0115-KDIT3.4011.310.2020.2.PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2020 r. (data wpływu 5 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 5 lipca 2020 r. (data wpływu 5 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 1 kwietnia 2016 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą X, której przedmiotem jest przede wszystkim działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)).

Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez niego forma opodatkowania to podatek liniowy.

Wnioskodawca w 2019 roku świadczył usługi na rzecz kilku zleceniodawców na podstawie zawartej z każdym z nich ramowej umowy o współpracy. Wnioskodawcy każdorazowo zlecane są usługi programistyczne, a polegające na wykonaniu oprogramowania - programów komputerowych lub ich części (kodów), czyli utworów chronionych w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W tym miejscu wskazać trzeba, iż Wnioskodawca wykonuje czynności takie jak tworzenie i rozwój oprogramowania na rzecz danego kontrahenta. Wyjaśniając, pod pojęciem rozwijania oprogramowania Wnioskodawca rozumie takie czynności jak: tworzenie odrębnych modułów bezpośrednio w otrzymanym oprogramowaniu lub pośrednio przez tworzenie osobnego oprogramowania, dopisywanie i/lub modyfikowanie istniejącego oprogramowania w sposób usprawniający jego działanie. Zdarza się, że otrzymany kod nie jest autorstwa Wnioskodawcy i wtedy na podstawie umowy ramowej ze zleceniodawcą Wnioskodawca upoważniony jest do jego modyfikacji. Żadna z umów nie przewiduje wyłączności w korzystaniu z udostępnionego oprogramowania przez Wnioskodawcę. Zdarza się, iż Wnioskodawca dokonuje poprawiania błędów występujących w oprogramowaniu, jednakże czynności takie nie mają charakteru rutynowego, nie są to z góry określone działania a wymagają każdorazowo analizy przypadku po czym zmiany fragmentu kodu na inny, wytworzony samodzielnie przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca współpracując ze swoimi zleceniodawcami jest członkiem poszczególnych zespołów programistów, przy czym każdy z programistów odpowiedzialny jest za inne zadanie. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie według zaleceń danego zleceniodawcy mniej lub bardziej precyzyjnych dotyczących utworzenia nowego oprogramowania lub usprawnienia istniejącego.

Wnioskodawca przykładowo tworzy oprogramowanie związane z obsługą logistyczną wykorzystywane w centrach logistycznych lub tworzy oprogramowanie automatyzujące tworzenie zleceń w serwisie …. Są to oprogramowania innowacyjne, wytworzone na potrzeby konkretnego klienta danego zleceniodawcy. Zgodnie z postanowieniami zawartych umów ramowych Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do stworzonego w ramach współpracy z danym Zleceniodawcą oprogramowania, co ma miejsce z chwilą przyjęcia przez Zleceniodawcę dzieła lub po zapłacie wynagrodzenia (w zależności od kontrahenta i zawartej z nim umowy).

Wnioskodawca każdorazowo uzyskuje dochód ze sprzedaży kwalifikowanych autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie utworów. Wynagrodzenie jest albo zawarte w wynagrodzeniu z tytułu wykonania umowy albo przysługuje osobno za samo przeniesienie autorskiego prawa majątkowego na Kontrahenta (w zależności od danego kontrahenta i zawartej z nim umowy). Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze w związku z prowadzoną przez niego działalnością, albowiem Kontrahenci upoważnieni są do rozwiązania w trybie natychmiastowym umowy z uwagi na niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy przez Wnioskodawcę. W praktyce Wnioskodawca wykonuje czynności w dowolnie ustalonym przez niego miejscu i czasie, a także nie pozostaje pod bezpośrednim kierownictwem swoich Zleceniodawców. Każde oprogramowanie jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze powyższe wskazać trzeba, iż Wnioskodawca w ramach swojej działalności wytwarza i rozwija oprogramowanie dla każdego zleceniodawcy (w opisany powyżej sposób) bezpośrednio przez działalność o charakterze twórczym, prowadzoną w sposób systematyczny, tj. metodyczny i uporządkowany, stale poszerzając zasoby swojej wiedzy, bądź też bazując na wiedzy dotychczasowej do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca bowiem nieustannie nabywa i pogłębia swoją wiedzę uczestnicząc w kursach czy szkoleniach, czytając literaturę branżową czy też artykuły specjalistyczne w Internecie.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy w ramach zespołu programistów są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca zatem prowadzi działalność badawczo-rozwojową, która jest przez niego prowadzona od początku współpracy z ww. kontrahentami.

Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na zleceniodawców w ramach zawartych z nimi umów całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością na rzecz zleceniodawców, a polegającą na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania, Wnioskodawca ponosi wydatki takie jak wydatki związane z korzystaniem z samochodu, wydatki na komputer, opłaty księgowe, za zakup sprzętu elektronicznego.

Powyższe opłaty są bezpośrednimi kosztami koniecznymi do fizycznego świadczenia usług dla danego Zleceniodawcy - fizycznego wytwarzania i rozwijania na jego rzecz oprogramowania. Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia, ulepszenia i rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania.

Mając na uwadze obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. regulacje IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze zleceniodawcami w roku 2019 z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę ze zleceniodawcami również w latach następnych na tych samych zasadach, dlatego też zamierza w następnych latach ponownie rozliczyć się z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. W tym miejscu podkreślić jednak trzeba, iż Wnioskodawca w ramach ulgi zamierza rozliczyć jedynie dochód uzyskiwany z wytworzonych przez niego kwalifikowanych IP, a zatem nie będzie rozliczał dochodu uzyskiwanego z czynności, które nie prowadzą do wytworzenia przez niego osobnego utworu ustawowo chronionego.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że posiada i prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

Ewidencja jest prowadzona na bieżąco od stycznia 2019 r. (albowiem wówczas weszły w życie przepisy nakładające taki obowiązek na podatnika) i obejmuje ona okres od początku działalności badawczo-rozwojowej, która zmierzała do wytworzenia kwalifikowanego IP, zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca.

Do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie zachęca podatników Ministerstwo Finansów w pkt 75. "Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box". Ze względu bowiem na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej zapewniającej ochronę prawnopodatkową dla Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 lipca 2020 r. (data wpływu 5 lipca 2020 r.) Wnioskodawca nadmienia również, że wydatki związane z korzystaniem z samochodu są bezpośrednio związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania, albowiem służą dojazdowi do klienta i na spotkania, podczas których omawiane są szczegóły dotyczące wymagań i oczekiwań w stosunku do tworzonego oprogramowania. Wydatki na komputer służą umożliwieniu fizycznego tworzenia oprogramowania podobnie jak sprzęt elektroniczny. Opłaty księgowe są również niezbędne do poniesienia z uwagi na konieczność rozliczenia działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, a polegającej na wytwarzaniu oprogramowania i ustalenia dochodów z tej działalności, do których Wnioskodawca zamierza zastosować ulgę.

Wydatki związane z korzystaniem samochodu to wydatki na: zakup auta, wynajem auta, przygotowanie leasingu lub kredytu, raty leasingu lub kredytu, zakup paliwa, zakup energii elektrycznej w przypadku posiadania auta elektrycznego, naprawę auta, opłaty parkingowe, wydatki reprezentacyjne takie jak: a) naklejenie logo na karoserie i/lub elementy wewnętrzne auta, naklejenie reklamy na karoserie, wymianę opon i ich zakup, materiały i płyny eksploatacyjne, części - wideo rejestrator w celu zabezpieczenia ewentualnych roszczeń wobec osób, które zniszczyły auto lub kradzież sprzętu pozostawionego w aucie, koszty związane z naprawą szkód komunikacyjnych, wykonanie przeglądu, wykonanie diagnostyki, usługę pomocy drogowej. Wydatki na komputer to wydatki na:

• zakup urządzeń wejścia wyjścia takich jak: a) słuchawki b) głośniki c) myszki komputerowe d) klawiatury e) monitory f) matryce f) urządzenia przechowujące dane,
• zakup komputera;
• zakup laptopa,
• zakup urządzeń wewnętrznych takich jak: a) procesory b) karty graficzne c) karty pamięci d) dyski twarde e) płyty główne f) zasilacz g) ładowarka do laptopa,
• zakup obudowy komputera,
• zakup pasty termoprzewodzącej,
• zakup usług naprawy komputera,
• zakup usług związanych z odzyskiwaniem danych,
• zakup oprogramowania,
• zakup usług i/lub oprogramowania koniecznych do realizowania zlecenia dla klienta (nie da się ich wskazać konkretnie - są zależne od oczekiwań klienta ),
• zakup usług koniecznych do utrzymania oprogramowania niezbędnego do tworzenia oprogramowania,
• tzw. abonamenty i zakup innego sprzętu związanego z zabezpieczeniem działalności, np. zasilacz awaryjny ( UPS ),
• zakup biurka,
• zakup niezbędnych przewodów elektrycznych i elektronicznych,
• zakup fotela,
• zakup sprzętu specjalistycznego niezbędnego do realizacji zlecenia klienta (nie da się ich wskazać, może to być np. miniaturowe ramię robota ),
• zakup drukarki, skanera, urządzeń wielofunkcyjnych.

Opłaty księgowe to: opłata za wykonywanie usług związanych z prowadzeniem księgowości i rozliczeń pracowników, opłaty konsultacyjne, opłaty prawnicze, opłaty związane z obsługą pism prawniczych, opłaty za dodatkowe usługi związane z wykonywaną działalnością. Wydatki na zakup sprzętu elektronicznego to: zakup smartfonów, zakup smartwatchy, zakup tabletów, zakup ładowarek do posiadanych sprzętów elektronicznych, koszty napraw posiadanych sprzętów elektronicznych, koszty zabezpieczenia sprzętu elektronicznego przed przypadkowym uszkodzeniem. Wszystkie wymienione wyżej wydatki są bezpośrednio związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania.

W roku 2020 Wnioskodawca uzyskuje i będzie uzyskiwał dochody z kwalifikowanych IP, tj. praw autorskich do programów komputerowych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej związanej z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność badawczo-rozwojową współpracując z kontrahentami w roku 2020 na takich samych zasadach, warunkach, a zatem stan faktyczny opisany we wniosku dotyczy również roku 2020.

Wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczy roku 2019 i 2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 lipca 2020 r.:

1. Czy w opisanym we wniosku zdarzeniu Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 i 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze zleceniodawcami z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?
2. Czy wymienione w opisanym we wniosku zdarzeniu koszty ponoszone w roku 2019 i 2020 przez Wnioskodawcę, takie jak wydatki związane z korzystaniem z samochodu, wydatki na komputer, opłaty księgowe, za zakup sprzętu elektronicznego stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej zarówno w roku 2019 jak i 2020. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Przedmiotowe części programów komputerowych opisane we wniosku podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Reasumując tworzone przez Wnioskodawcę części programów komputerowych, moduły - kody stanowią zatem program komputerowy, które znajduje się w katalogu kwalifikowanych praw autorskich IP. Zdaniem wnioskodawcy przenoszenie autorskich majątkowych praw do oprogramowania lub jego części w ramach współpracy ze zleceniodawcami i uzyskiwanie przez niego dochodu z tego tytułu kwalifikuje go do skorzystania z ulgi IP BOX. Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tych przepisów: - Badania naukowe są działalnością obejmującą: 1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości. Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił na każdego zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego wydatki takie, jak wydatki związane z korzystaniem z samochodu, wydatki na komputer, opłaty księgowe, za zakup sprzętu elektronicznego, stanowią koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w literze a wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Każdy z ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma bowiem bezpośredni związek z prowadzoną przez niego działalnością badawczo-rozwojową, a ich ponoszenie jest niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ww. art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 kwietnia 2016 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest przede wszystkim działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez niego forma opodatkowania to podatek liniowy.

Wnioskodawca w 2019 roku świadczył usługi na rzecz kilku zleceniodawców na podstawie zawartej z każdym z nich ramowej umowy o współpracy. Wnioskodawcy każdorazowo zlecane są usługi programistyczne, a polegające na wykonaniu oprogramowania - programów komputerowych lub ich części (kodów), czyli utworów chronionych w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca w ramach swojej działalności wytwarza i rozwija oprogramowanie dla każdego zleceniodawcy bezpośrednio przez działalność o charakterze twórczym, prowadzoną w sposób systematyczny, tj. metodyczny i uporządkowany, stale poszerzając zasoby swojej wiedzy, bądź też bazując na wiedzy dotychczasowej do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nieustannie nabywa i pogłębia swoją wiedzę uczestnicząc w kursach czy szkoleniach, czytając literaturę branżową czy też artykuły specjalistyczne w Internecie. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Zdarza się, że Wnioskodawca dokonuje poprawiania błędów występujących w oprogramowaniu, jednakże czynności takie nie mają charakteru rutynowego, nie są to z góry określone działania a wymagają każdorazowo analizy przypadku po czym zmiany fragmentu kodu na inny, wytworzony samodzielnie przez Wnioskodawcę. Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy w ramach zespołu programistów są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca zatem prowadzi działalność badawczo-rozwojową, która jest przez niego prowadzona od początku współpracy z ww. kontrahentami.

Z wniosku wynika zatem, że Wnioskodawca prowadzi - co do zasady - działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zaznaczył, że przedmiotem jego wątpliwości jest natomiast możliwość skorzystania z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowania 5% stawką na zasadach wskazanych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zeznaniu podatkowym za 2019 r. i 2020 r., dochodów z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych wytwarzanych w ramach opisanej współpracy ze zleceniodawcami, jak również możliwość uznania przedstawianych wydatków za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w lit. a art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3a + b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wyeksponować trzeba również, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53) oraz że nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości (art. 41 ust. 3).

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane z kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, w 2019 roku świadczył on usługi na rzecz kilku zleceniodawców na podstawie zawartej z każdym z nich ramowej umowy o współpracy. Wnioskodawcy każdorazowo zlecane są usługi programistyczne, polegające na wykonaniu oprogramowania - programów komputerowych lub ich części (kodów), czyli utworów chronionych w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każde oprogramowanie jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, stanowiąc utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi na zleceniodawców w ramach zawartych z nimi umów całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, a zatem osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wynagrodzenie jest albo zawarte w wynagrodzeniu z tytułu wykonania umowy albo przysługuje osobno za samo przeniesienie autorskiego prawa majątkowego na kontrahenta (w zależności od danego kontrahenta i zawartej z nim umowy). Wnioskodawca w ramach ulgi zamierza rozliczyć jedynie dochód uzyskiwany z wytworzonych przez niego kwalifikowanych IP, a zatem nie będzie rozliczał dochodu uzyskiwanego z czynności, które nie prowadzą do wytworzenia przez niego osobnego utworu ustawowo chronionego.

Co , roku 2020 Wnioskodawca uzyskuje i będzie uzyskiwał dochody z kwalifikowanych IP, tj. praw autorskich do programów komputerowych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej związanej z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność badawczo-rozwojową współpracując z kontrahentami w roku 2020 na takich samych zasadach i warunkach.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca osiąga - co do zasady - dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przenosi on i będzie przenosił na każdego zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, to osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro, jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności, w zależności od danego kontrahenta i zawartej z nim umowy wynagrodzenie jest albo zawarte w wynagrodzeniu z tytułu wykonania umowy albo przysługuje osobno za samo przeniesienie autorskiego prawa majątkowego na kontrahenta, oznacza to że oprócz dochodów o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy, a wiec dochodów z sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Wnioskodawca osiąga również dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 tej ustawy, wiec dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Co istotne, Wnioskodawca na bieżąco od początku 2019 roku prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ww. ustawy, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W konsekwencji, jak słusznie twierdzi Wnioskodawca, spełnia on co do zasady wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. do programów komputerowych wytwarzanych w ramach opisanej współpracy ze zleceniodawcami zarówno w roku 2019 jak i 2020.

Zatem stanowisko w tej kwestii uznać należy co do zasady za prawidłowe.

Zastrzec trzeba w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Odnosząc się w konsekwencji do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości uznania za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wydatków wymienionych w złożonym wniosku wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ponadto z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że litery we wzorze nexus (tu: litera a) oznaczają koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym IP. Nie ma zatem w przepisach o IP Box dotyczących obliczania wskaźnika nexus, odwołania do kosztów bezpośrednich i pośrednich w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem podatnik w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej ponosi kwalifikowane koszty, które są bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego IP, to mogą być one, przy zastosowaniu proporcji, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i odpowiednio proporcjonalnie zakwalifikowane do odpowiedniej litery wzoru nexus.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus (nie mylić z kosztami uzyskania przychodów z tytułu zbycia kwalifikowanego IP) jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową ponosi wydatki związane z korzystaniem z samochodu, wydatki na komputer, opłaty księgowe, za zakup sprzętu elektronicznego, które zostały szczegółowo przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odnośnie przesłanek świadczących o bezpośrednim powiązaniu wymienionych we wniosku kosztów z wytworzeniem i rozwijaniem oprogramowania na rzecz danego zleceniodawcy Wnioskodawca nadmienił, że wydatki związane z korzystaniem z samochodu są bezpośrednio związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania, albowiem służą dojazdowi do klienta i na spotkania, podczas których omawiane są szczegóły dotyczące wymagań i oczekiwań w stosunku do tworzonego oprogramowania. Wydatki na komputer służą umożliwieniu fizycznego tworzenia oprogramowania podobnie jak sprzęt elektroniczny. Opłaty księgowe są natomiast niezbędne do poniesienia z uwagi na konieczność rozliczenia działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, a polegającej na wytwarzaniu oprogramowania i ustalenia dochodów z tej działalności, do których Wnioskodawca zamierza zastosować ulgę.

Jak zaznaczył Wnioskodawca wymienione wydatki są bezpośrednio związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania, tj. są bezpośrednimi kosztami koniecznymi do fizycznego świadczenia usług dla danego Zleceniodawcy - fizycznego wytwarzania i rozwijania na jego rzecz oprogramowania.

Wobec powyższego, skoro jak wynika również z przedstawionych we wniosku okoliczności Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość tych kosztów, do wytworzenia, ulepszenia i rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że stanowią one koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w literze a wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo zastrzec należy, że stosownie do intencji Wnioskodawcy, przedmiotem tej interpretacji jest wyłącznie kwestia możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz możliwości zaliczenia wskazanych wydatków do kosztów bezpośrednio prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, organ nie dokonał oceny tej części stanowiska, które wykracza poza treść sformułowanych pytań.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego:

• w dacie zaistnienia zdarzenia;
• w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.