0115-KDIT2.4011.74.2020.1.MU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z USA - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z USA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest Polką i przez wiele lat przebywała na stałe w USA. W tym czasie uzyskała świadczenie rodzinne (Social Security Benefit), które jest wypłacane przez Social Security Administration. Świadczenie nabyła jako małżonek osoby uprawnionej do emerytury. Jej mąż jest obywatelem USA, wypracował w Stanach emeryturę, a amerykańskie przepisy przewidują prawo do emerytury małżonkowi uprawnionego. Ma to na celu zabezpieczenie finansowe rodziny. Jest to specyficzna instytucja, emerytura nabyta jest samoistna. Nie jest to część wypłaty dla uprawnionego. Nie wygasa ona po śmierci uprawnionego.

Biorąc pod uwagę amerykańskie uregulowania, dotyczące świadczenia socjalnego, od wypłacanego do Polski świadczenia - amerykański federalny podatek dochodowy nie jest potrącany.

Wnioskodawczyni podaje, że chodzi o podatek za 2020 r., przy założeniu, że przeniosłaby swoją siedzibę do Polski. Osiadłaby tu na stałe i przeniosła wszelkie swoje interesy i ognisko domowe. Miałaby wówczas tylko jedno zamieszkanie - w Polsce, rodzina przebywa w Polsce, miejsce położenia źródeł dochodów: emerytura, wypłacana w Polsce oraz świadczenie wypłacane z USA, do którego uprawnienia Wnioskodawczyni nabyła podczas pobytu w Ameryce.

Świadczenie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenia od Social Security Administration, dokumentujące wypłatę świadczenia.

Wnioskodawczyni wskazuje, że jej pytanie nie dotyczy kwestii czy świadczenie wypłacane przez amerykański Zarząd Ubezpieczeń Społecznych może być uznane za świadczenie rodzinne na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. Celem złożenia wniosku o interpretację jest uzyskanie jedynie rozstrzygnięcia czy świadczenie wypłacane Wnioskodawczyni z USA, ze względu na swój socjalny charakter, nie związany i nie uzależniony od nabycia przed daną osobę uprawnień emerytalno- rentowych podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na terenie Polski.

Administracja skarbowa od dłuższego czasu uznaje że skoro otrzymywane z USA świadczenia stanowią odpowiedniki należności przyznawanych na bazie polskich przepisów o świadczeniach rodzinnych - to nie podlegają opodatkowaniu (por. 0114-KDIP3-3.4011.578.2017.2.JK2 z 20 lutego 2018 r. IBPBII/4511-219/15/BJ z dnia 10 czerwca 2015 r. IBPB-2-1/4511-282/16/HK z dnia 21 lipca 2016 r. 0115-KDIT2-2.4011.92.2017.2.AG z dnia 23 czerwca 2017 r.). Zarówno w stanie faktycznym, jak i we własnej ocenie prawnej problemu podatkowego - Wnioskodawczyni nie utrzymuje jednak, by świadczenie wypłacane z USA zostało przyznane w oparciu o polskie przepisy o świadczeniach rodzinnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie wypłacane do Polski przez amerykańskie Social Security Administration osobie zamieszkującej w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni świadczenie wypłacane ze środków amerykańskiej agencji rządowej podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na terenie Polski, z uwagi na swój socjalny charakter, nie związany i nie uzależniony od nabycia przez daną osobę uprawnień emerytalno - rentowych.

Świadczenia są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie przepisów amerykańskich.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jedną z kategorii świadczeń zwolnionych od podatku dochodowego od osób fizycznych są wszelkiego rodzaju świadczenia o charakterze zasiłkowym i pomocowym.

Można wskazać na dwa główne motywy zwolnienia tego rodzaju świadczeń od podatku. Po pierwsze, świadczenia te wypłacane są osobom znajdującym się w trudnej sytuacji majątkowo-osobistej, a zatem ich opodatkowanie byłoby nieuzasadnione w sensie społecznym. Po drugie, za ich zwolnieniem przemawia także to, że świadczenia, o których mowa, są wypłacane ze środków budżetowych.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Wnioskodawczyni uważa, że nie ma wątpliwości, że świadczenie ma charakter rodzinny - gdyby nie była żoną - czyli rodziną uprawnionego, świadczenie nie przysługiwałoby. Częścią wspólną regulacji polskich i amerykańskich jest zwolnienie od podatku świadczeń rodzinnych, które ze swojej natury mają wspomóc członków rodziny. Pomoc finansowa jest niezbędna do podtrzymania egzystencji rodziny. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje za wolne od podatku dochodowego świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. Przepisy prawa amerykańskiego nie są częścią polskiego systemu prawnego, wobec czego interpretując ww. normę wg. wykładni systemowej, można uznać to źródło dochodu za niepodlegające przepisowi art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z wykładnią językową, oraz teleologiczną, świadczenie wdowie jest zwolnione od podatku w Polsce. Dlatego zdaniem Wnioskodawczyni świadczenie będzie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawczyni w 2020 r. będzie miała miejsce zamieszkania tylko w Polsce, a otrzymane świadczenie pieniężne pochodzić będzie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178), dalej: „Umowa”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. Umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia rodzinnego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że jedynym warunkiem aby świadczenie rodzinne korzystało ze zwolnienia, jest aby świadczenie to otrzymane było na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie rodzinne otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie jednak, przyjmując za Wnioskodawczynią, że świadczenie rodzinne wypłacane jest na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA to będzie ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, ww. świadczenie nie będzie podlegało w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo nadmienić należy, że z uwagi na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie zdarzenia przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Wynika z tego, że w ramach analizowanego postępowania, organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia zdarzenia przyszłego, lecz odnosi się wyłącznie do zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo ww. wstrzymania biegu terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.