INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.), pismem z dnia 24 sierpnia 2020 r. oraz pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń emerytalnych otrzymanych z Wielkiej Brytanii – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 maja 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń emerytalnych otrzymanych z Wielkiej Brytanii, uzupełniony pismem z dnia 14 sierpnia 2020 r.
Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 13 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.527.2020.1.BO, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłane zostało w dniu 13 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 sierpnia 2020 r.), zaś w dniu 1 września 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 24 sierpnia 2020 r. i 26 sierpnia 2020 r. (data nadania 27 sierpnia 2020 r.).
We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Od dnia 2 września 2006 r. Wnioskodawca pracował w UK najpierw dla agencji pracy potem na własny rachunek. Pracę zakończył z dniem 5 kwietnia 2016 r. Sprawy podatkowe Wnioskodawcy prowadziło biuro księgowe w …. Wnioskodawca opłacał należne podatki dla odpowiedniego urzędu w UK. Z pracy Wnioskodawcę rozliczyło biuro księgowe łącznie ze złożeniem dokumentów emerytalnych. Wnioskodawca otrzymał informację od księgowej, że Jego emerytura jest opodatkowana w UK i w kraju nie powinien płacić podatku od dochodu. W czerwcu ubiegłego roku Wnioskodawca otrzymał emeryturę bieżącą i zaległą z UK. Przed końcem roku podatkowego 2019 Wnioskodawca zgłosił się do Urzędu w … z zapytaniem, jak ma rozliczyć emeryturę z UK. Pracownik w okienku odpowiedział, że należy czekać na PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) z banku. Bank rozpozna wpłatę i pobierze ewentualny podatek. Wnioskodawca czekał do końca lutego, ale PIT-u z banku nie było. Złożył wizytę w banku i okazało się, że powinien sam wystąpić do banku o zajęcie się Jego emeryturą. Wypełniono potrzebne dokumenty i Wnioskodawca miał zapytać po tygodniu. Nie było informacji z banku, potem zagrożenie Covid. Wnioskodawca zadzwonił do Urzędu Skarbowego w … i dostał odpowiedź, że powinien się rozliczyć, a potem złożyć korektę. Wnioskodawca tak postąpił. Kiedy restrykcje związane z przemieszczaniem się ustąpiły Wnioskodawca znowu odwiedził bank, jednak nie było odpowiedzi na Jego wniosek. Wnioskodawca poprosił o interwencję w centrali. Wnioskodawca otrzymał wiadomość, że to On powinien przedstawić w sprawie opodatkowania emerytury zagranicznej stosowny dokument oraz powinien napisać w sprawie interpretacji do KIS, co niniejszym uczynił. W załączeniu Wnioskodawca przedstawił dokumenty otrzymane z UK w sprawie Jego emerytury.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że ma obywatelstwo polskie i mieszka w Polsce. Przez kilka lat mieszkał w UK, gdzie nabył prawo do emerytury UK. W 2016 r. zamieszkał na stałe w Polsce i tu jest Jego centrum życiowe. Po osiągnięciu wieku emerytalnego (65 lat) Wnioskodawca, kiedy już mieszkał w Polsce, zaczął otrzymywać brytyjską emeryturę państwową. Organ rentowy UK przesyła tę emeryturę do Polski za pośrednictwem banku, wypłacając w 2019 r. zaległe świadczenie i bieżące. Konto w banku miało polski adres zamieszkania. Emerytura ta jest w UK zwolniona z podatku, gdyż jest to emerytura minimalna za przepracowanie zaledwie 5 lat w UK. Bank nie rozpoznał świadczenia i nie wystawił Wnioskodawcy PIT za 2019 r. W związku z tym, że Wnioskodawca uzyskał informację z urzędu skarbowego, że winien się rozliczyć z emerytury z UK w Polsce, a potem może złożyć wniosek o korektę po uzyskaniu interpretacji, to w ustawowo określonym terminie rozliczył się w Polsce z emerytury z UK wraz z emeryturą otrzymywaną z polskich organów rentowych. Wnioskodawca wskazał, że chce by interpretacja dotyczyła 2019 r., to jest podatku dochodowego od emerytury oraz 2020 r., tj. świadczeń otrzymywanych bieżąco. Bank nie pobiera Wnioskodawcy zaliczki na podatek dochodowy i nie wystawił PIT na koniec 2019 r., zgodnie z umową międzynarodową o unikaniu podwójnego opodatkowania. W banku poinformowano Wnioskodawcę, że musi dostarczyć interpretację podatkową. Wnioskodawca nadmienił, że świadczenie emerytalne z UK jest zwolnione z podatku w Wielkiej Brytanii. ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) wystawia Wnioskodawcy PIT-40A za polską emeryturę. Polską emeryturę i angielską emeryturę Wnioskodawca zgłosił do rozliczenia w Polsce za 2019 r. i tam zapłacił od niej podatek dochodowy. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania i przebywa w Polsce. Wnioskodawca wskazał, że od 2016 r. mieszka w Polsce i nie przebywał w Anglii. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca przebywa w Polsce. Emerytura z Wielkiej Brytanii została otrzymana w związku z zatrudnieniem Wnioskodawcy w przeszłości. Emerytura nie jest wypłacana z tytułu pełnienia funkcji publicznych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
- Czy Bank obowiązany był pobrać od Wnioskodawcy zaliczkę na podatek od emerytury zagranicznej w 2019 r. oraz pobierać zaliczkę w 2020 r. zgodnie z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r.?
- Czy Wnioskodawca obowiązany był rozliczyć się z podatku dochodowego z emerytury UK w Polsce pomimo tego, że w UK ta emerytura jest zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego i czy te działania były zgodnie z Konwencją przywołaną w punkcie 1?
- Czy Wnioskodawca obowiązany będzie rozliczyć się z podatku dochodowego za 2020 r. z emerytury UK w Polsce pomimo tego, że w UK ta emerytura jest zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego i czy te działania były zgodne z powołaną Konwencją?
Zdaniem Wnioskodawcy, bank działał zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Wielką Brytanią i prawidłowo nie pobierał zaliczek i nie wystawił PIT, bowiem emerytura jest zwolniona z podatku dochodowego w Polsce. Ponadto, zgodnie z tą umową Wnioskodawca nie był zobowiązany rozliczyć się z dochodów uzyskanych w Polsce (polska emerytura) i emerytury z Wielkiej Brytanii z urzędem skarbowym w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy, bank nie jest obowiązany co roku przysyłać Wnioskodawcy PIT-11, który zobowiązywałby Wnioskodawcę do rozliczenia w Polsce. ZUS pobierając Wnioskodawcy zaliczkę od otrzymanej polskiej emerytury działał zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Wielką Brytanią. Zgodnie z tą umową, jako Polak mieszkający w Polsce dochody z polskiej emerytury Wnioskodawca winien rozliczyć w Polsce.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a cyt. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszenia zysku, podpisanej przez Polskę oraz Wielką Brytanię w dniu 7 czerwca 2017 r., w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
- osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
- jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
- jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
- jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
W kontekście powyższego należy zauważyć, że definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem postanowień art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.
Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że od dnia 2 września 2006 r. Wnioskodawca pracował w UK najpierw dla agencji pracy potem na własny rachunek. Pracę zakończył z dniem 5 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca opłacał należne podatki do odpowiedniego urzędu w UK. W czerwcu ubiegłego roku Wnioskodawca otrzymał emeryturę bieżącą i zaległą z UK. Wnioskodawca uzyskał informację z urzędu skarbowego, że powinien się rozliczyć, a potem złożyć korektę i tak postąpił. Wnioskodawca wskazał, że ma obywatelstwo polskie i mieszka w Polsce. Przez kilka lat mieszkał w UK, gdzie nabył prawo do emerytury UK. W 2016 r. zamieszkał na stałe w Polsce i tu jest Jego centrum życiowe. Po osiągnięciu wieku emerytalnego (65 lat) Wnioskodawca, kiedy już mieszkał w Polsce, zaczął otrzymywać brytyjską emeryturę państwową. Organ rentowy UK przesyła tę emeryturę do Polski za pośrednictwem banku. W 2019 r. wypłacone zostało zaległe świadczenie oraz bieżące. Na koncie w banku został wskazany polski adres zamieszkania Wnioskodawcy. Wskazana we wniosku emerytura jest w UK zwolniona z podatku, gdyż jest to emerytura minimalna za przepracowanie zaledwie 5 lat w UK. Bank nie rozpoznał świadczenia i nie wystawił Wnioskodawcy PIT za 2019 r. W związku z tym, że Wnioskodawca uzyskał informację z urzędu skarbowego, że winien się rozliczyć z emerytury z UK w Polsce, a potem może złożyć wniosek o korektę po uzyskaniu interpretacji, to w ustawowo określonym terminie rozliczył się w Polsce z emerytury z UK wraz z emeryturą otrzymywaną z polskich organów rentowych. Bank nie pobiera od Wnioskodawcy zaliczki na podatek dochodowy i nie wystawił PIT na koniec 2019 r., zgodnie z umową międzynarodową o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca nadmienił, że świadczenie emerytalne z UK jest zwolnione z podatku w Wielkiej Brytanii. ZUS wystawia Wnioskodawcy PIT-40A za polską emeryturę. Polską emeryturę i angielską emeryturę Wnioskodawca zgłosił do rozliczenia w Polsce za 2019 r. i tam zapłacił od niej podatek dochodowy. Wnioskodawca wskazał, że okres podatkowy, będący przedmiotem zapytania to 2019 r. i 2020 r. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca miał/ma miejsce zamieszkania i przebywał/przebywa w Polsce. Wnioskodawca wskazał, że od 2016 r. mieszka w Polsce i nie przebywał w Anglii. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca przebywa w Polsce. Emerytura z Wielkiej Brytanii została otrzymana w związku z zatrudnieniem Wnioskodawcy w przeszłości. Emerytura nie jest wypłacana z tytułu pełnienia funkcji publicznych.
Zważywszy zatem na okoliczności, że w okresie którego dotyczy wniosek Wnioskodawca miał/ma miejsce zamieszkania i przebywał/przebywa w Polsce uznać należy, że miejscem zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 1 Konwencji jest Polska i w konsekwencji Wnioskodawca w tym okresie podlegał/będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl natomiast art. 17 ust. 1 ww. Konwencji z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Stosownie do art. 17 ust. 2 cyt. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie.
Z powyższych przepisów wynika zatem, że emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia otrzymywane z Wielkiej Brytanii – z wyjątkiem wskazanym w ust. 2 tego przepisu – wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Jedynie jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w danym Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w tym przypadku w Wielkiej Brytanii.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt a) Konwencji, jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
W myśl natomiast art. 18 ust. 2 pkt b) tej Konwencji, bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.
Z powyższego wynika, że świadczenia emerytalne, co do zasady, podlegają opodatkowaniu w państwie zamieszkania osoby otrzymującej takie świadczenia. Zatem, emerytura otrzymywana z Wielkiej Brytanii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy tzw. emerytur z funduszy publicznych, których zasady opodatkowania reguluje art. 18 Konwencji.
Zauważyć trzeba, że art. 18 ust. 2 ww. Konwencji dotyczy emerytur wypłacanych z tytułu uprzednio wykonywanej pracy, jednakże nie każdej emerytury, a wyłącznie związanej z usługami na rzecz wypłacającego je państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego. Nadmienić należy, że wspomniane przepisy dotyczą osób piastujących funkcje publiczne w ramach administracji publicznej (tj. państwowej czy samorządowej). W znaczeniu potocznym tego terminu – bowiem przepisy podatkowe nie definiują „funkcji publicznych” – funkcjonariuszem publicznym jest osoba będąca pracownikiem administracji publicznej, nie pełniąca funkcji wyłącznie usługowych (np. sędzia), a także osoba korzystająca z ochrony prawnej z mocy przepisu szczególnego (np. poseł, senator, radny). W przypadku tej emerytury podlega ona – co do zasady opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy taką emeryturę otrzymuje osoba, która mieszka w Polsce i jest obywatelem Polski. Wówczas tego rodzaju emerytura podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Polsce.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.
W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określone zostały źródła przychodów, wśród których w pkt 1 wymieniono: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.
W myśl art. 12 ust. 7 cyt. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent. Zgodnie z art. 35 ust. 3 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.
Stosownie do art. 35 ust. 3a cyt. ustawy, podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika.
W myśl art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli zaliczkę pobierają płatnicy określeni w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, a podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym zaczął osiągać takie dochody, złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie osiąga równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e. Przepis art. 27 ust. 1b pkt 2 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 35 ust. 9 ww. ustawy, zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika.
Stosownie do art. 45 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Reasumując w przedmiotowej sprawie emerytura z Wielkiej Brytanii wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce oraz posiadającej obywatelstwo polskie, podlega opodatkowaniu w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do przywołanego wyżej art. 17 ust. 1 Konwencji, który znajduje zastosowanie w analizowanej sprawie na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, krajem opodatkowania emerytury z Wielkiej Brytanii wypłaconej Wnioskodawcy w 2019 r. oraz w 2020 r. jest Polska. Zatem świadczenie emerytalne (zarówno polskie jak i brytyjskie) wypłacone Wnioskodawcy podlegającemu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie polskiej ustawy podatkowej podlega opodatkowaniu, zgodnie z przywołanymi postanowieniami Konwencji wyłącznie w Polsce.
Wobec powyższego, bank zobowiązany był pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od emerytury zagranicznej z Wielkiej Brytanii za 2019 r. oraz będzie zobowiązany do poboru ww. zaliczki za 2020 r. zgodnie z Konwencją z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych. Wnioskodawca zaś zobowiązany był rozliczyć podatek dochodowy z emerytury UK za 2019 r. w Polsce pomimo tego, że w UK emerytura ta jest zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego oraz będzie zobowiązany rozliczyć w Polsce podatek dochodowy z ww. emerytury za 2020 r.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym.
Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w tym nie analizuje załączonych dokumentów. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.