1 stycznia 2019 roku prowadzone są również odrębne od podatkowej księgi przychodów i rozchodów pomocnicze ewidencje zdarzeń gospodarczych dla projektów, które Wnioskodawca realizuje. W ewidencjach wykazywane są informacje wymagane przepisami w myśl art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyodrębnione są zatem:

• kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (strata), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
• koszty stosowane do wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Na tej podstawie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wyliczony jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz wskaźnik Nexus.

W przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wyliczony jest zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka sytuacja ma miejsce, gdy w jednym miesiącu dla kontrahenta Wnioskodawca stworzy kilka programów lub części oprogramowania i przekaże do nich prawa autorskie własności intelektualnej. Ponieważ sprzedaż, zgodnie z umową, odbywa się jedną fakturą wystawioną na koniec miesiąca za usługi wraz z przeniesieniem praw do korzystania z własności intelektualnej wykonane w danym miesiącu (sprzedaż zawsze odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów), Wnioskodawca nie jest wówczas w stanie wyodrębnić przychodów przypadających na poszczególne autorskie prawa majątkowe do oprogramowania, które sprzedaje. Kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca ustala zatem łącznie dla wszystkich praw majątkowych sprzedanych dla kontrahenta w danym miesiącu, zgodnie z zasadą opisaną w art. 30ca ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego, Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia tego prawa według proporcji. Proporcja jest ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia tego prawa do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

W przypadku kwalifikowanego IP na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych przypisane są:

• koszty bezpośrednio związane z wykonaniem konkretnej usługi: nabycie od podwykonawcy - firmy z Australii - elementów oprogramowania, dostęp do oprogramowania graficznego pomagającego w projektowaniu rozwiązań, koszty podróży służbowych poniesione w celu spotkań z klientem i jego partnerami biznesowymi,
• koszty stałe, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista, których przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe: obsługa księgowa, koszty eksploatacji samochodu będącego środkiem trwałym, opłaty za telefon, domenę, oprogramowania, usługi przejazdu taksówkami, zakup wyposażenia, w tym sprzętu komputerowego i akcesoriów, nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahenta, wydatki na szkolenia i konferencje branżowe, składki ZUS fundusz pracy - przypisane do danego kwalifikowanego IP zgodnie z proporcją przychodu, tzn. w takim stopniu, w jakim przychód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w przychodzie ogółem w danym okresie, w takiej wysokości dany koszt stanowi koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Nabycie od podwykonawcy - firmy z Australii - elementów oprogramowania Wnioskodawca ujmuje jako koszty wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego, oznaczone literą „b” we wskaźniku Nexus. Pozostałe ww. koszty są ujęte jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, oznaczonej literą „a” we wskaźniku Nexus, służącym do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, obliczanym według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit d, od podmiotu powiązanego,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W sytuacji, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

W przypadku kwalifikowanego IP na rzecz każdego z kontrahentów z Niemiec odpowiednio (dla każdego kontrahenta odrębnie) przypisane są:

• koszty bezpośrednio związane z wykonaniem konkretnej usług: koszty podróży służbowych poniesione w celu spotkań z klientem i jego partnerami biznesowymi, koszty konferencji branżowej powiązanej tematycznie z projektem, który Wnioskodawca prowadzi dla swojego klienta spółki europejskiej z Niemiec,
• koszty stałe, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista, których przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe: obsługa księgowa, koszty eksploatacji samochodu będącego środkiem trwałym, opłaty za telefon, domenę, oprogramowania, usługi przejazdu taksówkami, zakup wyposażenia, w tym sprzętu komputerowego i akcesoriów, nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahenta, wydatki na szkolenia i konferencje branżowe, składki ZUS fundusz pracy - przypisane do danego kwalifikowanego IP zgodnie z proporcją przychodu, tzn. w takim stopniu, w jakim przychód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w przychodzie ogółem w danym okresie, w takiej wysokości dany koszt stanowi koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Powyższe koszty są ujęte jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, oznaczonej literą „a” we wskaźniku Nexus, służącym do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, obliczanym według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej

W sytuacji, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą o indywidualnym charakterze, obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca zwiększa zasoby swojej wiedzy i wykorzystuje je do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nabywa dostępną aktualnie wiedzę, wyszukuje odpowiednie technologie informatyczne i poznaje najnowsze rozwiązania z dziedziny IT, jak również zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania w drodze własnych doświadczeń i testów. Wnioskodawca opracowuje nowe koncepcje działań, tworzy projekty, analizuje je, testuje, wprowadza odpowiednie zmiany celem udoskonalenia i stworzenia nowoczesnego, oryginalnego oprogramowania. Zdobytą wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawca łączy i wykorzystuje do tworzenia oprogramowania, tj. projektowania oraz opracowywania innowacyjnych rozwiązań informatycznych. Czynności Wnioskodawcy nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania.

Wszystkie wymienione we wniosku - w ramach opisanych usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz swoich kontrahentów, z którymi współpracuje - oprogramowania lub ich części stanowią odrębne programy komputerowe, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wspomniane we wniosku części oprogramowania stanowią samodzielne programy komputerowe podlegające ochronie z art. 74 ww. ustawy.

Wydatki ponoszone:

1. na zakup wyposażenia, w tym sprzętu komputerowego, akcesoriów komputerowych,
2. na zakup oprogramowania,
3. na utrzymanie domeny internetowej, poczty, telefonu,
4. na szkolenia branżowe i konferencje,
5. na nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahentów,
6. związane z eksploatacją samochodu będącego środkiem trwałym,
7. na usługi księgowe,
8. na usługi przejazdu taksówkami,
9. składki ZUS - Fundusz Pracy,
10. celem dostępu do oprogramowania graficznego pomagającego w projektowaniu rozwiązań,
11. na odbycie podróży służbowych do siedzib klientów Wnioskodawcy celem spotkań z kontrahentami (zakup biletów lotniczych, noclegów, biletów PKP, komunikacji miejskiej w miastach, do których Wnioskodawca odbywa podróż służbową),
12. na konferencję branżową powiązaną tematycznie z projektem, który Wnioskodawca prowadzi dla swojego klienta spółki europejskiej z Niemiec

są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi tylko i wyłącznie działalność twórczą o indywidualnym charakterze, obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Efektem prac, które Wnioskodawca prowadzi, są twórcze oprogramowania, stanowiące utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Całość przychodów firmy Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania, które Wnioskodawca tworzy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w żadnym innym zakresie i nie osiąga żadnych innych przychodów z innych tytułów. Wyżej wymienione wydatki stanowią koszty niezbędne do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności. Zakupione oprogramowanie, sprzęt komputerowy, itp., platformy umożliwiającej pracę dla kontrahentów są niezbędnym narzędziem pracy dla Wnioskodawcy jako programisty. Specjalistyczne szkolenia i konferencje branżowe umożliwiają poszerzanie wiedzy i zdobywanie umiejętności koniecznych do tworzonych przez Wnioskodawcę programów. Zgodnie z ustaleniami z kontrahentami Wnioskodawca musi odbywać podróże służbowe do siedzib swoich kontrahentów oraz na szkolenia branżowe. Podróże służbowe Wnioskodawca odbywa nie tylko samolotem ale również wykorzystuj do tego celu samochód będący środkiem trwałym firmy Wnioskodawcy oraz korzysta z usług taksówek. Domena internetowa, poczta, telefon służą do kontaktów z klientami oraz umożliwiają uczestnictwo w branżowych szkoleniach i są narzędziem niezbędnym do zamawiania specjalistycznej literatury. Usługi księgowe są konieczne do prawidłowego prowadzenia księgowości firmy Wnioskodawcy, a opłacanie składki ZUS Fundusz Pracy jest obligatoryjne przy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, która jest prowadzona tylko i wyłącznie w zakresie działalności twórczej o indywidualnym charakterze, obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i osiągania przychodów z kwalifikowanego IP.

Preferencyjną stawką podatkową Wnioskodawca zamierza objąć dochody osiągnięte z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, zgodnie z art. 30ca ust 7 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 30ca ustęp 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W każdym przypadku Wnioskodawca sprzedaje prawo do wytworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie ze sprzedaży.

Od 1 stycznia 2019 roku, tj. od momentu obowiązywania ulgi IP Box, zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na bieżąco prowadzone są odrębne od podatkowej księgi przychodów i rozchodów pomocnicze ewidencje w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów oraz dochodu przypadających na każde z nich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dochody uzyskane z tytułu zbycia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach usług świadczonych na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych oraz kontrahentów z Niemiec są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które Wnioskodawca może opodatkować stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatki ponoszone:
   1. na zakup wyposażenia, w tym sprzętu komputerowego, akcesoriów komputerowych,
   2. na zakup oprogramowania,
   3. na utrzymanie domeny internetowej, poczty, telefonu,
   4. na szkolenia branżowe i konferencje,
   5. na nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahentów,
   6. związane z eksploatacją samochodu będącego środkiem trwałym,
   7. na usługi księgowe,
   8. na usługi przejazdu taksówkami,
   9. składki ZUS - Fundusz Pracy w części, w jakiej proporcjonalnie są przypisane do danych przychodów przypadających ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego, gdzie proporcja jest ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia prawa autorskiego do danego programu komputerowego do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznaczonej literą „a” we wskaźniku Nexus, służącym do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?
3. Czy wydatki ponoszone:
   1. celem dostępu do oprogramowania graficznego pomagającego w projektowaniu rozwiązań,
   2. na odbycie podróży służbowych do siedzib klientów Wnioskodawcy celem spotkań z kontrahentami (zakup biletów lotniczych, noclegów, biletów PKP, komunikacji miejskiej w miastach, do których Wnioskodawca odbywa podróż służbową),
   3. na konferencję branżową powiązaną tematycznie z projektem, który Wnioskodawca prowadzi dla swojego klienta - spółki europejskiej z Niemiec można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznaczonej literą „a” we wskaźniku Nexus, służącym do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?
4. Czy wydatki poniesione na nabycie od podwykonawcy Wnioskodawcy - firmy z Australii, która nie stanowi dla Wnioskodawcy podmiotu powiązanego, elementów oprogramowania, które Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia autorskiego oprogramowania dla swojego kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych można zaliczyć w koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego, oznaczone literą „b” we wskaźniku Nexus służącym do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Działalność powyższa jest bezpośrednio związana z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem, modernizacją i ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W ramach umów z kontrahentami Wnioskodawca jest zobowiązany do pracy zgodnie z harmonogramem współpracy, którą dokumentuje i wykazuje zgodnie z oczekiwaniami swoich klientów i przedstawionym przez nich planem. Z uwagi na postępujące zmiany technologiczne prace nad projektami nie mają charakteru incydentalnego, są kontynuowane z nastawieniem na ich ciągłe prowadzenie w przyszłości. Działalność ta jest związana z opracowaniem koncepcji, wytworzeniem, rozwojem i ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wykonywane prace stanowią prace rozwojowe i mają charakter twórczy. Wnioskodawca tworzy produkty pod specjalne zamówienia klientów, według ich indywidualnego zapotrzebowania. Klienci otrzymują nowoczesne i innowacyjne narzędzia informatyczne dostosowane do ich specyficznych potrzeb. Eksperymentalnie Wnioskodawca opracowuje nowe oprogramowanie. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca wykorzystuj w dostępną specjalistyczną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania w celu tworzenia nowych produktów, nowych i innowacyjnych koncepcji, narzędzi i rozwiązań - na potrzeby swoich klientów Wnioskodawca tworzy autorskie oprogramowania, poszerzając zakres funkcjonalny i użyteczność systemów, w których oprogramowania Wnioskodawcy są wykorzystywane Wnioskodawca nabywa dostępną aktualnie wiedzę, wyszukuje odpowiednie technologie informatyczne i poznaje najnowsze rozwiązania z dziedziny IT, jak również zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania w drodze własnych doświadczeń i testów. Prace nie stanowią rutynowych i okresowych zmian. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca pisze i wdraża programy od podstaw. Programy stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Według Wnioskodawcy autorskie oprogramowania lub ich części, które tworzy, powstają zatem w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki zgodnie z ustawą dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Autorskie oprogramowanie lub jego część, które Wnioskodawca tworzy, stanowią zatem utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie ustawy dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dla każdego z klientów Wnioskodawca przekazuje pełnię praw autorskich do opracowanych rozwiązań koncepcyjnych, prezentacji, dokumentów oraz do kodu oprogramowania. Zapis dotyczący przekazania praw autorskich zawsze jest zawarty w umowach Wnioskodawcy z klientami. Udzielenie wyłącznego prawa do wytworzonego autorskiego oprogramowania (lub jego części) kontrahentom Wnioskodawcy jest warunkiem niezbędnym do prawidłowego i kompletnego wykonania przez Wnioskodawcę usługi na rzecz swoich klientów. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania na rzecz klientów Wnioskodawcy odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów. Zdaniem Wnioskodawcy świadczy on usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i usługi te w zakresie tworzenia oprogramowania (lub jego części) stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, spełniając wymóg art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca usługi wykonuje na terenie Polski. Dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawca nie posiada stałych placówek poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji może opodatkować stawką 5%.

Od 1 stycznia 2019 roku przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. W myśl art. 30ca ust. 1 podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30 ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 zakres opodatkowania dochodów ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika Nexus określonego w tym przepisie.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W związku z powyższym prowadzone są również wyodrębnione ewidencje zdarzeń gospodarczych dla projektów dotyczących wytworzonych w ramach prac badawczo-rozwojowych kwalifikowanych IP. W ewidencjach wykazywane są informacje wymagane przepisami w myśl art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z dochodami z praw IP osiągniętymi w wyniku prowadzenia tych prac, umożliwiając obliczenie podstawy opodatkowania. Wyodrębnione są zatem:

• każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (strata), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
• koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, tj. koszty stosowane do wskaźnika nexus, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wyliczony jest zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka sytuacja ma miejsce, gdy w miesiącu dla kontrahenta Wnioskodawca stworzy kilka programów i przekaże do nich prawa autorskie własności intelektualnej, ponieważ sprzedaż, zgodnie z umową, odbywa się jedną fakturą wystawioną na koniec miesiąca za usługi wraz z przeniesieniem praw do korzystania z własności intelektualnej wykonane w danym miesiącu (sprzedaż zawsze odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów). Wnioskodawca nie jest wówczas w stanie wyodrębnić przychodów przypadających na poszczególne oprogramowania, do których przekazuje prawa autorskie. Kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca ustala zatem łącznie dla wszystkich praw majątkowych sprzedanych dla kontrahenta w danym miesiącu, zgodnie z zasadą opisaną w art. 30ca ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód z tytułu naliczonej w cenie usługi opłaty za prawo do korzystania z autorskiego oprogramowania komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej kwalifikuje się do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami. Spełnione są warunki określone w art. 30ca oraz art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), wobec tego Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej w wysokości 5% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie zostają przenoszone na kontrahentów. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Sprzedaż odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów.

W związku z wykonywaną działalnością, która zdaniem Wnioskodawcy jest działalnością badawczo-rozwojową i całość przychodów firmy Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania, które tworzy, Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup sprzętu i oprogramowania, utrzymania domeny internetowej, poczty, telefonu, branżowych szkoleń i konferencji, nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahentów, podróży służbowych celem spotkań z kontrahentami (w tym zakup biletów lotniczych, noclegów, biletów PKP, biletów metra), wydatki związane z eksploatacją samochodu będącego środkiem trwałym, usługi księgowe, usługi przejazdu taksówkami oraz zakup wyposażenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, składki ZUS (składkę na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy).

Powyższe wydatki są kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania Wnioskodawca, przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji. Proporcja została ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Zasadę tę Wnioskodawca stosuje do wydatków ponoszonych:

• na zakup wyposażenia, w tym sprzętu komputerowego, akcesoriów komputerowych
• na zakup oprogramowania,
• na utrzymanie domeny internetowej, poczty, telefonu,
• na szkolenia branżowe i konferencje,
• na nabycie dostępu do platformy umożliwiającej pracę dla kontrahentów,
• związane z eksploatacją samochodu będącego środkiem trwałym,
• na usługi księgowe,
• na usługi przejazdu taksówkami,
• na składki ZUS - Fundusz Pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie programów komputerowych, w tym obliczone według proporcji przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie wyraził organ podatkowy w interpretacji indywidualnej Nr 0113-KDIPT2- 1.4011.654.2019.2.MM z 21 lutego 2020 roku.

Określenie działalności badawczo-rozwojowej jest pojęciem szerszym niż działalność badawczo-rozwojowa skutkująca wytworzeniem kwalifikowanego IP. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Skoro zatem Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową to niewątpliwie projekty przez Wnioskodawcę realizowane związane z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, chronionego prawem autorskim, stosownie do art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.), stanowią jej część. W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli Wnioskodawca ponosi wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP można uznać za koszty faktyczne poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W odniesieniu do powyższego Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty faktycznie przez Wnioskodawcę poniesione, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika Nexus, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

• kwalifikowanymi IP,
• dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP,
• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku wytworzeniem/ rozwojem/ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca uważa zatem, że ponoszone przez niego wydatki, które są mu niezbędne do wykonania programu komputerowego, czyli wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej litera „a” wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu.

Wobec powyższego ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie programu komputerowego, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia programu komputerowego do przychodów ogółem, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na nabycie od podwykonawcy - firmy z Australii - elementów oprogramowania, które Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia autorskiego oprogramowania dla swojego kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych, stanowią koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego, oznaczone literą „b” we wskaźniku Nexus służącym do wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Firma, u której Wnioskodawca zakupuje elementy oprogramowania, nie stanowi dla Wnioskodawcy podmiotu powiązanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia – mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, obejmują prace rozwojowe. Prawa własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży produktu lub usługi kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ww. ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Wytworzenie przedmiotu ochrony oznacza wykreowanie nowego kwalifikowanego IP od podstaw, zatem do kosztów kwalifikowanych należy zaliczyć koszty, które są bezpośrednio związane w wytworzeniem w ramach działalności badawczo-rozwojowej autorskiego prawa do programu komputerowego (wskaźnik nexus). Do wydatków tych nie zalicza się zatem wszystkich kosztów prowadzenia działalności gospodarczej jako takiej, lecz tylko te, które są związane bezpośrednio z wytworzeniem kwalifikowanego IP. Do kosztów kwalifikowanych IP nie można zaliczyć zatem kosztów pośrednich (poniesionych przez podatnika), niezwiązanych bezpośrednio z prowadzeniem kwalifikowanej działalności badawczo-rozwojowej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać aby istniał związek pomiędzy:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawca powinien również ustalać odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości uznania za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wydatków wymienionych w złożonym wniosku wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wobec tego, do kosztów prowadzonej działalności Wnioskodawca jest uprawniony wykazać wskazane w pytaniu drugim i trzecim wniosku wydatki pod lit. a wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu, natomiast wydatek poniesiony na nabycie od podwykonawcy (firmy z Australii) elementów oprogramowania – pod literą b wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Pomimo uznania przez Organ za adekwatną „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.