0113-KDIPT2-2.4011.627.2020.4.EC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2020 r. (data wpływu 24 września 2020 r.) oraz pismem z dnia 18 października 2020 r. (data wpływu 18 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego zniesienia współwłasności nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z pózn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 21 września 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.627.2020.2.EC, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 21 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 września 2020 r.), zaś w dniu 24 września 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 24 września 2020 r.

Ponieważ wniosek w dalszym ciągu nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ww. ustawy, ponownie wezwano Wnioskodawcę pismem z dnia 9 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.627.2020.3.EC na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 9 października 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 października 2020 r.), zaś w dniu 18 października 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 18 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie M. i J. K. nabyli w 1999 r. na współwłasność z małżonkami R. po 1/2 części każde z małżeństw, nieruchomość położoną we wsi …, w gminie …., w powiecie …. …., o łącznym obszarze 7,92 ha. W międzyczasie nieruchomość ta została podzielona na szereg działek pod zabudowę jednorodzinną i dwie spośród z nich zostały zbyte przez współwłaścicieli osobom trzecim, bez żadnych konsekwencji w zakresie podatku dochodowego, jako że zbycie nastąpiło po upływie 5 lat kalendarzowych od ich nabycia.

W dniu 24 listopada 2016 r. małżonkowie K. i małżonkowie R. dokonali sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości, wskutek czego na wyłączną własność jednych i drugich przypadły określone działki. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Właściwy Urząd Skarbowy …. w dniu 7 maja 2018 r. wydał dwa zaświadczenia, z których wynikało, że nie pobrano od żadnego z małżonków R. podatku od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności. W dniu 2 lipca 2019 r. ten sam Urząd Skarbowy wydał dwa zaświadczenia, z których wynikało, że nie pobrano od żadnego z małżonków K. podatku od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

W dniu 21 stycznia 2020 r. małżonkowie K. sprzedali jedną ze swych działek (konkretnie działkę o nr ewidencyjnym ….) osobom trzecim. Stało się to formalnie przed upływem 5 lat kalendarzowych od jej nabycia na wyłączną własność, z tym, że jej współwłaścicielami byli od 1999 r. Małżonkowie K. planują sprzedaż następnej działki.

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli – art. 211 i art. 212 ustawy Kodeks cywilny.

Wnioskodawca nabył na mocy orzeczenia Sądu o zniesieniu współwłasności nieruchomość odpowiadającą wartości udziału przysługującemu Wnioskodawcy przed dokonaniem zniesienia współwłasności. Sądowe zniesienie współwłasności zostało dokonane beż żadnych spłat i dopłat.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości, ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności. Jeżeli natomiast w wyniku zniesienia współwłasności udział się nie zwiększa, wówczas datą nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest data pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości, a nie data zniesienia współwłasności.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca nadmienia, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy kupna-sprzedaży (akt notarialny z dnia 13 maja 1999 r.). Nabycie nastąpiło odpłatnie. Podział działki został dokonany poprzez przyznanie na wyłączność własność małżonkom K. następujących działek w miejscowości …, obręb …:

• działka nr … o powierzchni 2500 m2,

• działka nr … o powierzchni 2500 m2,

• działka nr … o powierzchni 2500 m2,

• działka nr … o powierzchni 1993 m2.

Podział został przeprowadzony na wniosek Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli, na podstawie art. 211 i art. 212 ustawy Kodeks cywilny.

Postanowienie Sądu Rejonowego w …. (Wydział I Cywilny) dotyczące zniesienia współwłasności uprawomocniło się w dniu 24 listopada 2016 r. (sygn. akt ….). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabyte nieruchomości nie stanowiły składnika majątkowego lub towaru handlowego w działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie poczynił, ani nie zamierza poczynić działań mających na celu zwiększenie wartości ww. nieruchomości. Wnioskodawca nie wie kiedy, jakie i gdzie będzie w przyszłości zamieszczał ogłoszenia.

Nieruchomość o obszarze 7,92 ha, nabyta w 1999 r., składała się z jednej działki oznaczonej nr …, dla której prowadzona była księga wieczysta nr …., przez Sąd Rejonowy w …..

Podział nieruchomości został dokonany ostateczną decyzją Nr …. Wójta Gminy … z dnia 2 kwietnia 2009 r.

Według oświadczenia Wnioskodawcy zwiększenie powierzchni nieruchomości wynikało z rozgraniczenia dróg dojazdowych i nie miało wpływu na wartość nieruchomości. Do dnia 24 listopada 2016 r. (data zniesienia współwłasności) Wnioskodawca posiadał 50% udział we wszystkich działkach powstałych w wyniku wydzielenia ich z działki nr … (również w działce nr …). Według oświadczenia Wnioskodawcy, na skutek zniesienia współwłasności wartość rynkowa nabytego przez Wnioskodawcę udziału w działce nr …. (powstałej po podziale nieruchomości o łącznym obszarze 7,92 ha) nie przekroczyła wartości rynkowej udziału we współwłasności tej nieruchomości (7,92 ha), przysługującej Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności. Wskutek zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie uzyskał przysporzenia majątkowego poprzez nabycie udziału w przedmiotowej nieruchomości, o wartości rynkowej większej niż wartość przysługującego Mu udziału we współwłasności w tej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności. Wnioskodawcy nie jest znana wartość rynkowa nieruchomości na dzień podziału. Wnioskodawca zakłada, że wartość nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie zmieniła się. Po zniesieniu współwłasności nie został dokonany kolejny podział geodezyjny nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym, zarówno dokonane jak i planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działki w 2020 r. nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższy stan faktyczny, nie będzie On zobowiązany do zapłaty 19% podatku dochodowego od zbycia ww. nieruchomości. Przedmiotową nieruchomość nabył ponad 20 lat temu, a byłby zobowiązany do zapłaty takowego podatku, gdyby był właścicielem tej nieruchomości krócej niż przez okres 5 lat. Odnosząc się do nurtującej Wnioskodawcę kwestii, to w Jego ocenie zniesienie współwłasności nieruchomości nie ma wpływu na upływ okresu 5-letniego, wskazanego w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nadto, zdaniem Wnioskodawcy zniesienie współwłasności nie wydłuża okresu 5-letniego na kolejny okres, w którym to w przypadku zbycia nieruchomości, byłby zobowiązany do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dlatego zdaniem Wnioskodawcy nie będzie zobowiązany do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku zbycia nieruchomości po 20 latach od jej nabycia, gdyż zniesienie współwłasności nieruchomości, dokonane bez spłat i dopłat, nie ma wpływu na upływ, czy też wydłużenie okresu 5-letniego wskazanego w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Użyty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można np. zakupując je, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku, działu spadku, poprzez zasiedzenie). W przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabyli w 1999 r. na współwłasność z innym małżeństwem, po 1/2 części każde z małżeństw, nieruchomość (działkę nr ….), o łącznym obszarze 7,92 ha. Nabycie przez Wnioskodawcę udziału w ww. nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy kupna-sprzedaży (akt notarialny z dnia 13 maja 1999 r.). W międzyczasie nieruchomość ta została podzielona na szereg działek pod zabudowę jednorodzinną i dwie spośród z nich zostały zbyte przez współwłaścicieli osobom trzecim, bez żadnych konsekwencji w zakresie podatku dochodowego, jako że zbycie nastąpiło po upływie 5 lat kalendarzowych od ich nabycia. Podział nieruchomości został dokonany ostateczną decyzją Wójta Gminy z dnia 2 kwietnia 2009 r.

Podział został przeprowadzony na wniosek Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli, na podstawie art. 211 i art. 212 ustawy Kodeks cywilny.

W dniu 24 listopada 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną i drugim małżeństwem dokonali sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości, wskutek czego na wyłączną własność jednych i drugich przypadły określone działki. Na wyłączną własność Wnioskodawcy i Jego żony przypadły następujące działki:

• działka nr …. o powierzchni 2500 m2,

• działka nr ….. o powierzchni 2500 m2,

• działka nr ….. o powierzchni 2500 m2,

• działka nr ….. o powierzchni 1993 m2.

Do dnia 24 listopada 2016 r. Wnioskodawca posiadał 50% udziału we wszystkich działkach powstałych w wyniku wydzielenia ich z działki nr …. (również w działce nr ….).

Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Postanowienie Sądu Rejonowego dotyczącego zniesienia współwłasności uprawomocniło się w dniu 24 listopada 2016 r.

Według Wnioskodawcy, na skutek zniesienia współwłasności wartość rynkowa nabytego przez Wnioskodawcę udziału w działce nr ….. (powstałej po podziale nieruchomości o łącznym obszarze 7,92 ha) nie przekroczyła wartości rynkowej udziału we współwłasności tej nieruchomości (7,92 ha), przysługującej Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności. Wskutek zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie uzyskał przysporzenia majątkowego poprzez nabycie udziału w przedmiotowej nieruchomości, o wartości rynkowej większej niż wartość przysługującego Mu udziału we współwłasności w tej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności. Wnioskodawcy nie jest znana wartość rynkowa nieruchomości na dzień podziału. Wnioskodawca zakłada, że wartość nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie zmieniła się. Po zniesieniu współwłasności nie został dokonany kolejny podział geodezyjny nieruchomości.

W dniu 21 stycznia 2020 r. Wnioskodawca i Jego żona sprzedali jedną ze swych działek (działkę o nr ewidencyjnym ….) osobom trzecim. Małżonkowie planują sprzedaż następnej działki.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabyte nieruchomości nie stanowiły składnika majątkowego lub towaru handlowego w działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie poczynił ani nie zamierza poczynić działań mających na celu zwiększenie wartości ww. nieruchomości. Wnioskodawca nie wie kiedy, jakie i gdzie będzie w przyszłości zamieszczał ogłoszenia.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 875, z późn. zm.), współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, jest nabyciem tych rzeczy. Nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, przedmiotem którego były nieruchomości, udział w nich zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomościach, o który zwiększył się udział w nich po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że w wyniku dokonanego w dniu 24 listopada 2016 r. zniesienia współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę nr …., o łącznym obszarze 7,92 ha, wartość udziału w nieruchomości stanowiącej działkę nr ….. (powstałej z dokonanego wcześniej podziału nieruchomości nr …) otrzymanego przez Wnioskodawcę, nie przekroczyła wartości udziału w tej działce nabytego w 1999 r., przed dokonanym zniesieniem współwłasności, stwierdzić należy, że dokonane zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem zarówno dokonane jak i planowane odpłatne zbycie w 2020 r., nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej, opisanych we wniosku nieruchomości (w tym działki nr ….) nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym, że odpłatne zbycie nastąpiło i nastąpi po upływie pięciu lat, liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie jest więc zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia ww. nieruchomości.

Końcowo podkreślić należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.). W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. …., …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.