0115-KDIT3.4011.119.2020.2.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2020 r. (data wpływu 12 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniu 12 maja 2020 r., ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca od maja 2015 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z).

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług świadczy w Polsce usługi programistyczne. Umowa zawarta jest pomiędzy zleceniodawcą firmą XX a Wnioskodawcą. Usługi mogą być świadczone na rzecz firmy XX jak i firmy YY będącej klientem firmy XX. Nazwy firm zostały zastąpione znakami XX oraz YY. Pełne dane firm znajdują się w umowie załączonej do niniejszego wniosku.

W ramach tej umowy Wnioskodawca przenosi na firmę XX całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Zgodnie z umową, Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży usług świadczonych na rzecz XX.

Wnioskodawca wykonuje usługi na podstawie umowy z XX na jego zlecenie. Wnioskodawca nie ma wiedzy co do treści umów pomiędzy XX a jego klientem firmą YY, zatem nie ma wiedzy, czy XX zleca Wnioskodawcy dodawanie nowych funkcjonalności i poprawianie błędów w oprogramowaniu jako właściciel.

Zgodnie z umową Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonywane czynności zarówno wobec zleceniodawców, jak i wobec osób trzecich, a także ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca wykonuje zlecane mu czynności w miejscu i czasie uzgodnionym przez strony, jednak niewyznaczanym jednostronnie przez zleceniodawcę. Zlecenia wykonywane są pod adresem wskazanym w umowie, jak również w innych miejscach na zasadzie pracy zdalnej w czasie określanym przez Zleceniobiorcę.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca jest członkiem zespołu programistów, ale kod programu tworzy wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami Zleceniodawcy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach zawartej umowy Wnioskodawca tworzy samodzielnie lub wraz z zespołem innych programistów (osób współpracujących na podstawie odrębnych umów z firmą XX) oprogramowanie aplikacji mobilnych oraz SDK (Software Development Kit) na platformy iOS oraz Android pozwalających na realizację scenariuszów biznesowych z kategorii zarządzania i wykorzystywania flot pojazdów. Tworzony przez Wnioskodawcę kod programu prowadzi do powstania nowych aplikacji oraz poprawia użyteczność i funkcjonalność aplikacji już istniejących.

Stworzone i uaktualnione aplikacje odróżniają się od już funkcjonujących rozwiązań na rynku zarządzania flotami. Obecnie w głównej mierze skupiają się na rozwijającej się dziedzinie związanej z pojazdami autonomicznymi prowadząc do stworzenia oprogramowania w ogóle niedostępnego obecnie na rynku.

W przypadku poprawy użyteczności i funkcjonalności istniejących aplikacji, dodawanie nowych funkcjonalności do istniejących aplikacji polega na wytworzeniu samoistnej pracy albo na rozwoju (modyfikacji) już istniejących części programów bądź aplikacji. Wnioskodawca nie „nadpisuje” programów ani aplikacji, tylko tworzy samodzielnie nowy kod programu zwiększając lub modyfikując jej funkcjonalność.

W zależności od projektu, Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie samodzielnie albo we współpracy z innymi osobami. W przypadku działań wieloosobowych, podział zadań pomiędzy programistów dokonywany jest przez nich samych wewnątrz zespołu. Ponieważ współtworzony system składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych, prawa autorskie do tych poszczególnych elementów przysługują temu programiście, który je napisał. Każdy z twórców przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania, jako całości.

Elementem stworzenia prawidłowo działającego oprogramowania lub stworzenie dodatkowych funkcjonalności poza samym wytwarzaniem kodu jest projektowanie aplikacji, analiza wykonalności zgłaszanych pomysłów, analiza wymagań funkcjonalnych, poprawianie kodu, implementacja nowych serwisów, testowanie aplikacji i modułów, usuwanie błędów i awarii, przywracanie funkcjonowania serwisów i usług wykonanych, jak również raportowanie zleceniodawcy stanu prac projektowych oraz tworzenie zasad i wskazówek dotyczących projektowania i implementacji serwisów i usług.

Wytwarzanie oprogramowania ma zatem miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie - prac rozwojowych, będącej działalnością o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność badawczo-rozwojową (prace rozwojowe) Wnioskodawca prowadzi od momentu rozpoczęcia współpracy z tym zleceniodawcą, tj. od 1 października 2018 r.

Wnioskodawca w prowadzonej działalności nabywa, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowoczesnego, innowacyjnego oprogramowania.

Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy z firmą XX z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, iż nie prowadzi ksiąg rachunkowych dlatego posiada odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W przypadku kontynuowania uzyskiwania dochodu z wymienionych powyżej kwalifikowanych praw własności intelektualnej w roku 2020 oraz następnych latach chciałby również opodatkowywać go według preferencyjnej stawki 5%.

Wnioskodawcę wskazał, że opisana sprawa dotyczy możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową 5% zarówno w odniesieniu do dochodów, które osiągnął w 2019 r. dotyczących kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które stanowi utwór prawne chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jak i dochodów, które Wnioskodawca osiągnie w latach następnych dotyczących kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które stanowi utwór prawne chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Opisany we wniosku i jego uzupełnieniu stan faktyczny obejmuje zarówno rok 2020, jak i lata następne, ponieważ Wnioskodawca kontynuuje (powinno być „będzie kontynuował” - dopisek organu) identyczną działalność oraz osiąga i będzie osiągał z tego tytułu dochody takiego samego rodzaju, jak miało to miejsce w roku 2019, stan faktyczny i zdarzenie przyszłe są zatem identyczne.

Usługi programistyczne są świadczone na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej przez Wnioskodawcę ze spółką XX Sp. z o.o. z siedzibą w X We wniosku określono tę spółkę jako spółka XX.

Zgodnie z treścią par. 1 ust. 1 powyższej umowy jej przedmiotem jest świadczenie przez Wnioskodawcę usług na rzecz spółki (spółka XX), na rzecz spółki YY (klient spółki XX; we wniosku określono ją jako spółka YY) w ramach centrum kompetencyjnego budowanego przez XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX). Przedmiotowa umowa wymienia zatem 2 podmioty, dla których Wnioskodawcę ma świadczyć usługi w oparciu o jej zapisy.

Podkreślenia w tym kontekście wymaga, że Wnioskodawcy nie łączy stosunek umowny ze spółką YY (YY). Równoczesnego wskazania przy tym wymaga, że Wnioskodawcę nie zna treści umowy łączącej spółkę XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) i spółkę YY (spółka YY). Zatem nie ma wiedzy, czy spółka XX zleca Wnioskodawcy dodawanie nowych funkcjonalności i poprawiane błędów w oprogramowaniu jako właściciel.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach działalności związanej z wytwarzaniem oprogramowania stanowi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, według którego prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowane i wykorzystywanie dostępnej aktualne wiedzy i umiejętności w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza ma charakter badawczo-rozwojowy, ponieważ Wnioskodawca opracowuje nowe i ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już występujących. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace rozwojowe zwiększają zasoby wiedzy oraz wykorzystują zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę obejmowały nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług i jako takie stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działalności Wnioskodawcy przyczynia się bowiem do tworzenia innowacyjnego systemu zarządzania flotą pojazdów przy wykorzystaniu i rozwijaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania.

Działalność Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku była prowadzona w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawę przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Prace nad oprogramowane mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany i regularny, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszane w przyszłości. Wnioskodawcę nieustannie opracowuje nowe funkcjonalności, testuje rozwiązania prototypowe, wdraża nowości i aktualizacje oprogramowania.

Wytworzone przez Wnioskodawcę w 2019 r. oprogramowania, ulepszenia oraz rozwinięcia oprogramowania stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, gdyż są wyrazem jego własnej twórczości intelektualnej, która posiada cechy oryginalności i innowacyjności. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowane stanowi wyraz własnej twórczości intelektualnej, ponieważ jest ono konkretnym zapisem i indywidualnym podejściem Wnioskodawcy do zagadnień twórczych, programistycznych, które są wynikiem działalności badawczo-rozwojowej. Każda część z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy, ponieważ nikt nie narzucał mu reguł ani sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju oprogramowania komputerowego. Cele wyznaczane przez spółkę YY (spółka YY) wymagają od Wnioskodawcy oryginalnego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. W rezultacie, programistyczne prace Wnioskodawcy są ukierunkowane na tworzenie nowych, innowacyjnych rozwiązań. Wnioskodawca prowadząc powyższe prace uzyskuje nowe umiejętności z dziedziny technologii i ich zastosowania w działalności biznesowej, które następnie może wykorzystywać do projektowania nowych produktów i usług oferowanych klientom (oprogramowane, aplikacje).

Wytwarzane i rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny i ciągły. Podczas świadczenia usług w ramach opisanego we wniosku kontraktu Wnioskodawca wykorzystuje zdobytą dotychczas wędzę w danej dziedzinę oraz w sposób ciągły zwiększa wiedzę, którą potencjalnie może wykorzystać w przyszłości. W rezultacie działań podejmowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności dochodzi do wytworzenia programu komputerowego, który jest utworem stanowiącym przedmiot polskiego prawa autorskiego. Wytwarzane oprogramowanie podlega ochronę prawnej na podstawie zapisów art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawe autorskim i prawach pokrewnych.

Działalność Wnioskodawcy nie obejmowała rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace Wnioskodawcy stanowią działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania wskazanego we wniosku służącego do tworzenia i oferowania zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów wcześniej niedostępnych na rynku. Nie są to działania rutynowe ani okresowe - działalność Wnioskodawcy nie stanowi utrzymania technicznego produktu.

W ramach wskazanych przez Wnioskodawcę we wniosku prac rozwojowych, z których Wnioskodawca w 2019 r. uzyskał dochód, Wnioskodawca opracował nowe ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Działania Wnioskodawcy skupiały się na rozwijającej się dziedzinie związanej z pojazdami autonomicznymi, prowadząc do stworzenia oprogramowania w postaci innowacyjnego systemu zarządzania flotą pojazdów, które obecnie jest w ogóle niedostępne na rynku.

Zadaniem Wnioskodawcy jest przygotowanie rozwiązań koncepcyjnych, które następnie są implementowane w kodzie źródłowym. Implementowane rozwiązania oprogramowania są stale rozbudowywane o nowe funkcjonalności, dlatego stale tworzy nowe oprogramowanie. Funkcjonalności te mogą być zdefiniowane przez klienta bądź zaproponowane przez Wnioskodawcę. Prace rozwojowe podejmowane przez Wnioskodawcę, z których uzyskał on dochód w 2019 r. obejmowały funkcjonalności do następujących programów komputerowych:

1. aplikacja na platformę iOS - modułowa aplikacja na platformę iOS pozwalająca w czasie rzeczywistym na śledzenie, korzystanie i rezerwację przejazdów z różnych flot pojazdów autonomicznych oraz sterowanych przez człowieka.
2. aplikacja na platformę Android - modułowa aplikacja na platformę iOS pozwalająca w czasie rzeczywistym na śledzenie, korzystanie i rezerwację przejazdów z różnych flot pojazdów autonomicznych oraz sterowanych przez człowieka
3. SDK (software development kit) na platformę iOS - moduł pozwalający klientom spółki YY na połączenie ich własnych aplikacji mobilnych na platformę iOS z serwerami spółki YY. Pozwalający tym samym na wykorzystywanie pełnego potencjału systemu śledzenia pojazdów z różnych flot.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależne od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Oprogramowanie: elementy kodu programu komputerowego - aplikacji mobilnych oraz SDK na platformy iOS oraz android wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej - jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. A zatem stanowi ono utwór podlegający ochronę na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawe autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest zatem twórcą w rozumieniu przywołanej ustawy. Wnioskodawca był twórcą wytworzonego oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawe autorskim i prawach pokrewnych.

Ulepszanie i rozwijanie oprogramowania ma charakter modułowy, zatem Wnioskodawca jest właścicielem tej części oprogramowania, jaką tworzy w ramach tych procesów aż do chwili przeniesienia praw autorskich. Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym licencje do korzystania z tego programu.

Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania (do – dopisek organu) kontrahentów, Wnioskodawca przekazuje na jego (ich – dopisek organu) rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Wnioskodawca tym samym działa na zlecenie swojego kontrahenta co jest podstawą jego działania. Wnioskodawca dokonuje ulepszania/rozwinięcia oprogramowania na podstawie umowy o świadczenie usług, w wyniku której powstaje utwór w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przypadku tworzenia/rozwijania programu, prace te polegają na tworzeniu, rozwoju nowego innowacyjnego produktu. Prace te nie polegają na rutynowych i okresowych zmianach. Ich efektem jest powstanie nowego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca wytwarza swój autorski kod, do którego autorskie prawa majątkowe są następnie przenoszone na XX i jest on przyłączany do istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca rozwijając oprogramowanie nie modyfikuje jego części, a tworzy nowy autorski kod (algorytmy w językach programowania), do którego autorskie prawa majątkowe są następne przenoszone na XX i jest on przyłączany do tego oprogramowania.

Wnioskodawcę rozwijając oprogramowanie XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) nie modyfikuje jego części a tworzy nowy autorski kod (algorytmy w językach programowania). Jedynym efektem świadczonych usług w zakresie ulepszenia i rozwijania oprogramowania jest kod źródłowy programu komputerowego, który stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawe autorskim i prawach pokrewnych i jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Każde oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach umowy jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, przez co stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Współpraca z innymi osobami obejmuje potencjalne konsultacje, które wynikają z potrzeby lepszego zrozumienia kodu napisanego przez innych członków zespołu, a także z podziału prac w ramach danego systemu komputerowego.

Podział zadań pomiędzy poszczególnych programistów dokonywany jest przez nich samych wewnątrz zespołu. Co około 2 tygodnie następuje konkretyzacja zadań, a po dwóch tygodniach odbiór rezultatów. Na początku 2-tygodniowego etapu klient komunikuje, jakie rezultaty chce otrzymać, a poszczególni wykonawcy (członkowie zespołu) deklarują, co musi zostać zrobione i ile czasu to zajmie. Każdy wykonawca (a w tym również Wnioskodawca) wybiera te zadania, które najlepiej odpowiadają jego kompetencjom. Jeśli klient zaakceptuje deklarację, to przystępuje się do wykonania zadania. Ze swoich zadań każdy wykonawca powinien się rozliczyć przed końcem etapu, poprzez zademonstrowanie działającego oprogramowania. Poszczególne zadania są rejestrowane w aplikacji do zarządzania projektami. Oprogramowanie, które wytwarza Wnioskodawca jest częścią dużego systemu. Wnioskodawca samodzielnie pracuje nad poszczególnymi funkcjonalnościami, które później integruje się z modułami wytworzonymi przez innych członków zespołu. Zespół jest rozproszony. W związku z czym komunikacja z innymi osobami odbywa się za pośrednictwem poczty elektronicznej, komunikatorów internetowych i wideokonferencji oraz specjalistycznych programów do zarządzania projektami IT.

Ponieważ współtworzony system składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych (funkcjonalności), prawa autorskie do tych poszczególnych elementów przysługują temu programiście, który je napisał. Każdy programista (w tym Wnioskodawca) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania, jako całości.

Wnioskodawca współpracuje ze spółką I. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) i spółką YY (spółka YY) na podstawie umowy z dnia 10 sierpnia 2018 r. Stanowi ona podstawę formalną współpracy stron. Stosownie do jej zapisów, za świadczenie usług nią objętych, XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) płaci Wnioskodawcy wynagrodzenie w określonej wysokości za każdy dzień świadczenia usług. Przy czym przez dzień świadczenia usług rozumiane jest świadczenie usług przez 8 godzin w ciągu dnia. W przypadku świadczenia usług przez mniejszą lub większą ilość godzin w ciągu dnia od ilości wyżej wskazanej, wynagrodzenie zleceniobiorcy za ten dzień zostanie obliczone proporcjonalnie w stosunku do liczby godzin, w których świadczone były usługi.

Zapłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę nie później niż ostatniego dnia danego miesiąca, którego płatność dotyczy, faktur VAT (podatek od towarów i usług). XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) ma na opłacenie faktury 14 dni od dnia jej otrzymania.

Z zastrzeżeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa Wnioskodawca przenosi na XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) wszelkie prawa (w tym w szczególności: autorskie prawa majątkowe do utworów, patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa z rejestracji wzorów przemysłowych, prawa ochronne na znaki towarowe, know-how) do produktów stworzonych przez Wnioskodawcę w trakcie świadczenia usług w ramach umowy. Wynagrodzenie z tytułu realizacji usług będących przedmiotem umowy obejmuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) praw autorskich majątkowych do utworów lub przeniesienia udziału w takich prawach na polach eksploatacji wskazanych w umowie.

W odniesieniu do powyższego Wnioskodawca podnosi, że w toku realizowanych prac Wnioskodawca wytwarza wyłącznie utwory objęte prawami własności intelektualnej. XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) zyskuje wszystkie prawa do wytworzonych przez niego utworów, a Wnioskodawca je traci, za co dostaje wynagrodzenie. Tak więc całość kwoty wynagrodzenia jakie dostaje stanowi wynagrodzenie za sprzedaż praw autorskich.

„Kierownikiem projektu” jest spółka YY, która wyznacza ogólne zadania i kierunki rozwoju oprogramowania. Spółka ta koordynuje pracę poszczególnych zespołów, jak i pracę wszystkich członków zespołu, a także wyznacza kierunek działań i założenia projektu. Podział zadań pomiędzy poszczególnych programistów dokonywany jest przez nich samych wewnątrz zespołu w sposób wyżej opisany. Wnioskodawca, jak również inne osoby współpracujące nad danym projektem mają dużą niezależność podczas realizacji swoich obowiązków. A czynności te są tylko konsultowane - nie są nadzorowane, ani wykonywane pod niczyim kierownictwem.

Z umowy wiążącej Wnioskodawcę ze spółką XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) wynika wprost, że ryzyko gospodarcze związane ze świadczeniem usług ponosi zleceniobiorca, a więc Wnioskodawca. To on zatem ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez niego czynności w postaci wytwarzania oprogramowania.

Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na podstawie wiążącej go umowy nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca samodzielne organizuje formę świadczenia swoich usług, zleceniodawca nie ingeruje w organizację czasu pracy Wnioskodawcy, który samodzielnie decyduje o godzinach pracy świadczenia swoich usług, a także o miejscu ich wykonywania.

Zgodne z umową Wnioskodawca przy świadczeniu usług ma się kierować wskazówkami klienta (spółka YY) oraz osób przez niego wskazanych. Mowa tutaj o wskazówkach, a nie wykonywaniu wiążących poleceń.

W istocie Wnioskodawca ma, podobnie jak inne osoby współpracujące nad oprogramowaniem, dużą niezależność podczas realizacji swoich obowiązków, a czynności te są jedynie konsultowane - nie są nadzorowane, ani wykonywane pod niczyim kierownictwem.

Zgodnie z umową Wnioskodawca ma świadczyć usługi w biurze XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) oraz w uzgodnieniu ze zleceniodawcą w innych miejscach pozwalających na wykonane czynności objętych umową.

Wnioskodawca może zatem wykonywać czynności w dowolnym miejscu, byleby miał możliwość świadczenia usług. Mając na uwadze specyfikę wykonywanych czynności stwierdzić należy, że Wnioskodawca może wykonywać czynności zlecone mu na podstawie umowy w każdym miejscu, w którym ma połączenie do sieci Internet. W istocie, większość czynności objętych umową Wnioskodawca wykonuje, według własnej decyzji, w stałych miejscach wykonywania jego działalności gospodarczej, ujawnionych w centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej.

Z kolei jeśli chodzi o czas realizacji obowiązków wynikających z umowy, to również nie jest on wyznaczany przez XX Sp. z o.o., czy YY Żadna z tych Spółek nie ingeruje w organizację czasu pracy Wnioskodawcy.

Każdy zespół programistów pracujących nad projektem ma wyznaczonego menadżera, który sprawuje ogólną pieczę nad planowaniem i realizacją wszelkich funkcjonalności tworzonych przez programistów. Jest on odpowiedzialny za osiągnięcie założonych celów projektu, nie pełni on jednak funkcji przełożonego. W szczególności nie przydziela on zadań poszczególnym członkom zespołu. Tudzież nie może on narzucić Wnioskodawcy i osobom współpracującym przy realizacji projektu sposobu wytwarzania danych funkcjonalności. Podział zadań pomiędzy poszczególnych programistów dokonywany jest przez nich samych wewnątrz zespołu, co zostało w sposób szczegółowy opisany powyżej.

Z umowy wiążącej Wnioskodawcą ze spółką XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) wynika wprost, że ryzyko gospodarcze związane ze świadczeniem usług ponosi zleceniobiorca a więc Wnioskodawca. To on odpowiada za skutki swych działań lub zaniechań, wynikających z realizacji umowy, wobec zleceniodawcy, jak i osób trzecich. Dodatkowo ryzyko gospodarcze ponoszone przez Wnioskodawcę wyraża się w tym, że w razie niepowodzenia projektu, Wnioskodawca straci klienta - spółka XX Sp. z o.o. z siedzibą w YY (spółka XX) zaprzestanie z nim współpracy. W umowie ze XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) znajdują się kary umowne w związku z naruszeniem klauzuli poufności oraz konkurencyjności.

Wnioskodawca podaje, że wniosek dotyczy kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jakim są autorskie prawa do kodu źródłowego stanowiącego oprogramowane wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, które podlegają ochronie na podstawie odrębnych ustaw (ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych), których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej; każde wytworzone przez niego nowe funkcjonalności (części oprogramowania), to osobny przedmiot obrotu, który podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca poprzez przeniesienie na spółkę w ramach zawartej umowy całości autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w ten sposób oprogramowania, osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W 2019 r. Wnioskodawca przeniósł na przez XX Sp. z o.o. z siedzibą w X (spółka XX) kod źródłowy programów komputerowych, które są jedynym efektem świadczonych usług w zakresie rozwoju i tworzenia oprogramowania na podstawie zawartej umowy. Stanowią one utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wśród programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w 2019 r. znalazło się szereg funkcjonalności zaimplementowanych na dwie aplikacje na platformy iOS oraz Android oraz SDK (software development kit) na platformę iOS. Wśród zaimplementowanych funkcjonalności można wyróżnić między innymi system śledzenia na mapie pojazdów z różnych flot, czy system rezerwacji przejazdu na podstawie zadanych przez użytkownika parametrów (m.in. czas odbioru, ilość pasażerów, pozycje GPS skąd/dokąd).

Nie sposób jednak wymienić wszystkich utworów we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku potwierdził, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – działalności badawczo-rozwojowej osiągnął w 2019 r. dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnych, podlegające ochronie prawnej (dochód ze sprzedaży wytworzonych przez Wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej – programów komputerowych lub ich części - związany z przeniesieniem na wskazany we wniosku podmiot po wytworzeniu takich programów komputerowych lub ich części, autorskich praw majątkowych do powstałych utworów). Wnioskodawca osiągnął dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa (własności intelektualnej w postaci wytworzonego oprogramowania) - nie doszło do zawarcia umowy licencyjnej. Z treści umowy łączącej Wnioskodawcę ze spółką l. sp. o.o. z siedzibą w X (spółka XX) wynika wprost, że Wnioskodawca przenosi na tę Spółkę wszelkie prawa (w tym w szczególności autorskie prawa majątkowe do utworów, patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa z rejestracji wzorów przemysłowych, prawa ochronne na znaki towarowe, know-how) do produktów stworzonych przez Wnioskodawcę w trakcie świadczenia usług w ramach niniejszej umowy.

Ewidencja jest prowadzona przez Wnioskodawcę na bieżąco od 1 stycznia 2019 r., kiedy to pojawiła się możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej w podatku dochodowym, tzw. IP BOX. Wówczas weszły w życie przepisy dotyczące obowiązku prowadzenia stosownej ewidencji i wówczas Wnioskodawca powziął wiedzę o tym obowiązku. Ewidencja obejmuje okres od początku działalności badawczo-rozwojowej, która zmierzała do wytworzenia kwalifikowanego IP, zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego na koniec danego miesiąca. Wnioskodawca prowadzi przedmiotową ewidencję od 1 stycznia 2019 r. Zawiera ona wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 38ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla celów IP BOX zawierającą wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, w tym comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Jest ona prowadzona na bieżąco i w sposób systematyczny.

Bez względu na powyższe Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie elementy stanu faktycznego z 2019 r. będą kontynuowane niezmienne w latach następujących.

W szczególności:

• przedmiot prowadzonej działalności pozostanie niezmieniony (Wnioskodawca nadal będzie świadczył usługi programistyczne polegające na tworzeniu opisanego już oprogramowania, które będzie na tyle innowacyjne, że będzie wyróżniało się od rozwiązań już funkcjonujących);
• opisane usługi programistyczne będą wykonywane na rzecz tego samego kontrahenta, nieprzerwanie;
• Wnioskodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• Wnioskodawca będzie ponosił osobistą odpowiedzialność za wykonywane usługi i nie będą one wykonywane w ramach stosunku pracy;
• programy komputerowe, z których uzyskiwane będą kwalifikowane dochody będą wytworzone w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy;
• efektem usług Wnioskodawcy będzie nowy program komputerowy będący przedmiotem ochrony praw autorskich w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a prawa autorskie - przed ich przeniesieniem - będą przysługiwały Wnioskodawcy;
• Wnioskodawca będzie przenosił majątkowe prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania na podstawie pisemnej umowy;
• usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą miały charakter systematyczny, a nie rutynowy;
• działalność Wnioskodawcy będzie działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;
• działalność Wnioskodawcy będzie obejmowała łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub usług;
• ewidencja jest prowadzona na bieżąco od jej utworzenia i będzie nadal prowadzona na bieżąco w latach, w których Wnioskodawca będzie rozliczał podatek z uwzględnieniem preferencji IP BOX;
• zarówno w 2019 r. jak i w latach następnych przy niezmienionym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie osiągał przychód z przeniesienia (sprzedaży) kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Opisany stan faktyczny ma zatem charakter ciągły i może trwać również w kolejnych latach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze opisany we wniosku i jego uzupełnieniu stan faktyczny Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 oraz w latach kolejnych rozliczać dochód osiągnięty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 30ca 1 art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku opisanego powyżej stanu faktycznego możliwe jest skorzystanie z preferencyjnej 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy. Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż.
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin,
8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz Innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności Intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy). Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów w świetle art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - podlega ochronie jak utwór literacki. Oprogramowanie zatem może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W świetle powyższych definicji, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszego stanu faktycznego należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego w postaci aplikacji - autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. W odniesieniu do art. 30ca ustawy o PIT wykonywana przez Wnioskodawcę praca w postaci pisania kodu, której efektem jest aplikacja lub jej część, a następnie uzyskany z jej tytułu dochód, wpasowują się w pkt 8 powyższego artykułu, w związku z tym, że Wnioskodawca zrzeka się praw własności intelektualnej do tworzonego oprogramowania na rzecz Zleceniodawcy.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych produktów, procesów lub usług lub ulepszania już funkcjonujących rozwiązań. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia innowacyjnego systemu zarządzania flotą pojazdów, przy wykorzystaniu i rozwijaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie systemu w przyszłości. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy z uwagi, że w niniejszej sprawie stan faktyczny i zdarzenie przyszłe są identyczne, to jego stanowisko w sprawie oceny prawnej tych okoliczności (przy założeniu, że stan faktyczny lub prawny nie ulegnie zmianie) jest taka sama.

W uzupełnieniu oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w pierwszej kolejności wskazuje, że w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 tej ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
• plastyczne;
• fotograficzne;
• lutnicze;
• wzornictwa przemysłowego;
• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
• muzyczne i słowno-muzyczne;
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
• audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21) ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy: prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że: domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Idąc dalej, w myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 7 ustawy nie stanowią inaczej. Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 przywoływanego artykułu ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że program komputerowy nie musi mieć postaci ukończonej, aby mógł być uznany za utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim. Utworem są także elementy programu (fragmenty kodu) - o ile spełniają wymogi art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim.

W ocenie Wnioskodawcy wytwarzane przez niego oprogramowanie/funkcjonalności spełniają powyższe przesłanki, stanowią one zatem przedmiot ochrony ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca dodatkowo podkreśla, że powyższe oprogramowanie /funkcjonalności zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, w tym w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2020 r. znak 0111-KDIB1-3.4011.41.2020.2.BM wskazuje się, że z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik Języka Polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś).

W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy przedsiębrane przez niego czynności, o których mowa w opisie stanu faktycznego spełniają powyższe przesłanki ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W efekcie podejmowanych działań, Wnioskodawca przyczynia się do tworzenia nowoczesnego oprogramowania przy wykorzystaniu wiedzy nm.in. z zakresu nowoczesnych technologii wytwarzania oprogramowania. Dodatkowo, wskazać należy, że prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny, a zatem metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił na spółkę XX całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej oraz otrzymywał, otrzymuje i będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu w ramach wynagrodzenia za świadczenie usług, a więc zdaniem Wnioskodawcy - osiągał, osiąga i będzie osiągał kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. Dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT. Jednocześnie, Wnioskodawca prowadzi stosowną ewidencję, która odpowiada wymogom art. 30cb ustawy o PIT i obejmuje okres od 1 stycznia 2019 r.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej według stawki 5% za 2019 r.

Dodatkowo, jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny lub prawny, w ocenie Wnioskodawcy będzie on także uprawniony do opodatkowania osiągniętego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjną stawką 5% - zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za lata następne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 cyt. ustawy wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy.

Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”.

Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 cyt. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 cyt. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie natomiast, z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 cyt. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku z opisaną sytuacją jest możliwość, aby Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej korzystał z opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i w przypadku tego rodzaju dochodu stosował 5% stawkę opodatkowania. Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.; dalej: „ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo – rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego jak i modyfikowanego), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 cyt. ustawy.

Tym samym, w sytuacji, gdy podatnik wytwarza oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i przenosi na spółkę prawo własności intelektualnej, tj. autorskie prawo do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego jak i modyfikowanego), za co otrzymuje wynagrodzenie, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według stawki 5%.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca cyt. ustawy, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.

Reasumując, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego jak i modyfikowanego), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 cyt. ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w związku z opisaną sytuacją jest możliwość, aby Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej korzystał z opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i w przypadku tego rodzaju dochodu stosował 5% stawkę opodatkowania - jest prawidłowe.

Należy podnieść, że w postępowaniu w sprawie udzielenia interpretacji organ podatkowy ma obowiązek przyjąć za wnioskodawcą do oceny prawnej stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przez niego przedstawiony. Stanu tego organ nie może kwestionować, weryfikować, czy też zmieniać.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.