0115-KDIT1.4011.47.2020.2.JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2020 r., uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 19 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 marca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej PDOF. Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem liniowym na podstawie art. 30c PDOF.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zasadniczą czynnością wykonywaną w ramach prowadzonej działalności jest pisanie autorskich programów komputerowych. Obecnie wykonuje usługi dla podmiotów krajowych i polskich oddziałów firm zagranicznych. W przyszłości usługi mogą być świadczone również dla firm zagranicznych (zarówno z Unii Europejskiej, jak i z krajów trzecich) jednak ich charakter pozostanie bez zmian.

Usługa polega na tworzeniu i rozwijaniu autorskiego oprogramowania. W zakres wykonywanej pracy wchodzi: projektowanie, implementacja i modyfikacja istniejącego oprogramowania. Realizowane usługi dotyczą tworzenia autorskiego oprogramowania klienckiego opartego o architekturę mikroserwisów, komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi (tworzone przez firmę roboty, ekrany dotykowe do samodzielnego składania zamówień przez klientów, skrytki automatyczne typu paczkomat) a także infrastruktury w chmurze. Główne cechy produktu to:

1. komunikacja z robotami wykonującymi zadania logistyczne i inwentaryzacyjne w sklepach (aktualna faza), a także w innych miejsca (późniejsze plany),
2. zarządzanie i planowanie pracy robotów,
3. oprogramowanie szafy typu paczkomat przechowywania kluczy dla aut oczekujących na serwis samochodowy (aktualna faza),
4. komunikacja z innymi serwisami tworzonymi przez firmę i spajanie różnego rodzaju usług w jeden ekosystem.

Efektem końcowym jest stworzenie elastycznego i wydajnego systemu, który:

1. bazuje na rozwiązaniu chmurowym, dzięki czemu może być szybko wdrożony i aktualizowany,
2. jest nowoczesnym klientem webowym umożliwiającym intuicyjne planowanie pracy robota, a także monitorowanie jego stanu w czasie rzeczywistym,
3. tworzy system podglądu sklepu na podstawie wykonanych przez robota zdjęć,
4. umożliwia łączenie usług - na przykład przekazywanie raportów robota do systemów zarządzania cenami czy magazynem,
5. umożliwia samoobsługę klientów serwisu samochodowego poza godzinami pracy,
6. umożliwia samodzielne pobranie kluczy do auta zastępczego przez klienta,
7. umożliwia automatyzację procesu składania i opłacania zamówienia serwisowego,
8. automatyzuje kontakt klienta z serwisem, zmniejszając ilość czasu potrzebnego przez pracowników na bezpośrednią obsługę klientów przy rutynowych sprawach.

Wiodące technologie, przy których powstaje program to:

1. … i …. - obiektowy język programowania i zestaw bibliotek (framework) do tworzenia mikroserwisów i rozwiązań typu backend,
2. …, …, …, …, itp. - języki programowania i zestaw bibliotek do projektowania interfejsów graficznych aplikacji (wykonywanych głównie w przeglądarkach internetowych),
3. … - wiodąca usługa chmury danych, tworzenie usług hostowania serwisów, klientów i danych, a także interfejsów dostępowych (…),
4. … - zestaw narzędzi do CI/CD dla projektów, tworzenie i rozbudowa zadań budowania, automatyzacji testów, a także deploymentu,
5. … i … - narzędzie do projektowania i tworzenia oprogramowania w systemie …, a także … (…),
6. korzystanie z relacyjnych i nierelacyjnych baz danych (…, …, …, …).

Tworzenie tego oprogramowania jest częścią większego projektu, w skład którego wchodzą lub będą wchodzić kolejne mikroserwisy rozszerzające zakres świadczonych przez system usług. Wnioskodawca docelowo ma uczestniczyć w tworzeniu innych mikroserwisów, w zależności od aktualnych potrzeb klientów i produktów. Projekt wykonywany jest przez międzynarodowy zespół programistów o zmiennym składzie, którego częścią jest Wnioskodawca.

Do bezpośrednich zadań Wnioskodawcy należy:

1. projektowanie i implementacja systemów komputerowych realizujących określone funkcje biznesowe,
2. opracowanie rozwiązań bezpiecznej komunikacji pomiędzy robotami i aplikacjami klienckimi a mikroserwisami z wykorzystaniem warstwy …, protokołów … i …, a także serwisu …,
3. tworzenie rozbudowanego zestawu testów, a także integracja z narzędziami monitorującymi w celu zapewnienia stabilności aplikacji,
4. projektowanie i implementacja i optymalizacja pod kątem wydajności w celu osiągnięcia optymalnej komfortu z korzystania z narzędzi przez ich użytkowników,
5. tworzenie skryptów i mechanizmów automatyzujących wdrażanie nowych funkcjonalności w sposób szybki, niezawodny i odwracalny na platformie …,
6. opracowywanie architektury platformy tak, aby wszystkie elementy systemu były ze sobą kompatybilne pod względem wymiany danych, niezawodne oraz skalowalne, a także integrowały się z innymi systemami opracowywanymi przez firmę zleceniodawcy,
7. wybór i konfiguracja narzędzi zapewniających wysoki poziom kodu dostarczanego przez cały zespół projektowy,
8. integracja z istniejącymi rozwiązaniami, które w ramach świadczonej usługi są modyfikowane, w efekcie czego bez wątpienia dochodzi do ulepszenia tych rozwiązań. Polega ona na analizie dotychczasowego kodu programistycznego przez Wnioskodawcę, jego zrozumieniu, a następnie zaimplementowaniu modyfikacji ulepszających program, zwiększających jego funkcjonalność i usprawniających jego działanie, z zachowaniem innych (dotychczasowych) jego funkcji.

Przedmiot świadczonej usługi jest wytworzony lub rozwinięty (ulepszenie istniejącego oprogramowania lub zwiększenie liczby jego funkcji) przez Wnioskodawcę, a jego cechy w żadnym przypadku nie wskazują na fragmentaryczność. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej w projekcie, które jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi i w odniesieniu do którego występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią autorskie prawo do programu komputerowego w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8.

Tworzone w ramach działalności oprogramowanie było i jest wytwarzane, rozwijane lub ulepszane w ramach prac rozwojowych, które bez wątpienia zwiększają zasoby wiedzy oraz wykorzystują zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Każdy tworzony program lub jego część stanowi unikatowe rozwiązanie. Ww. działania bez wątpienia są podejmowane w sposób systematyczny. W ramach prowadzonej działalności powstaje produkt oferujący podobne funkcjonalności do produktów istniejących na rynku, jednak stosowane technologie i wiedza czynią go unikalnym. Pozwalają one na szerszy zakres oferowanych usług w ramach wytwarzanego produktu, oferowany zakres usług przez te produkty docelowe (ulepszone przez Wnioskodawcę) znacznie przekracza to co oferują rozwiązania istniejące. Autorskie prawo do programu informatycznego lub jego części jest wytwarzane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności rozwojowej poprzez tworzenie odpowiedniego kodu (programu, części programu).

Działalność Wnioskodawcy polega ponadto na analizie istniejących rozwiązań technicznych i odpowiednim dopasowaniu ich do potrzeb tworzonych produktów. Czyni je to tym bardziej unikatowymi. Na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.) należy stwierdzić, że wytworzone, a także ulepszone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe stanowi utwór podlegający ochronie w zakresie praw autorskich.

Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi - w obu przypadkach dokumentem określającym wartość sprzedawanych praw jest faktura, którą Wnioskodawca wystawia na swoich klientów.

Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem ulepszanego oprogramowania jako całości. Klient Wnioskodawcy udostępnia mu kod tego oprogramowania w celu rozwijania (ulepszania), jednak udostępnienie to nie następuje w wyniku przeniesienia jakichkolwiek praw własności do tego kodu z klienta Wnioskodawcy na Wnioskodawcę. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej w projekcie, który jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi i w odniesieniu do którego występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią autorskie prawo do programu komputerowego w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca prowadzi od dnia 1 stycznia 2020 r. odrębną, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 PDOF, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zleceniodawca Wnioskodawcy ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat wykonanych przez Wnioskodawcę czynności, będących jednak tylko jedną ze składowych ostatecznego produktu zleceniodawcy. Wynika to z tego, że Wnioskodawca nie ma wpływu na finalny kształt ostatecznego produktu zleceniodawcy, na produkt ten składa się bowiem wiele rozwiązań informatycznych dostarczanych przez inne zewnętrzne (względem zleceniodawcy) podmioty, od rozwiązań programistycznych po rozwiązania graficzne, czy organizacyjne (takie jak regulaminy dla odbiorców ostatecznych danego produktu/oprogramowania). Tym samym Wnioskodawca nie może ponosić odpowiedzialności za błędne działanie finalnego produktu zleceniodawcy (współtworzonego jedynie przez Wnioskodawcę w określonym zakresie) i jego przyczynianie się do powstania szkody u osób trzecich. Wnioskodawca jednak jest w pełni odpowiedzialny za przekazane kwalifikowane prawo własności intelektualnej zleceniodawcy i za wszelkie wady z nim związane, a umowa między stronami nie przewiduje ograniczeń tej odpowiedzialności. O ile zatem klient zleceniodawcy (będący odbiorcą finalnego produktu, współtworzonego przez Wnioskodawcę) będzie wywodził swoje roszczenia względem zleceniodawcy, o tyle ten ostatni może je wywodzić względem Wnioskodawcy w zakresie wykonanych prac.

Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umów o świadczenie usług dla podmiotów krajowych i polskich oddziałów firm zagranicznych nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca świadczy wyspecjalizowane usługi w sposób samodzielny, jako zewnętrzny i niezależny (w stosunku do zleceniodawcy) podmiot.

Wnioskodawca jako wykonujący czynności, o których mowa w złożonym wniosku, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Przykładowo w przypadku zaniedbań ze strony Wnioskodawcy względem jego zleceniodawcy, może on (zleceniodawca) wypowiedzieć umowę bez zachowania terminu wypowiedzenia. Ponadto umowa nie ogranicza w żaden sposób odpowiedzialności Wnioskodawcy z tytułu zaniedbań w zakresie wykonania zlecenia.

Programy komputerowe, a dokładnie tworzone przez Wnioskodawcę podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 123 z późn. zm.). Ponadto klient Wnioskodawcy (zleceniodawca) udostępnia mu kod danego oprogramowania w celu rozwijania (ulepszania) go przez Wnioskodawcę, jednak udostępnienie to nie następuje w wyniku przeniesienia jakichkolwiek praw własności do tego kodu z klienta Wnioskodawcy na Wnioskodawcę. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych zleceniodawcy Wnioskodawcy, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej w projekcie, która jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi (zleceniodawcy) i w odniesieniu do której występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. Wnioskodawca ma w związku z tym prawo do stosowania art. 74 ww. ustawy. Ponadto po przekazaniu praw zleceniodawcy w wyniku sprzedaży, zleceniodawca nabywa wszelkie prawa wynikające do zakupionych rozwiązań informatycznych, w tym w szczególności wynikających z art. 74 ust. 4.

Ulepszanie i modyfikacja oprogramowania dokonywane jest na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem. W efekcie ulepszania/modyfikacji przez Wnioskodawcę oprogramowania, o którym mowa we wniosku, powstaje odrębne (i unikatowe) od takiego programu oprogramowanie komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca, w określonych sytuacjach, mógłby wypowiedzieć umowę zleceniodawcy (np. w wyniku braku płatności za część wykonanych prac) i dokonać przeniesienia prawy (sprzedaży) do swojego rozwiązania programistycznego (oprogramowania) innemu podmiotowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym oraz tym, że Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej, będące odrębnym programem lub ulepszeniem/rozwinięciem już istniejącego oprogramowania (które są częścią istoty rozwoju produktu nabywcy) oraz występuje odpłatne przekazanie tych praw, czyli sprzedaż, a także przy założeniu spełnienia warunków formalnych dotyczących prowadzenia księgowości opisanych w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym, ma on (Wnioskodawca) prawo rozliczać dochody ze sprzedaży tych praw zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, programy, które wytwarza są same w sobie ulepszeniem istniejącego oprogramowania lub zwiększają liczbę funkcji jakie ono pełni, mogą również stanowić odrębne oprogramowanie wykonywane pod indywidualne zlecenie klienta, które umożliwia wykonanie konkretnych czynności. Sam produkt klienta jako całość, w skład którego będzie wchodzić tworzone przez niego oprogramowanie ma również na celu wytworzenie urządzenia ulepszonego w stosunku do jego stanu pierwotnego lub w stosunku do innych urządzeń na rynku (konkurencyjnych), oferując więcej funkcjonalności i wyższy poziom bezpieczeństwa, przez co nowe urządzenie będzie miało więcej zastosowań niż inne podobne.

Tak więc zarówno jego działalność, jak i projekt w którym uczestniczy spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zgodnej z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Jako, że efektem jego pracy jest kod źródłowy programu komputerowego, Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej. Mając na uwadze spełnienie przez niego definicji działalności badawczo-rozwojowej, wytwarza więc kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie umowy ze swoimi klientami, Wnioskodawca wykonuje usługę informatyczną i wszelkie prawa własności intelektualnej są przekazywane na klientów za ustaloną opłatą. Według ustawy o podatku od towarów i usług przez sprzedaż rozumie się „odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”. Tak więc w tym przypadku następuje faktyczna sprzedaż wytworzonych przez niego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Jedyną usługą jaką Wnioskodawca wykonuje na rzecz swoich klientów jest wytworzenie odrębnego oprogramowania lub udział w projekcie, którego efektem jest tylko i wyłącznie kod źródłowy programu komputerowego. Jest to oprogramowanie tworzone na zindywidualizowane zamówienie spełniające specyficzne wymagania klienta i nie istnieje inne podobne, tak aby można było na jego podstawie wycenić wartość praw własności intelektualnej związanej z tym oprogramowaniem. Tak więc dokumentem określającym wartość sprzedawanych praw jest faktura, którą Wnioskodawca wystawia na swoich klientów.

Po spełnieniu warunków formalnych dot. prowadzenia księgowości opisanych w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca ma prawo rozliczać się na podstawie art. 30ca tej ustawy. Uzasadnieniem takiego stanowiska jest to, że:

1. w ramach prowadzonych usług jedynym efektem jego pracy są utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, spełniającej wymogi art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. następuje przekazanie praw własności intelektualnej Wnioskodawcy klientom, za co pobiera on określone wynagrodzenie. Następuje więc faktyczna ich sprzedaż. Według ustawy o podatku od towarów i usług przez sprzedaż rozumie się „odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”. Ze względu na to, że prawa te stanowią przedmiot powstały w wyniku prowadzonych przez niego usług dla klientów oraz uwzględniając, że nie świadczy żadnych innych usług dla klientów, oprócz tworzenia dzieł w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, wartość wytworzonych wartości intelektualnych jest określona wysokością faktury, którą Wnioskodawca wystawia dla swoich klientów za zrealizowane usługi. W efekcie tego Wnioskodawca traci, a klient zyskuje prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca będzie prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Będzie przy tym spełniać wszystkie przesłanki art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Utwory wykonywane przez Wnioskodawcę są (będą) przechowywane w infrastrukturze informatycznej klienta. Wnioskodawca nie wykonuje więc nawet usługi zarządzania wytwarzanymi przez niego dziełami (umowa jednak nie wyklucza prowadzenia usługi administracji, czy utrzymania wytworzonych dzieł w ramach zupełnie odrębnej umowy, dla której nie znajdzie zastosowania art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tak więc całość kwoty wynagrodzenia jakie Wnioskodawca otrzymuje od Klienta stanowi wynagrodzenie za sprzedaż praw autorskich. Przedmiotem umowy sprzedaży są więc prawa do własności intelektualnej. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Preferencja IP BOX odnosi się do działalności badawczo-rozwojowej. Istotne zatem, aby zakres prac nad projektem można było zaliczyć do prac badawczo-rozwojowych. Działalność ta zgodnie z art. 5a PDOF, to „działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów do tworzenia nowych zastosowań.” Nie są to działania rutynowe ani okresowe (nie jest to utrzymanie techniczne produktu). Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego nie sposób podważyć, że charakter prac prowadzonych przez Wnioskodawcę spełnia te kryteria. W uzasadnieniu do projektu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego (w tym przypadku ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych - art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1) lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie (definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów) podlega ochronie jak utwór literacki, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

W związku z powyższym według Wnioskodawcy ma on prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania osiąganych dochodów (opisanych w stanie faktycznym) stawką podatkową 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na rzecz podmiotów krajowych i polskich oddziałów firm zagranicznych praw autorskich do wytwarzanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu za rok 2020 wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw Dz. U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.