Wnioskodawca, doktorant na polskiej uczelni, otrzymał środki finansowe w ramach konkursu organizowanego przez Narodowe Centrum Nauki. Środki te obejmowały stypendium naukowe oraz dofinansowanie na pokrycie kosztów pobytu i podróży do zagranicznego ośrodka naukowego, w którym Wnioskodawca odbył staż naukowy. Wnioskodawca zapytał, czy środki przeznaczone na pokrycie kosztów pobytu i podróży do zagranicznego ośrodka naukowego są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Środki finansowe przeznaczone na pokrycie kosztów pobytu i podróży do zagranicznego ośrodka naukowego, w wysokości określonej w przepisach, korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyjazd Wnioskodawcy do zagranicznego ośrodka naukowego został uznany za podróż osoby niebędącej pracownikiem, spełniającą warunki do zastosowania tego zwolnienia.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów osiąganych na terytorium RP. Wnioskodawca był w latach 2017-2018 doktorantem Uczelni w Polsce, niezwiązanym z Uczelnią stosunkiem pracy.
W 2017 r. Wnioskodawca został laureatem konkursu (…) (dalej: Konkurs) organizowanym przez Narodowe Centrum Nauki. Warunki konkursu zostały określone w uchwale Rady Narodowego Centrum Nauki z dnia (…) r.
Zgodnie z Uchwałą konkurs skierowany jest do osób rozpoczynających karierę naukową, nieposiadających stopnia naukowego doktora, które wykazują się sukcesami w dotychczasowej działalności naukowej i mają wszczęty przewód doktorski w polskiej jednostce naukowej lub będą miały wszczęty przewód doktorski w polskiej jednostce naukowej do 30 czerwca 2018 r.
W ramach konkursu laureat otrzymuje dofinansowanie obejmujące:
Stypendium naukowe wynosi 4 500 zł miesięcznie i przyznawane jest na okres przygotowania przez Wnioskodawcę rozprawy doktorskiej, nie krótszy niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż 12 miesięcy, zgodnie z „Regulaminem przyznawania stypendiów naukowych w ramach stypendiów doktorskich finansowanych ze środków Narodowego Centrum Nauki w konkursie (…)”, określonym uchwałą Rady NCN nr (…).
Środki finansowe na pokrycie kosztów związanych z pobytem wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym przyznawane są w zryczałtowanej kwocie w wysokości 9 000 zł miesięcznie, skorygowanej o procentowy wskaźnik ustalony dla danego kraju.
Środki finansowe na pokrycie kosztów podróży Wnioskodawcy w obie strony do zadeklarowanego ośrodka naukowego, będącego miejscem stażu zagranicznego, przyznawane są w zryczałtowanej kwocie od 1 000 zł do 10 000 zł, w zależności od odległości między miejscem zamieszkania wnioskodawcy w dniu złożenia wniosku a zagranicznym ośrodkiem naukowym.
Środki finansowe zostały przyznane Wnioskodawcy na podstawie umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Uczelnią określającej zasady realizacji badań i wypłacania stypendium naukowego ze środków otrzymanych przez uczelnię w ramach programu NCN (…) na finansowanie stypendiów doktorskich. Środki finansowe były wypłacane przez Uczelnię.
Na podstawie umowy Wnioskodawca został zobowiązany m.in. do odbycia z ramienia Uczelni wyjazdu zagranicznego i realizacji stażu naukowego w zagranicznym ośrodku naukowym –w Wielkiej Brytanii, prawidłowej i terminowej realizacji zadań badawczych wynikających z planu badań, kosztorysu, realizowanego stypendium oraz Umowy, a także do składania sprawozdań z wyjazdu.
Wnioskodawca odbył wyjazd zagraniczny w okresie od (…) 2018 r. do (…) 2018 r.
W czasie odbywania stażu Wnioskodawca pozostawał doktorantem Uczelni. Staż na uczelni zagranicznej miał z założenia pozwolić na poszerzenie zakresu realizowanych badań i zdobycie potrzebnych umiejętności do ich realizacji, a także zapewnić nawiązanie współpracy pomiędzy macierzystą jednostką, a ośrodkiem zagranicznym, w którym realizowany był staż.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy środki finansowe otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach konkursu (…) – w części przeznaczonej na pokrycie kosztów związanych z pobytem Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym oraz przeznaczonej na pokrycie kosztów podróży do zagranicznego ośrodka naukowego – korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, środki finansowe, które Wnioskodawca otrzymywał w ramach konkursu „(…)” – w części przeznaczonej na pokrycie kosztów związanych z pobytem Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym oraz przeznaczonej na pokrycie kosztów podróży do zagranicznego ośrodka naukowego – korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof), bowiem opisany powyżej wyjazd i pobyt Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku w ramach konkursu (…) należy zakwalifikować jako odbycie podróży przez osobę niebędącą pracownikiem w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b updof.
Tym samym środki finansowe przyznane Wnioskodawcy na pokrycie kosztów podróży i kosztów jego pobytu w zagranicznym ośrodku powinny być na mocy powołanego wyżej przepisu zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, obliczonej z zastosowaniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:
‒ do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
Zwolnienie z opodatkowania diet i innych należności za czas podróży osób innych niż pracownicy ma zastosowanie w granicach limitów przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, o ile spełnione są warunki wymienione w art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f, tj. jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
W przypadku osób niebędących pracownikami pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy.
Zatem przy braku ustawowej definicji „podróży” należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.
Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 21 kwietnia 2016 r. o sygn. II FSK 910/14, w którym Sąd podkreślił, iż: „Trafnie Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f., inaczej, niż w przepisie oznaczonym lit. a tego punktu, posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”.
W związku z tym zakres zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu wymienionych wcześniej warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f. Kwestia ta nie budziła jednak w sprawie wątpliwości. Z uwagi bowiem na fakt, że termin „podróż” nie jest zdefiniowany normatywnie, odwołać się należy do jego potocznego rozumienia, a jest nim „przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca” (Uniwersalny słownik języka polskiego pod red. S. Dubisza, Warszawa 2008, tom III, s. 255)”.
Tak więc przypadku osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.
Zdaniem Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym wyjazd i pobyt na staż naukowy do ośrodka zagranicznego należy zakwalifikować jako odbycie podróży przez osobę niebędącą pracownikiem. Świadczą o tym następujące okoliczności:
Wyjazd i uczestnictwo Wnioskodawcy na stażu naukowym na zagranicznej uczelni należy zatem uznać za odbycie przez osobę niebędącą pracownikiem podróży, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b updof.
Wnioskodawca został bowiem zobowiązany przez Uczelnię do wyjazdu i odbycia stażu, miał wykonywać określone przez umowę zadania przez określony czas poza miejscem zamieszkania. Udział Wnioskodawcy na stażu w zagranicznym ośrodku ma w związku z tym cechy podróży skutkującej możliwością skorzystania z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b updof.
Powyższy pogląd potwierdzają indywidulane interpretacje wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 czerwca 2017 r. znak 0113-KDIPT2-1.4011.97.2017.1.RK oraz z dnia 27 listopada 2018 r. znak 0114-KDIP3-3.4011.512.2018.1 JM.
Należy również podkreślić, że wyjazd zagraniczny odbywany w ramach konkursu (…) ma cechy analogiczne do wyjazdu zagranicznego odbywanego przez laureatów programu „Mobilność Plus”.
Zgodnie z stanowiskiem Ministerstwa Finansów środki finansowe otrzymane przez laureata programu Mobilność Plus na pokrycie kosztów pobytu i kosztów podroży w zagranicznym ośrodku korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 updof.
Zgodnie z powołanym stanowiskiem: W prowadzonej z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego korespondencji wskazano, że dotychczasowe stanowisko wyrażane zarówno przez Ministerstwo Finansów, jak i Krajową Informację Skarbową (wcześniej przez Biura Krajowej Informacji Podatkowej), w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych nie znalazło potwierdzenia w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, zarówno w zakresie przyporządkowania otrzymywanych środków finansowych do źródła przychodu, jak i braku możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku. Składy orzekające mają ugruntowany pogląd co do kwalifikacji przedmiotowych środków do źródła przychodu. Powszechnie uznają bowiem, że jeżeli beneficjentem środków jest pracownik naukowy, to otrzymane od jego pracodawcy (uczelni, Instytutu badawczego, PAN) środki stanowią dla niego przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Wobec powszechnej opinii wyrażonej w wyrokach sądów administracyjnych odnośnie kwalifikowania środków z programu „Mobilność plus” należy uznać, że zasadne jest zróżnicowanie źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT w zależności od tego, czy beneficjentem tych środków finansowych jest pracownik naukowy, czy uczestnik studiów doktoranckich. Przepis art. 12 ustawy PIT wskazuje, że wszelkie świadczenia pieniężne i niepieniężne otrzymane przez pracownika od pracodawcy, niezależnie od źródła wypłaty, stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Stąd też otrzymywane przez pracownika naukowego od macierzystego zakładu pracy (uczelni, Instytutu naukowego, PAN) środki z programu „Mobilność plus”, mimo iż otrzymywane są na podstawie umowy odrębnej od umowy o pracę, można uznać za stanowiące przychód ze stosunku pracy, ze wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z tego faktu. Chodzi tu o stosowanie pracowniczych kosztów uzyskania przychodów, jak również podlegania składkom na ubezpieczenia społeczne. W przypadku natomiast doktorantów, których nie łączy stosunek pracy z wypłacającym środki z programu „Mobilność Plus”, środki te, tak jak dotychczas, powinny być kwalifikowane do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy PIT. Odnośnie natomiast stosowania zwolnień przedmiotowych do środków otrzymywanych w ramach programu „Mobilność Plus”, obecnie w Centralnej Bazie Wyroków Sądów Administracyjnych za dominujący należy uznać pogląd o stosowaniu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy PIT, który odnosi się do diet i innych należności z tytułu podróży służbowej pracownika (lit. a) oraz diet i innych należności z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem (lit. b). Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyjął argumentację Ministra Finansów i zaakceptował przedstawioną propozycję, aby do środków z programu „Mobilność plus” otrzymywanych przez uczestników na wyjazdy do zagranicznych ośrodków badawczych, stosować art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy PIT”.
Zdaniem Wnioskodawcy powyższe stanowisko znajduje pełne zastosowanie w sprawach laureatów programu „(…)”. Analogicznie jak w przypadku programu Mobilność laureaci programu (…) zostają skierowani przez macierzystą jednostkę naukową do odbycia podróży w celu odbycia badań do zagranicznego ośrodka, a na podstawie umowy pomiędzy jednostką naukową a laureatami otrzymują środki finansowe, które są przeznaczone na pokrycie kosztów utrzymania oraz podróży do zagranicznego ośrodka.
Mając na uwadze zaprezentowane powyżej argumenty należy uznać stanowisko Wnioskodawca za prawidłowe w pełnym zakresie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.
W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Sformułowanie „w szczególności” zawarte w tym przepisie wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.
Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść), tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.
Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:
‒ do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).
Stosownie do treści § 2 przywołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
Aby jednak przedmiotowe świadczenia – do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu – korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:
Warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie podróży, a w przypadku pracownika – podróży służbowej.
Wskazać przy tym należy, że o ile w przypadku pracowników nie ma wątpliwości, że zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej to w przypadku osób niebędących pracownikami uwzględnić należy świadczenia otrzymane w związku z szeroko rozumianą podróżą (podatek dochodowy od osób fizycznych – komentarz pod redakcją J. Marciniuka, Warszawa 2014). Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/15 wyjaśnił, że pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. Przy braku zaś ustawowej definicji „podróży” należy przyjąć, że chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.
Przystępując do oceny skutków podatkowych otrzymania przedmiotowych: środków przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z pobytem Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym oraz środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży do zagranicznego ośrodka naukowego w pierwszej kolejności zauważyć należy, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, co oznacza, że zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami.
Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny, należy uznać, że wyjazd Wnioskodawcy do zagranicznego ośrodka naukowego stanowił podróż, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji – przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – środki na pokrycie kosztów związanych z pobytem Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym oraz środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży Wnioskodawcy do zagranicznego ośrodka naukowego, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży są objęte ww. zwolnieniem przedmiotowym.
Zatem otrzymane przez Wnioskodawcę przedmiotowe: środki przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z pobytem Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym oraz środki przeznaczone na pokrycie kosztów podróży Wnioskodawcy do zagranicznego ośrodka naukowego, do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, są objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samy, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto, w odniesieniu do przywołanych we wniosku rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili