0115-KDIT2.4011.48.2020.1.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2020 r. (data wpływu 15 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia w 2017 r. lokalu mieszkalnego nabytego w spadku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia w 2017 r. lokalu mieszkalnego nabytego w spadku.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła w spadku po swojej matce, zmarłej w dniu 27 kwietnia 2013 r. mieszkanie (akt poświadczenia dziedziczenia z dnia 30 lipca 2013 r.). Mieszkanie to rodzice Wnioskodawczyni nabyli w latach 80-tych XX wieku. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w dniu 3 czerwca 2001 r. Ww. mieszkanie Wnioskodawczyni sprzedała w 2017 r. W zeznaniu podatkowym (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39) za 2017 r. Wnioskodawczyni wykazała przychód uzyskany ze sprzedaży tego mieszkania w poz. C.20, natomiast w poz. D.27: podatek od dochodów o których mowa w art. 30e ustawy, wpisała: 0,00 zł. Do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie zainwestowała uzyskanych ze sprzedaży środków na własne cele mieszkaniowe, ani też nie przekazała do Urzędu Skarbowego żadnych kwot z tytułu podatku od odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości.

Po analizie treści wniosku z dnia 3 stycznia 2020 r., mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b Ordynacji podatkowej przyjęto, iż intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy dochód ze sprzedaży w 2017 r. ww. lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z brzmieniem art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

W myśl powołanego powyżej przepisu, czas na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe, przychodu uzyskanego ze zbycia otrzymanej w spadku nieruchomości (zwalniający Wnioskodawczynię z obowiązku uiszczenia do Urzędu Skarbowego podatku dochodowego) upływa z dniem 31 grudnia 2020 r. W ocenie Wnioskodawczyni „pozostało jej więc jeszcze trochę czasu.”

Nie mniej jednak z uwagi na stan zdrowia męża (dwie operacje na otwartym sercu, zaburzenia neurologiczne po ww. operacjach serca, zaawansowana cukrzyca, kłopoty z kręgosłupem) Wnioskodawczyni nie może i nie chce myśleć o jakichkolwiek inwestycjach mieszkaniowych, natomiast pragnie zachować uzyskane ze sprzedaży środki finansowe na tzw. „czarną godzinę”.

Dlatego też Wnioskodawczyni przedstawia poniżej swoją ocenę prawną zaistniałego stanu rzeczy, pozwalającą, wg jej opinii na bezwzględne i całkowite odstąpienie przez Urząd Skarbowy od nakładania na nią ww. podatku.

Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej (podobnie art. 922 § 1 kodeksu cywilnego), spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy (tzw. sukcesja generalna). W związku z tym zasadne staje się pytanie, czy pierwotna data nabycia nieruchomości przez spadkodawcę jest prawem majątkowym w rozumieniu przywołanych przepisów?

Prawo podatkowe nie definiuje pojęć praw „majątkowych” i „niemajątkowych” na potrzeby wyznaczenia zakresu następstwa prawnego po zmarłym podatniku przez jego spadkobierców. Zgodnie jednak przyjmuje się, że podstawą podziału na prawa „majątkowe” i „niemajątkowe” jest realizowany przez te prawa interes. Najogólniej rzecz ujmując, prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym podmiotu uprawnionego i związane są z jego majątkiem (tak NSA w wyroku z 18 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3633/15).

Wnioskodawczyni uważa, że data nabycia jest więc ściśle związana z majątkiem (nieruchomością) spadkodawcy i jego interesem ekonomicznym (możliwość wyeliminowania obciążenia podatkiem). Jest zatem – w jej ocenie - ponad wszelką wątpliwość prawem majątkowym w rozumieniu art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 922 § 1 k.c.

Skoro więc data nabycia nieruchomości przez spadkodawcę jest prawem majątkowym, to przechodzi na spadkobierców w ramach sukcesji generalnej, o której mowa w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej oznacza to – według Wnioskodawczyni - że również u spadkobiercy datą nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT jest data pierwotnego nabycia przez spadkodawcę. Natomiast data otwarcia spadku jest wtórna wobec tej pierwszej, ma jedynie taki walor, że pozwala spadkobiercom na dysponowanie nieruchomością. Dopiero gdyby spadkobierca zbył ją przed upływem 5 lat od nabycia przez spadkodawcę, transakcja podlegałaby PIT.

Wnioskodawczyni uważa zatem, że skoro data nabycia nieruchomości przez spadkodawcę jest prawem majątkowym, to przechodzi na spadkobierców w ramach sukcesji generalnej i nie podlega opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawczyni w ww. przypadku od daty nabycia mieszkania przez spadkodawcę do daty jego zbycia przez spadkobiorcę upłynęło ponad 30 lat - zatem uzyskany ze sprzedaży przychód nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności tej nieruchomości.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w dniu 30 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła w spadku po swojej matce, zmarłej w dniu 27 kwietnia 2013 r. mieszkanie (akt poświadczenia dziedziczenia z dnia 30 lipca 2013 r.) Mieszkanie to rodzice Wnioskodawczyni nabyli w latach 80-tych XX wieku. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w dniu 3 czerwca 2001 r. Ww. mieszkanie Wnioskodawczyni sprzedała w 2017 r. W zeznaniu podatkowym (PIT-39) za 2017 r. Wnioskodawczyni wykazała przychód uzyskany ze sprzedaży tego mieszkania w poz. C.20, natomiast w poz. D.27: podatek od dochodów o których mowa w art. 30e ustawy, wpisała: 0,00 zł. Do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie zainwestowała uzyskanych ze sprzedaży środków na własne cele mieszkaniowe, ani też nie przekazała do Urzędu Skarbowego żadnych kwot z tytułu podatku od odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości.

Z zacytowanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że przedmiotowy lokal mieszkalny Wnioskodawczyni nabyła w dniu śmierci matki, czyli w dniu 27 kwietnia 2013 r. Wobec powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż w 2017 r. ww. lokalu mieszkalnego - z uwagi na fakt, że nie upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – wynika, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c na realizację własnego celu mieszkaniowego. Przy czym aby podatnik - który do 31 grudnia 2018 r. uzyskał przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - mógł skorzystać z ww. zwolnienia przedmiotowego wydatki mieszkaniowe na cele określone w art. 21 ust. 25 tej ustawy musi ponieść począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni w 2017 r. uzyskała przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, to aby mogła skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany z tej sprzedaży powinna wydatkować na własne cele mieszkaniowe wskazane w art. art. 21 ust. 25 najpóźniej do 31 grudnia 2019 r. Zatem nie sposób zgodzić się z Wnioskodawczynią, że na poniesienie wydatków uprawniających do zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego ma jeszcze czas.

Wobec powyższego wskazać należy, że skoro do dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni nie wypełniła warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód ze sprzedaży w 2017 r. lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, o którym mowa w 30e ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji – stosownie do art. 30e ust. 7 ww. ustawy – Wnioskodawczyni jest obowiązana do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę, które nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Końcowo wyjaśnić należy, że w przepisach podatkowych kwestię sukcesji spadkobierców regulują przepisy art. 97 – 105 ustawy Ordynacja podatkowa. Śmierć osoby będącej podatnikiem powoduje bowiem określone konsekwencje, dla których przewidziane są szczególne formy postępowania. Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców.

Unormowania zawarte w Ordynacji podatkowej dotyczą wyłącznie praw i obowiązków o charakterze podatkowym, natomiast nie odnoszą się do sukcesji innych praw i obowiązków (np. o charakterze cywilnoprawnym)

Do obowiązków majątkowych, o których mowa w ww. przepisach Ordynacji podatkowej można zatem zaliczyć m.in.: obowiązek zapłaty zaległości podatkowych, zapłaty odsetek za zwłokę itp., natomiast do praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego zaliczyć można np. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo do zwrotu podatku, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty.

Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawczyni, że data nabycia nieruchomości przez spadkodawcę jest prawem majątkowym i przechodzi na spadkobierców w ramach sukcesji generalnej, o której mowa w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej co oznacza że również u spadkobiercy datą nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT jest data pierwotnego nabycia przez spadkodawcę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.