Wnioskodawczyni ma córkę, która od wczesnego dzieciństwa jest osobą niepełnosprawną. Planuje skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, odliczając wydatki na używanie samochodu osobowego związane z rehabilitacją córki za lata 2013-2018. Organ uznał, że stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe w zakresie możliwości złożenia korekty PIT-37 za 2013 rok, ponieważ zobowiązanie podatkowe za ten rok uległo przedawnieniu. W odniesieniu do pozostałych lat, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe, co pozwala jej na złożenie korekt zeznań PIT-37 za lata 2014-2018 w celu skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 5 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismami, które wpłynęły w dniach 8 lipca 2020 r., 3 sierpnia 2020 r., 25 sierpnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej jest:
UZASADNIENIE
W dniu 5 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.
W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 22 czerwca 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.502.2020.1.KB, na podstawie art. 13§ 2a, art. 169 § 1 i 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłano 22 czerwca 2020 r. skutecznie doręczono 1 lipca 2020 r., natomiast w dniu 8 lipca 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.
Jednakże wniosek nadal nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 sierpnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.502.2020.2.KB, na podstawie art. 169 ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłano w dniu 11 sierpnia 2020 r., skutecznie doręczono 17 sierpnia 2020 r. natomiast w dniu 25 sierpnia 2020 r. wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie na przedmiotowe wezwanie.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni posiada córkę, która jest osobą niepełnosprawną, z orzeczeniem wydanym w dniu 16 stycznia 2020 r. Powstanie niepełnosprawności datowane jest od wczesnego dzieciństwa. Zainteresowana wskazała, że symptomy świadczące o niepełnosprawności córki istniały już od urodzenia.
W przedszkolu córka Zainteresowanej izolowała się, nie lubiła dotykania w związku z czym Wnioskodawczyni udała się do psychologa, który stwierdził zaburzenia integracji sensorycznej. Przez 2 lata córka Zainteresowanej uczęszczała na terapię SI.
W klasach 1-3 wychowawczyni również zaczęła sygnalizować, że są problemy z córką Zainteresowanej. Była ona agresywna, zaborcza, nie umiała odczytywać mowy ciała, nie rozumiała dlaczego nikt jej nie lubi, krzyczała i płakała podczas alarmu pożarowego. Córka Wnioskodawczyni wolniej uczyła się jeździć na rowerze, później nauczyła się łapać piłkę, miała nieestetyczny charakter pisma.
Córce Zainteresowanej brak empatii, nie rozumie żartów, bierze wszystko na poważnie, jest zafiksowana na jednym temacie – (…), jest inteligentna, nie uczy się, a ma najwyższą średnią w klasie, mówi na głos swoje myśli, ma zwiększoną wrażliwość na bodźce: hałas, mocne światło, a przede wszystkim smaki (…), a także faktury materiału.
Córka Zainteresowanej ma poważne problemy z socjalizacją. Komunikacja to dla niej największy problem. Nie odczytuje zachowania innych osób. Kontakty z rówieśnikami są dla niej frustrujące i męczące. Jest mało dojrzała jak na swój wiek - naiwna. Obecnie jest ona diagnozowana w kierunku depresji. Ma niekonwencjonalne myślenie, jest kreatywna, musi postępować według swoich zasad. Spostrzega detale. Rozwinęła się agresja słowna i fizyczna. Bije dzieci w szkole, bije domowników. Wszyscy według niej są oszustami, nikt jej nie szanuje, nikt jej nie lubi, nie kocha i jest outsiderem. W zeszłym roku Zainteresowana miała duże nieprzyjemności w szkole córki, z której też chciano ją wyrzucić. W międzyczasie Zainteresowana widząc jakie córka ma problemy jeździła z nią na socjoterapię i TUS. Na ww. zajęciach sugerowano, aby zdiagnozować córkę Zainteresowanej pod kontem (…), co uczyniła Wnioskodawczyni i wizytach u i uzyskała ona diagnozę - córka choruje na (…).
W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że córka jest na jej utrzymaniu oraz nie uzyskała ona żadnych dochodów w latach podatkowych, których dotyczy przedmiot interpretacji. Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki w związku z rehabilitacją córki nie były w żaden sposób dofinansowane ani zaliczone do kosztów uzyskania przychodów czy też odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c oraz nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Ponadto Zainteresowana wskazała, że posiada dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych. Samochód osobowy, z tytułu użytkowania, którego ma zamiar Wnioskodawczyni odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne stanowi jej własność. Zainteresowana wskazała również, iż nie posiada imiennych dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
W związku z otrzymaniem orzeczenia, w myśl którego niepełnosprawność córki Zainteresowanej datowana jest od wczesnego dzieciństwa, czy jest możliwość skorygowania deklaracji podatkowych PIT-37 za lata 2013-2018, celem skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, w zakresie odliczenia wydatków poniesionych z tytułu używania samochodu osobowego, na niepełnosprawne dziecko?
Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga ta jej się należy. Z własnych pieniędzy, nie wiedząc, że ma ona chore dziecko, opłacała wizyty u lekarzy, psychologów, rehabilitacje i kursy. Nie miała ona możliwości skorzystać z jakiegokolwiek dofinansowania.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2018 r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
W myśl natomiast art. 26 ust. 1 pkt 6 – w brzmieniu obowiązującym w latach 2015 r. do 2017 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Natomiast w brzmieniu art. 26 ust. 1 pkt 6 obowiązującym w latach 2013 r. oraz 2014 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.
Zauważyć należy, że ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U z 2017 r., poz. 2175, z późn. zm.) zmieniono m. in. treść art. 26 ust. 7a pkt 14, a w ust. 7c uchylono pkt 3. Zmiany weszły w życie 1 stycznia 2018 r. i mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.
Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy – w brzmieniu zmienionym powyżej wskazaną ustawą z dnia 27 października 2017 r. – za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się m.in. wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
Natomiast w odniesieniu do dochodów uzyskanych przed 1 stycznia 2017 r. art. 26 ust. 7a pkt 14 wskazywał, iż za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
Zgodnie z art. 26 ust. 7 b wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Ponadto, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ww. ustawy).
Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).
W myśl art. 26 ust. 7c pkt 3 ww. ustawy w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2016 r. W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.
Natomiast dla dochodów (przychodów) osiągniętych od 1 stycznia 2017 r. w myśl zmian wprowadzonych wcześniej wspomnianą ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ust. 7c pkt 3 wskazanego artykułu został uchylony.
Należy również podkreślić, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Z opisu stanu faktycznego wynika, ze Wnioskodawczyni ma zamiar odliczyć wydatki poniesione z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego jej własność ze względu na to, iż ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną tj. córkę. Zainteresowana posiada dokumenty potwierdzające zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów rehabilitacyjnych córki. Orzeczenie o niepełnosprawności córki Wnioskodawczyni uzyskała w dniu 16 stycznia 2020 r. natomiast powstanie niepełnosprawności datowane jest od wczesnego dzieciństwa w związku z powyższym Zainteresowana poddała w wątpliwość czy jest uprawniona do dokonania korekty zeznania PIT-37 za lata 2013 – 2018 r.
Mając na względzie przedstawione powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy zauważyć, iż Wnioskodawczyni spełniała wszystkie przesłanki uprawniające ją do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w zakresie odliczenia wydatków z tytułu używania samochodu osobowego za względu na niepełnosprawność córki, która pozostaje na jej utrzymaniu.
Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć kwot odliczeń od dochodu z tytułu ulgi podatkowej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.
Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują – w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych – zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).
Skorygowanie deklaracji – stosownie do art. 81 § 2 tej ustawy – następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość ze zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy. Korekta zeznania rocznego może być więc dokonana do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Podatnik zatem może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego, o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Zatem skorygowanie deklaracji za 2013 r. nie będzie możliwe, gdyż licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku minęło już 5 lat i z dniem 1 stycznia 2020 r. zobowiązanie podatkowe za 2013 r. uległo przedawnieniu.
Mając powyższe na względzie należy zauważyć, iż Wnioskodawczyni uprawniona jest do złożenia korekty zeznania PIT-37 niemniej jednak prawo to przysługuje jej za lata 2014 – 2018 w myśl przywołanego art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Reasumując stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe w zakresie możliwości dokonania korekty zeznania podatkowego PIT-37 za 2013 rok, natomiast w pozostałym zakresie jest ono prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili