0114-KDIP3-1.4011.357.2020.2.LS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 czerwca 2020 r. (data nadania 25 czerwca 2020 r., data wpływu 30 czerwca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 16 czerwca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.357.2020.1.LS (data doręczenia 19 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.; dalej: UPDOF) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie tworzenia modeli handlu algorytmicznego na instrumentach finansowych. Ewidencja podatkowa dla wskazanej powyżej działalności gospodarczej, stosownie do obowiązku wynikającego z art. 24a ust. 1 UPDOF jest prowadzona przez Wnioskodawcę w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca stale współpracuje ze spółką z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (dalej: Spółka). Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki skupiają się na tworzeniu i rozwijaniu modeli handlu algorytmicznego na instrumentach finansowych oraz zapisywaniu tych modeli w postaci oprogramowania komputerowego. Należy przy tym wyjaśnić, że handel algorytmiczny oznacza obrót instrumentami finansowymi przeprowadzany w taki sposób, że algorytm zastosowany w systemie służącym do składania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych generuje zlecenia w sposób automatyczny, tj. bez udziału lub z ograniczonym udziałem człowieka. Automatyzm dotyczy nie tylko przekazania zlecenia do systemu giełdowego lub platformy transakcyjnej, ale również ustalenia warunków transakcji. Kluczowym elementem handlu algorytmicznego jest bieżące przetwarzanie danych rynkowych (przeważnie cen instrumentów finansowych).

Tworzone przez Wnioskodawcę modele handlu algorytmicznego opierają się na oryginalnej i nowatorskiej matematycznej analizie zmienności cen wybranych instrumentów finansowych na rynkach. Ustalony w ten sposób model jest zapisywany w postaci programu komputerowego, zawierającego określony algorytm handlu na instrumentach finansowych. Program komputerowy, w którym został zapisany model handlu algorytmicznego może być tłumaczony na inny język oprogramowania oraz włączany do istniejących już programów, m.in. służących do zautomatyzowanego handlu instrumentami finansowymi.

Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką została nawiązana w roku 2017. Na podstawie zawartej wówczas umowy Wnioskodawca w szczególności przeniósł na Spółkę prawa autorskie do stworzonego przez siebie programu komputerowego, w którym został zapisany stworzony przez Wnioskodawcę model handlu algorytmicznego (dalej: Oprogramowanie). Na podstawie dalszych umów, zawieranych ze Spółką w kolejnych latach, Wnioskodawca jako twórca Oprogramowania dokonywał dalszych twórczych modyfikacji Oprogramowania, do których prawa autorskie przenosił na Spółkę. Ostatnią tego rodzaju umowa została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką w roku 2020 (dalej: Umowa). Na podstawie Umowy Wnioskodawca jest obowiązany świadczyć na rzecz Spółki następujące usługi:

1. tworzenie modelu handlu algorytmicznego w postaci modyfikacji Oprogramowania oraz przenoszenie na Spółkę praw autorskich do tych modyfikacji Oprogramowania oraz
2. usługi doradcze w zakresie badania i modelowania rynków finansowych.

Z tytułu omówionych powyżej dwóch kategorii usług Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie Umowy odrębne wynagrodzenie. Przewidziane w Umowie wynagrodzenie z tytułu tworzenia przez Wnioskodawcę modyfikacji Oprogramowania jest jednorazowe i zostało już Wnioskodawcy w całości zapłacone w roku 2020. Wnioskodawca z kolei na podstawie Umowy przeniósł na Spółkę prawa autorskie do wytworzonych przez niego modyfikacji Oprogramowania. Zapłacone przez Spółkę wynagrodzenie obejmuje również ewentualne kolejne modyfikacje Oprogramowania, które Wnioskodawca wytworzy na zlecenie Spółki w okresie obowiązywania Umowy, po zapłaceniu Wnioskodawcy wynagrodzenia. W związku z tym dodatkowe wynagrodzenie za późniejsze modyfikacje Oprogramowania wytworzone i przeniesione na Spółkę w okresie obowiązywania Umowy Wnioskodawca może ewentualnie otrzymać od Spółki jedynie w przypadku zawarcia odrębnego porozumienia ze Spółką (np. w postaci aneksu do Umowy). Natomiast z tytułu świadczenia usług doradczych Wnioskodawca otrzymuje od Spółki odrębne wynagrodzenie, które jest naliczane za okresy miesięczne oraz jest płatne na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Modyfikacje Oprogramowania, które Wnioskodawca jako twórca Oprogramowania dokonuje dla Spółki na podstawie Umowy są kluczowe z punktu widzenia funkcjonalności Oprogramowania. Zmiany wprowadzane poprzez modyfikacje ulepszają Oprogramowanie i dostosowują je do zmieniającej się sytuacji na rynkach finansowych. Oprogramowanie pozbawione tego rodzaju modyfikacji po pewnym czasie mogłoby utracić swoją użyteczność. Ponadto modyfikacje Oprogramowania mogą mieć postać rozszerzania funkcjonalności Oprogramowania, w celu wykorzystania Oprogramowania do handlu algorytmicznego na nowych instrumentach finansowych (tj. instrumentach finansowych, których nie obejmowały wcześniejsze wersje Oprogramowania). Podsumowując powyższe, modyfikacje Oprogramowania tworzone przez Wnioskodawcę w istotny sposób zmieniają Oprogramowanie. Dodatkowo należy podkreślić, że opisane powyżej zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do Oprogramowania polegają na zmianie określonych fragmentów kodu lub dopisywaniu nowych fragmentów kodu. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do Oprogramowania nie mają więc jedynie charakteru technicznego, lecz polegają na rozwoju, adaptacji i aktualizacji Oprogramowania. Zatem zmiany dokonywane w Oprogramowaniu przez Wnioskodawcę w ramach usług wykonywanych na podstawie Umowy mają charakter twórczy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zmiany w Oprogramowaniu wprowadzane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy skutkują tworzeniem przez Wnioskodawcę opracowania Oprogramowania, będącego w świetle przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231; dalej: Prawo autorskie) odrębnym utworem w stosunku do Oprogramowania. Zatem tworzone przez Wnioskodawcę modyfikacje Oprogramowania jako odrębny utwór w postaci programu komputerowego podlegają ochronie na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Jednocześnie Wnioskodawca na podstawie Umowy przenosi za wynagrodzeniem na Spółkę prawa autorskie do utworu (programu komputerowego) w postaci wytworzonych przez Wnioskodawcę modyfikacji Oprogramowania.

Wskazane powyżej działania podejmowane przez Wnioskodawcę w zakresie tworzenia i rozwoju Oprogramowania posiadają następujące cechy:

• stanowią działalność:
  • twórczą, tj. nastawioną na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, które nie mają charakteru odtwórczego,
  • podejmowaną w sposób systematyczny, a nie incydentalny,
  • nakierowaną na zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystywanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;
• działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia i rozwoju Oprogramowania obejmuje korzystanie z dostępnej wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług;
• zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, wprowadzone dzięki działalności Wnioskodawcy w zakresie tworzenia i rozwoju Oprogramowania, nie cechują się rutynowością lub okresowością.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że prowadzi działalność spełniającą cechy działalności badawczo-rozwojowej oraz uzyskuje z tej działalności przychody od lutego 2017 roku (tj. od rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej).

Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że począwszy od dnia 1 lutego 2020 r. posiada odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W przyszłości Wnioskodawca przewiduje dalszą współpracę ze Spółką na warunkach analogicznych do opisanych powyżej. Po wygaśnięciu Umowy Wnioskodawca zamierza w następnym roku (tj. w roku 2021) lub w kolejnych latach zawrzeć ze Spółką aneks do Umowy lub kolejną umowę o współpracy. Przewidywana współpraca ze Spółką będzie nadal obejmowała tworzenie przez Wnioskodawcę opisanych powyżej modyfikacji Oprogramowania, będących utworami chronionymi na podstawie art. 74 ust. 1 Prawa autorskiego. Wnioskodawca będzie również w dalszym ciągu świadczył na rzecz Spółki usługi doradcze, które będą rozliczane okresowo na podstawie odrębnych faktur wystawianych przez Wnioskodawcę na Spółkę. Natomiast z tytułu przeniesienia na Spółkę praw autorskich do opracowań Oprogramowania Wnioskodawca będzie otrzymywać odrębne wynagrodzenie. Zatem opis stanu faktycznego jest właściwy również dla zdarzenia przyszłego, przy czym w zdarzeniu przyszłym podstawą współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką może już nie być Umowa (choćby przedłużona aneksem), lecz kolejna umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, której postanowienia będą analogiczne do opisanych w stanie faktycznym postanowień Umowy.

Pismem z dnia 16 czerwca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.357.2020.1.LS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego poprzez jednoznaczne wskazanie:
   1. czy Wnioskodawca od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej od początku 2020 r. odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem preferencyjnej stawki czy może ma zamiar rozliczyć ww. dochód w zeznaniu rocznym za 2020 r. i lata następne?
   2. Czy dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu:
      • opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej,
      • sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
      • kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu?
   3. Czy rozwijanie lub ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej),
   4. Czy - w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie – Wnioskodawca jest właścicielem tego oprogramowania, współwłaścicielem, czy użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej?
   5. Jeśli Wnioskodawca jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej to czy z umowy wynika, że zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z tej licencji?
   6. Jeśli nie nabył Pan na własność kwalifikowanego IP, ani licencji wyłącznej do tego IP od właściciela zlecającego jego ulepszenie/rozwinięcie, wniosek należy uzupełnić poprzez wskazanie:
      • na jakiej podstawie następuje ulepszenie/rozwinięcie tego programu?
      • czy w wyniku tworzenia/ rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej?
      • czy Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych?
   7. Czy, w związku z ulepszeniem/rozwinięciem ww. oprogramowania, osiągnie Pan dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód został osiągnięty:
      1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
      2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
      3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
      4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu;
   8. W przypadku gdy wniosek dotyczy:
      • stanu faktycznego proszę wskazać czy odrębna ewidencja jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP?
      • zdarzenia przyszłego proszę wskazać czy odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Pismem z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 30 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1)

Wnioskodawca nie odprowadza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem preferencyjnej stawki podatku. Wnioskodawca ma zamiar rozliczyć dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w zeznaniu rocznym za rok 2020 oraz za lata następne.

Ad. 2)

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte/osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ad. 3)

Rozwijanie oraz ulepszanie przez Wnioskodawcę Oprogramowania każdorazowo stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Rozwijanie oraz ulepszanie przez Wnioskodawcę Oprogramowania skutkuje powstaniem odrębnych utworów w rozumieniu Prawa autorskiego, będących programami komputerowymi objętymi ochroną na podstawie art. 74 Prawa autorskiego.

Ad. 4)

Działalność Wnioskodawcy w zakresie rozwijania oprogramowania polega na zmianach lub dopisywaniu fragmentów do istniejącego Oprogramowania, które uprzednio Wnioskodawca sam stworzył (był jego pierwotnym twórcą). Wnioskodawca przenosił na Spółkę prawa autorskie zarówno do pierwotnej wersji Oprogramowania, jak i do kolejnych opracowań Oprogramowania, stanowiących odrębne utwory w świetle przepisów Prawa autorskiego. Wnioskodawca zatem rozwija Oprogramowanie, do którego prawa autorskie posiada Spółka, która te prawa nabyła bezpośrednio od Wnioskodawcy. W związku z tym, w celu umożliwienia Wnioskodawcy modyfikacji Oprogramowania, Spółka udziela mu upoważnienia do wprowadzania twórczych zmian w Oprogramowaniu (tworzenia opracowań Oprogramowania), co na gruncie przepisów Prawa autorskiego należy rozpoznawać jako nieodpłatną licencję niewyłączną udzieloną Wnioskodawcy przez Spółkę na dokonywanie twórczych zmian Oprogramowania. Należy podkreślić, że w efekcie rozwijania Oprogramowania, Wnioskodawca tworzy nowe utwory w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego w postaci opracowań Oprogramowania, do których jest wyłącznie uprawniony jest Wnioskodawca. W przypadku rozwijania Oprogramowania dochodami Wnioskodawcy z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody ze sprzedaży na rzecz Spółki praw autorskich do utworów w postaci opracowań Oprogramowania. Należy przy tym wskazać, że Wnioskodawca nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów ze sprzedaży praw do opisanej powyżej licencji udzielonej Wnioskodawcy przez Spółkę na Oprogramowanie.

Ad. 5)

Jak zostało to już wskazane w ad. 4), Spółka udziela Wnioskodawcy licencji upoważniającej jedynie do dokonywania twórczych zmian Oprogramowania (tworzenia opracowań Oprogramowania), a Wnioskodawca nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów z opłat lub należności licencyjnych dotyczących licencji udzielonej przez Spółkę. Udzielona licencja umożliwia Wnioskodawcy rozwój Oprogramowania, na skutek którego powstają opracowania Oprogramowania będące utworami w rozumieniu Prawa autorskiego, i objęte ochroną na podstawie art. 74 Prawa autorskiego.

Ad. 6)

Powtarzając za informacjami wskazanymi w ad. 4) oraz ad. 5), Wnioskodawca ulepsza/rozwija Oprogramowanie na podstawie nieodpłatnej licencji niewyłącznej udzielonej mu przez Spółkę. W wyniku dokonywania zmian w Oprogramowaniu, Wnioskodawca tworzy algorytmy w językach programowania stanowiące utwory w rozumieniu Prawa autorskiego, a wraz ze stworzeniem utworu dochodzi do powstania nowego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują każdorazowo prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia Oprogramowania (opracowania Oprogramowania), które podlegają ochronie prawnej na mocy art. 74 Prawa autorskiego.

Ad. 7)

W związku z ulepszeniem/rozwinięciem Oprogramowania, Wnioskodawca osiąga oraz będzie osiągał wyłącznie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. dochód w postaci wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do ulepszeń/rozwinięć Oprogramowania (opracowań Oprogramowania).

Ad. 8)

W odniesieniu do pytania dotyczącego stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazuje, że odrębna ewidencja jest prowadzona przez Wnioskodawcę od dnia 1 lutego 2020 r., a Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od lutego 2017 r. Wnioskodawca zamierza rozliczyć dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku w zeznaniu rocznym za rok 2020.

W odniesieniu do pytania dotyczącego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazuje, że odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco, od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza korzystać ze stawki preferencyjnej podatku dochodowego wyłącznie w odniesieniu do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy opisana w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia modyfikacji Oprogramowania będących utworami chronionym przepisami Prawa autorskiego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 UPDOF?
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca w zakresie dochodu osiągniętego w roku 2020 lub w kolejnych latach, odpowiadającego wynagrodzeniu otrzymanemu z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawcę na Spółkę prawa autorskiego do modyfikacji Oprogramowania, wytworzonych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, ma prawo skorzystać z preferencyjnej stawku podatku w wysokości 5 procent podstawy opodatkowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 UPDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, na tak postawione pytania należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Ad. 1

Ustalenie, iż w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje działalność badawczo-rozwojową jest jedną z kluczowych przesłanek dopuszczalności zastosowania w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnej stawki podatku dochodowego w wysokości 5 procent podstawy opodatkowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 UPDOF.

W ocenie Wnioskodawcy prowadzone przez niego w ramach działalności gospodarczej prace w postaci usług polegających na tworzeniu modeli handlu algorytmicznego połączone z zapisywaniem tych modeli w postaci programu komputerowego stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 UPDOF. Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 UPDOF działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W wydanych przez Ministra Finansów „Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box” (dalej: „Objaśnienia”) wskazano w tezie nr 31 na następujące kryteria uznania danej działalności z działalność badawczo-rozwojową:

1. twórczość;
2. systematyczność;
3. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Odnosząc się do pierwszego ze wskazanych powyżej kryteriów działalności badawczo-rozwojowej należy zauważyć, że Wnioskodawca jest twórcą Oprogramowania oraz opracowań Oprogramowania. Zgodnie z art. 74 ust. 2 Prawa autorskiego ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Należy zauważyć, że tworzone przez Wnioskodawcę modyfikacje Oprogramowania są utworami w rozumieniu Prawa autorskiego przede wszystkim ze względu na posiadanie cechy twórczości. Jednocześnie występowanie tej cechy powoduje, że działalność Wnioskodawcy spełnia określone dla działalności badawczo-rozwojowej kryterium twórczości.

Ciągłe (systematyczne) podejmowanie działalności twórczej przez Wnioskodawcę jest podyktowane charakterem działalności Wnioskodawcy, polegającej na tworzeniu modeli handlu algorytmicznego zapisywanych w postaci programów komputerowych. Modele handlu algorytmicznego wymagają bowiem stałej aktualizacji. Jednocześnie, jak wskazują Objaśnienia, działalność badawczo- rozwojowa jest prowadzona systematycznie, niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomiczne (teza nr 39 Objaśnień). Zatem w przypadku Wnioskodawcy kryterium „systematyczności” realizuje się poprzez nastawienie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na stałe modyfikowanie Oprogramowania, polegające na ulepszaniu lub rozszerzaniu funkcjonalności Oprogramowania, w oparciu o dokonywaną przez Wnioskodawcę oryginalną i nowatorską analizę matematyczną zmienności cen wybranych instrumentów finansowych na rynkach. Modyfikowanie Oprogramowania przez Wnioskodawcę odbywa się w ramach współpracy gospodarczej pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką, a zmiany wprowadzane do oprogramowania odpowiadają zgłaszanym przez Spółkę oczekiwaniom co do funkcjonalności Oprogramowania.

Ostatecznie należy wskazać, że wykonywana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia opracowania Oprogramowania jest nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prace w zakresie programowania realizowane w ramach działalności Wnioskodawcy bowiem wykorzystują dostępną wiedzę do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych modeli handlu algorytmicznego, które są utrwalane w postaci programów komputerowych (Oprogramowania i dalszych opracowań Oprogramowania).

Podsumowując działalność Wnioskodawcy polegająca na stworzeniu Oprogramowania, a następnie opracowań Oprogramowania, zarówno w stanie faktycznym, jak i w zdarzeniu przyszłym, spełnia wszystkie kryteria do zakwalifikowania jej jako działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 UPDOF.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przedstawionym stanie faktycznym, jak i w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie mieć prawo do korzystania z preferencyjnej stawku podatku w wysokości 5 procent podstawy opodatkowania (art. 30ca ust. 1 UPDOF) od dochodów z tytułu przeniesienia na Spółkę prawa autorskiego do utworów w postaci modyfikacji Oprogramowania, wytworzonych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Uzasadniając powyższe wskazać należy, że Wnioskodawca jest twórcą Oprogramowania oraz późniejszych modyfikacji Oprogramowania. Wyjaśnienia wymaga, że status utworu na gruncie Prawa autorskiego mają nie tylko pierwotne wersje programów komputerowych, ale również twórcze modyfikacje tych programów, nazywane na gruncie Prawa autorskiego „opracowaniami”.

Powyższe wynika z art. 2 ust. 2 Prawa autorskiego, który stanowi, że opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego. Jednocześnie należy zauważyć, że warunkiem zakwalifikowania opracowania programu komputerowego jako utworu jest spełnianie ogólnych przesłanek takiej kwalifikacji, określonych w art. 1 ust. 1 Prawa autorskiego, tj. opracowanie musi stanowić przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Zatem program komputerowy będący opracowaniem istniejącego już programu komputerowego może posiadać cechy utworu chronionego na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Zważywszy, że, jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, tworzone przez Wnioskodawcę opracowania Oprogramowania mają charakter twórczy (zmieniają lub twórczo rozszerzają oprogramowanie), to należy uznać je za utwory chronione na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Oznacza to, iż stworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowanie oraz modyfikacje (opracowania) Oprogramowania są odrębnymi utworami w postaci programów komputerowych, chronionymi przez przepisy Prawa autorskiego.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 UPDOF autorskie prawo do programu komputerowego jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zważywszy, że tworzone przez Wnioskodawcę opracowania Oprogramowania stanowią program komputerowy, chroniony na podstawie art. 74 Prawa autorskiego, to prawa do opracowań Oprogramowania zaliczają się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej wskazanych w art. 30ca ust. 2 pkt 8 UPDOF.

W związku z tym, że działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oprogramowania spełnia cechy działalności badawczo-rozwojowej, a w konsekwencji zakładając twierdzącą odpowiedź na pytanie oznaczone w niniejszym wniosku nr 1, należy również stwierdzić, iż kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 UPDOF powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto jak zostało wskazane w treści niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w celu rozliczania podatku dochodowego na podstawie art. 30ca ust. 1 UPDOF, Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję zgodnie z wymaganiami przewidzianymi w art. 30cb ust. 2 UPDOF. W konsekwencji Wnioskodawca będzie spełniał również ten warunek przewidziany dla dopuszczalności korzystania z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 30ca ust. 1 UPDOF

Uzupełniając powyższe wskazać należy, iż w analogicznych sprawach dotyczących podatników prowadzących działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził dopuszczalność stosowania preferencyjnej stawki podatku na podstawie analogicznych do art. 30ca ust. 1-2 UPDOF przepisów art. 24d ust. 1-2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. 2019 poz. 865) przy opodatkowaniu dochodu uzyskiwanego z przeniesienia praw autorskich do opracowań programu komputerowego, polegających na rozwinięciu/ulepszeniu programu komputerowego, który uprzednio został przez danego podatnika wytworzony (tak m.in. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.493.2019.2.JKT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz uzupełnienia wynika, że w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca stale współpracuje ze spółką z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (dalej: Spółka). Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki skupiają się na tworzeniu i rozwijaniu modeli handlu algorytmicznego na instrumentach finansowych oraz zapisywaniu tych modeli w postaci oprogramowania komputerowego. Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką została nawiązana w roku 2017. Na podstawie zawartej wówczas umowy Wnioskodawca w szczególności przeniósł na Spółkę prawa autorskie do stworzonego przez siebie programu komputerowego, w którym został zapisany stworzony przez Wnioskodawcę model handlu algorytmicznego (dalej: Oprogramowanie). Na podstawie dalszych umów, zawieranych ze Spółką w kolejnych latach, Wnioskodawca jako twórca Oprogramowania dokonywał dalszych twórczych modyfikacji Oprogramowania, do których prawa autorskie przenosił na Spółkę. Ostatnią tego rodzaju umowa została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką w roku 2020. Z tytułu omówionych powyżej dwóch kategorii usług Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie Umowy odrębne wynagrodzenie. Wnioskodawca z kolei na podstawie Umowy przeniósł na Spółkę prawa autorskie do wytworzonych przez niego modyfikacji Oprogramowania. Zapłacone przez Spółkę wynagrodzenie obejmuje również ewentualne kolejne modyfikacje Oprogramowania, które Wnioskodawca wytworzy na zlecenie Spółki w okresie obowiązywania Umowy, po zapłaceniu Wnioskodawcy wynagrodzenia. Modyfikacje Oprogramowania, które Wnioskodawca jako twórca Oprogramowania dokonuje dla Spółki na podstawie Umowy są kluczowe z punktu widzenia funkcjonalności Oprogramowania. Zmiany wprowadzane poprzez modyfikacje ulepszają Oprogramowanie i dostosowują je do zmieniającej się sytuacji na rynkach finansowych. Dodatkowo należy podkreślić, że opisane powyżej zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do Oprogramowania polegają na zmianie określonych fragmentów kodu lub dopisywaniu nowych fragmentów kodu. Zatem zmiany dokonywane w Oprogramowaniu przez Wnioskodawcę w ramach usług wykonywanych na podstawie Umowy mają charakter twórczy. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zmiany w Oprogramowaniu wprowadzane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy skutkują tworzeniem przez Wnioskodawcę opracowania Oprogramowania, będącego w świetle przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231; dalej: Prawo autorskie) odrębnym utworem w stosunku do Oprogramowania. Zatem tworzone przez Wnioskodawcę modyfikacje Oprogramowania jako odrębny utwór w postaci programu komputerowego podlegają ochronie na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Jednocześnie Wnioskodawca na podstawie Umowy przenosi za wynagrodzeniem na Spółkę prawa autorskie do utworu (programu komputerowego) w postaci wytworzonych przez Wnioskodawcę modyfikacji Oprogramowania. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że prowadzi działalność spełniającą cechy działalności badawczo-rozwojowej oraz uzyskuje z tej działalności przychody od lutego 2017 roku (tj. od rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej). Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że począwszy od dnia 1 lutego 2020 r. posiada odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. W przyszłości Wnioskodawca przewiduje dalszą współpracę ze Spółką na warunkach analogicznych do opisanych powyżej. Po wygaśnięciu Umowy Wnioskodawca zamierza w następnym roku (tj. w roku 2021) lub w kolejnych latach zawrzeć ze Spółką aneks do Umowy lub kolejną umowę o współpracy. Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte/osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Rozwijanie oraz ulepszanie przez Wnioskodawcę Oprogramowania każdorazowo stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Rozwijanie oraz ulepszanie przez Wnioskodawcę Oprogramowania skutkuje powstaniem odrębnych utworów w rozumieniu Prawa autorskiego, będących programami komputerowymi objętymi ochroną na podstawie art. 74 Prawa autorskiego.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie rozwijania oprogramowania polega na zmianach lub dopisywaniu fragmentów do istniejącego Oprogramowania, które uprzednio Wnioskodawca sam stworzył (był jego pierwotnym twórcą). Wnioskodawca przenosił na Spółkę prawa autorskie zarówno do pierwotnej wersji Oprogramowania, jak i do kolejnych opracowań Oprogramowania, stanowiących odrębne utwory w świetle przepisów Prawa autorskiego. Wnioskodawca zatem rozwija Oprogramowanie, do którego prawa autorskie posiada Spółka, która te prawa nabyła bezpośrednio od Wnioskodawcy. W związku z tym, w celu umożliwienia Wnioskodawcy modyfikacji Oprogramowania, Spółka udziela mu upoważnienia do wprowadzania twórczych zmian w Oprogramowaniu (tworzenia opracowań Oprogramowania), co na gruncie przepisów Prawa autorskiego należy rozpoznawać jako nieodpłatną licencję niewyłączną udzieloną Wnioskodawcy przez Spółkę na dokonywanie twórczych zmian Oprogramowania. Należy podkreślić, że w efekcie rozwijania Oprogramowania, Wnioskodawca tworzy nowe utwory w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego w postaci opracowań Oprogramowania, do których jest wyłącznie uprawniony jest Wnioskodawca. W przypadku rozwijania Oprogramowania dochodami Wnioskodawcy z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody ze sprzedaży na rzecz Spółki praw autorskich do utworów w postaci opracowań Oprogramowania. Należy przy tym wskazać, że Wnioskodawca nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów ze sprzedaży praw do opisanej powyżej licencji udzielonej Wnioskodawcy przez Spółkę na Oprogramowanie. Jak zostało to już wskazane, Spółka udziela Wnioskodawcy licencji upoważniającej jedynie do dokonywania twórczych zmian Oprogramowania (tworzenia opracowań Oprogramowania), a Wnioskodawca nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów z opłat lub należności licencyjnych dotyczących licencji udzielonej przez Spółkę. Udzielona licencja umożliwia Wnioskodawcy rozwój Oprogramowania, na skutek którego powstają opracowania Oprogramowania będące utworami w rozumieniu Prawa autorskiego, i objęte ochroną na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Wnioskodawca ulepsza/rozwija Oprogramowanie na podstawie nieodpłatnej licencji niewyłącznej udzielonej mu przez Spółkę. W wyniku dokonywania zmian w Oprogramowaniu, Wnioskodawca tworzy algorytmy w językach programowania stanowiące utwory w rozumieniu Prawa autorskiego, a wraz ze stworzeniem utworu dochodzi do powstania nowego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują każdorazowo prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia Oprogramowania (opracowania Oprogramowania), które podlegają ochronie prawnej na mocy art. 74 Prawa autorskiego. W związku z ulepszeniem/rozwinięciem Oprogramowania, Wnioskodawca osiąga oraz będzie osiągał wyłącznie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. dochód w postaci wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do ulepszeń/rozwinięć Oprogramowania (opracowań Oprogramowania). Wnioskodawca wskazuje, że odrębna ewidencja jest prowadzona przez Wnioskodawcę od dnia 1 lutego 2020 r., a Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od lutego 2017 r. Wnioskodawca zamierza rozliczyć dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku w zeznaniu rocznym za rok 2020. Wnioskodawca wskazuje, że odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco, od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza korzystać ze stawki preferencyjnej podatku dochodowego wyłącznie w odniesieniu do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy  Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.) – podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy – kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy – wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)x 1,3

a+b+c+d

W którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy – dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy – podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy – w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Należy przy tym podkreślić, że w przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Podatnik ma możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik może skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r, poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX stwierdziło jednoznacznie, że dochód z kwalifikowanych IP wykazuje się w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został on osiągnięty. Oznacza to, że IP Box, podobnie jak ulga B+R, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Reasumując powyższe - autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze zbycia tego prawa stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu 2020 r. według stawki 5% po zakończeniu roku podatkowego, tj. w zeznaniu rocznym składanym w 2021 r. Ponadto, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów, w zeznaniach rocznych, w latach następnych – o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.