Wnioskodawczyni, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, będąca obywatelką Włoch i Polski, mieszka na stałe w Polsce od 6 września 2019 r. Otrzymuje z włoskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - INPS, jako wdowa, emeryturę/rentę rodzinną po zmarłym mężu, który był pracownikiem państwowych kolei i również był obywatelem Włoch. Wnioskodawczyni zadała dwa pytania: 1) Czy emerytura rodzinna wypłacana przez INPS podlega opodatkowaniu w Polsce? 2) Czy powinna wystąpić z wnioskiem o wszczęcie procedury wzajemnego porozumiewania się, określonej w umowie międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeśli jej stanowisko dotyczące pytania nr 1 okaże się nieprawidłowe? Organ uznał, że stanowisko Wnioskodawczyni w kwestii opodatkowania emerytury/renty rodzinnej w Polsce jest nieprawidłowe, natomiast w sprawie możliwości wszczęcia procedury wzajemnego porozumiewania się jest prawidłowe. Emerytura/renta rodzinna otrzymywana przez Wnioskodawczynię z Włoch po 6 września 2019 r. podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, a nie we Włoszech. Jeśli jednak Włochy roszczą sobie prawo do opodatkowania tej renty, Wnioskodawczyni ma możliwość wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie procedury wzajemnego porozumiewania się.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury/renty rodzinnej z Włoch w części dotyczącej:
opodatkowania w Polsce ww. świadczenia – jest nieprawidłowe,
możliwości wszczęcia procedury wzajemnego porozumiewania się uregulowanej w art. 25 Umowy polsko-włoskiej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury/renty rodzinnej z Włoch.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, obywatelka Włoch i Polski, mieszkająca na stałe w Polsce od dnia 6 września 2019 r., pobiera z włoskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w … - INPS (Krajowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych), jako wdowa, emeryturę rodzinną po zmarłym mężu, pracowniku państwowych kolei, obywatelu Włoch. Świadczenie z włoskiego organu wpływa na rachunek banku, którego siedziba mieści się we Włoszech. Miesięczna kwota otrzymywanej przez Wnioskodawczynię renty rodzinnej wynosi 1 048 euro 44 centy. Od tej kwoty automatycznie odprowadzany jest we Włoszech podatek dochodowy (IPREF). Wartość netto emerytury rodzinnej otrzymywanej przez Wnioskodawczynię na włoski rachunek bankowy wynosi 898 euro 26 centów. Ponadto, Wnioskodawczyni otrzymuje w Polsce emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawczyni – w zakresie pytania oznaczonego nr 1 – emerytura rodzinna otrzymywana z INPS nie powinna podlegać w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni obciążona byłaby podwójnym opodatkowaniem dochodów, zarówno we Włoszech, jak i w Polsce.
Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje Jej zwrot wpłaconego przez Nią w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych od emerytury rodzinnej uzyskiwanej z INPS.
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która
W związku z tym, że ww. świadczenie otrzymywane jest z Włoch, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała Umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374).
W myśl art. 18 ww. Umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) tej Umowy, każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.
Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (art. 19 ust. 2 lit. b ww. Umowy).
Zdaniem Wnioskodawczyni, aby uniknąć podwójnego opodatkowania świadczenia otrzymywanego z włoskiego organu emerytalnego, w Polsce nie powinien powstawać obowiązek podatkowy.
Zdaniem Wnioskodawczyni – w zakresie pytania oznaczonego nr 2 – gdyby w przedstawionej sytuacji wystąpiła kolizja co do kwalifikacji tego samego przychodu do różnych źródeł w świetle Umowy między Polską a Włochami i zastosowania różnych postanowień Umowy (a w konsekwencji również brak wyeliminowania podwójnego opodatkowania) i gdy państwo włoskie rości sobie prawa do opodatkowania omawianej emerytury/renty rodzinnej, to istnieje możliwość wszczęcia na wniosek Wnioskodawczyni procedury wzajemnego porozumiewania się zgodnie z art. 25 ww. Umowy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w części dotyczącej:
Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, obywatelką Włoch i Polski, mieszkającą na stałe w Polsce od dnia 6 września 2019 r. Wnioskodawczyni pobiera z włoskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – INPS, jako wdowa, emeryturę/rentę rodzinną po zmarłym mężu - pracowniku państwowych kolei, obywatelu Włoch. Ww. świadczenie wpływa na rachunek banku, którego siedziba mieści się we Włoszech. Miesięczna kwota otrzymywanej przez Wnioskodawczynię emerytury/renty rodzinnej wynosi 1 048 euro 44 centy. Od tej kwoty automatycznie odprowadzany jest we Włoszech podatek dochodowy (IPREF). Wartość netto emerytury/renty rodzinnej otrzymywanej przez Wnioskodawczynię na włoski rachunek bankowy wynosi 898 euro 26 centów. Ponadto, Wnioskodawczyni otrzymuje w Polsce emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wnioskodawczyni posiadając od dnia 6 września 2019 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Zgodnie z art. 18 Umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374, z późn. zm.) z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma miejsce zamieszkania.
Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a tej Umowy, każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie. Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (art. 19 ust. 2 lit. b ww. Umowy).
W tekście pierwotnym ww. Umowy art. 18 zawierał następującą treść, z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
W tym miejscu podkreślić należy, że ww. Umowa polsko-włoska została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Zgodnie z art. 30 ww. Umowy – zdaniem końcowym, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, że świadczenia w tym przepisie wymienione nie muszą być związane z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, że otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej osoby.
Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko-włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W związku z powyższym w Obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 26 marca 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 597) o sprostowaniu błędów obwieszczono, że w art. 18 polskiego tekstu Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r., zamiast wyrazów „z tytułu jej zatrudnienia” powinny być wyrazy „z tytułu zatrudnienia” oraz zamiast wyrazów „stałe miejsce zamieszkania” powinny być wyrazy „miejsce zamieszkania”.
W konsekwencji, przedmiotowe świadczenia z Włoch wypłacane osobom mającym stałe miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Zatem, nie podlegają opodatkowaniu we Włoszech.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych (art. 12 ust. 7 ww. ustawy).
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Na mocy art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1(art. 44 ust. 3a ww. ustawy).
Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Podkreślenia wymaga również, że podstawową zasadą obowiązującą w polskim systemie podatkowym jest zasada samoobliczania podatku, która polega na tym, że podatnik sam określa podstawę opodatkowania, oblicza podatek i odprowadza go do organu podatkowego. Na podatniku ciąży więc obowiązek prawidłowego określenia przychodów, kosztów uzyskania przychodu, dochodu oraz zastosowania odpowiedniego sposobu obliczenia podatku.
Reasumując, emerytura/renta rodzinna otrzymywana przez Wnioskodawczynię z Włoch po dniu 6 września 2019 r., na podstawie art. 18 ww. Umowy polsko-włoskiej oraz art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Zatem, uiszczenie przez Wnioskodawczynię w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych od ww. świadczenia dokonane zostało zasadnie. W związku z tym Wnioskodawczyni nie przysługuje zwrot wpłaconego w Polsce w wysokości należnej podatku dochodowego od osób fizycznych od ww. świadczenia, jak oczekuje tego Wnioskodawczyni.
W świetle wskazanego wyżej art. 18 ww. Umowy polsko-włoskiej emerytura/renta rodzinna otrzymywana przez Wnioskodawczynię po dniu 6 września 2019 r. z Włoch nie podlega opodatkowaniu we Włoszech. Skoro jednak, jak wskazuje Wnioskodawczyni we wniosku, Włochy roszczą sobie prawo do opodatkowania omawianej renty, to istnieje możliwość wszczęcia – na wniosek podatnika – procedury wzajemnego porozumiewania się. Tryb postępowania w tej sprawie został uregulowany w art. 25 Umowy polsko-włoskiej. Jak statuuje art. 25 ust. 1 ww. Umowy, jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw pociągają lub pociągną za sobą opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej Umowy, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, albo jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 ustęp 1 - władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Wniosek taki musi być przedłożony w ciągu dwóch lat, licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu pociągającym za sobą opodatkowanie niezgodne z umową.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania w Polsce otrzymywanej przez Nią emerytury/renty rodzinnej z Włoch. Natomiast w części dotyczącej możliwości wszczęcia procedury wzajemnego porozumiewania się uregulowanej w art. 25 Umowy polsko-włoskiej uznane zostało za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili