Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości od 1993 roku, nabytej w drodze spadku, na której w latach 1999-2010 zrealizował budowę budynku wielorodzinnego. Nieruchomość nie była zamieszkiwana, a w latach 2013-2019 była wynajmowana firmie na cele magazynowe. Wnioskodawca zamierza sprzedać całą nieruchomość lub poszczególne mieszkania. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż tej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ minął pięcioletni okres od jej nabycia, a działania Wnioskodawcy nie mają charakteru działalności gospodarczej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług.
Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 17 listopada 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.744.2020.6.AKU, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłane zostało w dniu 17 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 listopada 2020 r.). W dniu 30 listopada 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 27 listopada 2020 r.).
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wniosek o interpretację indywidualną dotyczy podstawy i sposobu opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym.
Wnioskodawca jest od 1993 r. właścicielem nieruchomości położonej przy ul. … w …, nabytej w drodze spadku, dla której założono księgę wieczystą o numerze `(...)` Na nieruchomości położonej pod tym adresem Wnioskodawca wybudował wraz z współmałżonką budynek wielorodzinny, 3-kondygnacyjny, który liczy 12 mieszkań. Budowa została przeprowadzona w latach 1999 – 2010. Pozwolenie na użytkowanie uzyskano w dniu 9 marca 2011 r., decyzja nr …. Nieruchomość nie była zamieszkiwana, nie udostępniano również poszczególnych lokali mieszkalnych na podstawie umowy najmu osobom fizycznym lub firmom. Stan zaawansowania budowy przyjmuje postać stanu surowego zamkniętego, z instalacjami, stolarką okienną, drzwiami, tynkami wewnętrznymi i pokryciem farbą malarską.
Nieruchomość nigdy nie była zasiedlona. W okresie od 1 czerwca 2013 r. do 30 kwietnia 2019 r. cała nieruchomość była wynajmowana firmie z przeznaczeniem na magazyn.
Wnioskodawca jest równocześnie wspólnikiem w firmy … spółka jawna z siedzibą w …. Głównym przedmiotem działalności spółki jest projektowanie i budowa linii elektroenergetycznych. Spółka ze względu na charakter prowadzonej działalności jest podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).
Wnioskodawca planuje sprzedać opisaną nieruchomość, która należy do Jego majątku prywatnego i nie była wykorzystywana przez spółkę …, ani też nie stanowi, ani nie stanowiła wkładu wniesionego do spółki. Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość wraz z położonym na niej budynkiem, jednemu podmiotowi całą nieruchomość lub pojedyncze mieszkania różnym podmiotom.
Wnioskodawca powziął wątpliwość jakim podatkiem powinna być obciążona transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości. Czy powinien to być podatek VAT ze względu na przedmiot umowy, jego stan (pytanie czy planowaną transakcję można traktować jako sprzedaż na rynku pierwotnym) oraz potencjalną możliwość zakwalifikowania transakcji jako obciążonej tym podatkiem, pomimo tego, że podatnik występuje w jej przypadku jako osoba prywatna, a jednak rozmiar przeprowadzonej inwestycji mógłby wskazywać na cele komercyjne i mieszkaniowe? Ze względu na brak wcześniejszego zasiedlenia budynku transakcja sprzedaży nie spełniłaby warunków do zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Zdaniem podatnika ze względu na czas jaki upłynął od zakończenia budowy nieruchomości, jej sprzedaż nie będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zdarzenie przyszłe dotyczy sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z położonym na niej budynkiem wzniesionym z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe – pierwotnie pod wynajem.
Sprzedaż docelowo ma dotyczyć całego budynku z nieruchomością gruntową, na której jest położony, albo dla pojedynczych nabywców osób fizycznych lub podmiotów gospodarczych.
Budynek wielorodzinny, o którym mowa we wniosku został wybudowany z przeznaczeniem na wynajem, jest częścią nieruchomości stanowiącej działkę gruntu i nie stanowi odrębnego przedmiotu własności.
Nakłady związane z przygotowaniem budynku do sprzedaży to uporządkowanie budynku i jego otoczenia, ogłoszenia na ogrodzeniu nieruchomości, zlecenie sprzedaży do biura nieruchomości. Nakłady poczynione przy wznoszeniu budynku to wykonanie przyłączy oraz instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej w budynku oraz wykonanie drogi dojazdowej do budynku. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywcę lub nabywców poprzez umieszczenie ogłoszenia na nieruchomości, zlecenie sprzedaży do biura nieruchomości, wykorzystanie kontaktów własnych o charakterze prywatnym.
Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zbycie nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości jako osoba fizyczna. Sprzedaż nieruchomości występowała w ramach działania Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej jako wspólnika Spółki jawnej … ….
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości i uzyskanie z tego tytułu środków pieniężnych będzie skutkowało dla Wnioskodawcy powstaniem zobowiązania podatkowego w postaci podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na czas jaki upłynął od wzniesienia budynku – zakończenia budowy w 2010 r., jego sprzedaż nie będzie skutkowała powstaniem zobowiązania podatkowego w postaci podatku dochodowego od osób fizycznych uregulowanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Z kolei odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:
odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:
zarobkowym celu działalności,
wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Zatem, jak wskazano w wyroku NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, nie ma znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, że przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu.
Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.
W efekcie uznać należy, że o zaliczeniu określonych form aktywności podatnika do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej zadecyduje nie tyle dopełnienie przez niego wymogów formalnych związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej, ile okoliczności faktyczne świadczące o tym, że jego działania miały charakter zorganizowany i ciągły oraz, że były prowadzone w celu zarobkowym we własnym imieniu, a uzyskane w ten sposób przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13).
Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.
Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.
Należy podkreślić, że w przypadku zbycia nieruchomości o prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości, czy przewidywanych korzyści podatkowych kwalifikować wykonywanej przez siebie aktywności (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 933/17).
Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest od 1993 r. właścicielem nieruchomości nabytej w drodze spadku. Na ww. nieruchomości wybudował wraz z współmałżonką budynek wielorodzinny, 3-kondygnacyjny, liczący 12 mieszkań. Budowa została przeprowadzona w latach 1999 – 2010. Pozwolenie na użytkowanie uzyskano w dniu 9 marca 2011 r. Budynek wielorodzinny jest częścią nieruchomości stanowiącej działkę gruntu i nie stanowi odrębnego przedmiotu własności.
Nieruchomość nie była zamieszkiwana, nie udostępniano również poszczególnych lokali mieszkalnych na podstawie umowy najmu osobom fizycznym lub firmom. Stan zaawansowania budowy przyjmuje postać stanu surowego zamkniętego, z instalacjami, stolarką okienną, drzwiami, tynkami wewnętrznymi i pokryciem farbą malarską. Nieruchomość nigdy nie była zasiedlona. W okresie od 1 czerwca 2013 r. do 30 kwietnia 2019 r. cała nieruchomość była wynajmowana firmie z przeznaczeniem na magazyn.
Wnioskodawca planuje sprzedać opisaną nieruchomość, która należy do Jego majątku prywatnego. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez spółkę, której jest wspólnikiem, ani też nie stanowi, ani nie stanowiła wkładu wniesionego do spółki. Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość wraz z położonym na niej budynkiem, jednemu podmiotowi całą nieruchomość lub pojedyncze mieszkania różnym podmiotom.
Nakłady związane z przygotowaniem budynku do sprzedaży to uporządkowanie budynku i jego otoczenia, ogłoszenia na ogrodzeniu nieruchomości, zlecenie sprzedaży do biura nieruchomości. Nakłady poczynione przy wznoszeniu budynku to wykonanie przyłączy oraz instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej w budynku oraz wykonanie drogi dojazdowej do budynku. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywcę lub nabywców poprzez umieszczenie ogłoszenia na nieruchomości, zlecenie sprzedaży do biura nieruchomości, wykorzystanie kontaktów własnych o charakterze prywatnym.
Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zbycie nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży, nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości jako osoba fizyczna.
Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań planowanych przez Wnioskodawcę, do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą nieruchomości, o której mowa we wniosku.
Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.
Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w takiej działalności wykorzystywana.
W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.
Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości lub jej części nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe odpłatnego zbycia ww. nieruchomości lub jej części należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego sprzedaż nieruchomości lub jej części (jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej) dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Należy także wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, odnieść się zatem należy do przepisów prawa cywilnego.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.
Zatem, z powyższych przepisów wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.
Jeżeli zatem, na nieruchomości gruntowej znajduje się jako jej część składowa budynek niestanowiący odrębnej nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, to własność nieruchomości obejmuje zarówno grunt, jak i znajdujący się na nim budynek, trwale z nim związany.
Zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami, nie można więc traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku (budowli). Stwierdzić zatem należy, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym został wybudowany budynek.
Reasumując, pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Z uwagi na fakt, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości miało miejsce w 1993 r., należy uznać, że pięcioletni termin, o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie upłynął w dniu 31 grudnia 1998 r. Zatem, planowane odpłatne zbycie ww. nieruchomości nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu określonego w powyższym przepisie. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe.
Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili