0113-KDIPT2-2.4011.748.2020.2.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2020 r. (data wpływu 4 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 listopada 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.748.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 6 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 listopada 2020 r.). W dniu 16 listopada 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 13 listopada 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni umową darowizny w formie aktu notarialnego otrzymała od syna zabudowaną nieruchomość gruntową stanowiącą działkę A, o powierzchni … ha.

W dniu 19 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni umową darowizny w formie aktu notarialnego darowała 1/2 udziału w ww. działce swojej córce. Razem z córką Wnioskodawczyni dokonała podziału działki A na 10 odrębnych działek. W dniu 7 sierpnia 2018 r. ugodą sądową Wnioskodawczyni wraz z córką zniosły współwłasność działki w ten sposób, że Wnioskodawczyni pozostawiła sobie jedną niezabudowaną działkę B o powierzchni … ha oraz udział 1/9 części we współwłasności działki C o powierzchni … ha, która stanowi drogę dojazdową do działek. Córka Wnioskodawczyni otrzymała 8 działek o łącznej powierzchni … ha oraz udział 8/9 części we współwłasności działki C (droga dojazdowa).

W dniu 3 sierpnia 2020 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży działki B oraz udziału 1/9 części we współwłasności działki C (drodze dojazdowej) za łączną kwotę … zł. Nie była to sprzedaż w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że darowizna z dnia 14 listopada 2012 r. dotyczyła nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej we wsi …, obręb …, gmina …, oznaczonej jako działka A o powierzchni … ha. Na tej nieruchomości w dniu darowizny znajdowały się: drewniany dom mieszkalny jednorodzinny czteroizbowy, o powierzchni … m2 (budynek z początków XX wieku pochodzący z rozbiórki i zestawiony w tym miejscu w 1972 r.), i 3 budynki gospodarcze z lat 50. i 80. XX wieku. Wartość tej darowizny w 2012 r. w akcie notarialnym ustalona była na 150 000 zł.

W dniu 19 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni darowała 1/2 ww. nieruchomości córce. Wartość całości na tamten moment ustalona została na 100 000 zł, ponieważ jeden z budynków gospodarczych o powierzchni ok. … m2 uległ zniszczeniu, a jego stan techniczny nie pozwalał na użytkowanie. Wartość 1/2 udziału określona została na kwotę 50 000 zł.

Po dokonaniu darowizny Wnioskodawczyni wspólnie z córką wystąpiła o podział geodezyjny, który został zatwierdzony przez Starostwo Powiatowe w … w dniu 14 kwietnia 2018 r. W wyniku tego podziału działka A została podzielona na działki:

• A1 – działka o powierzchni … ha, na której znajduje się dom mieszkalny wyżej opisany i jeden budynek gospodarczy o powierzchni … m2 ,

• A2 – działka o powierzchni … ha, na której znajdują się budynki gospodarcze o powierzchni … m2 oraz był tam wyżej opisywany budynek gospodarczy o powierzchni … m2 , którego stan techniczny nie pozwalał na dalsze użytkowanie (obecnie po rozbiórce, której dokonała córka),

• A3 – działka o powierzchni … ha, niezabudowana,

• A4 – działka o powierzchni … ha, niezabudowana,

• A5 – działka o powierzchni … ha, niezabudowana,

• C – działka o powierzchni … ha, niezabudowana wyznaczona jako droga dojazdowa do działek,

• B – działka o powierzchni … ha, niezabudowana,

• A7 – działka o powierzchni … ha, niezabudowana,

• A8 – działka o powierzchni … ha, niezabudowana,

• A9 – działka o powierzchni … ha, niezabudowana.

Zniesienie współwłasności przed Sądem Rejonowym w … odbyło się za zgodą Wnioskodawczyni na wniosek córki, bez spłaty, w celu racjonalnego zagospodarowania terenu. Uprawomocnienie ugody sądowej nastąpiło w dniu 15 sierpnia 2018 r.

W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni dobrowolnie pozostawiła sobie działkę B i udział 1/9 w działce C, pozostałe 6 działek niezabudowanych i 2 działki zabudowane i udział 8/9 w drodze dojazdowej otrzymała córka.

W wyniku podziału wartość rynkowa wszystkich działek wrosła proporcjonalnie, zwłaszcza 2 zabudowanych, których właścicielką jest córka Wnioskodawczyni. Po zniesieniu współwłasności udział Wnioskodawczyni uległ zmniejszeniu zarówno pod względem powierzchni, jak i wartości.

Działkę B i udział w działce C Wnioskodawczyni planowała przekazać w drodze darowizny wnuczce, jednak odmówiła przyjęcia działki, ze względu na sąsiedztwo tej działki z działką i domem jej ojca (syna Wnioskodawczyni), z którym jest skonfliktowana. Dlatego Wnioskodawczyni postanowiła ją sprzedać, aby w dalszym etapie przekazać wnuczce darowiznę pieniężną.

W maju 2020 r. córka Wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Gminy w … z wnioskiem o wydanie opinii o możliwości wykonania we własnym zakresie sieci wodociągowej w działce C z przyłączami do działek, jako ówczesny współwłaściciel działki C Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na tego typu inwestycję. W czerwcu 2020 r. córka otrzymała zgodę od Urzędu Gminy. We wrześniu 2020 r., już po sprzedaży przez Wnioskodawczynię działki, córka wystąpiła o wykonanie projektu wodociągu.

W maju 2020 r. wspólnie z córką Wnioskodawczyni wystąpiła do … o zapewnienie dostaw energii energetycznej do wszystkich ww. działek. W czerwcu otrzymały odpowiedź pozytywną. Fakt zapewnienia dostaw energii i wody podniósł wartość wszystkich działek, jednak przed sprzedażą nie nastąpiło uzbrojenie terenu. Przed sprzedażą na prośbę Wnioskodawczyni, w maju 2020 r. Jej zięć umieścił ogłoszenie o sprzedaży działki na portalu …, które trwało 2 tygodnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości w 2020 r., czyli przed upływem 5 lat od zniesienia współwłasności (w 2018 r.) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności udział Wnioskodawczyni uległ zmniejszeniu, a pierwotne nabycie nieruchomości miało miejsce w 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości, której dokonała jest zwolniona z obowiązku podatkowego, ponieważ zniesienie współwłasności w 2018 r. nie stanowiło nabycia rzeczy, gdyż mieściło się w ramach udziału, jaki przypadał współwłaścicielom (po 1/2 udziału), a pierwotne nabycie nieruchomości nastąpiło w 2012 r. w drodze darowizny.

Uzupełniając własne stanowisko Wnioskodawczyni stwierdza, że w wyniku przekazania 1/2 udziału córce, a następnie zniesienia współwłasności, które odbyło się bez spłat, na wniosek córki, mimo wszystkich działań podnoszących wartość nieruchomości, wielkość i wartość części nie uległa zwiększeniu ale zmniejszeniu. Ponieważ nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości nastąpiło w 2012 r., a zbycie w 2020 r., nie znajduje zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) i opodatkowanie tego zbycia stanowiłoby naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni umową darowizny w formie aktu notarialnego otrzymała od syna zabudowaną nieruchomość gruntową. W dniu 19 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni umową darowizny w formie aktu notarialnego darowała 1/2 udziału w ww. działce swojej córce. Razem z córką Wnioskodawczyni dokonała podziału działki na 10 odrębnych działek. W dniu 7 sierpnia 2018 r. ugodą sądową Wnioskodawczyni wraz z córką zniosły współwłasność działki w ten sposób, że Wnioskodawczyni pozostawiła sobie jedną niezabudowaną działkę oraz udział 1/9 części we współwłasności działki, która stanowi drogę dojazdową. Córka Wnioskodawczyni otrzymała 8 działek oraz udział 8/9 części we współwłasności drogi dojazdowej.

W dniu 3 sierpnia 2020 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży działki oraz udziału 1/9 części w drodze dojazdowej za łączna kwotę … zł. Nie była to sprzedaż w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Zniesienie współwłasności przed Sądem Rejonowym odbyło się na wniosek córki za zgodą Wnioskodawczyni, bez spłaty, w celu racjonalnego zagospodarowania terenu. Uprawomocnienie ugody sądowej nastąpiło w dniu 15 sierpnia 2018 r.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Uwzględniając powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że wartość rynkowa nabytych przez Nią składników majątkowych w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale jaki przysługiwał Jej w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności, stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawczyni, czynności nieodpłatnego zniesienia współwłasności nie należy traktować jako nabycia, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że datą nabycia nieruchomości jest przeniesienie prawa własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Sytuacja taka nie ma miejsca w przypadku podziału nieruchomości. Na skutek dokonania tej czynności nie następuje przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dochodzi do ich nabycia. Zatem, nie jest istotny fakt, czy nieruchomość będzie sprzedana w całości czy też po podziale nieruchomości na mniejsze działki. Okoliczność podziału nieruchomości nie powoduje konieczności liczenia na nowo 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie o dacie podziału.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2020 r. przez Wnioskodawczynię działki nr B i udziału 1/9 części w działce C, nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W związku z tym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego w 2020 r. z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowych nieruchomości, tj. działki B i udziału 1/9 części w działce C.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że wartość składników majątkowych, tj. działki B i udziału 1/9 części w działce C, które nabyła na mocy umowy o nieodpłatne zniesienie współwłasności, mieści się w udziale jaki przysługiwał Jej w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności, stwierdzić należy, że dokonane przez Wnioskodawczynię w 2020 r. odpłatne zbycie przedmiotowych nieruchomości nabytych w 2012 r. w drodze darowizny, nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie dotyczy pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.