Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych, które są utworami chronionymi prawem autorskim. Działalność ta ma charakter systematyczny i obejmuje prace badawczo-rozwojowe, w szczególności prace rozwojowe. Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wytwarzanych programów komputerowych na zleceniodawcę, którym jest spółka belgijska, w zamian za wynagrodzenie. Prowadzi odrębną ewidencję przychodów i kosztów związanych z tymi prawami własności intelektualnej, zgodnie z wymogami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca ma prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku dochodowego w wysokości 5% od dochodu uzyskanego z przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2020 r., który w tym samym dniu wpłynął za pośrednictwem e-PUAP, uzupełnionym 14 maja 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną 5% stawką podatkową - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną 5% stawką podatkową.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 17 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4011.17.2020.1.AR wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 14 maja 2020 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca od 1 października 2004 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, pod firmą „X”, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 62.01.Z). Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1991 r., Nr 80, poz. 350 ze zm., zw. dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”). Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne na rzecz „M”, spółki prawa belgijskiego, z siedzibą w miejscowości „G” w Belgii, zarejestrowanej w Rejestrze Osób Prawnych oraz zarejestrowanej jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) EU (zwana dalej: „spółka”). Wnioskodawca świadczy swoje usługi na rzez spółki od 2004 r. na podstawie niesformalizowanej umowy. W grudniu 2019 r. umowa pomiędzy Wnioskodawcą a spółką została sformalizowana poprzez zawarcie umowy pisemnej, określającej przedmiot i zasady świadczenia usług programistycznych przez Wnioskodawcę, a także zasady rozliczeń. Umowa ta stanowi, że jej postanowienia odnoszą się do prac programistycznych wykonanych przed datą jej zawarcia oraz do prac programistycznych wykonanych w przyszłości. Prace programistyczne sprzedawane spółce wykonywane są na terenie Polski, a wyniki tych prac są przekazywane spółce za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu ww. umowy ze spółką podlegają faktycznemu opodatkowaniu w Polsce. Zgodnie z umową Wnioskodawca tworzy odpłatnie oprogramowanie służące do przetwarzania i wizualizacji danych pochodzących z automatycznych systemów rozpoznawania numerów rejestracyjnych pojazdów oraz cyfrowego przetwarzania danych w zakresie automatyzacji czynności wystawiania mandatów za przekroczenie prędkości. Na oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę składają się zestawy instrukcji, które są wykonywane przez komputer lub inne urządzenie elektroniczne, zaimplementowane interfejsy i zintegrowane dane przeznaczone dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Wraz z oprogramowaniem Wnioskodawca dostarcza spółce dokumentację oprogramowania obejmującą:
Z uwagi na charakter tworzonego oprogramowania, szczegóły dotyczące charakterystyki tworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań są objęte umownymi zapisami o tajemnicy, które obwarowane są finansowymi karami umownymi. W toku prac nad oprogramowaniem Wnioskodawca wykorzystuje gotowe biblioteki oprogramowania udostępniane i dostępne do wykorzystania w komercyjnych projektach na podstawie darmowych i otwartych, permisywnych licencji na oprogramowanie. Innymi słowy Wnioskodawca wykorzystuje w swojej pracy oprogramowanie osób trzecich, na podstawie nieodpłatnych licencji, umożliwiających jego wykorzystanie w projektach komercyjnych. Wnioskodawca nabywa ponadto wyniki prac programistycznych prowadzonych na jego zlecenie przez inne podmioty oraz prawa autorskie tychże podmiotów do wykonanych na jego zlecenie prac programistycznych. Wnioskodawca nabywa to oprogramowanie, w tym prawa autorskie do niego, na podstawie umów cywilnoprawnych z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (osoby fizyczne, spółki). Umowy te mają charakter ramowy, tzn. nie określają z góry jakie oprogramowanie podmioty trzecie mają wykonać na rzecz Wnioskodawcy, ale dają mu uprawnienie do doraźnego zlecania konkretnych prac programistycznych, w zależności od bieżących potrzeb Wnioskodawcy. Podkreślenia wymaga, że osoby trzecie nie wykonują dla Wnioskodawcy całości prac, które ten następnie sprzedaje spółce, ale ich (osób trzecich) praca stanowi wsparcie i uzupełnienie prac programistycznych podejmowanych przez samego Wnioskodawcę. Zakres prac programistycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę jest zbyt obszerny, aby mógł on zajmować się wszystkimi pracami osobiście. Zakres prac nabywanych od innych podmiotów jest zmienny, w zależności od bieżących potrzeb Wnioskodawcy. Działalność Wnioskodawcy obejmuje projektowanie i tworzenie we własnym zakresie nowego oprogramowania, z wykorzystaniem oprogramowania nabytego odpłatnie lub nieodpłatnie od osób trzecich. Przez nabycie Wnioskodawca rozumie nabycie praw autorskich do oprogramowania lub wykorzystanie go na podstawie licencji. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie końcowe, tj. to które jest sprzedawane spółce, jest wynikiem zaprojektowanego i przemyślanego przez Wnioskodawcę procesu łączenia i kształtowania poszczególnych części oprogramowania (wytworzonych we własnym zakresie i nabytych), z wykorzystaniem doświadczenia i umiejętności Wnioskodawcy jako programisty, w celu osiągnięcia efektu w postaci oprogramowania jakiego oczekuje nabywca, w tym przypadku - spółka. Z uwagi na fakt, że na podstawie umowy zawartej ze spółką Wnioskodawca przeniósł i przenosi nadal na spółkę (odpłatnie, w wykonaniu ww. umowy) całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania opisanego powyżej, w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza wytworzone wcześniej oprogramowanie, Wnioskodawca czyni to na podstawie licencji, udzielonej mu w tym celu przez spółkę w ramach łączącej ją z Wnioskodawcą umowy. Działania programistyczne podejmowane przez Wnioskodawcę na podstawie licencji od spółki każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności lub funkcjonalności tego oprogramowania, a zatem służą jego udoskonaleniu i dalszemu rozwojowi. Wytworzone w ten sposób udoskonalone oprogramowanie jest sprzedawane spółce. Przedmiotowe oprogramowanie tworzone jest, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy. Sprzedaż oprogramowania spółce stanowi podstawowe źródło dochodu i utrzymania Wnioskodawcy. W ramach umowy ze spółką Wnioskodawca jest ponadto zobowiązany do zapewnienia usługi serwisowej dla wytworzonego przez siebie oprogramowania. Usługa serwisowa świadczona przez Wnioskodawcę polega na tym, że w przypadku ujawnienia się błędu lub nieprawidłowego działania oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę, jest on zobowiązany do zidentyfikowania tego błędu, a następnie opracowania i wdrożenia poprawek. Przez poprawkę należy rozumieć opracowanie nowego oprogramowania, które w połączeniu z dotychczasowym oprogramowaniem, które ujawniło błąd, zapewnia oczekiwaną funkcjonalność przy równoczesnym wyeliminowaniu ujawnionego błędu. Oprogramowanie projektowane, tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w opisanym tutaj stanie faktycznym stanowi program komputerowy, który podlega ochronie na podstawie art. 74 i następnych ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83 ze zm.). W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r zmianami w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U. z 1991 r., Nr 80, poz. 350 ze zm.) Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy). Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 (a także w kolejnych latach obowiązywania ww. przepisów) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Na potrzeby skorzystania z ww. ulgi Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję przychodów pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT. Ta szczegółowa ewidencja, o której mowa powyżej, jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwoli na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Szczegółowa ewidencja przychodów, o której mowa powyżej jest prowadzona zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, wydanymi przez Ministerstwo Finansów na podstawie art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r., Nr 137, poz. 926 ze zmianami, dalej: „OP”). Te same Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box zachęcają do złożenia wniosku o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) pomimo zastosowania się podatnika do wykładni przepisów zawartej w Objaśnieniach podatkowych wydanych na podstawie przepisów OP. „Ze względu bowiem na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej zapewniającej ochronę prawnopodatkową”
W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 27 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w opisanym wyżej zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę, na zasadach określonych w art. 30ca i 30cb ustawy o PIT?
Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, preferencja o której mowa w art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT skierowana jest m.in. do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „PIT”) prowadzących działalność, która kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa i osiągających dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (dalej: „IP”), tj. objętych patentem lub innym prawem ochronnym. Kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:
Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Badania naukowe oraz prace rozwojowe, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.). W myśl ww. przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:
Prace rozwojowe z kolei są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza „działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”. Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Jednocześnie może prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z tych trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, a dokładniej - prace rozwojowe. Pomimo możliwości prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej tylko w odniesieniu do badań naukowych albo tylko wobec prac rozwojowych, badania naukowe, jak i prace rozwojowe muszą spełniać kryteria „twórczości”, „systematyczności” i „zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”. Cecha „twórczości” związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia.” (cytat za Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, strona 12). Ponadto na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo- rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzone przez niego prace polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania służącego do przetwarzania i wizualizacji danych pochodzących z automatycznych systemów rozpoznawania numerów rejestracyjnych pojazdów oraz cyfrowego przetwarzania danych w zakresie automatyzacji czynności wystawiania mandatów za przekroczenie prędkości mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych oryginalnych rozwiązań, a projektowanie i wykonanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Zdaniem Wnioskodawcy kryterium „systematyczności” określone w definicji działalności badawczo-rozwojowej należy rozumieć jako działalność podejmowaną w sposób systematyczny. Samą działalność należy, zdaniem Wnioskodawcy, rozumieć jako zespół działań podejmowanych w jakimś celu.
Systematyczność należy zatem rozumieć jako prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W przypadku Wnioskodawcy, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Zdaniem Wnioskodawcy za przyjęciem, iż jego prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter przemawia także charakter współpracy z odbiorcą. Prace programistyczne są Wnioskodawcy zlecane od wielu lat. Praca nad oprogramowaniem obejmuje m in. projektowanie zmian związanych z postępem technologicznym w zakresie sprzętu na jakim tworzone oprogramowanie jest wykorzystywane. Co więcej, świadczona przez Wnioskodawcę usługa serwisowa polegająca na opracowaniu i wdrożeniu poprawek w przypadku ujawnienia się błędu lub nieprawidłowego działania oprogramowania jest także formą działania usystematyzowanego, którego celem jest ciągły rozwój i udoskonalanie tworzonego oprogramowania. Kryterium „zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” Wnioskodawca rozumie jako konieczność zlokalizowania i zidentyfikowania zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych, a następnie ich wykorzystania do stworzenia nowych zasobów. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonywane przez niego prace programistyczne obejmują zdobywanie, poszerzanie oraz wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i programowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania aplikacji i systemów, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania. Projektując nowe wersje lub nowe funkcje oprogramowania Wnioskodawca w szczególności bazuje na swojej własnej wiedzy, doświadczeniu i dotychczasowych osiągnięciach w dziedzinie programowania. W dalszej kolejności wyszukuje i wykorzystuje gotowe, istniejące już rozwiązania, które mogą pomóc mu w osiągnięciu założonego celu (powstanie nowej wersji lub funkcji oprogramowania). Po rozpoznaniu ww. zasobów wiedzy ustala, jakie zasoby są mu jeszcze niezbędne do osiągnięcia celu. Te brakujące zasoby wiedzy Wnioskodawca tworzy we własnym zakresie lub też zleca je do wykonania osobom trzecim. Po zebraniu niezbędnych zasobów. Wnioskodawca łączy je we wcześniej zaprojektowany sposób, dla osiągnięcia zamierzonego celu Kryterium „zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” należy zatem uznać za spełnione.
Dalej, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83 ze zm.), którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Do skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej wystarczy, aby podatnik był współwłaścicielem bądź użytkownikiem posiadającym prawa do korzystania z IP na podstawie umowy licencyjnej. Nie jest więc wymagane przez ustawodawcę, aby podmiot korzystający z preferencji był właścicielem tych praw. Autorskie prawo do programu komputerowego przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zarówno ustawy podatkowe, jak i inne ustawy, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box podają zarys definicji kwalifikowanego IP w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego. Według ww. objaśnień program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Przy czym pojęcie „komputer” nie powinno być ograniczane i powinno odnosić się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony. Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie - w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”. W świetle powyższej definicji, po zestawieniu jej z opisanym wcześniej zaistniałym stanem faktycznym, należy stwierdzić, że wynik prac podejmowanych przez Wnioskodawcę jest programem komputerowym objętym prawem autorskim do programu komputerowego podlegającym ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83 ze zm.), co za tym idzie, stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. W celu skorzystania z preferencji o której mowa w art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT należy ponadto zapewnić ewidencję, która prowadzi do wyodrębnienia przychodów i kosztów przypadających na każde kwalifikowane IP (dla każdego kwalifikowanego IP oddzielnie). Podatnik, który zdecyduje się na skorzystanie z ww. preferencji ma obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. W myśl art. 30cb ustawy o PIT podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa powyżej, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5%, oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu. Sposoby prowadzenia takiej ewidencji można wyinterpretować z różnych przepisów ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) oraz ustawy o PIT. Wskazane wyżej objaśnienia podatkowe przedstawiają szczegółowo zasady ustalania dochodu i podstawy opodatkowania w rozdziale 4. Wnioskodawca wdrożył jeszcze w 2019 roku ewidencję wyodrębniającą przychody i koszty przypadające na każde kwalifikowane IP, opierając ją ściśle na wytycznych określonych w rozdziale 4 objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego odrębna ewidencja spełnia wymogi art. 30cb ustawy o PIT, a tym samym umożliwia skorzystanie z preferencji o której mowa w art. 30ca tejże ustawy. Jako warunek konieczny dla możliwości skorzystania z ww. preferencji wskazuje się ponadto, że osiągany przez podatnika dochód z kwalifikowanych IP ma podlegać opodatkowaniu w Polsce. Oznacza to, że preferencyjną 5% stawkę podatkową podatnik może zastosować wobec dochodu osiągniętego za granicą, o ile dochody te mogą być dochodami z kwalifikowanych IP oraz podlegają faktycznemu opodatkowaniu w Polsce. W przypadku Wnioskodawcy, dochód o którym mowa powyżej podlega opodatkowaniu w Polsce, a zatem podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania z ww. preferencji. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 30ca i 30cb w zw. z 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, a tym samym w rozliczeniu rocznym podatku dochodowego od osób fizycznych będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).
W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.
(`(...)`) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.
Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.
(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm. dalej: „ustawa o PIT”) podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.
I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:
Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:
Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.
Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. v
Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:
Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.
Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT).
Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ustawy o PIT, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 1 października 2004 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, pod firmą „X”, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT. Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne na rzecz spółki prawa belgijskiego, z siedzibą w Belgii, zarejestrowanej w Rejestrze Osób Prawnych oraz zarejestrowanej jako podatnik VAT EU. Wnioskodawca świadczy swoje usługi na rzez spółki od 2004 r. na podstawie niesformalizowanej umowy. W grudniu 2019 r. umowa pomiędzy Wnioskodawcą a spółką została sformalizowana poprzez zawarcie umowy pisemnej, określającej przedmiot i zasady świadczenia usług programistycznych przez Wnioskodawcę, a także zasady rozliczeń. Umowa ta stanowi, że jej postanowienia odnoszą się do prac programistycznych wykonanych przed datą jej zawarcia oraz do prac programistycznych wykonanych w przyszłości. Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu ww. umowy ze spółką podlegają faktycznemu opodatkowaniu w Polsce. Zgodnie z umową Wnioskodawca tworzy odpłatnie oprogramowanie służące do przetwarzania i wizualizacji danych pochodzących z automatycznych systemów rozpoznawania numerów rejestracyjnych pojazdów oraz cyfrowego przetwarzania danych w zakresie automatyzacji czynności wystawiania mandatów za przekroczenie prędkości. Na oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę składają się zestawy instrukcji, które są wykonywane przez komputer lub inne urządzenie elektroniczne, zaimplementowane interfejsy i zintegrowane dane przeznaczone dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Wraz z oprogramowaniem Wnioskodawca dostarcza spółce dokumentację oprogramowania obejmującą:
Z uwagi na charakter tworzonego oprogramowania, szczegóły dotyczące charakterystyki tworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań są objęte umownymi zapisami o tajemnicy, które obwarowane są finansowymi karami umownymi. Działalność Wnioskodawcy obejmuje projektowanie i tworzenie we własnym zakresie nowego oprogramowania, z wykorzystaniem oprogramowania nabytego odpłatnie lub nieodpłatnie od osób trzecich. Przez nabycie Wnioskodawca rozumie nabycie praw autorskich do oprogramowania lub wykorzystanie go na podstawie licencji. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie końcowe, tj. to które jest sprzedawane spółce, jest wynikiem zaprojektowanego i przemyślanego przez Wnioskodawcę procesu łączenia i kształtowania poszczególnych części oprogramowania (wytworzonych we własnym zakresie i nabytych), z wykorzystaniem doświadczenia i umiejętności Wnioskodawcy jako programisty, w celu osiągnięcia efektu w postaci oprogramowania jakiego oczekuje nabywca, w tym przypadku - spółka. Z uwagi na fakt, że na podstawie umowy zawartej ze spółką Wnioskodawca przeniósł i przenosi nadal na spółkę (odpłatnie, w wykonaniu ww. umowy) całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania opisanego powyżej, w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza wytworzone wcześniej oprogramowanie, Wnioskodawca czyni to na podstawie licencji, udzielonej mu w tym celu przez spółkę w ramach łączącej ją z Wnioskodawcą umowy. Działania programistyczne podejmowane przez Wnioskodawcę na podstawie licencji od spółki każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności lub funkcjonalności tego oprogramowania, a zatem służą jego udoskonaleniu i dalszemu rozwojowi. Wytworzone w ten sposób udoskonalone oprogramowanie jest sprzedawane spółce. Przedmiotowe oprogramowanie tworzone jest, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy. Prace nad oprogramowaniem nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Sprzedaż oprogramowania spółce stanowi podstawowe źródło dochodu i utrzymania Wnioskodawcy. W ramach umowy ze spółką Wnioskodawca jest ponadto zobowiązany do zapewnienia usługi serwisowej dla wytworzonego przez siebie oprogramowania. Usługa serwisowa świadczona przez Wnioskodawcę polega na tym, że w przypadku ujawnienia się błędu lub nieprawidłowego działania oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę, jest on zobowiązany do zidentyfikowania tego błędu, a następnie opracowania i wdrożenia poprawek. Przez poprawkę należy rozumieć opracowanie nowego oprogramowania, które w połączeniu z dotychczasowym oprogramowaniem, które ujawniło błąd, zapewnia oczekiwaną funkcjonalność przy równoczesnym wyeliminowaniu ujawnionego błędu. Zarówno dla nowo tworzonego oprogramowania, jak i dla rozwijanego i ulepszanego oprogramowania oraz dla oprogramowania stanowiącego poprawki do oprogramowania, które ujawniło błąd, dochodem, który Wnioskodawca ma zamiar opodatkować 5% stawką jest dochód osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia, ulepszania i modyfikacji programów komputerowych lub ich części jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, a dokładniej, są to prace rozwojowe. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe i ulepszone, produkty - oprogramowanie - niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej, które stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Oprogramowanie projektowane, tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w opisanym tutaj stanie faktycznym stanowi program komputerowy, który podlega ochronie na podstawie art. 74 i następnych ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83 ze zm.). Na potrzeby skorzystania z ulgi Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję przychodów pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT. Ta szczegółowa ewidencja, o której mowa powyżej, jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję przychodów pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT od 1 stycznia 2019 r.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zastosowania preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową tej części dochodów, którą Wnioskodawca uzyskał z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Odnosząc przedstawiony powyżej opis do analizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.
W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w ramach, której wytwarza i rozwija kwalifikowane IP spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Ponadto dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym, skoro jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca tworzy i rozwija autorskie programy komputerowe stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych a całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych przenosi na Zleceniodawcę, za co otrzymuje wynagrodzenie (osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej) - jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania według stawki 5% za 2019 r.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili