Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie programowania komputerowego, tworzy, rozwija i ulepsza innowacyjny program komputerowy – kalkulator do wyliczania składek na ubezpieczenie na życie, emerytalne oraz oszczędnościowe. Program ten został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy. Wnioskodawca zapytał, czy w kontekście zdarzenia faktycznego z roku 2019, przy uwzględnieniu obowiązującego wówczas stanu prawnego, może zastosować stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% do całości (100%) dochodów osiąganych z tego programu komputerowego w ramach tzw. Innovation Box. Organ podatkowy potwierdził, że w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z prawem obowiązującym w 2019 roku, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku dochodowego 5% do całości (100%) dochodów z programu komputerowego, który był wytwarzany, rozwijany i ulepszany w ramach działalności badawczo-rozwojowej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lutego 2019 r., który wpłynął do Organu 17 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy zaistniałym zdarzeniu faktycznym, obejmującym rok 2019 r. i biorąc pod uwagę obowiązujący w tym roku stan prawny, Wnioskodawca ma prawo zastosować do całości (tj. 100%) osiąganych dochodów z programu komputerowego wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego w ramach działalności badawczo-rozwojowej stawkę podatku dochodowego 5% z tytułu tzw. Innovation Box – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 lutego 2020 r,, wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy w zaistniałym zdarzeniu faktycznym, obejmującym rok 2019 r. i biorąc pod uwagę obowiązujący w tym roku stan prawny, Wnioskodawca ma prawo zastosować do całości (tj. 100%) osiąganych dochodów z programu komputerowego wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego w ramach działalności badawczo-rozwojowej stawkę podatku dochodowego 5% z tytułu tzw. Innovation Box.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Prowadzi jednoosobową działalnością gospodarczą w zakresie programowania komputerowego (kod przeważającej działalności to PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z - działalność związana z oprogramowaniem).
Opisany stan faktyczny dotyczy roku 2019 r.
W ramach tej działalności gospodarczej ma zawartą umowę z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą („Zamawiający”) z branży ubezpieczeniowej.
Obowiązki wynikające z tej Umowy są następujące:
Jako programista tworzy (wytwarza), rozwija i ulepsza program komputerowy (oprogramowanie) - kalkulator wyliczający składkę dla ubezpieczenia na życie, emerytalnego oraz oszczędnościowego.
Program ma charakter innowacyjny, rozwojowy, innowacyjność ta polega na połączeniu produktu ubezpieczeniowego z oszczędnościowym w taki sposób, że gwarancja wypłaty określonego w umowie świadczenia połączona jest z ryzykiem inwestycyjnym, które ponosi klient (ubezpieczony). Silnik ofert ubezpieczenia umożliwia wybór strategii oszczędzania o różnym poziomie ryzyka. Na podstawie tej strategii program wylicza wysokość świadczenia gwarantowanego i przewidywanego.
Tworzony program wylicza składkę ubezpieczenia na podstawie kilkudziesięciu czynników, połączonych różnymi typami zależności, np. wykluczające się lub wynikające z siebie.
Czynniki te gromadzone są za pomocą interfejsu umożliwiającego użytkownikom podanie odpowiedzi na pytania różnego typu, np. TAK/NIE, wyliczeniowe (wybór z listy), numeryczne (liczba lub zakres) czy w formie daty.
Pula pytań została dobrana i spriorytetowana na podstawie polskiego prawa, reguł ekonomicznych, statystyki oraz doświadczenia we współpracy z klientami ubezpieczeniowymi.
Poza wyliczeniem składki, rozwijam także innowacyjny program umożliwiający tzw. badanie adekwatności, potrzeb i wymagań Klienta, czyli dopasowanie opcji ubezpieczenia na podstawie indywidualnej sytuacji Klienta. Wynikiem programu jest nie tylko proponowana wysokość składki czy czas trwania ubezpieczenia, ale też zaawansowane czynniki, jak np. stabilność dochodu czy akceptacja otrzymywania jedynie wartości gwarantowanych.
Do obowiązków Wnioskodawcy należy wyłącznie wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie opisanego wyżej programu komputerowego. Nie zajmuję się pracami nieprogramistycznymi, np. wsparciem Klienta, analizą wymagań biznesowych czy organizacją pracy zespołu. Wszelkie czynności niepolegające wprost na programowaniu mają integralny związek z programowaniem. Np. rozmowa z przełożonym zespołu czy wysyłanie czy przeczytanie e maila oczywiście same w sobie nie stanowią pisania kodu źródłowego (programu), jednakże są integralnie związane z pisaniem programu. Wszak, aby dowiedzieć się, jakie oczekiwania co do kształtu tworzonego, rozwijanego czy ulepszanego przeze mnie programu ma mój zamawiający, muszę najpierw porozmawiać o tym z upoważnioną osobą czy też przeczytać e-maile, które dotyczą ogólnych wytycznych co do charakteru i budowy programu.
W Umowie z Zamawiającym znajduje się przepis stanowiący, że wszystkie prawa własności intelektualnej i przemysłowej, w szczególności majątkowe prawa autorskie do stworzonych programów komputerowych i innych produktów są nabywane przez Zamawiającego w maksymalnym dopuszczalnym zakresie, bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych, zgodnie z Umową.
Wykonawca przenosi na Zamawiającego do produktów (czyli programów komputerowych) z chwilą ich przekazania Zamawiającemu bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, na polach eksploatacji określonych w art. 50 i odpowiednio art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności na następujących polach eksploatacji;
Przeniesienie autorskich praw majątkowych dokonane jest wraz z wyłącznym prawem do korzystania z zależnych praw autorskich oraz prawem do udzielania zezwoleń na wykonywanie zależnych praw autorskich poprzez rozporządzanie i korzystanie na wszystkich polach eksploatacji wymienionych w ust. 5 powyżej oraz w przypadkach wskazanych w ust. 10 poniżej, w szczególności obejmuje prawo do modyfikacji Produktów przez osobę trzecią na rzecz Zamawiającego.
Wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych przez Wykonawcę na Zamawiającego na zasadach wskazanych w niniejszym paragrafie, Wykonawca wyraża także zgodę na rozporządzanie i korzystanie z utworów zależnych do Produktów bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek kosztów z tego tytułu.
Zapłata wynagrodzenia Wykonawcy wyczerpuje wszelkie roszczenia Wykonawcy z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do Produktów. Wykonawcy nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za korzystanie z Produktów przez Zamawiającego na każdym odrębnym polu eksploatacji, w szczególności z uwzględnieniem postanowień ust. 10 powyżej.
Wykonawca zrzeka się i zobowiązuje się nie podnosić wobec Zamawiającego (i osób działających z jego upoważnienia) jakichkolwiek roszczeń w związku przeniesieniem praw do lub korzystaniem z Produktów przez Zamawiającego (lub z pozostałych przedmiotów, do których prawa zostały przeniesione na Zamawiającego), w szczególności zobowiązuje się nie podnosić żądania wynagrodzenia ponad wynagrodzenie uiszczone na podstawie Umowy.
Tutaj jeszcze należy zaznaczyć, że Zamawiający ma ogólny wzór umowy, który podpisuje także z innymi osobami. Stąd np. wyodrębnia się pola eksploatacji osobno dla „zwykłych” utworów oraz dla programów komputerowych, czy nawet inne prawa własności intelektualnej lub przemysłowej niż prawa autorskie majątkowe do programu komputerowego. Umowa ogólnie nazywa wytwory pracy wykonawców „Produktami”, a jednym z takich produktów są właśnie programy komputerowe. Niemniej jak Wnioskodawca podkreśla, do jego obowiązków realizowanych w ramach tej Umowy należy wyłącznie wytwarzanie, rozwijanie i ulepszenia programu komputerowego. Nie wykonuje czynności „administracyjnych” ani nie wytwarza (nie rozwija/ulepsza) innych „Produktów” niż programy komputerowe.
W ramach Umowy, Wnioskodawca nie tworzy/nie rozwija/ nie ulepsza innych niż programy komputerowe kwalifikowanych praw własności intelektualnej, to jest:
Z tytułu należytego wykonywania Umowy Wnioskodawca otrzymuje od Zamawiającego comiesięczne wynagrodzenia na podstawie wystawionej faktury.
Wnioskodawca dodał, że prowadzi wszelkie niezbędne ewidencje, o których mowa w art. 30cb, w sposób umożliwiający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wyodrębniam każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, prowadzę ewidencję w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej itp.
W związku z tym chciałbym zadać następujące pytanie, dotyczące roku podatkowego 2019 r.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w zaistniałym wyżej zdarzeniu faktycznym, obejmującym rok 2019 r. i biorąc pod uwagę obowiązujący w tym roku stan prawny Wnioskodawca ma prawo zastosować do całości (tj. 100%) osiąganych dochodów z w/w programu komputerowego wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego w ramach działalności badawczo-rozwojowej stawkę podatku dochodowego 5% z tytułu tzw. Innovation Box?
Zdaniem Wnioskodawcy,
W opisanym wyżej stanie faktycznym, według stanu prawnego w roku 2019 r., Wnioskodawca ma prawo zastosować do całości (tj. 100%) osiąganych dochodów z w/w programu komputerowego wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego w ramach działalności badawczo-rozwojowej stawkę podatku dochodowego 5% z tytułu tzw. Innovation Box.
Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: (`(...)`.)
podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Zgodnie z ust. 3, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Zgodnie z ust. 7, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
(`(...)`.)
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
Odnosząc te przepisy do przedmiotowego stanu faktycznego należy zważyć, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1) w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).
Wnioskodawca wskazuje, że zdaje sobie sprawę, że tutejszy Organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest w stanie zbadać, czy tworzone, rozwijane, ulepszane przeze mnie programy komputerowe spełniają cechy utworu, jednakże na potrzeby niniejszego wniosku przyjmują, że tak jest. Programy komputerowe tworzone są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze.
Autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego podlega zatem ochronie prawnej na podstawie przepisów „odrębnych ustaw” - tj. ustawy o prawie autorskim. Przedmiot ochrony (program komputerowy) został wytworzony, rozwinięty, ulepszony w ramach prowadzonej przeze Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która spełnia przesłanki działalności badawczo- rozwojowej. Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT ilekroć mowa jest o:
działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;
pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art, 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
A zatem nie ma wątpliwości, że Wnioskodawca tworząc program nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności, w zakresie oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów (tj. innowacyjnego kalkulatora ubezpieczeniowego), a prowadzone przez niego czynności nie mają charakteru rutynowych i okresowych zmian.
Wnioskodawca choć zdaję sobie sprawę, że Organ podatkowy nie może oceniać elementów stanu faktycznego wydając interpretację indywidualną, podkreśla, że na obecnym etapie zarówno fakt objęcia autorskoprawną ochroną tworzonego, rozwijanego, ulepszanego oprogramowania jak i zakwalifikowania tychże czynności jako prace rozwojowe, nie wydaje się budzić większych wątpliwości.
Istotą problemu jest natomiast fakt, czy Wnioskodawca mam prawo stosować 5% stawkę podatku do całości otrzymywanego wynagrodzenia, które otrzymuje od Zamawiającego czy też jedynie do określonego procenta tego wynagrodzenia i jeśli tak, to jakiego.
W opinii Wnioskodawcy ma prawo zastosować stawkę 5% do całości wynagrodzenia otrzymanego od Zamawiającego (wynagrodzenie to ulegnie naturalnie pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodu, obliczane zgodnie z regułami, o których mowa w art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT).
Jak już wskazano w powołanym art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
W przypadku Wnioskodawcy całość wynagrodzenia (tj. 100%) jest osiągana ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego wytworzonego, rozwiniętego lub ulepszonego przeze mnie w ramach działalności gospodarczej (prac rozwojowych).
Jak wskazano, do obowiązków Wnioskodawcy należy wyłącznie tworzenie, ulepszanie i rozwijanie oprogramowania. Nie zajmuje się pracami nieprogramistycznymi, np. wsparciem Klienta, analizą wymagań biznesowych czy organizacją pracy zespołu. Z otrzymywanego wynagrodzenia nie można wyodrębnić wynagrodzenia innego niż za sprzedaż autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, gdyż nie wykonuje żadnych innych niż czynności niż polegających na tworzeniu, rozwijaniu lub ulepszaniu oprogramowania.
Nie byłby także zasadny podział procentowy na:
Taki podział byłby całkowicie sztuczny i oderwany od realiów obrotu, a przede wszystkim sprzeczny z elementarnymi przepisami prawa autorskiego o programach komputerowych.
Przede wszystkim nie da się „sprzedać” samego programu komputerowego, jeżeli nie przeniesie się autorskich praw majątkowych do tego programu. Gdyby zamawiający nabył od Wnioskodawcy sam program, ale nie nabyłby praw autorskich, to program taki byłby dla niego całkowicie bezużyteczny. Do programów komputerowych bowiem nie stosuje się wszak przepisów o dozwolonym użytku (art. 77 w zw. z art. 23 prawa autorskiego). Mówiąc przykładowo - jeśli ktoś pobierze sobie program komputerowy z Internetu („nabędzie” produkt) i tak nie ma prawa z niego korzystać bez zakupu praw autorskich lub licencyjnych, gdyż programy komputerowe są z dozwolonego użytku wyłączone.
Art. 75 ust. 2 prawa autorskiego stanowi jedynie, że w przypadku programu komputerowego nie wymaga zezwolenia uprawnionego:
Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mogą być:
Tymczasem oprogramowanie komputerowe, które Wnioskodawca tworzy, jest potrzebne Zamawiającemu dla wykorzystywania go w jego działalności gospodarczej. Bez nabycia praw autorskich wartość stworzonego/ rozwiniętego/ ulepszonego przeze mnie programu komputerowego jest zerowa.
A zatem „nabyciem” „produktu” w postaci programu komputerowego jest dopiero nabycie autorskich praw majątkowych do tego programu. Bez takiego nabycie program ten nie przedstawia do zamawiającego jakiejkolwiek wartości (pomijając niewystępujący tutaj przypadek, gdyby chciał nabyć sam egzemplarz wyłącznie dla celów badawczych czy dokonania dekompilacji kodu, co nie ma tutaj miejsca, gdyż zamawiający eksploatuje program w ramach swej działalności gospodarczej).
Dodatkowo zauważyć trzeba, że przepisy o tzw. Innovation Box nie muszą być interpretowane ściśle. Nie są one bowiem wyjątkiem, tylko wprowadzają kolejną znaną w polskim porządku prawnym stawkę podatkową - tak jak mamy np. stawki podatkowe 18 czy 32%, stawkę 19% podatku liniowego itp., tak i mamy stawkę 5% dla dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Przepisy te winny być zatem interpretowane także przy uwzględnieniu celu regulacji, którym jest wspieranie rozwoju innowacyjności w Polsce, w tym innowacyjnego oprogramowania poprzez stworzenie preferencji podatkowych, skłaniających zagraniczne firmy technologiczne do zatrudniania polskich pracowników czy podwykonawców czy nawet lokowania centrów zatrudnienia właśnie w Polsce.
Stanowisko powyższe znajduje także potwierdzenie w ostatnio wydanych interpretacjach podatkowych, np. z interpretacji Dyrektora KIS z 24 stycznia 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.480.2019.2.JS wynika, że z 5% stawki mogą korzystać np. producenci gier komputerowych, i to w odniesieniu do dochodu z całego produktu (bez wydzielenia niektórych jego części).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).
W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.
Ponieważ z preferencyjnego opodatkowania mogą korzystać tylko te prawa własności intelektualnej, które zostały wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, konieczne jest w tym miejscu odwołanie się do pojęcia tej działalności.
Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.), zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:
Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:
Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).
Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.
Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.
Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.
Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.
Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.
Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo – rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.
Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo – rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo – rozwojowej.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
Stosownie do art. 30ca ust. 14 ustawy o PIT, przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo – rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.
Powyższy przepis stanowi, że jednym z warunków do skorzystania z preferencji IP BOX jest posiadanie licencji do skorzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa (tzw. licencja wyłączna).
Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT).
Według art. 30cb ust. 3 ustawy o PIT, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.
Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.; dalej: „ustawa o prawie autorskim”).
Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.
W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo – rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo – rozwojowych.
Mając powyższe na uwadze, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo – rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 i 3 ustawy o PIT.
Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.
Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o PIT, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w opisanym stanie faktycznym, według stanu prawnego w roku 2019 r., Wnioskodawca ma prawo zastosować do całości (tj. 100%) osiąganych dochodów z w/w programu komputerowego wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego w ramach działalności badawczo-rozwojowej stawkę podatku dochodowego 5% z tytułu tzw. Innovation Box.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).
Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili