Wnioskodawczyni, będąca osobą fizyczną, po śmierci męża w lutym 2020 r. objęła funkcję zarządcy sukcesyjnego w jego firmie i do chwili obecnej kontynuuje działalność prowadzoną przez męża przed jego śmiercią. Między Wnioskodawczynią a małżonkiem istniała wspólność majątkowa. Po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, Wnioskodawczyni otrzyma 1/2 majątku firmy. Planuje kontynuować działalność, rejestrując ją na swoje nazwisko. Wnioskodawczyni zwraca się z pytaniem o ustalenie wartości początkowej środków trwałych oraz towarów handlowych, które zamierza wprowadzić do nowo otwartej działalności. Organ podatkowy wskazał, że: 1) W przypadku środków trwałych nabytych przez Wnioskodawczynię z mężem w ramach wspólności majątkowej, wartość początkową należy ustalić na poziomie 1/2 ceny ich nabycia. 2) Środki trwałe nabyte w drodze spadku powinny mieć wartość początkową ustaloną na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia spadku. 3) Towary handlowe nabyte przez Wnioskodawczynię z mężem w ramach wspólności majątkowej mają wartość ustaloną na poziomie 1/2 ceny ich zakupu. 4) W przypadku towarów handlowych nabytych w drodze spadku, ich wartość należy ustalić na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, jednak ta wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środków trwałych:
UZASADNIENIE
W dniu 6 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek ‒ uzupełniony pismem z 10 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.) ‒ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środków trwałych.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą na dzień dzisiejszy działalności gospodarczej wpisanej do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej). W lutym 2020 zmarł mąż Wnioskodawczyni, który prowadził działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG.
Od momentu śmierci męża, Wnioskodawczyni została zarządcą sukcesyjnym w firmie męża i do dnia dzisiejszego kontynuuje działalność prowadzoną przez męża przed śmiercią. Po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku Wnioskodawczyni dostanie 1/2 majątku firmy. W skład majątku wchodzą samochody oraz środki pieniężne.
Jako zarządca Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zrobienia remanentu likwidacyjnego w firmie męża i zapłaty VAT (podatek od towarów i usług) od towarów handlowych, jak i środków trwałych wynikających z tego remanentu.
Z racji tego, że biznes ten jest znany Wnioskodawczyni, po przejęciu spadku Wnioskodawczyni zamierza kontynuować działalność, otwierając ją wpisem do CEIDG na własne nazwisko, a towary i samochody, których Wnioskodawczyni stanie się właścicielem, zostaną przez nią wprowadzone do nowo otwartej działalności i będą przedmiotem sprzedaży opodatkowanej.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania.
Czy Małżonek Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą w formie jednoosobowej, czy w formie spółki ‒ jakiej?
Małżonek prowadził działalność w formie jednoosobowej ‒ wpis do CEIDG pozarolnicza działalność gospodarcza.
Czy między małżonkami istniała wspólność majątkowa małżeńska?
Miedzy Wnioskodawczynią a małżonkiem istniała wspólność majątkowa małżeńska.
W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała, że: „Po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku dostanę ½ majątku firmy”, w związku z tym prosi się o wskazanie, kto odziedziczy spadek oraz jakie udziały (w tym Wnioskodawczyni) będą przypadły poszczególnym spadkobiercom?
Zgodnie z testamentem (…) X oświadcza, że do całego spadku powołuje:
Czy Wnioskodawczyni nabywając spadek (½ majątku firmy) przejmie wszystkie towary i środki trwałe wskazane w opisie sprawy czy tylko ½ tych towarów i środków trwałych?
Wnioskodawczyni przyjmie wszystkie towary handlowe.
Środki trwałe zostaną podzielone między Wnioskodawczynię i brata męża w sposób fizyczny, czyli każdy środek trwały zostanie przyporządkowany w całości konkretnej osobie, czyli albo Wnioskodawczyni albo Panu X. Nie będzie sytuacji, w której jeden środek trwały np.: samochód osobowy będzie ich wspólną własnością. Aby udział w spadku był zachowany Pan X zabierze większą część środków pieniężnych w sposób taki, aby proporcja połowy została zachowana.
Czy wszystkie towary i środki trwałe pozostałe na moment ustania bytu podatkowego przedsiębiorstwa w spadku w wyniku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego będą przeznaczone przez właścicieli przedsiębiorstwa w spadku na cele prywatne, czy też wykorzystane bezpośrednio do dalszego prowadzenia przez nich działalności opodatkowanej?
Wszystkie towary handlowe pozostałe na moment ustania bytu podatkowego przedsiębiorstwa w spadku w wyniku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego będą wykorzystane przez Wnioskodawczynię jako jednego z dwóch właścicieli przedsiębiorstwa w spadku bezpośrednio do dalszego prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności opodatkowanej (jednoosobowa działalność gospodarcza ‒ czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług ).
Środki trwałe w większej części zostaną przeznaczone przez Wnioskodawczynię do bezpośrednio prowadzonej działalności a pozostałe na cele prywatne.
Drugi spadkobierca Pan X nie będzie zakładał działalności gospodarczej i wszystkie środki trwałe zostaną przeznaczone na cele prywatne, a co za tym idzie, wykazane w spisie z natury na moment wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.
Czy wszystkie towary i środki trwałe pozostałe na moment ustania bytu podatkowego przedsiębiorstwa w spadku w wyniku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego będą przeznaczone do dalszego prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności opodatkowanej w nowo otwartej firmie?
Wszystkie towary i część środków trwałych pozostałe na moment ustania bytu podatkowego przedsiębiorstwa w spadku w wyniku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego będzie przeznaczone do dalszego prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności opodatkowanej w nowo otwartej firmie (jednoosobowa działalność gospodarcza ‒ zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Czy na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzone środki trwałe i towary do nowo powstałej działalności założonej przez Wnioskodawczynię, Wnioskodawczyni wycenia według wartości rynkowej z dnia ich nabycia czyli z dnia nabycia spadku?
Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 oraz art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu ustalenia wartości początkowej środków trwałych i towarów, które Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku, a które wprowadzi oświadczeniem do nowo otwartej działalności, Wnioskodawczyni zastosuje wartość rynkową z dnia ich nabycia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:
Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1629, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą o zarządzie sukcesyjnym, wprowadziły specyficzny rodzaj podatnika, jaki stanowi przedsiębiorstwo w spadku.
Z art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, że: przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci.
Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ‒ Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, 1104 i 1629) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo (art. 2 ust. 2).
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje także składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej, nabyte przez zarządcę sukcesyjnego albo na podstawie czynności, o których mowa w art. 13, w okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego (art. 2 ust. 3).
Zgodnie z art. 29 ww. ustawy: od chwili ustanowienia zarządu sukcesyjnego zarządca sukcesyjny wykonuje prawa i obowiązki zmarłego przedsiębiorcy wynikające z wykonywanej przez niego działalności gospodarczej oraz prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku.
Stosownie do art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym: zarząd sukcesyjny wygasa z dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości.
Z treści wniosku wynika, że od momentu śmierci męża, tj. luty 2020 r. Wnioskodawczyni została zarządcą sukcesyjnym w jego firmie i do dnia dzisiejszego kontynuuje działalność prowadzoną przez męża przed śmiercią. Małżonek prowadził działalność w formie jednoosobowej, między Wnioskodawczynią a małżonkiem istniała wspólność majątkowa małżeńska. Po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku Wnioskodawczyni dostanie 1/2 majątku firmy i zamierza kontynuować działalność, otwierając ją na własne nazwisko. Zgodnie z testamentem spadkobiercami są: Wnioskodawczyni w 1/2 części oraz brat męża Wnioskodawczyni również w 1/2 części. Wnioskodawczyni wskazała, że przyjmie wszystkie towary handlowe. Środki trwałe zostaną podzielone między Wnioskodawczynię i brata męża w sposób fizyczny, czyli każdy środek trwały zostanie przyporządkowany w całości konkretnej osobie. Wszystkie towary handlowe pozostałe na moment ustania bytu podatkowego przedsiębiorstwa w spadku w wyniku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego będą wykorzystane przez Wnioskodawczynię jako jednego z dwóch właścicieli przedsiębiorstwa w spadku bezpośrednio do dalszego prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności (jednoosobowa działalność gospodarcza). Środki trwałe w większej części zostaną przeznaczone przez Wnioskodawczynię bezpośrednio do prowadzonej działalności. Wszystkie towary i część środków trwałych pozostałe na moment ustania bytu podatkowego przedsiębiorstwa w spadku w wyniku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego będą przeznaczone do dalszego prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności opodatkowanej w nowo otwartej firmie (jednoosobowa działalność gospodarcza).
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie zaś do treści art. 22c ww. ustawy: amortyzacji nie podlegają:
‒ zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnym.
W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy – za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:
Stosownie do treści art. 22g ust. 3 ww. ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).
Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy: z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że w małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązywał ustawowy ustrój wspólności majątkowej.
Zatem, składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych.
Tym samym Wnioskodawczyni, pozostając z mężem we wspólności małżeńskiej majątkowej była współwłaścicielem środków trwałych i towarów wykorzystywanych w działalności gospodarczej męża.
Odnosząc się do sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, którego działalność Wnioskodawczyni kontynuuje należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie wartość początkową poszczególnych środków trwałych należy ustalić w zróżnicowany sposób, inny dla środków trwałych nabytych z mężem za jego życia i inny dla nabycia nieodpłatnie po śmierci męża.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że w części, w której środki trwałe zostały nabyte przez Wnioskodawczynię z mężem do wspólności majątkowej, ich wartość początkową należy ustalić w wysokości 1/2 ceny ich nabycia zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku za datę nabycia nieruchomości należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność (do majątku wspólnego).
Wartość początkową środków trwałych w części, w której środki trwałe zostały nabyte przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po mężu, należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wartości rynkowej środka trwałego z dnia nabycia spadku (data śmierci spadkodawcy).
Odnosząc się do sposobu ustalenia przez Wnioskodawczynię wartości towarów handlowych otrzymanych w spadku, które będą wykorzystane do dalszego prowadzenia przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej należy mieć na uwadze rozporządzenie Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544 z późn. zm.).
Zgodnie z § 24 ust. 1 ww. rozporządzenia: podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.
W myśl § 26 ust. 1 ww. rozporządzenia: podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.
Powyższe uregulowanie wskazuje, że wartość towarów handlowych należy wycenić – w zależności od sposobu nabycia – według cen zakupu lub nabycia. Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wszystkie towary handlowe do nowo powstałej działalności Wnioskodawczyni wycenia według wartości rynkowej z dnia ich nabycia, tj. z dnia nabycia spadku.
Zatem stwierdzić należy, że w odniesieniu do towarów handlowych, które zostały nabyte przez Wnioskodawczynię z mężem do wspólności majątkowej, ich wartość należy ustalić w wysokości ½ ceny ich zakupu, natomiast w odniesieniu do towarów handlowych nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po mężu, należy je wycenić według wartości rynkowej z dnia ich nabycia, tj. z dnia nabycia spadku.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w części w drodze spadku (nieodpłatnie), to ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg faktycznego poniesienia kosztu.
Innymi słowy, w sytuacji opisanej we wniosku, nabycie towarów handlowych w drodze spadku nie miało charakteru odpłatnego, nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu” na nabycie tych towarów. Z tego względu – przy tym sposobie nabycia – brak odpłatności decyduje o niemożności zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wartości przedmiotowego towaru handlowego.
Tak więc wartość towarów handlowych, nie może być brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Reasumując – wartość początkową środków trwałych należy ustalić w następujący sposób:
natomiast wartość towarów handlowych należy ustalić w następujący sposób:
Końcowo informuje się, że w przedmiocie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili