0111-KDIB2-2.4011.6.2020.2.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym 20 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową oraz spełnienia wymogów ustawowych co do elementów ewidencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową oraz spełnienia wymogów ustawowych co do elementów ewidencji.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 13 lipca 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.6.2020.1.MM wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 20 lipca 2020 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do treści art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm). Wnioskodawca posiada rezydencję podatkową oraz nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na tworzeniu i rozwijaniu autorskiego oprogramowania. W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca w ramach umów o współpracy ze spółkami prawa handlowego świadczy usługi, które dotyczą projektowania, implementacji i modyfikacji oprogramowania. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do Wnioskodawcy nie mają zastosowania przepisy ustawy o rachunkowości. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, lecz podatkową księgę przychodów i rozchodów. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi to prace zlecone, określone w umowach o współpracy, związane z wytwarzaniem oprogramowania.

W cenie sprzedaży wyżej wskazanych usług, Wnioskodawca uwzględnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca tworzy poszczególne moduły programów komputerowych samodzielnie tzn. bez korzystania z usług podwykonawców w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych (dalej: B+R) prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm. W praktyce na co dzień Wnioskodawca w drodze doświadczeń, testów, budowania prototypów, zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę zarówno z nauk podstawowych (matematyka, statystyka) jak i stosowanych (informatyka, elektronika), by następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu modułów do programów komputerowych.

Wymienione powyżej aktywności Wnioskodawcy występują w sposób stały i nieodłączny przy tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania. Autorskie oprogramowanie - jego moduły - stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191).

Wnioskodawca w ramach wynagrodzenia określonego w umowach o współpracy przenosi na rzecz spółek prawa handlowego całość swoich, autorskich praw majątkowych do wszelkiego oprogramowania lub innego utworu zrealizowanego w ramach i w czasie trwania ww. umów o współpracy. Zgodnie z treścią zawartych umów o współpracy Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za wykonywane przez niego czynności będące przedmiotem umowy. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za wszelkie szkody powstałe w związku z wykonywaniem przez niego czynności a wyrządzone zarówno Spółkom, z którymi współpracuje Wnioskodawca jak i osobom trzecim. Spółki, z którymi współpracuje Wnioskodawca na podstawie umów wskazanych we wniosku nie wyznaczają szczegółowo czasu i sposobu wykonywania usług przez Wnioskodawcę. Ponadto ww. Spółki nie sprawują kierownictwa w rozumieniu art. 22 Kodeksu pracy. Spółki, z którymi współpracuje Wnioskodawca na podstawie umów wskazanych we wniosku nie ponoszą ryzyka działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko w związku z prowadzoną przez niego działalnością. Wnioskodawca dokonuje modyfikacji i implementacji oprogramowania. Czynności te dokonywane są na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem lub jego następcy prawnego.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). Wnioskodawca w wystawionej fakturze VAT (podatek od towarów i usług) dokumentującej wykonane zlecenie wynikające z wskazanych we wniosku umów o współpracy wykazuje sprzedaż usługi: Prace związane z wytwarzaniem oprogramowania w cenie jedn. 1 za sztukę, wartości netto i brutto do listopada 2019 r, a od grudnia 2019 r. w cenie jednostkowej stawki godzinowej i ilość w liczbie godzin poświęconych na wykonanie prac. Wykonawca w ramach wynagrodzenia, stanowiącego iloczyn godzin roboczych i stawki za godzinę netto plus podatek Vat przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wszelkiego oprogramowania lub innego Utworu zrealizowanego na rzecz Spółki w czasie trwania umowy współpracy w następujących polach eksploatacji:

1. wprowadzenie Utworu do pamięci komputera,
2. publiczne udostępnianie i rozpowszechnianie Utworu i jego egzemplarzy, w tym poprzez udostępnianie go w sieciach komputerowych w sposób zapewniający dostęp do niego w miejscu i czasie indywidualnie wybranym przez użytkownika,
3. wykonywanie, korzystanie, rozpowszechnianie i publikowanie opracowań Utworu,
4. utrwalanie, wystawienie, wyświetlanie, przerabianie, adaptacja, zmiany,
5. zwielokrotnienie i wytwarzanie każdą znana techniką w tym cyfrową i komputerową, wideo, drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego, audiowizualną,
6. sporządzanie cyfrowego zapisu Utworu,
7. tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w utworze,
8. najem, dzierżawa, obrót (dalsze zbycie) oryginałem jak i poszczególnymi egzemplarzami lub kopiami Utworu,
9. nadanie za pomocą wizji lub fonii za pośrednictwem stacji naziemnych lub satelitarnych,
10. publikacja w sieci Internet wraz z prawem do nieograniczonego w czasie korzystania w kraju i za granicą
11. korzystania i rozporządzania Utworem lub jego opracowaniami w ramach opracowania i umieszczenia na wszystkich nośnikach, w tym w formie drukowanej, plakatów, ulotek, w prasie, w broszurach, Internecie, w postaci billboardów, na wystawach, targach.

Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do Utworu z chwilą ustalenia Utworu. Jedynie po stronie Spółek, z którymi współpracuje Wnioskodawca lub ich następców prawnych leży prawo do decydowania o publikacji Utworu. De facto to Spółkom przysługuje wyłączne prawo udzielana licencji, sublicencji lub zgód przenoszenia majątkowych praw autorskich do Utworu na rzecz dowolnie wybranych przez siebie podmiotów. Wnioskodawca wyraża zgodę i upoważnia Spółkę oraz jego następców prawnych do:

1. dokonywania przeróbek i zmian Utworu,
2. wykorzystywania Utworu w częściach lub w całości,
3. wykorzystywania Utworu lub ich dowolnych części w innych Utworach lub materiałach, lub w sąsiedztwie z innymi utworami, elementami lub materiałami, znakami towarowymi i nazwami,
4. rozporządzania i korzystania z opracowań Utworu (prawa zależne).

Wnioskodawca oprócz oprogramowania przenosi prawa autorskie na następujące inne Utwory m.in:

• Dokumentacja projektowa
• Dokumentacja techniczna
• Dokumentacja wymagań
• Dokumentacja integracji
• Dokumentacja wdrożeń.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu konsultacji, doradztwa i analizy biznesowej IT w tym:

• realizacji zadań programistycznych,
• analizy wymagań funkcjonalnych i technicznych w obszarze procesów i aktywności integracyjnych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje nowe oraz ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca w ramach zawartych umów o współpracę wykonuje następujące zadania w ramach działalności B+R:

-Obszar prac badawczych:

• Tworzenie programów komputerowych (prototypów) korzystających z matematyki, sztucznej inteligencji i autorskich algorytmów do rozwiązywania złożonych problemów,
• Automatyzacja procesów przez zastąpienie lub usprawnienie pracy ludzkiej programami komputerowymi.

-Obszar prac rozwojowych:

• Tworzenie nowych funkcjonalności w istniejących programach komputerowych,
• Rozbudowa istniejących funkcjonalności w istniejących programach komputerowych,
• Ulepszanie prototypów (programów komputerowych),
• Integracja prototypów z istniejącymi programami komputerowymi,
• Naprawianie błędów w istniejących programach komputerowych,
• Ulepszanie procesów przez zapewnienie kontroli realizowanej przez programy komputerowe,
• Projektowanie i tworzenie innowacyjnych metod wprowadzania i prezentacji danych,
• Migracja danych do systemów informatycznych,
• Integracje między systemami informatycznymi,
• Ulepszanie kodu programów komputerowych w celu zapewnienia większej odporności na błędy, większego bezpieczeństwa i większej wydajności.

Przebieg prac wykonywanych przez Wnioskodawcę:

• Każde zadanie, które wykonuje Wnioskodawca znajduje się w systemie spółki prawa handlowego (fachowo „issue tracker”),
• Wnioskodawca zna jego identyfikator oraz jego treść,
• W ramach każdego zadania programistycznego powstaje kod programu komputerowego,
• Taki kod powstaje na ogół w kilku paczkach (fachowo nazywa się to „commit”),
• Każda taka paczka zawiera:
  • kod programu komputerowego – Wnioskodawca wykonuje zadania na komputerze udostępnionym przez klienta, nie może skopiować kodu aplikacji,
  • notatkę,
  • identyfikator zadania, którego dotyczy paczka,
  • identyfikator paczki – każda taka paczka trafia do systemu (fachowo „repozytorium kodu”), który należy do spółki prawa handlowego i jest możliwa do zlokalizowania.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego działalność jest działalnością twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ewidencja kwalifikowanego prawa własności intelektualnej:

-Dla każdego miesiąca Wnioskodawca przygotowuje dokumentację wykonanych zadań w takiej postaci:

• Identyfikator zadania w systemie spółki prawa handlowego w („issue tracker”),
• Treść zadania,
• Czas poświęcony na zadanie,
• Listę paczek kodu („commit”),
• Identyfikator paczki w "repozytorium "kodu" spółki prawa handlowego,
• Notatka,

- rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie.

Sporządzona przez Wnioskodawcę ewidencja zawiera następujące pozycje:

• daty dokumentów księgowych, ich numery oraz kwoty z nich wynikające,
• wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prac związane z wytwarzaniem oprogramowania, według specyfikacji opisanej powyżej,
• wykazuje przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przygotowana przez Wnioskodawcę ewidencja ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Z dniem 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca realizuje obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanych IP. Wnioskodawca ewidencjonował na bieżąco zdarzenia na cele stosowania preferencji IP Box za cały rok 2019 oraz późniejszy okres. Wnioskodawca dochował staranności by dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP, ewidencja była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym za 2019 rok wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie czy w związku z modyfikacją i implementacją oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej lub dochód z takiego prawa, uwzględniony w cenie sprzedaży świadczonej przez Wnioskodawcę usługi i taki dochód Wnioskodawca ma zamiar opodatkować preferencyjną stawką wskazano, że w związku z modyfikacją i implementacją oprogramowania dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony jest w cenie sprzedaży świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Wnioskodawca ma zamiar opodatkować preferencyjną stawką, dochód który zgodnie z prowadzoną ewidencją (opisaną we wniosku) dotyczy wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach obszarów B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 5a pkt 38 i pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018r. poz. 1509 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) a w konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ww. ustawy o PIT - stawką 5% dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskanego w ramach opisanej sytuacji gospodarczej?
2. Czy prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę, zgodnie z przedstawionym opisem, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, która uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ww. ustawy - stawką 5% dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskanego w ramach opisanej sytuacji gospodarczej.

Wnioskodawca uzasadniając niniejsze stanowisko, wskazuje na art. 5a pkt 38 ustawy o PIT który definiuje pojęcie działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z jego treścią działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zarówno pojęcie badań naukowych jak i prac rozwojowych zostały natomiast zdefiniowane w kolejnych przepisach, tj. odpowiednio w art. 5a pkt 30 ustawy o PIT oraz pkt 40 ustawy o PIT poprzez odesłanie do definicji zawartych w art. 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668). Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1868), badania naukowe są działalnością obejmującą:

• badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
• badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności.

Natomiast, stosownie do treści art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U., poz. 1668), prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca wskazuje, iż analiza przytoczonych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej na gruncie ustawy o PIT należy mówić wówczas gdy:

1. działalność obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe,
2. realizowane prace mają twórczy charakter
3. prace w tym zakresie prowadzone są w systematyczny sposób,
4. wykonywane prace mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu Wnioskodawca oświadcza, że wszystkie wskazane powyżej przesłanki występują w przypadku obszarów B+R realizowanych przez Wnioskodawcę.

1. Badania naukowe i prace rozwojowe

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy w zakresie prowadzonych obszarów B+R wyczerpuje pojęcia zarówno prac rozwojowych jak i badań naukowych zawartych we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadzi bowiem prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności i przedmiotowe prace nastawione są na opracowywanie nowych produktów lub usług (oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę) lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń, co wyczerpuje wskazaną powyżej definicję badań naukowych. Oprócz tego Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. Tym samym, Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadzi bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia własnego, autorskiego i innowacyjnego oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami Wnioskodawca prowadzi zarówno prace rozwojowe, jak i badania naukowe.

2. Twórczy charakter prac

Kolejną przesłanką warunkującą uznanie działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową jest twórczy charakter tej działalności. W zakresie obszarów B+R prowadzonych przez Wnioskodawcę przesłanka ta jest również spełniona. Należy podkreślić, że rozwiązania i końcowe produkty informatyczne proponowane klientom Wnioskodawcy w ramach obszarów B+R nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Spółki z którymi współpracuje Wnioskodawca otrzymują nowoczesne i innowacyjne narzędzia IT, których nie da się nabyć na otwartym rynku. W przypadku obszarów B+R nie występuje element typowej standaryzacji. Cele jakie są zakładane do osiągnięcia przez klientów wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym tworzone przez Wnioskodawcę produkty informatyczne mają zawsze charakter twórczy. Jednocześnie należy podkreślić, że oprogramowanie jako rezultat prac rozwojowych i badań aplikacyjnych prowadzonych przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej wynikającej z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191).

3. Prowadzenie prac w systematyczny sposób

Działania Wnioskodawcy w obszarach B+R mają nie tylko twórczy charakter, ale są również prowadzone w sposób systematyczny, co stanowi kolejną przesłankę wynikającą z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej. Należy podkreślić, że w ramach procesu tworzenia i rozwoju nowych rozwiązań informatycznych prace Wnioskodawcy są zaplanowane i prowadzone w sposób uporządkowany i regularny. Prace nad poszczególnymi zadaniami trwają kilka miesięcy. Nie mają one charakteru incydentalnego.

4. Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z definicją ustawową działalność badawczo-rozwojowa musi także mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w ramach obszarów B+R ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych działaniach.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy w zakresie realizowanych obszarów B+R spełnia wszelkie przesłanki wynikające z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wnioskodawca podkreśla, że uznanie prac w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania za działalność badawczo-rozwojową zostało potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. W tym miejscu Wnioskodawca, przykładowo wskazuje na:

1. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lutego 2018 nr 0114-KDIP2-1.4010.380.2017.1.JF,
2. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2017 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.204.2017.1.IŻ
3. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 września 2017 nr 0111- KDIB1-3.4010.190.2017.1.APO,
4. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 marca 2017r nr 3063-ILPB2.4510.226.2016.3.AO.

Konkludując, autorskie oprogramowanie - jego moduły, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności B+R, spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 i 40 ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane z tytułu zbywania praw autorskich do programów komputerowych są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jest uprawniony jest do opodatkowania wskazanych powyżej dochodów przy zastosowaniu stawki, określonej w tym przepisie. W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca w pierwszej kolejności podnosi, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo- rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym spełnione są wszystkie przesłanki zastosowania art. 30ca ustawy o PIT, tj. Wnioskodawca:

1. uzyskuje dochód w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
2. uzyskuje kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ponadto Wnioskodawca zauważa, iż z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy:

1. jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o PIT, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. W rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Jak wskazano powyżej Wnioskodawca uzyskuje dochody z zbywania praw autorskich do programów komputerowych. Przedmiotowe prawo podlega zatem ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191). Zakres przedmiotowej ochrony został wskazany w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191),2. przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W niniejszym stanie faktycznym przedmiot ochrony, czyli prawa autorskie do programów komputerowych powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Działalność Wnioskodawcy w zakresie realizowanych obszarach B+R spełnia bowiem wszelkie przesłanki wynikające z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze zbywania praw autorskich do programów komputerowych są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Tym samym, Wnioskodawca uprawniony jest do opodatkowania wskazanych powyżej dochodów przy zastosowaniu stawki określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, tj. 5 % podstawy opodatkowania. Wnioskodawca uzyskuje bowiem dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wyniku dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT). Reasumując, w związku z faktem spełnienia przesłanek ustawowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jest uprawniony do opodatkowania dochodów z tytułu sprzedaży prac związanych z wytwarzaniem autorskiego oprogramowania przy zastosowaniu stawki określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT. Wnioskodawca, podkreśla, że z uwagi na fakt, iż chce skorzystać z preferencji do opodatkowania dochodów z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych przy zastosowaniu stawki określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

-w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5 dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług

-w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy – podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy – w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja - zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo- rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, iż wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób nie zapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego podatkiem liniowym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego ewidencja zapewnia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Reasumując Wnioskodawca podkreśla, iż prowadzona przez niego odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zawiera wszystkie elementy wskazane art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy – prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślić wyraźnie należy, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwie rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca tworzy i rozwija autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w ramach której wytwarza autorskie oprogramowanie jest działalnością twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje nowe oraz ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu zwiększana zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej Organ zauważa, co następuje.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak wynika z opisanych we wniosku okoliczności, autorskie oprogramowanie zostało przez Wnioskodawcę stworzone w ramach prowadzonej przez niego działalności polegającej na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania. Autorskie oprogramowanie – jego moduły – stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z modyfikacją i implementacją oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie usługi.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży świadczonej usługi, tj. wytwarzanego i rozwijanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone i rozwinięte przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Wskazania przy tym wymaga, że wobec zaznaczenia w opisie sprawy, że Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania lub innego utworu zrealizowanego w ramach i w czasie trwania umowy o współpracy, przy jednoczesnym odniesieniu się we własnym stanowisku do przenoszenia takich praw do oprogramowania komputerowego, przedmiotem oceny organu w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką nie była kwestia przenoszenia autorskich praw majątkowych do utworu innego niż oprogramowanie.

Odnosząc się z kolei do kwestii tego, czy prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że – jak wynika z opisu sprawy – ewidencja ta zawiera następujące pozycje:

• daty dokumentów księgowych, ich numery oraz kwoty z nich wynikające,
• wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prac związane z wytwarzaniem oprogramowania,
• wykazuje przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

W związku z powyższym należy więc stwierdzić, że prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja, wobec wyodrębniania i wykazywania w niej elementów ustawowych, tj. każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) oraz kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde ww. prawo, spełnia wymogi określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazania wymaga, że oceniając stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie nie odniesiono się do prawidłowości ujmowania w prowadzonej ewidencji elementów niewymienionych wprost w powołanej ustawie, tj. dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających oraz do kwestii tego, czy taka ewidencja faktycznie zapewnia Wnioskodawcy ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Organ interpretacyjny nie jest bowiem uprawniony do analizy i oceny „kwestii technicznych” w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.