Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zajmującą się wytwarzaniem oprogramowania. Na podstawie umowy z spółką zleceniodawcą świadczy usługi programistyczne, w ramach których tworzy, rozwija i poprawia programy komputerowe. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest utworem chronionym na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę pełnię autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie. Prowadzi również działalność badawczo-rozwojową, mającą na celu tworzenie, rozwijanie i poprawę programów komputerowych. Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży usług programistycznych, w których cenie uwzględnione jest wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych, kwalifikują się jako dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które mogą być opodatkowane preferencyjną stawką 5% podatku dochodowego, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 8 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.
Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 11 września 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.615.2020.1.AKU, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłane zostało w dniu 11 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 września 2020 r.). W dniu 23 września 2020 r. za pośrednictwem poczty wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 22 września 2020 r.).
We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi od 7 września 2015 r. jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiotem działalności jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Na podstawie zawartej umowy z polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: zleceniodawca) Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne. Wnioskodawca nie podlega kierownictwu ze strony zleceniodawcy ani jakiejkolwiek wyznaczonej przez niego osoby. Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, oraz ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie.
Na potrzeby wykonywania tych usług Wnioskodawca nie nabywa żadnych wyników prac badawczo-rozwojowych, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca, jako członek zespołu programistów pracujących dla zleceniodawcy (na podstawie odrębnych umów zawartych ze zleceniodawcą) wytwarza oprogramowanie, a w tym również rozwija, poprawia kod programu napisany przez siebie oraz przez pozostałych członków zespołu. Całość prac wykonywana jest samodzielnie, bez korzystania z usług podwykonawców. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę (również na skutek rozwinięcia lub ulepszenia istniejącego oprogramowania) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Wnioskodawca odpowiedzialny był za wytworzenie nowych funkcjonalności oraz naprawę błędów i modyfikacje w aplikacji obsługiwanej przez osoby uprawnione do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej. Aplikacja umożliwia rejestrację osób chcących uzyskać te uprawnienia, zarządzanie ich kursami, rejestrację obecności na kursach i wyników egzaminów. Użytkownik aplikacji w zależności od poziomu uprawnień (student, nauczyciel, ekspert) ma różne uprawnienia w aplikacji (student może zarejestrować się na kurs, nauczyciel wgrywa wyniki egzaminów, ekspert może generować certyfikat charakterystyki energetycznej). Aplikacja jest własnością rządu regionu flamandzkiego. Aplikację można podzielić na moduły: moduł szkoleń, moduł do generowania świadectw charakterystyki energetycznej (uzupełnianie danych budynku przez eksperta, obliczanie zapotrzebowania na energię), moduł kalkulatora. Głównym zadaniem aplikacji było generowanie świadectw charakterystyki energetycznej. Aplikacja to strona WWW napisana w technologii Java EE, która jest interfejsem dla modułu kalkulatora napisanego w C# (.NET), obliczającego wielkość energii wyrażoną w kwh/m2/rok, niezbędną do zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytkowaniem budynku, a mianowicie: zapotrzebowania ciepła i energii elektrycznej na centralne ogrzewanie, ciepłą wodę, wentylację lub klimatyzację oraz oświetlenie. Ta wartość jest wyliczana przez moduł kalkulatora napisany w C# (zainstalowany na innym serwerze niż aplikacja WWW), na podstawie danych przesłanych przez aplikację WWW (dane te są pobierane z formularzy stron WWW aplikacji i przekazywane do modułu kalkulatora poprzez protokół SOAP). Dane te to między innymi: informacja o poszczególnych ścianach, dachu i podłodze, powierzchnia, powierzchnia okien, grubość, materiał; dane o zainstalowanym oświetleniu; dane o instalacjach grzewczych (rodzaj pieca, moc); dane o instalacjach sanitarnych.
Jako nową funkcjonalność Wnioskodawca zaimplementował możliwość wyboru budynku z mapy przez eksperta budowlanego. Do tej pory ekspert mógł wpisać tylko adres budynku i dalej kontynuować wpisywanie powyższych danych. Nowa funkcjonalność dawała możliwość wyboru budynku z mapy, co powodowało automatyczne uzupełnienie danych adresowych budynku. Implementacja wykrywała, czy pod danym zaznaczonym punktem na mapie istnieje budynek, który ma już rekord w bazie danych i w takim wypadku wyświetlała w następnym kroku informacje na temat budynku lub ewentualnie nieedytowalny formularz z danymi oraz z wygenerowanym już wcześniej certyfikatem charakterystyki energetycznej. Modyfikacje jakie wykonał Wnioskodawca, opierały się często na zmianie wyglądu dokumentu świadectwa energetycznego (dokument pdf) – zmiana wyglądu tabelek, tekstu, kolorowego wykresu z zaznaczoną klasą budynku (A+ do E). Obejmowało to modyfikacje w kodzie wykorzystującym bibliotekę programistyczną do generowania dokumentów PDF na podstawie szablonów XML, oraz modyfikacje samych szablonów XML. Wraz ze zmianami wymagań klienta należało modyfikować dane przekazywane do modułu kalkulatora, dodawać/modyfikować pola formularza WWW, z których pobierano te dane, zmieniać wygląd interfejsu użytkownika.
Jedną z funkcjonalności implementowaną przez Wnioskodawcę był system rekomendacji generowany na dokumencie PDF. Rekomendacje dotyczyły zmian, przy przeprowadzeniu których klasa energetyczna budynku się polepszy. Rekomendacje były obliczane przez moduł kalkulatora na podstawie danych wejściowych. Zwracana przez moduł kalkulatora odpowiedź była tłumaczona przez aplikację na odpowiednie teksty rekomendacji (np. „dodaj warstwę izolacji do ściany nr 3”). W osobnej tabelce było zestawienie przewidywanych wskaźników energetycznych i klasy budynku, przy założeniu, że rekomendacje zostaną zastosowane. Zadaniem Wnioskodawcy było również naprawianie błędów w istniejących funkcjonalnościach, poprzez pisanie nowego kodu i zmienianie istniejącego kodu w module szkoleń.
Wnioskodawca na co dzień wykorzystuje powszechnie dostępną wiedzę z dziedzin takich nauk jak: informatyka, elektronika, matematyka czy statystyka w celu wytworzenia oprogramowania. Ma to miejsce poprzez przeprowadzenie szeregu badań, testów i doświadczeń zarówno przed, w trakcie, jak i po implementacji programu komputerowego. Zdobywanie, poszerzanie oraz łączenie wiedzy z wyżej wymienionych dziedzin jest nieodłącznym elementem codziennej pracy Wnioskodawcy i odbywa się w sposób systematyczny. W związku z rosnącymi potrzebami klientów i nowymi funkcjonalnościami, charakter pracy Wnioskodawcy jest wysoce twórczy i innowacyjny. Dzieje się tak dlatego, ponieważ stosowane rozwiązania są unikatowymi w branży, a co za tym idzie, nie ma możliwości wykorzystania rozwiązań już istniejących. Oprogramowanie, które powstaje w wyniku świadczenia przez Wnioskodawcę usług, jest rezultatem własnej, indywidualnej i twórczej działalności intelektualnej, a co za tym idzie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca dostaje od zleceniodawcy wynagrodzenie za sprzedaż usług programistycznych, w cenie którego uwzględnione jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Tym samym, całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę jest przeniesiona na zleceniodawcę.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji za 2019 r. Czynności związane z tworzeniem oprogramowania Wnioskodawca wykonuje w Polsce, a dochody uzyskiwane z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowuje w formie podatku liniowego. Prowadzona przez Niego od 1 stycznia 2016 r. działalność w ramach tworzenia, rozwijania i poprawy programów komputerowych/kodów lub ich części jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe.
Praca, którą wykonuje Wnioskodawca oraz oprogramowanie, które tworzy, powstaje wspólnie z innymi programistami. Wszystkie efekty Jego prac podlegały ochronie w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Praca wielu osób składała się na końcowe oprogramowanie, ale to każda z nich stworzyła utwór, który podlega ochronie. W ramach działalności stworzone zostało rozwiązanie, które do tej pory nie istniało w systemie klienta, dla którego oprogramowanie zostało napisane. Zdecydowanie przy pracy nad aplikacją nie wzorowano się na istniejących systemach, a kod programu powstał od początku do końca w nowy sposób. Z racji tego, że nie istniało rozwiązanie, które można było wykorzystać, należało opracować nowe rozwiązanie poprzez prace badawczo-rozwojowe.
Całość z przychodów z działalności gospodarczej kwalifikuje się do objęcia preferencyjnym opodatkowaniem i pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których stworzone były programy komputerowe wskazane we wniosku.
Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania do przychodów osiąganych po 1 stycznia 2019 r. Dochodem, który ma zamiar opodatkować 5% stawką jest dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi, wynagrodzenia za usługi programistyczne. Wynagrodzenie, które uzyskuje Wnioskodawca jest wynagrodzeniem za usługi, w cenie których jest uwzględnione wynagrodzenie za przeniesienie przez Niego na rzecz zleceniodawcy praw autorskich do programu komputerowego, który stanowi według ustawy kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
Wnioskodawca sam ulepsza, rozwija i tworzy oprogramowanie. Nie poprawia kodów stworzonych przez inne osoby. Nie jest właścicielem, ani współwłaścicielem oprogramowania, które ulepsza/rozwija. Nie jest również użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem oprogramowania. W przypadku ulepszania, rozwijania oprogramowania komputerowego powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór, ponieważ Wnioskodawca tworzy zupełnie nowy kod systemu. Nie wykorzystuje wcześniejszych zapisów, ani nie korzysta z gotowych fragmentów kodu. Powstaje wtedy nowy utwór podlegający ochronie. W wyniku ulepszenia, rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Za kod/oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca przysługują Mu prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia/poprawienia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za zbycie tych praw, przeniesienie całości praw autorskich na rzecz zleceniodawcy otrzymuje wynagrodzenie. W związku z tworzeniem/rozwinięciem/poprawą oprogramowania, Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży Jego usługi.
Wnioskodawca prowadził i prowadzi na bieżąco odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja jest prowadzona nie od momentu rozpoczęcia prac badawczo-rozwojowych, a od 1 stycznia 2019 r., kiedy weszły w życie nowe ustawy dające prawo do preferencyjnego opodatkowania. Ewidencja ta była prowadzona w czasie, gdy Wnioskodawca uzyskiwał przychód z prawa własności intelektualnej, co do którego zamierza zastosować preferencyjną stawkę podatkową.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, chciałby On skorzystać z przepisów art. 30ca ustawy, które w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP BOX umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W tym celu Wnioskodawca od początku 2019 r. prowadzi na bieżąco i w należyty sposób ewidencję odrębną od księgi przychodów i rozchodów, w której wykazuje informacje księgowe zgodne z wymogami art. 30cb ustawy. Ewidencja ta jest prowadzona poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca.
Informacje księgowe zawarte w owej ewidencji pozwalają:
ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
ustalić łączny dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
W wydanych „objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX” Ministerstwo Finansów zachęca podatników, szczególnie tych prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania, do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie, ze względu na dynamikę zmian w budowie i działaniu programów komputerowych oraz ze względu na brak wykształconej praktyki przepisów związanych z IP BOX.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.
I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:
Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:
Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.
Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.
Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).
Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).
W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.
(`(...)`) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.
Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.
(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
‒podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.
Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).
Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:
zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.
Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.
W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP, jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.
Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.
Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.
Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:
wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),
wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.
Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 7 września 2015 r. jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Czynności związane z tworzeniem oprogramowania Wnioskodawca wykonuje w Polsce, a dochody uzyskiwane z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowuje w formie podatku liniowego. Prowadzona przez Niego od 1 stycznia 2016 r. działalność w ramach tworzenia, rozwijania i poprawy programów komputerowych/kodów lub ich części jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe.
Na podstawie zawartej umowy z polską spółką (zleceniodawca) Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne, nie podlega kierownictwu ze strony zleceniodawcy ani jakiejkolwiek wyznaczonej przez niego osoby. Jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za rezultat tych czynności i ich wykonywanie oraz ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie.
Na potrzeby wykonywania tych usług Wnioskodawca nie nabywa żadnych wyników prac badawczo-rozwojowych, ani praw autorskich innych podmiotów. Jako członek zespołu programistów pracujących dla zleceniodawcy wytwarza oprogramowanie, w tym również rozwija, poprawia kod programu napisany przez siebie oraz przez pozostałych członków zespołu. Całość prac wykonywana jest samodzielnie, bez korzystania z usług podwykonawców. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę (również na skutek rozwinięcia lub ulepszenia istniejącego oprogramowania) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca dostaje od zleceniodawcy wynagrodzenie za sprzedaż usług programistycznych, w cenie którego uwzględnione jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Tym samym, całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę jest przeniesiona na zleceniodawcę..
Wnioskodawca na co dzień wykorzystuje powszechnie dostępną wiedzę z dziedzin takich nauk jak: informatyka, elektronika, matematyka czy statystyka w celu wytworzenia oprogramowania. Ma to miejsce poprzez przeprowadzenie szeregu badań, testów i doświadczeń zarówno przed, w trakcie, jak i po implementacji programu komputerowego. Zdobywanie, poszerzanie oraz łączenie wiedzy z wyżej wymienionych dziedzin jest nieodłącznym elementem codziennej pracy Wnioskodawcy i odbywa się w sposób systematyczny. W związku z rosnącymi potrzebami klientów i nowymi funkcjonalnościami, charakter pracy Wnioskodawcy jest wysoce twórczy i innowacyjny. Dzieje się tak dlatego, ponieważ stosowane rozwiązania są unikatowymi w branży, a co za tym idzie, nie ma możliwości wykorzystania rozwiązań już istniejących.
Praca, którą wykonuje Wnioskodawca oraz oprogramowanie, które tworzy, powstaje wspólnie z innymi programistami. Wszystkie efekty Jego prac podlegały ochronie w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Praca wielu osób składała się na końcowe oprogramowanie, ale to każda z nich stworzyła utwór, który podlega ochronie. W ramach działalności stworzone zostało rozwiązanie, które do tej pory nie istniało w systemie klienta, dla którego oprogramowanie zostało napisane. Przy pracy nad aplikacją nie wzorowano się na istniejących systemach, a kod programu powstał od początku do końca w nowy sposób poprzez prace badawczo-rozwojowe.
Wynagrodzenie, które uzyskuje Wnioskodawca jest wynagrodzeniem za usługi, w cenie których jest uwzględnione wynagrodzenie za przeniesienie przez Niego na rzecz zleceniodawcy praw autorskich do programu komputerowego, który stanowi według ustawy kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
Wnioskodawca sam ulepsza, rozwija i tworzy oprogramowanie. Nie poprawia kodów stworzonych przez inne osoby. Nie jest właścicielem, ani współwłaścicielem oprogramowania, które ulepsza/rozwija. Nie jest również użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem oprogramowania. W przypadku ulepszania, rozwijania oprogramowania komputerowego powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór, ponieważ Wnioskodawca tworzy zupełnie nowy kod systemu. Nie wykorzystuje wcześniejszych zapisów, ani nie korzysta z gotowych fragmentów kodu. Powstaje wtedy nowy utwór podlegający ochronie. W wyniku ulepszenia, rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Za kod/oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca przysługują Mu prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia/poprawienia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za zbycie tych praw, przeniesienie całości praw autorskich na rzecz zleceniodawcy otrzymuje wynagrodzenie. W związku z tworzeniem/rozwinięciem/poprawą oprogramowania, Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży Jego usługi.
Wnioskodawca prowadził i prowadzi na bieżąco odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja jest prowadzona od 1 stycznia 2019 r., kiedy weszły w życie przepisy dające prawo do preferencyjnego opodatkowania. Ewidencja ta była prowadzona w czasie, gdy Wnioskodawca uzyskiwał przychód z prawa własności intelektualnej, co do którego zamierza zastosować preferencyjną stawkę podatkową.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że uzyskane w 2019 r. przez Wnioskodawcę dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, które stanowi utwór prawnie chroniony, wytwarzany w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowią dochody z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania ww. dochodów uzyskanych w ww. okresie z tego tytułu według stawki 5%.
Ponadto, jak wskazano we wniosku, w sytuacji rozwijania lub ulepszania w 2019 r. przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego, powstaje nowe prawo własności intelektualnej, podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zatem, za zbycie tych praw i przeniesienie całości praw autorskich na rzecz zleceniodawcy Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w myśl art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy dochód Wnioskodawca może opodatkować uwzględniając 5% stawkę podatku.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili