Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której celem jest wytwarzanie oprogramowania. W ramach tej działalności przenosi na spółkę wszystkie autorskie prawa majątkowe do stworzonego oprogramowania w zamian za wynagrodzenie. Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tej działalności kwalifikują się jako przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Oprogramowanie jest tworzone przez Wnioskodawczynię w ramach działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawczyni spełnia warunki do zastosowania preferencyjnej stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych na dochód uzyskany z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w tym autorskich praw do programu komputerowego. Dodatkowo, wydatki Wnioskodawczyni na zakup telefonu komórkowego, proporcjonalnie przypisane do przychodów ze zbycia oprogramowania, mogą być uznane za koszty kwalifikowane zgodnie z przepisami o preferencyjnym opodatkowaniu dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 5 października 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 października 2020 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.
We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni założyła dnia 4 marca 2019 r jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania i prowadzi ją w sposób ciągły nadal. Wnioskodawczyni posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.). Wnioskodawczyni rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni wskazuje, że prowadzona przez nią działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu podatkiem liniowym (na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawczyni złożyła za rok 2019 zeznanie podatkowe PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)–36L.
Stan faktyczny numer 1.
Wnioskodawczyni w okresie od 4 marca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. świadczyła usługi programistyczne w oparciu o zawartą umowę na świadczenie usług z firmą …. z siedzibą w … . Na podstawie zapisów umownych Wnioskodawczyni przeniosła na spółkę całość autorskich praw majątkowych w zamian za wynagrodzenie. Uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej były przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię obejmowała prace rozwojowe. Była ona prowadzona w sposób systematyczny, zaplanowany i uporządkowany, a także była działalnością podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni rozwijała specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawczyni prowadziła odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję – w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Autorskie oprogramowanie było tworzone przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Podejmowane przez Wnioskodawczynię działania w charakterze wytwarzania kwalifikowanych praw własności intelektualnej stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Efektem indywidualnych prac Wnioskodawczyni jest bowiem wytworzenie kodu oprogramowania, podlegającego ochronie prawnej. Działalność Wnioskodawczyni jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni nie nabywa wyników prac badawczo–rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Nią działalności gospodarczej było rezultatem Jej własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni opracowywała nowe i ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawczyni oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niej funkcjonujących.
Wniosek w zakresie pytania numer 1 obejmuje przychody z przenoszonych autorskich praw majątkowych na Spółkę na przestrzeni poprzedniego roku podatkowego i dotyczy złożenia przez Wnioskodawczynię deklaracji podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za poprzedni rok podatkowy z wykorzystaniem preferencyjnej stawki 5%. Zawarta przez Wnioskodawczynię umowa o świadczenie usług programistycznych ma charakter „ramowy”. Wnioskodawczyni w ramach tej umowy w trakcie ostatniego roku podatkowego pracowała nad wytwarzaniem oprogramowania komputerowego. Konkretyzacja zadań realizowanych przez Wnioskodawczynię jest uzależniona od wymagań danego klienta Spółki. Klient Spółki przekazuje Jej wymagania co do prac w najbliższym okresie, a szczegóły wytworzenia danego elementu oprogramowania i harmonogram zadań określane są samodzielnie przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni samodzielnie decyduje także o rodzaju wykorzystanych narzędzi, sposobie implementacji oraz kolejności poszczególnych czynności. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, osiągała dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczyła kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wytworzone przez Wnioskodawczynię oprogramowanie służy przede wszystkim do streamingu video, a także koncentrowania formatów video i audio na różne formaty. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawczynię czynności ponosi Wnioskodawczyni na zasadach ogólnych. Czynności nie są przez Wnioskodawczynię wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W 2019 r. Wnioskodawczyni prowadziła na bieżąco (od momentu rozpoczęcia pracy nad prawami objętymi preferencyjnym rozliczeniem) odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
Stan faktyczny numer 2.
Wnioskodawczyni w okresie od 1 stycznia 2020 r. świadczy usługi programistyczne w oparciu o zawartą umowę na świadczenie usług z firmą … z siedzibą w … . Na podstawie zapisów umownych Wnioskodawczyni przenosi na spółkę całość autorskich praw majątkowych w zamian za wynagrodzenie. Uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię obejmuje prace rozwojowe. Jest ona prowadzona w sposób systematyczny, zaplanowany i uporządkowany, a także jest działalnością podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawczyni prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Autorskie oprogramowanie jest tworzone przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Podejmowane przez Wnioskodawczynię działania w charakterze wytwarzania kwalifikowanych praw własności intelektualnej stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Efektem indywidualnych prac Wnioskodawczyni jest bowiem wytworzenie kodu oprogramowania, podlegającego ochronie prawnej. Działalność Wnioskodawczyni jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe i prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni nie nabywa wyników prac badawczo–rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Nią działalności gospodarczej jest rezultatem Jej własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni opracowuje nowe i ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawczyni oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu będą odróżniać się od rozwiązań już u niej funkcjonujących. Zawarta przez Wnioskodawczynię umowa o świadczenie usług programistycznych ma charakter „ramowy”. Wnioskodawczyni w ramach tej umowy pracuje nad wytwarzaniem różnego oprogramowania. Konkretyzacja zadań realizowanych przez Wnioskodawczynię jest uzależniona od wymagań danego projektu/oprogramowania. Wnioskodawczyni samodzielnie decyduje także o rodzaju wykorzystanych narzędzi, sposobie implementacji oraz kolejności poszczególnych czynności. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, osiągała dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawczynię czynności ponosi Wnioskodawczyni na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawczyni prowadzi na bieżąco (od momentu rozpoczęcia pracy nad prawami objętymi preferencyjnym rozliczeniem) odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawczyni w trakcie działalności ponosiła liczne koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, np. koszt zakupu telefonu komórkowego, prasy specjalistycznej, oprogramowania komputerowego, itp.
W złożonym dnia 5 października 2020 r. uzupełnieniu wskazano, że:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Własne stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania numer 1 i 2.
Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia Ona wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo–rozwojowej.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
Wnioskodawczyni przytoczyła również, że w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:
Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 wyżej wskazanej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Wnioskodawczyni podkreśliła, że osiągany przez nią dochód spełnia kryteria wskazane w art. 30ca ust. 1, ponieważ odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawczynię czynności ponosi Wnioskodawczyni na zasadach ogólnych. Czynności nie są przez Wnioskodawczynię wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.
Wnioskodawczyni uważa, że z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to jedno z praw, wskazanych przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1–8 przywołanej wcześniej ustawy, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
W ocenie Wnioskodawczyni, w rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest „autorskie prawo do programu komputerowego”, wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawczyni wskazała, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, dlatego też, w oparciu o dyrektywy wykładni systemowej zewnętrznej, należy odwołać się do aktu prawnego, stanowiącego centralną regulację w zakresie prawa autorskiego i prawa własności intelektualnej – Prawa Autorskiego.
Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 Prawa Autorskiego programy komputerowe co do zasady, podlegają ochronie jak utwory literackie.
Wnioskodawczyni podkreśliła, że aby dane oprogramowanie uzyskało status „utworu”, tj. dobra zasługującego na prawno–autorską ochronę, niezbędne jest stwierdzenie, że stanowi ona „przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze”. Należy przy tym stosować takie same kryteria, jak przy dokonywanej w podobnym celu ocenie dzieł literackich.
Zdaniem Wnioskodawczyni, ochrona przyznana oprogramowaniu komputerowemu obejmuje wszystkie formy jej wyrażenia. Podstawową przesłanką powstania prawa autorskiego jest to, aby dane oprogramowanie stanowiło utwór, a zatem była przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze.
Wnioskodawczyni twierdzi, że warunek ten jest spełniony. Po pierwsze, każdy z produkowanych komponentów oprogramowania jest produktem „osobnym” (swoistym) i jednocześnie twórczym. Podobnie jak różne (od siebie) książki tego samego autora. Po wtóre, o twórczym i indywidualnym charakterze przesądza fakt wytworzenia danego oprogramowania w ramach działalności badawczo–rozwojowej Wnioskodawczyni. W praktyce, w ocenie Wnioskodawczyni, ochronie prawno–autorskiej (jako utwór) podlegać będzie kod (w postaci kodu źródłowego bądź wynikowego, bez względu na jego rodzaj). To właśnie tenże kod tworzony jest w ramach procesu produkcji danego oprogramowania.
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni wskazała, że tworzone przez Wnioskodawczynię oprogramowanie stanowi kwalifikowane prawa własności intelektualnej (dalej jako: „KPW1”) – w rozumieniu przepisu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (autorskie prawo do programu komputerowego).
Wnioskodawczyni podkreśliła również, że ponosiła koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wnioskodawczyni z racji prowadzenia odrębnej ewidencji spełnia także kryteria wskazane w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z powyższego względu Wnioskodawczyni uważa, że wypełnia wszystkie wymagania wskazane w art. 30ca oraz 30cb wskazanej ustawy, w efekcie czego podatek od osiągniętego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania, w zakresie dochodu osiągniętego w 2019 r., jak i dochodu osiąganego w przyszłości.
Własne stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania numer 3.
Wnioskodawczyni wskazała, że telefon jest wyłącznie oraz bezpośrednio wykorzystywany do prowadzenia przez Nią działalności badawczo–rozwojowej w zakresie wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w związku z czym można zakup tego telefonu uznać za koszt wskazany w literze a) wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy.
Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: [(a+b)x1,3]/[a+b+c+d], w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.
Wnioskodawczyni podała, że przedmiotem wykonywanej przez Nią działalności gospodarczej jest w tworzenie oprogramowania, do którego prawa autorskie są następnie przenoszone w wykonaniu Umowy Współpracy. Za świadczone usługi Wnioskodawczyni otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W związku z wykonywaną działalnością badawczo–rozwojową, Wnioskodawczyni ponosi między innymi wydatki na zakup sprzętu. Powyższe (ponoszone przez Wnioskodawczynię) wydatki są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.
Wnioskodawczyni wskazała, że zakupiła między innymi dodatkowy sprzęt w postaci telefonu komórkowego opartego o inny system operacyjny w celu bardziej efektywnej realizacji prac badawczo–rozwojowych związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawczyni podkreśliła, że telefon ten jest bezpośrednio wykorzystywany do prowadzenia działalności badawczo–rozwojowej w zakresie wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w związku z czym – w ocenie Wnioskodawczyni – można zakup tego telefonu uznać za koszt wskazany w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakup służy przede wszystkim do testowania funkcjonalności oprogramowania na urządzeniach przenośnych (np. system …).
Wnioskodawczyni podała także, że możliwość zaliczenia kosztów zakupu telefonu komórkowego do kosztów wskazanych w literze „a” art. 30ca ust. 4 wskazanej wyżej ustawy została wielokrotnie potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, między innymi w Interpretacji Indywidualnej z dnia 19 grudnia 2019 r.
znak 0112–KDIL3–3.4011.379.2019.2.AA, gdzie (w podobnym stanie faktycznym) uznano: „Reasumując – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: (`(...)`), zakup specjalistycznej literatury, narzędzi i oprogramowania oraz wydatki związane ze sprzętem komputerowym, rachunkami za telefon komórkowy i dostęp do internetu, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
− podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo–rozwojowej.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Stosownie do treści art. 30ca ust. 4 wskazanej wyżej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a + b) x 1,3
-------------------
a + b + c + d
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo–rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo–rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 cytowanej ustawy).
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
W myśl art. 30cb ust. 1 przywołanej ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
Na podstawie art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.
Stosownie do treści art. 30cb ust. 3 wskazanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że powołane przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo–rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo–rozwojowych.
Należy także zaznaczyć, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez Podatnika z praw własności intelektualnej, których Podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.
Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy Podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.
Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.
Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez Podatnika działalności badawczo–rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu numer 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo–rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.
Zauważyć jednak należy, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem Podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie Podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo–rozwojowych.
Podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.
Podatnik ma możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik może skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).
Podkreślić również należy, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki, na podstawie art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Z tego względu, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo–rozwojowych, to może zostać uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zaznaczenia wymaga także okoliczność, że zgodnie z treścią art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.
Z powyższych względów, mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje, z których wynika, że:
należy wskazać, że – w opisanych stanach faktycznych – Wnioskodawczyni będzie mogła zastosować pięcioprocentową stawkę podatku od dochodu uzyskiwanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, wytworzonych w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej.
Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi również kwestia uznania wskazanego we wniosku wydatku, za koszt poniesiony na prowadzaną przez Nią działalność badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:
Ponadto, ze wskaźnika nexus należy wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Wskaźnik nexus obliczany jest oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Podatnik powinien ustalać odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo–rozwojową związaną z danym prawem.
Z powyższego względu, należy przyjąć, że jeżeli Podatnik rzeczywiście poniósł wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo–rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez Podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo–rozwojowej w rozumieniu art. 26e cytowanej ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.
Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.
Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:
Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:
Z objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.
Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.
W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a wskazanej ustawy).
Zatem, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Podatnika w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Podatnik powinien przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do ogółu przychodów Podatnika z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w trakcie działalności ponosiła liczne koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, np. koszt zakupu telefonu komórkowego. Wnioskodawczyni podała, że tworzone (przez Wnioskodawczynię) oprogramowanie jest wykorzystywane także na innych urządzeniach (nie tylko na komputerach) W celu sprostania wymogom osób/klientów korzystających z tego softwareu (oprogramowania) niezbędne jest jego przetestowanie. Część frontendu (odpowiedzialna za wyświetlanie oprogramowania) jest dostosowywana do różnych urządzeń – inna rozdzielczość na urządzenia mobilne, inna na komputer, zaś inna na telewizor. Wnioskodawczyni podała więc, że telefon jest niezbędnym narzędziem testowym i jego zakup jest bezpośrednio związany z wytwarzaniem oprogramowania związanego z prawem własności intelektualnej.
Wobec powyższego, wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na zakup telefonu komórkowego przy zachowaniu właściwej proporcji, może stanowić koszt, faktycznie poniesiony na działalność badawczo–rozwojową z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Reasumując, wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na zakup telefonu komórkowego w części, w jakiej będzie proporcjonalnie przypisany do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania, może stanowić koszt, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszt związany z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy:
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy) Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili