0113-KDIPT2-1.4011.403.2020.1.ISL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 17 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem liniowym dochodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca stał się na podstawie umowy darowizny komandytariuszem (…) Sp. z o.o. Sp.k., nr KRS (Krajowy Rejestr Sądowy): (…). Działalnością Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca udziały w Spółce przejął od żony, która od 2015 r. jest jej udziałowcem. W związku z przejęciem udziałów w Spółce Wnioskodawca zdeklarował w swoich obliczeniach podatku i przelewach taki sam podatek, jaki płaciła do tej pory Jego żona - czyli podatek liniowy w wysokości 19%. Wnioskodawca w związku z tym opłacał zaliczki na podatek dochodowy przyjmując podatek w wysokości 19%. Jednocześnie na poleceniach przelewu wskazywał, że kwoty płacone są tytułem „zaliczki na podatek PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36L”. Wnioskodawca będąc przekonanym, że tak złożone przez Niego oświadczenie o wyborze formy opodatkowania jest wystarczające w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie składał żadnej dodatkowej deklaracji. Wysokość wpłacanych przez Wnioskodawcę zaliczek na podatek dochodowy nigdy nie była kwestionowana przez Urząd Skarbowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca skutecznie złożył oświadczenie o wyborze formy opodatkowania - podatku liniowego 19%, w rozumieniu przepisów art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonał On ważnego wyboru formy opodatkowania - podatku liniowego 19%.

Biorąc pod uwagę zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9a ust. 2) brak jest przeciwskazań do uznania, że złożone przez Wnioskodawcę oświadczenie w formie przelewów zawierających tytuł „zaliczka za PIT-36L” nie spełnia formy przewidzianej tymi przepisami. Ustawodawca bowiem nie wprowadził żadnego specjalnego formularza do złożenia powyższego oświadczenia (co potwierdza np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2018 r., sygn. akt II FSK 2892/16). Zgłoszenia takiego można dokonać nawet wpisem do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 858/13). Przytoczony przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny pokazuje, że wybór formy opodatkowania uwarunkowany jest jedynie terminami złożenia oświadczenia (w danym roku podatkowym). Złożone oświadczenie zawierające elementy oświadczenia woli o wyborze danej formy opodatkowania może spowodować skutki podatkowe. Jest to bowiem uprawnienie przedsiębiorcy do skorzystania z proponowanej przez ustawodawcę formy opodatkowania. Tym samym nie powinno być przeszkód, aby uznać za skuteczne i złożone w terminie oświadczenie Wnioskodawcy o wyborze formy opodatkowania w formie przelewów na poczet zaliczek od podatku dochodowego tytułem PIT-36L.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że dokonując merytorycznej oceny przedstawionej we wniosku sprawy, która dotyczy 2019 roku, tutejszy Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej powołał przepisy prawa w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia opisanego we wniosku zdarzenia.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W świetle tego przepisu, to spółka osobowa prowadzi działalność gospodarczą, ale podatnikami z tytułu przychodów powstałych w wyniku tej działalności są jej wspólnicy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z treści przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dla celów podatkowych przychody z udziału w spółce osobowej ustala się u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa udziału w zysku.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 9a ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 2-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Na podstawie art. 30c ust. 1 powoływanej ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z powyższego przepisu wynika, że możliwość opodatkowania dochodów 19% podatkiem liniowym dotyczy wyłącznie dochodów wskazanych w tym przepisie, tj. dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej oraz dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej, wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia - w wymienionym w przepisach terminie - jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania w formie tzw. podatku liniowego. Oświadczenie o wyborze formy opodatkowania należy złożyć do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik osiągnął pierwszy przychód z działalności gospodarczej w danym roku podatkowym lub do końca roku podatkowego, jeżeli taki przychód osiągnął w grudniu.

Zatem, w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej (w przypadku Wnioskodawcy przejęcia udziałów w Spółce) należało dokonać wyboru formy opodatkowania, zgodnie z cytowanymi przepisami. W przypadku zaś niezłożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania, dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych, a więc określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skali podatkowej. Powyższe oświadczenie można również złożyć na podstawie przepisów o CEiDG.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że w dniu 3 kwietnia 2019 r. stał się On na podstawie umowy darowizny komandytariuszem Spółki. Działalnością Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca udziały w Spółce przejął od żony, która od 2015 r. jest jej udziałowcem. W związku z przejęciem udziałów w Spółce Wnioskodawca zdeklarował w swoich obliczeniach podatku i przelewach taki sam podatek jaki płaciła do tej pory Jego żona - czyli podatek liniowy w wysokości 19%. Wnioskodawca w związku z tym opłacał zaliczki na podatek dochodowy przyjmując podatek w wysokości 19%. Jednocześnie na poleceniach przelewu wskazywał, że kwoty płacone są tytułem „zaliczki na podatek PIT-36L”. Wnioskodawca będąc przekonanym, że tak złożone przez Niego oświadczenie o wyborze formy opodatkowania jest wystarczające w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie składał żadnej dodatkowej deklaracji.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zdecydował się na opodatkowanie dochodów uzyskanych z tytułu uczestnictwa w Spółce, w której jest wspólnikiem w formie 19% podatku liniowego - winien był zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - złożyć we właściwym terminie stosowne oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania, które - jak wskazano wyżej - jest warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy. Zatem, dokonanie przez Wnioskodawcę przelewu środków tytułem „zaliczki na podatek dochodowy PIT-36L” nie stanowi oświadczenia, o którym mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie spełnia warunków zawartych w tym przepisie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu

rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.