Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie oprogramowania. Na podstawie umowy z zagraniczną spółką kapitałową, zajmuje się tworzeniem, implementacją oraz modyfikacją autorskiego kodu źródłowego. Wnioskodawca twierdzi, że jego działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, a wytwarzane oprogramowanie jest chronione prawnie jako utwór. Ponadto poniósł koszty związane z tą działalnością, w tym zakup sprzętu komputerowego, oprogramowania, dostęp do Internetu oraz koszty szkoleń i literatury fachowej. Organ uznał, że wskazane koszty są faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku dochodowego w wysokości 5% od dochodu uzyskanego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2020 r. (data wpływu 24 stycznia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 24 marca 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.5.2020.1.SP (data nadania 25 marca 2020 r., data doręczenia 26 marca 2020 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stanowią koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stanowią koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca od 2011 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wg przeważającego kodu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) – 62.01 Z (Działalność związana z oprogramowaniem). Wnioskodawca jest programistą specjalizującym się w architekturze systemów informatycznych, wytwarzaniu i rozwijaniu wysokiej jakości i wysoce zabezpieczonych programów komputerowych na platformy Unix, serwery, komputery użytkownika oraz set-top box.
Wnioskodawca w ramach umowy z zagraniczną spółką kapitałową prowadzi działalność związaną z tworzeniem, implementacją oraz modyfikacją autorskiego kodu źródłowego tworzonego w języku programowania, interpretowanego lub uruchamianego przez wiele agentów, w tym w szczególności serwery, programy czy serwisy zewnętrzne, przeglądarki internetowe, smartfony, zegarki, IoT.
Program komputerowy będący efektem prac Wnioskodawcy to wyrażony w formie kodu źródłowego zapis alfanumeryczny, składającym się z liter, cyfr, symboli i innych znaków, stanowiących zapis poleceń adresowanych do komputera, utworzonych zgodnie z zasadami leksyki i składni danego języka programowania.
Wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności języki programowania to przede wszystkim: Elixir, Erlang, JavaScript, Ruby, Python, C/C++. Wnioskodawca kod programu tworzy wyłącznie na podstawie własnej wiedzy, prowadzonych badan oraz ciągłego osobistego rozwoju.
Wnioskodawca realizuje zadania, w zakres których wchodzi.
Działalność Wnioskodawcy w szczególności polega m in. na projektowaniu i tworzeniu, jak również ulepszaniu, rozwijaniu oprogramowania komputerowego, które w sposób innowacyjny rozwiązuje problemy użytkowników. Prace programistyczne mają na celu wyeliminowanie naukowej lub technicznej niepewności oraz znalezienie nowych rozwiązań dla zaadresowanych problemów. Realizacja postępu dokonuje się poprzez:
tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki tworzone na bieżąco. Prace Wnioskodawcy w dużej mierze związane są z poprawą wydajności, do czego wykorzystywane są nowe algorytmy, np. krótszy czas działania algorytmów w rezultacie powoduje możliwość zastosowania słabszych serwerów, a co za tym idzie tańszych serwerów. Nie bez znaczenie jest też fakt obniżenia czasu pracy procesora u użytkowników końcowych, co w praktyce bezpośrednio przekłada się na zmniejszone zużycie prądu w przedsiębiorstwach czy gospodarstwach domowych, które używają tych programów;
tworzenie nowej, dotychczas nie osiągalnej funkcjonalności;
implementację nowych sposobów rozwiązania problemów projektowych.
Projekty Wnioskodawcy polegają na rozszerzeniu funkcjonalności istniejących lub tworzeniu nowych usług sieciowych w systemach rozproszonych, jak również aplikacji internetowych, mobilnych i desktopowych. Przykładowym projektem realizowanym przez Wnioskodawcę, były prace nad pierwszą otwartą platformą dla specjalistów M&A, która w inteligentny sposób (AI) mapuje specjalistów M&A pozwalając zidentyfikować transakcje i powiązania między specjalistami biorącymi udział w danych transakcjach. Celem rozwijanej przez Wnioskodawcę platformy jest zastąpienie wielu zdecentralizowanych systemów, które nie mają możliwości komunikacji między sobą poprzez jeden system umożliwiający mapowanie wielu rodzajów danych, co w bezpośredni sposób przyczyni się do znacznego (około 90% czasu na samo zbieranie danych) zredukowania czasu pracy potrzebnego przez specjalistów M&A podczas obsługi transakcji.
W powyższym zakresie praca Wnioskodawcy sprowadza się m.in. do łączenia, kształtowania i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w szczególności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, m.in. do projektowania i tworzenia, jak również ulepszania oprogramowania komputerowego, w ramach prowadzonych prac. Działalność ta podejmowana jest przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W praktyce na co dzień Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń, testów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (matematyka, statystyka, fizyka, biologia i psychologia), jak i stosowanych (informatyka, elektronika) i następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu programów. Wykorzystywane przez Wnioskodawcę innowacyjne rozwiązania, dynamicznie się zmieniają i wymagają stałego poszerzania wiedzy w oparciu o aktualny stan technologii.
Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).
Przedmiotem umowy z zagraniczną spółką kapitałową jest sprzedaż usług, których efektem jest program komputerowy, w którego cenie uwzględniona jest opłata za prawo do własności intelektualnej Wnioskodawcy. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, spełniającej definicję działalności badawczo- rozwojowych (dalej zwane: „B+R”) zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z póżn. zm., dalej zwana: „u.p.d.o.f.”).
Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty ani kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Koszty działalności Wnioskodawcy są ściśle związane z osiąganym przez niego przychodem. Przede wszystkim są to:
Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym będzie wykazywał wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji.
Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 marca 2020 r., pismem z dnia 30 marca 2020 r. uzupełnił braki formalne wniosku poprzez wskazanie:
Odpowiedź: Wnioskodawca tworzy zarówno całość oprogramowania, jak również jego części. Wnioskodawca podkreśla jednak, że nawet w przypadku, gdy ulepsza oprogramowanie tworząc jego nowe funkcjonalności (kody, algorytmy), są one odrębnym przedmiotem ochrony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Odpowiedź: Tak, wytworzenie, ulepszenie i modyfikacja prawa własności intelektualnej ma miejsce w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.
Odpowiedź: Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochodu od dnia 1 lutego 2011 r.
Odpowiedź: Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo rozwojowa spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w szczególności jest to działalność o charakterze twórczym obejmująca prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Odpowiedź: Nie, działania Wnioskodawcy nie są rutynowe ani okresowe. Wnioskodawca opracowuje nowe i ulepszone produkty, procesy, usługi.
Odpowiedź: Tak, oprogramowanie lub jego części są projektowane i rozwijane w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy.
Odpowiedź: Tak, wytwarzane / ulepszane / rozwijane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Odpowiedź: Wnioskodawca nie jest właścicielem oprogramowania, które ulepszał. Był nim jego kontrahent, który to ulepszenie zlecił Wnioskodawcy. W związku z powyższym, Wnioskodawca posiadał prawo do korzystania z tego oprogramowania za zgodą swojego zleceniodawcy.
Natomiast Wnioskodawca chce podkreślić, że właścicielem fragmentu oprogramowania, które powstało na drodze ulepszenia, był Wnioskodawca. Jak zaznaczył we wniosku, sprzedawał te prawa majątkowe, z czego osiągnął dochód i na co posiada dowody w postaci stosownej umowy oraz faktur sprzedaży.
Odpowiedź: Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.
Odpowiedź: Ulepszenie/rozwinięcie oprogramowania, które Wnioskodawca wykonuje ma miejsce na podstawie umowy z kontrahentem, który zleca te prace Wnioskodawcy. Wnioskodawcy będą do momentu przeniesienia na rzecz Zleceniodawcy prawa do programu, przysługiwały prawa majątkowe do składowych (części oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie danego oprogramowania. Można stwierdzić, że nowe funkcjonalności (części oprogramowania, kody, algorytmy), to osobny przedmiot obrotu, który podlega również ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).
Wnioskodawca tworzy nowe oprogramowanie, które to oprogramowanie staje się w momencie jego stworzenia własnością Wnioskodawcy, która to od razu przechodzi na rzecz zleceniodawcy w skutek wykonania z nim umów. Jest to jedna z trzech typów płaszczyzn jego działalności. Kolejnymi są ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które sam stworzył. Nie będzie on więc właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym oprogramowaniem. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie.
Co za tym idzie. Wnioskodawca ulepsza oprogramowanie tworząc nowe funkcjonalności (kody, algorytmy), które ulepszają programy zleceniodawcy i które są odrębnym przedmiotem ochrony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Chwilowo więc do momentu przeniesienia owych części oprogramowania będzie ich właścicielem i następnie przeniesienie własność owych części podlegających osobnej ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych na zleceniodawcę. W wyniku ulepszania są tworzone nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.
Odpowiedź: Tak, Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone procesy wpływające na poprawę użyteczności i funkcjonalności Oprogramowania niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Cele, jakie są zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta Wnioskodawcy, wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym tworzone i wdrażane przez Wnioskodawcę elementy oprogramowania mają zawsze charakter twórczy. Głównym celem działalności Wnioskodawcy jest zatem tworzenie oraz rozwój innowacyjnego i technologicznie zaawansowanego oprogramowania. Wnioskodawca tworzy oraz ulepsza oprogramowanie, które nie tylko odzwierciedla potrzeby rynku i klientów, ale kształtuje je w taki sposób, aby przyczyniły się do znacznego usprawnienia procesów, prowadząc do innowacji procesowych u nabywców końcowych Oprogramowania. W tym zakresie Wnioskodawca prowadzi prace związane z tworzeniem nowego i innowacyjnego oprogramowania i jego funkcjonalności oraz jego stałego rozwijania, czy też ulepszania. Działania te mają na celu dostarczanie oprogramowania spełniającego wszelkie wymagania kontrahenta Wnioskodawcy.
Odpowiedź: Dochodem osiąganym w związku z wytworzeniem/ulepszaniem/rozwinięciem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (oprogramowania) są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Odpowiedź: Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za 2019 r., 2020 r. i w kolejnych latach.
Odpowiedź: Wnioskodawca prowadzi ewidencję od 1 stycznia 2019 r., ponieważ wówczas weszły w życie przepisy o IP Box zobowiązujące do jej prowadzenia, natomiast obejmuje ona okres od początku realizacji przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojową, a więc od 1 lutego 2011 r. i jest prowadzona na bieżąco.
Odpowiedź: Prowadzona odrębna ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
Odpowiedź: Odpowiedzialność za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosi Wnioskodawca wobec Zleceniodawcy. W analizowanym stanie faktycznym brak jest osób trzecich.
Odpowiedź: Wnioskodawca wykonuje prace w sposób samodzielny bez bezpośredniego nadzoru i kierownictwa. Prace nie są wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zlecającego. Wnioskodawca działa w sposób samodzielny, swobodny i jako niezależny przedsiębiorca. Wnioskodawca ma swobodę wyboru miejsca świadczonych usług, w zależności od ich charakteru.
Odpowiedź: Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalność gospodarczą.
Odpowiedź: Wywarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego decydującego kształtu decydujące znacznie mają przede wszystkim posiadane przez niego informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu ustawicznie pogłębia on swój zasób wiedzy, zakupując literaturę specjalistyczną. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pozyskanie tego rodzaju informacji nie jest możliwe za pomocą źródeł bezpłatnych (biblioteki, źródła internetowe), gdyż poziom specjalizacji wymagany przez literaturę przedmiotu i tempo jej zmian sprawia, że zasadne jest korzystanie jedynie z najnowszych, profesjonalnych publikacji. Te nie są jednak dostępne w bibliotekach (z uwagi na tempo zmian), ani w Internecie (gdyż są tam dodatkowo płatne). Analogicznie sytuacji wygląda w odniesie do udziału w kursach czy uzyskaniu określonych certyfikatów. Wnioskodawca w celu zwiększania stanu wiedzy musi brać udział w odpowiednich kursach mających na celu rozwój umiejętności wnioskodawcy. Wnioskodawca czerpie wiedzę z prezentacji, szkoleń, zdobywa certyfikaty, które są bardzo pomocne podczas tworzenia w jego ekosystemie.
Odpowiedź: Koszty działalności Wnioskodawcy są ściśle związane z osiąganym przez niego przychodem. Przede wszystkim są to:
Poniżej prezentujemy uzasadnienie ww. stwierdzenia: (…)
Ad 1-5 i 7 - koszty zakupu podzespołów komputerowych i urządzeń peryferyjnych
Sam sprzęt komputerowy nie jest wystarczający dla sprawnego tworzenia oprogramowania przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadany sprzęt komputerowy poprzez wymianę jego podzespołów, oraz wykorzystywanych urządzeń peryferyjnych. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy. Tym samym zakup koszty zakupu podzespołów komputerowych i urządzeń peryferyjnych jest niezbędny dla prowadzenia prac badawczo rozwojowych.
Również zintegrowane środowisko programistyczne będące środowiskiem służącym do tworzenia, modyfikowania, testowania i konserwacji oprogramowania jest niezbędne w pracy Wnioskodawcy.
Ad 6 - koszty zakupu urządzeń telekomunikacyjnych wykorzystywanych do rozwoju i testowania oprogramowania
Oprogramowanie może być wykorzystywane zarówno z poziomu urządzenia stacjonarnego, jak i mobilnego takiego jak smartfon, czy tablet. Wobec powyższego Wnioskodawca musi mieć możliwość weryfikacji jego jakości, poprawności działania i ogólnego doświadczenia użytkownika nie tylko za pomocą komputera stacjonarnego czy laptopa, lecz również przy wykorzystaniu urządzeń mobilnych. Tym dla rozwoju oprogramowania niezbędny jest również zakup urządzeń telekomunikacyjnych wykorzystywanych do jego rozwoju i testowania. Nadmienić należy, że obecnie 94% internautów korzysta z Internetu za pomocą urządzeń mobilnych, a trend ten wykazuje od lat niezmiennie silną tendencję wzrostową (Komunikat z badań CBOS, Korzystanie z Internetu, Nr 95/2019, s.6). Budowanie oprogramowania tak aby działało ono sprawnie na urządzeniach mobilnych nie jest zatem dla Wnioskodawcy wyborem, a koniecznością.
Ad 8 - koszty zakupu usług telekomunikacyjnych (Internet).
Oprogramowanie zarówno w procesie jego produkcji, jak i dalszego funkcjonowania wykorzystuje dostęp do sieci Internet. Jego wytworzenie, testowanie i dalsze wykorzystywanie nie byłoby możliwe bez dostępu do sieci. W świetle powyższego Wnioskodawca zmuszony jest do zapewnienia łączności sprzętu komputerowego z siecią Internet.
Ad 9 - koszty zakupu specjalistycznej literatury, kursów oraz certyfikatów związanych z wytworzeniem oprogramowania.
Jak już wskazano oprogramowanie wywarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego decydującego kształtu decydujące znacznie mają przede wszystkim posiadane przez niego informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu ustawicznie pogłębia on swój zasób wiedzy, zakupując literaturę specjalistyczną. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pozyskanie tego rodzaju informacji nie jest możliwe za pomocą źródeł bezpłatnych (biblioteki, źródła internetowe), gdyż poziom specjalizacji wymagany przez literaturę przedmiotu i tempo jej zmian sprawia, że zasadne jest korzystanie jedynie z najnowszych, profesjonalnych publikacji. Te nie są jednak dostępne w bibliotekach (z uwagi na tempo zmian), ani w Internecie (gdyż są tam dodatkowo płatne). Analogicznie sytuacja wygląda w odniesieniu do udziału w kursach czy uzyskaniu określonych certyfikatów. Wnioskodawca w celu zwiększania stanu wiedzy musi brać udział w odpowiednich kursach mających na celu rozwój umiejętności wnioskodawcy.
Odpowiedź: Tak, wszystkie wymienione w treści wniosku wydatki są faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Odpowiedź: Tak, Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów.
W odniesieniu do żądania wskazania danych identyfikacyjnych zagranicznych podmiotów dla których Wnioskodawca wykonywał/wykonuje usługi polegające na tworzeniu programów komputerowych lub ich rozwijaniu a także na ulepszaniu programów komputerowych (wymienionych w przedstawionym stanie faktycznym), poniżej Wnioskodawca wskazuje ww. podmioty.
(…)
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku przykładowe koszty ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią koszty, o których mowa w lit. a wskaźnika nexus z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
Zdaniem Wnioskodawcy
W pierwszej kolejności Wnioskodawca zaznacza, że jego pytanie sprowadza się wyłącznie do kwalifikacji na gruncie przedstawionego powyżej stanu faktycznego, kosztów wskazanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, jako kosztów faktycznie poniesionych na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej o których mowa w lit. a wskaźnika nexus. Pytanie Wnioskodawcy nie dotyczy oceny, czy może On dochody uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej opodatkować stawką podatku, o której mowa w art. 30ca updof. Możliwość zastosowania stawki podatku, o której mowa w art. 30ca updof stanowi przedmiot odrębnego wniosku Wnioskodawcy
Wnioskodawca zauważa, że podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 updof) Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 updof wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru
(a+b)*1.3/(a+b+c+d)
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 updof.
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 updof,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej
Do kosztów o których mowa w powołanym powyżej art. 30ca ust. 4 updof, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 updof)
Należy zauważyć, że istotne jest to aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury me mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty ani kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Tym samym w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi wyłącznie koszty które mogą stanowić koszty o których mowa w lit. a wskaźnika nexus.
Jednocześnie Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z IP Box będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb updof oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.
Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, to przede wszystkim:
Zdaniem Wnioskodawcy ww. wydatki stanowią koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w lit. a wskaźnika nexus określonego w art. 30ca ust. 4 u p.d.o.f.
Każdy z ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma bowiem bezpośredni związek z codzienną pracą Wnioskodawcy, a ich ponoszenie jest niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju.
W szczególności, Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej musi ponosić wydatki na zakup sprzętu komputerowego i oprogramowania, które są niezbędne do wykonywania czynności programowania – wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Nie sposób przyjąć, aby specjalistyczne prace programisty związane z tworzeniem programu komputerowego (kodu źródłowego) mogły być prowadzone bez wykorzystania sprzętu komputerowego. Jednoczesnej projekty realizowane prze Wnioskodawcę polegają na rozszerzeniu funkcjonalności istniejących lub tworzeniu nowych usług sieciowych w systemach rozproszonych, jak również aplikacji internetowych, mobilnych i desktopowych. Tym samym przez sprzęt komputerowy należy rozumieć nie tylko komputer jako taki oraz taki sprzęt jak w szczególności: dyski twarde, pamięci zewnętrzne itp., lecz również np. smartfon, który z istoty prac Wnioskodawcy związanych z tworzeniem programów komputerowych intepretowanych również przez tego typu urządzenia wymaga jego wykorzystania w codziennej pracy Wnioskodawcy.
Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że wydatki ponoszone na zakup komputera wykorzystywanego w pracy programisty stanowią koszty, o których mowa w lit. a wskaźnika nexus z art. 30ca ust. 4 updof., tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sprzętu komputerowego jest powszechnie prezentowane również w interpretacjach wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Z tego punktu widzenia w szczególności należy wskazać, na:
interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. 0112-KDIL3-3.4011.315.2019.2.WS: „Za koszty związane bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej należy uznać wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego”,
interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 września 2019 r., 0113-KDIPT2-3.4011.402.2019.2.IR: „Zdaniem Organu, za koszty związane bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej należy uznać wydatki związane z zakupem sprzętu. Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku pod pojęciem sprzętu Wnioskodawca rozumie sprzęt komputerowy niestanowiący środka trwałego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności”.
Pismo z dnia 9 września 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG: „Zdaniem organu za koszty związane bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej należy uznać wydatki związane z zakupem sprzętu. Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku pod pojęciem sprzętu Wnioskodawca rozumie sprzęt komputerowy (komputer, karty graficzne służące do wykonywania złożonych obliczeń), stanowiący środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. (`(...)`) Wskazać należy, że w przypadku sprzętu komputerowego, stanowiącego środek trwały kosztami tymi będą odpisy amortyzacyjne od środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej”.
Bezpośredni związek z działalnością badawczo-rozwojową Wnioskodawcy ma też zakup specjalistycznej literatury oraz kursy i szkolenia, bowiem dzięki nim Wnioskodawca nabywa i poszerza swoją wiedzę w zakresie niezbędnym do tworzenia pisanego oprogramowania. Wnioskodawca nie byłby też w stanie prowadzić działalności badawczo-rozwojowej bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych jakimi są dostęp do telefonu i Internetu, które na bieżąco opłaca. W szczególności nie sposób wyobrazić sobie prace programistyczne bez stałego dostępu do Internetu, (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2019 r. 0113-KDIPT2-3.4011.487.2019.3.GG).
Całościowe rozważania Wnioskodawca w powyższym zakresie w celny sposób podsumowuje powołana powyżej interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2019 r 0113-KDIPT2-3.4011.487.2019.3.GG, w której czytamy, że: „Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej musi ponosić wydatki na zakup sprzętu komputerowego i oprogramowania, które są mu niezbędne do wykonania czynności programowania - wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Bezpośredni związek z działalnością badawczo-rozwojową ma również zakup specjalistycznej literatury, biletów na specjalistyczne szkolenia i konferencje branżowe, ponieważ dzięki nim nabywa i poszerza swoją wiedzę w zakresie niezbędnym do tworzenia pisanego oprogramowania. Wnioskodawca twierdzi również, że nie byłby w stanie prowadzić działalności badawczo rozwojowej bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych jakimi są dostęp do Internetu i telefonu. Zatem, w świetle obowiązującego stanu prawnego oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wymienione w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę będą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.”
Mając na uwadze powyższe. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wszystkie ze wskazanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku koszty stanowią koszty, o których mowa w lit. a wskaźnika nexus z art. 30ca ust. 4 updof, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że wskazana w ustawie z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.) data graniczna, tj. 31 grudnia 2012 r., pozwala na uwzględnienie IP BOX wstecz, tj. jeżeli w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2018 r. przedsiębiorcy, którzy nie ponoszą kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, mogą uwzględnić ich wartość poniesioną w latach poprzednich, nie wcześniej jednak niż po dniu 31 grudnia 2012 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie ustalenia czy wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stanowią koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Ustawodawca wprowadził także definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:
Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a + b) * 1,3 / (a +b+ c+ d)
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).
Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:
zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
Jak stanowi art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).
Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.
W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.
Przywołane powyżej przepisy prawa wprowadzające korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box, wpisują się w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.
Należy wskazać, że regulacje te polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.
Możliwość skorzystania z Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.
Podatnik może również rozwijać lub ulepszać w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej „cudze IP”, np. program komputerowy. Jeżeli w wyniku efektów ww. prac, powstaną nowe prawa własności intelektualnej, przysługujące temu podatnikowi, który rozwinął lub ulepszył „cudze IP” oraz podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, podatnicy są wówczas również uprawnieni do zastosowania preferencyjnej stawki w wys. 5% podatku od osiągniętego dochodu.
Należy przy tym podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.
Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja - zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek opodatkowania dochodu podatkiem dochodowym wg skali bądź podatkiem liniowym. Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.
W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box.
OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, rezydentem polskim i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą według przeważającego kodu PKD – 62.01.Z (Działalność związana z oprogramowaniem). Wnioskodawca jest programistą specjalizującym się w architekturze systemów informatycznych, wytwarzaniu i rozwijaniu wysokiej jakości i wysoce zabezpieczonych programów komputerowych na platformy Unix, serwery, komputery użytkownika oraz set-top box.
Wnioskodawca w ramach umowy z zagraniczną spółką kapitałową prowadzi działalność związaną z tworzeniem, implementacją oraz modyfikacją autorskiego kodu źródłowego tworzonego w języku programowania, interpretowanego lub uruchamianego przez wiele agentów, w tym w szczególności serwery, programy czy serwisy zewnętrzne, przeglądarki internetowe, smartfony, zegarki, IoT.
Projekty Wnioskodawcy polegają na rozszerzeniu funkcjonalności istniejących lub tworzeniu nowych usług sieciowych w systemach rozproszonych, jak również aplikacji internetowych, mobilnych i desktopowych.
W powyższym zakresie praca Wnioskodawcy sprowadza się m.in. do łączenia, kształtowania i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w szczególności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, m.in. do projektowania i tworzenia, jak również ulepszania oprogramowania komputerowego, w ramach prowadzonych prac. Działalność ta podejmowana jest przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań W praktyce na co dzień Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń, testów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (matematyka, statystyka, fizyka, biologia i psychologia), jak i stosowanych (informatyka, elektronika) i następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu programów. Wykorzystywane przez Wnioskodawcę innowacyjne rozwiązania, dynamicznie się zmieniają i wymagają stałego poszerzania wiedzy w oparciu o aktualny stan technologii.
Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).
Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty ani kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Koszty działalności Wnioskodawcy są ściśle związane z osiąganym przez niego przychodem. Przede wszystkim są to:
Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym będzie wykazywał wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia uznania wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatków, takich jak: sprzęt komputerowy, oprogramowanie, opłata za dostęp do Internetu oraz kursy, książki i certyfikaty pozwalające doskonalić się zawodowo, za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Wskazać należy, że określenie działalności badawczo-rozwojowej jest pojęciem szerszym niż działalność badawczo-rozwojowa skutkująca wytworzeniem kwalifikowanego IP. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz, że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Jeżeli zatem, podatnik realizuje działalność badawczo-rozwojową, to niewątpliwie projekty realizowane przez Wnioskodawcę związane z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, chronionego prawem autorskim, stosowanie do art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią jej część.
Istotne jest jednak, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:
wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.
Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.
Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.
Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wskazuje Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej ponosi wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego, oprogramowania, usługi telekomunikacyjnej (dostęp do Internetu), książek, kursów, certyfikatów (zapewniające doskonalenie zawodowe). Wnioskodawca wskazał również, że wymienione we wniosku koszty są bezpośrednio związane z jego działalnością, ponieważ w całości ponoszone są w związku z wytwarzaniem przedmiotowych praw własności intelektualnej i przypadają na prace związane z wytworzeniem praw własności intelektualnej. Ponadto Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość ww. kosztów do wytworzenia, ulepszenia czy modyfikacji konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania/części oprogramowania.
Wobec powyższego, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na sprzęt komputerowy, oprogramowanie, koszty opłat za Internet, koszty opłat za kursy, certyfikaty, książki pozwalających na doskonalenie zawodowe, mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w lit. a wskaźnika nexus, czyli koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie tylko w zakresie postawionego przez Wnioskodawcę pytania. Tym samym Organ wydając przedmiotową interpretację nie odniósł się do możliwości uwzględnienia kosztów związanych z kwalifikowanych IP poniesionych w latach poprzednich.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.).
Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili