Wnioskodawca, jako osoba fizyczna i rezydent podatkowy, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zwaną Indywidualną Praktyką Lekarską (IPL). Dodatkowo jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, która świadczy usługi medyczne dla klientów zewnętrznych (pacjentów). Na podstawie umowy cywilnoprawnej Wnioskodawca świadczy usługi lekarskie na rzecz spółki komandytowej, otrzymując za to wynagrodzenie. Wnioskodawca zapytał, czy wydatki spółki komandytowej na wypłatę wynagrodzenia za świadczone usługi lekarskie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów z działalności spółki, w części odpowiadającej jego udziałowi w zyskach. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Wydatki spółki komandytowej na wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług lekarskich stanowią dla niego, jako wspólnika spółki, koszt uzyskania przychodów, proporcjonalny do jego udziału w zyskach. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody i koszty spółki osobowej są rozliczane proporcjonalnie przez jej wspólników.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 18 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności spółki komandytowej proporcjonalnie do udziałów w spółce wydatków poniesionych na wypłatę wynagrodzenia Wnioskodawcy (stan prawny obowiązujący do 31 grudnia 2020 r.) - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności spółki komandytowej proporcjonalnie do udziałów w spółce wydatków poniesionych na wypłatę wynagrodzenia Wnioskodawcy (stan prawny obowiązujący do 31 grudnia 2020 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest osoba fizyczną, rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Od 2 listopada 2018 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej -Indywidualna Praktyka Lekarska (…). IPL prowadzona jest pod kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 86.21.Z Praktyka lekarska ogólna. Wnioskodawca wykonuje zawód lekarza na podstawie nr prawa wykonywania zawodu (…). Wnioskodawca rozlicza dochody z prowadzonej IPL w formie podatku liniowego, tj. zgodnie z art. 30c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2020, poz. 1426; dalej: "Ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)").
Jednocześnie Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej (…) Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: "Spółka"). Wnioskodawca jest jednym z dwóch komandytariuszy w Spółce (drugim komandytariuszem jest również osoba fizyczna). Komplementariuszem Spółki jest osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…)). Wnioskodawca jest wspólnikiem oraz prezesem zarządu komplementariusza Spółki. Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia za pełnienie funkcji prezesa zarządu komplementariusza Spółki.
W umowie Spółki zostały określone udziały komplementariusza i komandytariuszy w zysku Spółki.
Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest działalność sklasyfikowana pod kodem PKD 86.21.Z Praktyka lekarska ogólna. (…). Spółka prowadzi działalność leczniczą w zakresach (kod resortowy funkcji ochrony zdrowia HC.1.3.9 - Pozostała opieka ambulatoryjna): Medycyna rodzinna kod resortowy dziedziny medycyny –(…)).
Celem Spółki jest prowadzenie działalności leczniczej oraz udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie wyżej wskazanych kodów resortowych na odległość, tj. za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności w rozumieniu art. 3 ust. 1 zd. 2 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020, poz. 295, 567 i 1493) dla wyżej wskazanych kodów resortowych przez osoby wykonujące zawody medyczne;
Na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, Wnioskodawca odpłatnie świadczy Usługi lekarskie w ramach IPL na rzecz Spółki. Za wykonanie ww. usług na rzecz Spółki, Wnioskodawca otrzymuje od Spółki wynagrodzenie, którego wypłata jest udokumentowana wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT (podatek od towarów i usług) (dalej: "Wynagrodzenie Wnioskodawcy"). Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest zaliczane do przychodów Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (IPL).
W konsekwencji Wnioskodawca w relacji ze Spółką występuje jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębne od Spółki NIP oraz REGON).
Obecnie, oprócz Wnioskodawcy, wyżej opisane Usługi lekarskie świadczą na rzecz Spółki dwie inne osoby fizyczne (które nie są wspólnikami Spółki; dalej: "Lekarze"):
Wnioskodawca oraz Lekarze ustalają grafik godzin, podczas których obsługują klientów zewnętrznych, tj. pacjentów. Wnioskodawca oraz Lekarze są zobowiązani do prowadzenia ewidencji udzielonych świadczeń zdrowotnych oraz do sporządzania, na podstawie prowadzonej ewidencji, miesięcznych raportów udzielonych świadczeń zdrowotnych. Raporty stanowią podstawę dla ustalenia wynagrodzenia Wnioskodawcy i Lekarzy oraz dla wystawienia przez nich faktury VAT lub rachunku w danym okresie rozliczeniowym i wraz z nimi są dostarczane Spółce. Dzięki temu Spółka posiada informację, ile Usług lekarskich zostało wykonanych przez danego Lekarza i Wnioskodawcę. Wnioskodawca oraz Lekarze mają ustalone stałe wynagrodzenie za każde świadczenie zdrowotne udzielone pacjentowi Spółki. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości podejmie współpracę z kolejnymi lekarzami, którzy będą świadczyć Usługi lekarskie.
Wnioskodawca wskazuje również, że przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania (w tym Wynagrodzenie Wnioskodawcy), są dzielone pomiędzy poszczególnych wspólników Spółki (w tym Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, każdy wspólnik (również Wnioskodawca) ma prawo do wykazywania - jako koszty uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki jest wypłacane niezależnie od wypłat z tytułu udziału w zysku Spółki, przysługujących każdemu ze wspólników na zasadach określonych w umowie Spółki.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu świadczonych Usług lekarskich, udokumentowane fakturami VAT, stanowią dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, koszt uzyskania przychodów z działalności Spółki, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach?
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wypłatę Wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu świadczonych Usług lekarskich, udokumentowanych fakturami VAT, stanowią dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, koszt uzyskania przychodów z działalności Spółki, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach.
Spółka komandytowa jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej. Podatnikami podatku dochodowego są zatem poszczególni wspólnicy Spółki, a nie sama Spółka. W konsekwencji tylko wspólnicy Spółki mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów.
Zgodnie z zasadą wynikająca z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.
Z kolei zgodnie z art. 8 ust. la, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (a więc tych, którzy wybrali liniową metodę opodatkowania - w tym Wnioskodawca), nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.
Stosownie zaś do art. 8 ust 2 ustawy, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
Przytoczone powyżej regulacje jednoznacznie wskazują, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami podatku dochodowego są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych, w tym Wnioskodawca.
Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym między Wnioskodawcą) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki.
W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że każdy wspólnik (również on sam) ma prawo do wykazywania - jako kosztu uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.
Oznacza to, że wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli:
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, wydatek Spółki w postaci Wynagrodzenia Wnioskodawcy pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Oznacza to, że ma wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest powiem świadczenie Usług lekarskich na rzecz klientów zewnętrznych, tj. pacjentów.
W związku z tym, wydatki na Wynagrodzenie Wnioskodawcy pozostają w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę jako wspólnika Spółki. Wnioskodawca będzie miał zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części przysługującego mu Wynagrodzenia Wnioskodawcy - ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki - do kosztów uzyskania przychodów.
Wnioskodawca oraz Lekarze na podstawie grafiku ustalają godziny, w których wykonują Usługi lekarskie na rzecz Spółki, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (Wnioskodawca oraz jeden z Lekarzy oraz drugi Lekarz od 27 października 2020 r.) lub działalności wykonywanej osobiście (drugi Lekarz do 26 października 2020 r.), co niewątpliwie prowadzi do osiągnięcia przychodu przez Spółkę. Powyższe jest potwierdzeniem istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy Usługami lekarskimi a przychodami uzyskiwanymi z tytułu uczestnictwa w tej spółce osobowej.
Wydatki na Wynagrodzenie Wnioskodawcy oraz wynagrodzenia Lekarzy są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia Usług lekarskich na rzecz klientów zewnętrznych, tj. pacjentów. Dodatkowo, ww. wydatki prowadzą do uzyskiwania zysków przez Spółkę, a więc przychodów jej wspólników z podatkowego punktu widzenia. Bowiem świadczenie przez Wnioskodawcę oraz Lekarzy Usług Lekarskich, pozwala Spółce na jej prawidłowe funkcjonowanie, za co otrzymuje ona stosowne wynagrodzenie od klientów zewnętrznych. Spółka otrzymuje zlecenie od klienta zewnętrznego w zakresie wykonania Usługi lekarskiej, której wykonanie "podzleca" Wnioskodawcy oraz Lekarzom. Klienci zewnętrzni (pacjenci) ponoszą koszt wykonanej Usługi lekarskiej na rzecz Spółki.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczone przez niego Usługi lekarskie (w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej - IPL) na rzecz Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów wszystkich wspólników Spółki (w tym Wnioskodawcy) w wysokości wynikającej z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, tj. określone proporcjonalnie do prawa każdego wspólnika w udziale z zysku Spółki.
Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT, w szczególności nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków małoletnich dzieci wspólników.
Wnioskodawca uważa, że z uwagi na formę współpracy gospodarczej pomiędzy nim a Spółką (współpraca pomiędzy niezależnymi podmiotami gospodarczymi) nie można uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi „wartość własnej pracy podatnika”.
Podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawca wystawia Spółce (jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną i do której stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych) faktury VAT za świadczone Usługi lekarskie, jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, co przemawia za istnieniem pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką relacji odrębnych podmiotów gospodarczych. Zdaniem Wnioskodawcy, nie można zatem uznać, że świadczenie Usług lekarskich w ramach IPL przez Wnioskodawcę stanowi „pracę własną”, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.
Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, należy uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest kosztem uzyskania przychodów związanym z prowadzoną działalnością Spółki, a w związku z tym, że Spółka nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego, gdyż podatnikami są poszczególni jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również Wnioskodawcę, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki.
Wnioskodawca zwraca uwagę, że dotychczas wydane interpretacje indywidualne również potwierdzają jego stanowisko (wydane interpretacje posiadają zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, różnią się jedynie przedmiotu działalności spółki, a więc innego rodzaju usług świadczonych przez wspólników):
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W związku z faktem, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął do tut. organu w dniu 18 listopada 2020 r. i dotyczy stanu faktycznego należy dokonać analizy prawnopodatkowej w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.
Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.
Ustawodawca w powołanym przepisie posłużył się wyrażeniem „wartość własnej pracy”, które nie zostało zdefiniowane dla potrzeb podatku dochodowego. Użyte pojęcie wskazuje, że chodzi tu o wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Natomiast zakres tego pojęcia nie obejmuje innych należności, które obciążają pracodawcę w związku z zatrudnieniem wskazanych osób.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od 2 listopada 2018 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej pod kodem PKD: 86.21.Z Praktyka lekarska ogólna. Wnioskodawca rozlicza dochody z prowadzonej IPL w formie podatku liniowego. Jednocześnie Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej. W umowie Spółki zostały określone udziały komplementariusza i komandytariuszy w zysku Spółki. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest działalność sklasyfikowana pod kodem PKD 86.21.Z Praktyka lekarska ogólna. Celem Spółki jest prowadzenie działalności leczniczej oraz udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie wyżej wskazanych kodów resortowych na odległość. Na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, Wnioskodawca odpłatnie świadczy Usługi lekarskie w ramach IPL na rzecz Spółki. Za wykonanie ww. usług na rzecz Spółki, Wnioskodawca otrzymuje od Spółki wynagrodzenie, którego wypłata jest udokumentowana wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest zaliczane do przychodów Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (IPL). W konsekwencji Wnioskodawca w relacji ze Spółką występuje jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębne od Spółki NIP oraz REGON). Wnioskodawca oraz Lekarze ustalają grafik godzin, podczas których obsługują klientów zewnętrznych, tj. pacjentów. Wnioskodawca oraz Lekarze są zobowiązani do prowadzenia ewidencji udzielonych świadczeń zdrowotnych oraz do sporządzania, na podstawie prowadzonej ewidencji, miesięcznych raportów udzielonych świadczeń zdrowotnych. Raporty stanowią podstawę dla ustalenia wynagrodzenia Wnioskodawcy i Lekarzy oraz dla wystawienia przez nich faktury VAT lub rachunku w danym okresie rozliczeniowym i wraz z nimi są dostarczane Spółce. Dzięki temu Spółka posiada informację, ile Usług lekarskich zostało wykonanych przez danego Lekarza i Wnioskodawcę. Wnioskodawca oraz Lekarze mają ustalone stałe wynagrodzenie za każde świadczenie zdrowotne udzielone pacjentowi Spółki. Wnioskodawca wskazuje również, że przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania (w tym Wynagrodzenie Wnioskodawcy), są dzielone pomiędzy poszczególnych wspólników Spółki (w tym Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, każdy wspólnik (również Wnioskodawca) ma prawo do wykazywania - jako koszty uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki jest wypłacane niezależnie od wypłat z tytułu udziału w zysku Spółki, przysługujących każdemu ze wspólników na zasadach określonych w umowie Spółki.
Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego należy zauważyć, że w sytuacji, gdy wspólnik spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z tą spółką następują na podstawie stosunku prawnego łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem. Sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólników spółki komandytowej wydatków na nabycie usług od wspólnika, świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.
W rozpatrywanej sprawie świadczenie przez Wnioskodawcę usług nastąpi na podstawie stosunku prawnego (umowy cywilnoprawnej) łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze − Wnioskodawcę (jako osobę prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą) oraz Spółkę. Dlatego też wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Spółka komandytowa jest spółką osobową nie posiadającą osobowości prawnej. Podatnikiem, z punktu widzenia podatku dochodowego są zatem poszczególni wspólnicy spółki a nie spółka.
Co do zasady wystawiona przez wspólnika - Wnioskodawcę faktura VAT, będzie dokumentem kosztowym dla wszystkich wspólników Spółki proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w spółce. Jednocześnie kwota wynikająca z takiej faktury (w całości) jest przychodem tego wspólnika z samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wartość świadczonych usług prawnych wykonywanych prze Wnioskodawcę będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, w wysokości wynikającej z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy w udziale z zysku spółki.
Zauważyć trzeba w tym miejscu, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem.
Zatem sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej spółki wydatków na nabycie usług wspólnika − świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.
Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili