0115-KDIT3.4011.506.2019.1.MJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty podatku od wartości dodanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)) pod nazwą: (…). Prowadzi ona działalność handlową, a jej przedmiotem są części zamienne oraz akcesoria motoryzacyjne. Wnioskodawczyni nie prowadzi sprzedaży kompletnych pojazdów. Sprzedaje towary w sprzedaży wysyłkowej, zarówno na terytorium Polski, jak i do innych krajów Unii Europejskiej. Korzysta przy tym z internetowych platform sprzedaży.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). Klientami zarówno w kraju, jak i za granicą są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci). Nabywcami są między innymi osoby zamieszkałe na terytorium Niemiec. Jesienią 2015 roku, przewidując przekroczenie rocznego limitu 100.000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, o którym mowa w art. 23 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni dokonała rejestracji w niemieckim urzędzie podatkowym (Finanzamt w …), w charakterze podatnika niemieckiego podatku od wartości dodanej. Wnioskodawczyni otrzymała w tej sprawie decyzję z Finanzamt´u w … datowaną na dzień 10 września 2015 r. Jednocześnie nadano jej niemiecki numer identyfikacji podatkowej (niem.: Steuernummer): (…).

Dalej Wnioskodawczyni wskazała, że w Niemczech podatek od wartości dodanej jest określany zamiennie jako Umsatzsteuer lub Mehrwersteuer. Jest to niemiecki odpowiednik polskiego podatku od towarów i usług. Po przekroczeniu rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży do Niemiec, od listopada 2015 roku miejscem opodatkowania sprzedaży jej towarów do Niemiec jest terytorium Niemiec. W związku z tym w cenach towarów wysyłanych do klientów niemieckich nalicza ona podatek od wartości dodanej (Umsatzsteuer, w skrócie USt) w stawce podstawowej 19%.

W związku z reorganizacją niemieckich urzędów podatkowych obsługujących polskie podmioty, od dnia 1 września 2017 r. właściwym dla Wnioskodawczyni urzędem podatkowym jest Finanzamt w …. Otrzymała ona w tej sprawie decyzję z Finanzamt´ w …, datowaną na dzień 25 sierpnia 2017 r. W decyzji tej nadano jej nowy niemiecki numer identyfikacji podatkowej (Steuernummer) (…).

Regularnie wysyła ona do niemieckiego urzędu podatkowego (aktualnie Finanzamt w …) deklaracje podatku od wartości dodanej, a także przelewa na rachunek bankowy tego urzędu należny podatek od wartości dodanej USt. Termin na wykonanie tych czynności jest określony w niemieckiej ustawie o podatku od wartości dodanej, za dany miesiąc do 10 dnia następnego miesiąca.

Czynności sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec podlegają przepisom niemieckiej ustawy, natomiast nie podlegają już opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług .

Przychody uzyskane ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec podlegają natomiast opodatkowaniu na terytorium Polski, według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni korzysta z opodatkowania dochodów podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c tej ustawy.

Przy czym w przychodach uzyskiwanych ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec można wyodrębnić:

1. przychód netto, wynikający z cen netto (bez podatku od wartości dodanej USt),
2. należny niemiecki podatek od wartości dodanej (USt),
3. wartość brutto przychodu, która jest sumą wartości netto z punktu (1) i podatku od wartości dodanej USt z punktu (2).

Następnie Wnioskodawczyni wskazała, że powyższy podział jest charakterystyczny dla sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) i ma odpowiednik, w sprzedaży opodatkowanej polskim podatkiem od towarów i usług. Przedmiotem niniejszego wniosku jest interpretacja przepisów podatkowych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym sprzedaży wysyłkowej towarów na terytorium Niemiec.

W tej sprawie Wnioskodawczyni uzyskała już wcześniej indywidualną interpretację podatkową wydaną w jej sprawie dnia `(...)` przez Dyrektora Izby Skarbowej w …. Zgodnie z tą interpretacją opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega przychód brutto towarów ze sprzedaży do Niemiec, wraz z niemieckim podatkiem od wartości dodanej (USt). Natomiast zapłacony w Niemczech podatek od wartości dodanej (USt) stanowi koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Ta interpretacja podatkowa opierała się na stwierdzeniu, że ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 11 rozróżnia pojęcie "podatku od wartości dodanej" oraz pojęcie "podatku od towarów i usług". W związku z tym, zgodnie z tą interpretacją: nie można utożsamiać polskiego podatku od towarów i usług, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym (w kontekście przychodów i kosztów uzyskania przychodów) z podatkiem od wartości dodanej obowiązującym w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

Wnioskodawczyni zastosowała się do wskazanej powyżej interpretacji prawa podatkowego wydanej w jej sprawie. Jednak z jej wiedzy wynika, że w ostatnim czasie zmieniła się sytuacja w związku ze zmianą stanowiska polskich organów podatkowych w opisywanej sprawie. Zgodnie z indywidualną interpretacją podatkową wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 listopada 2019 r. w podobnej sprawie - określenie "podatek od towarów i usług" jest tożsame z pojęciem "podatku od wartości dodanej" obowiązującego w Niemczech. Zatem, zgodnie z tą interpretacją podatkową - opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega wartość netto przychodu uzyskanego ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec, czyli wartość przychodu brutto pomniejszona o należny niemiecki podatek od wartości dodanej.

Z kolei wykazany w deklaracji oraz przelany na rachunek bankowy Finanzamfu niemiecki należny podatek od wartości dodanej - nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest wartość netto przychodu ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec, to znaczy wartość brutto przychodu pomniejszona o wartość należnego niemieckiego podatku od wartości dodanej (USt) ?
2. Czy zadeklarowany i zapłacony do niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamt) podatek od towarów i usług nie stanowi kosztów uzyskania przychodów ?
3. Czy zwroty z niemieckiego urzędu podatkowego kwot należnego niemieckiego podatku od wartości dodanej (USt) są neutralne podatkowo w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, traktowała ona jako przychód podlegający opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym (w jej przypadku podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ustawy): wartość brutto przychodu ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec, wraz z niemieckim podatkiem od wartości dodanej (USt). Natomiast zadeklarowany i zapłacony do niemieckiego urzędu podatkowego należny niemiecki podatek od wartości dodanej traktowała jako koszt uzyskania przychodów. Ponadto otrzymane z niemieckiego urzędu podatkowego zwroty podatku od wartości dodanej traktowała jako przychód z działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże po analizie wskazanej również w niniejszym wniosku innej interpretacji podatkowej w podobnej sprawie, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z dnia 7 listopada 2019 r. uważa ona, że niemiecki podatek od wartości dodanej należy traktować tożsamo jak polski podatek od towarów i usług. Wynika to z unijnych przepisów dotyczących harmonizacji podatków od wartości dodanej (VAT) we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej. W efekcie, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem podlegającym opodatkowaniu powinien być przychód netto, czyli przychód brutto ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec pomniejszony o należny niemiecki podatek od wartości dodanej (USt). Natomiast zgodnie z art. 23 ust 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: należny niemiecki podatek od wartości dodanej, zadeklarowany i zapłacony do niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamfu) nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Ewentualne zwroty tego podatku z niemieckiego urzędu podatkowego będą natomiast neutralne podatkowo w zakresie polskiego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 5a pkt 17 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i sług nakładanego tą ustawą.

Powyższa definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania – podatek od wartości dodanej.

Dokonując wykładni art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że brak jest argumentów, by możliwość pomniejszenia przychodu należnego, przewidzianą tymi przepisami, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozróżnienia dwóch pojęć.

Ponadto należy stwierdzić, że podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym, w okresie poakcesyjnym. Wynika z tego konieczność stosowania w zakresie podatku od towarów i usług prawa unijnego oraz uwzględniania wykładni tego prawa.

Zatem, pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje zarówno „podatek od towarów i usług” obowiązujący na terenie Polski, jak i „podatek od wartości dodanej”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. podatek nakładany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Z uwagi na brak rozróżnienia między podatkiem od wartości dodanej, a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług, należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów:

a. podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

b. podatek należny:

• w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
• w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
• od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego określonej ilości lub wartości,

c. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Prowadzi ona działalność handlową, a jej przedmiotem są części zamienne oraz akcesoria motoryzacyjne. Sprzedaje towary w sprzedaży wysyłkowej, zarówno na terytorium Polski, jak i do innych krajów Unii Europejskiej. Korzysta przy tym z internetowych platform sprzedaży.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). Klientami zarówno w kraju, jak i za granicą są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci). Nabywcami są między innymi osoby zamieszkałe na terytorium Niemiec. Jesienią 2015 roku, przewidując przekroczenie rocznego limitu 100.000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, o którym mowa w art. 23 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni dokonała rejestracji w niemieckim urzędzie podatkowym w charakterze podatnika niemieckiego podatku od wartości dodanej.

Dalej Wnioskodawczyni wskazała, że po przekroczeniu rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży do Niemiec, od listopada 2015 roku miejscem opodatkowania sprzedaży jej towarów do Niemiec jest terytorium Niemiec. W związku z tym w cenach towarów wysyłanych do klientów niemieckich nalicza ona podatek od wartości dodanej.

Regularnie wysyła ona do niemieckiego urzędu podatkowego deklaracje podatku od wartości dodanej, a także przelewa na rachunek bankowy tego urzędu należny podatek od wartości dodanej.

Przychody uzyskane ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec Wnioskodawczyni są opodatkowane na terytorium Polski, według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni korzysta z opodatkowania dochodów podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c tej ustawy.

Przy czym w przychodach uzyskiwanych ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec wyodrębnia:

1. przychód netto, wynikający z cen netto (bez podatku od wartości dodanej USt),
2. należny niemiecki podatek od wartości dodanej (USt),
3. wartość brutto przychodu, która jest sumą wartości netto z punktu (1) i podatku od wartości dodanej USt z punktu (2).

Mając na uwadze powyższy opis oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży towarów na terenie Niemiec za przychód z działalności gospodarczej powinna uznać przychód pomniejszony o należny podatek od wartości dodanej. Zatem, przychodem Wnioskodawczyni ze sprzedaży wysyłkowej na terytorium Niemiec, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jest przychód netto (tj. zapłata za dany produkt bez uwzględnienia niemieckiego należnego podatku od wartości dodanej).

Natomiast biorąc pod uwagę, że sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem obejmującym również podatek od wartości dodanej obwiązujący w Niemczech, brak jest możliwości uznania podatku od wartości dodanej zapłaconego w Niemczech jako kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z zasadami określonymi w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc, zadeklarowany i zapłacony do niemieckiego urzędu podatkowego „niemiecki” podatek od wartości dodanej nie może być uznany jako koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawczynie działalności gospodarczej.

Natomiast zwrot podatku z niemieckiego urzędu podatkowego będzie dla Wnioskodawczyni obojętny podatkowo.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w nim zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.