Wnioskodawca, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie recyklingu odpadów, planuje zawarcie umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym na rzecz swoich pracowników. Składki na te ubezpieczenia będą opłacane przez Wnioskodawcę, który będzie właścicielem polis. Polisy te będą miały charakter ochronno-inwestycyjny, a składka będzie składać się z obowiązkowej części ochronnej oraz dobrowolnej części kapitałowej. Wnioskodawca zapytał, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składki dodatkowe (kapitałowe) opłacane na rzecz pracowników. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca ma prawo zaliczyć te składki do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ spełnione są warunki określone w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowy ubezpieczenia obejmują ryzyka z grup 1, 3 i 5 działu I oraz 1 i 2 działu II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, a uprawnionym do świadczeń nie jest pracodawca. Dodatkowo, umowy te w okresie 5 lat wykluczają określone wypłaty. Zawarte umowy mają również na celu motywację pracowników do lepszej pracy, co pozytywnie wpłynie na ich efektywność i lojalność, a w konsekwencji na możliwości produkcyjne przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej dodatkowych składek w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej dodatkowych składek w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie recyklingu odpadów.
Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym na rzecz swoich pracowników (dalej: Polisy bądź Umowy).
W ramach Polis składki opłacać będzie Wnioskodawca, który będzie właścicielem każdej z Polis. Polisy będą miały charakter ochronno-inwestycyjny, zaś składka opłacana przez Wnioskodawcę składać się będzie z dwóch części: składki ochronnej (podstawowej), która obowiązkowo wpłacana będzie na subkonto podstawowe, oraz dobrowolnej składki dodatkowej (kapitałowej), która wpłacana będzie na subkonto dodatkowe. Zakres Polis obejmować będzie wyłącznie ryzyka z 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II, według klasyfikacji wymienionej w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, bądź będzie węższy i obejmie jedynie niektóre z ww. ryzyk.
Wykup całkowity Polisy, tj. obejmujący wszystkie środki, w tym środki zgromadzone na subkoncie podstawowym, wiązać się będzie z koniecznością poniesienia przez Wnioskodawcę opłat likwidacyjnych. Jednakże środki zgromadzone na subkoncie dodatkowym (kapitałowym) będą miały charakter wolny, zaś ich wykup częściowy bądź całkowity będzie możliwy bez uiszczania opłat likwidacyjnych. Co istotne, jedynym podmiotem uprawnionym do dokonania częściowej bądź całkowitej wypłaty z polisy będzie Wnioskodawca – będzie on mógł jednak upoważnić inny podmiot, w tym również ubezpieczonego pracownika, do wypłaty środków z subkonta dodatkowego w imieniu Wnioskodawcy. Jednakże uprawionym do otrzymania świadczeń z ubezpieczenia w przypadku ziszczenia się jednego ze zdarzeń (np. śmierci ubezpieczonego pracownika, bądź dożycia przez niego określonego wieku) będzie ubezpieczony pracownik, bądź wskazana przez niego inna osoba uposażona, inna niż Wnioskodawca.
Przedmiotowe Umowy w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, będą wykluczać: wypłatę przez kogokolwiek kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od Umowy (rozumianą jako całkowita wartość Polisy, tj. łącznie ze środkami z konta podstawowego), możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia przez ubezpieczonego wieku oznaczonego w umowie.
Celem zawarcia tego typu Umów byłaby motywacja pracowników Wnioskodawcy do lepszej pracy. Wnioskodawca przewiduje, że zawarcie umów ubezpieczenia na życie na rzecz pracowników pozytywnie wpłynie na efektywność wykonywanych przez nich zadań oraz spowoduje zwiększenie stosunku lojalności pracownika wobec pracodawcy – a zatem doprowadzi do umocnienia więzi danego pracownika z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę i będzie służyć podtrzymywaniu stosunku pracy. W konsekwencji Wnioskodawca przewiduje zwiększenie możliwości produkcyjnych swojego przedsiębiorstwa.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może zaliczyć składkę dodatkową (kapitałową), wpłacaną przez niego nieobowiązkowo na subkonta składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia opłaconych składek na ubezpieczenie pracowników w części kapitałowej do kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Jak wskazuje się w doktrynie – zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w ust. 1 komentowanego artykułu – kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wyjątki od tej zasady są określone w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że ogólna definicja kosztów jest zbudowana z dwóch przesłanek – pozytywnej i negatywnej.
Przesłanką pozytywną jest warunek celu poniesienia kosztu; przesłanką negatywną jest natomiast przyporządkowanie wydatku do jednego z kosztów niepotrącalnych, określonych w taksatywnym wyliczeniu w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, komentarz do art. 22, red. W. Modzelewski, J. Bielawny, M. Słomka, 2019, Legalis).
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, składki które będą przez niego opłacane na ubezpieczenie pracowników bez wątpienia spełniają przesłankę pozytywną z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem poniesienia przez Wnioskodawcę kosztów składek na ubezpieczenie pracowników jest bowiem osiągnięcie przychodu. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez zmotywowanie pracowników do lepszej pracy oraz zbudowanie dobrych relacji na linii pracodawca – pracownik, co przyczyni się do większej trwałości stosunku pracy. Zatrzymanie w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy doświadczonych pracowników oraz lepsza ich motywacja bez wątpienia przełoży się na zwiększenie efektywności pracy poszczególnych pracowników, a w konsekwencji – do zwiększenia możliwości produkcyjnych zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy jako całości.
Tym samym należy stwierdzić, iż koszty składek, które będą wpłacane na subkonto dodatkowe (kapitałowe) w ramach Polis, ponoszone będą przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie zostały spełnione żadne przesłanki negatywne określone w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
Należy podkreślić, że chociaż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów kosztów składek ponoszonych na ubezpieczenie pracowników, to jednak od tej zasady przewiduje się wyjątek w przypadku łącznego spełnienia następujących przesłanek:
W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione.
Umowy ubezpieczenia obejmować będą wyłącznie ryzyka mieszczące się w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – wszystkie bądź jedynie niektóre. Uprawnionym do otrzymania świadczenia nie będzie pracodawca – chociaż to pracodawca będzie dysponować środkami zgromadzonymi na subkoncie składek dodatkowych, to pracownik (bądź wskazana przez pracownika osoba uposażona, nie będąca pracodawcą) pozostanie uprawnionym do otrzymania świadczenia z ubezpieczenia w przypadku wystąpienia jednego z określonych w umowie zdarzeń (np. dożycia odpowiedniego wieku). Ponadto, umowa w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, będzie wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, nie zachodzą żadne negatywne przesłanki, które uniemożliwiałyby zaliczenie składek wpłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników na subkonto składek dodatkowych do kosztów uzyskania przychodów.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych już uprzednio interpretacjach indywidualnych.
W interpretacji indywidualnej z dnia 6 sierpnia 2015 r. znak IBPB-1-1/4511-200/15/ŚS, która dotyczyła umów ubezpieczenia na życie, w których ubezpieczającym jest pracodawca, ubezpieczonym pracownik, jednakże właścicielem środków zgromadzonych na polisie, posiadającym prawo do wartości wykupu jest przez cały okres jej trwania Ubezpieczający wskazano, iż: jeżeli w istocie (jak wskazano we wniosku) zawarte umowy ubezpieczenia pracowników Wnioskodawcy będą spełniać wszystkie warunki określone w cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to poniesione przez Wnioskodawcę składki na ww. ubezpieczenia będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
W interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2018 r. znak 0115-KDIT3.4011.398.2017.1.MPŁ Dyrektor KIS wskazał, że w przypadku zawarcia przez pracodawcę umowy ubezpieczenia na rzecz pracownika, kosztami podatkowymi dla tego pracodawcy mogą być jedynie składki, które opłaca on z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka z grupy 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II (według klasyfikacji wymienionej w ww. załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej), przy równoczesnym spełnieniu innych warunków wskazanych w ww. przepisie. Z powyższego zaś załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1170 ze zm.) wynika, że do wskazanych w ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umów ubezpieczenia możliwych do rozliczania w ramach kosztów podatkowych pracodawcy – należy m.in. wymieniona w dziale I w grupie 3 umowa ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Zatem składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartej na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem wypełnienia pozostałych przesłanek wyłączających z ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy a dotyczących zawartej umowy ubezpieczenia, tj. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
W interpretacji indywidualnej z dnia 2 sierpnia 2019 r. znak 0115-KDIT3.4011.218.2019.2.JŁ Dyrektor KIS wskazał, że: pomimo, iż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 23 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów. Z opisu rozpatrywanej sprawy wynika, że powyższe warunki zostały spełnione. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, ubezpieczonym jest pracownik, umowa ubezpieczenia zawiera się w zbiorze określonym mianem umów dotyczących ryzyka grupy 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz umowa ubezpieczenia wyklucza w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Zatem przedmiotowa umowa ubezpieczenia spełniała warunki, o jakich mowa w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają pracodawcy (Wnioskodawcy) zaliczenie do kosztów podatkowych opłaconych składek wynikających z ww. umowy ubezpieczenia. Jednocześnie, skoro zawarta przez pracodawcę przedmiotowa umowa ubezpieczenia jest czynnikiem motywującym pracownika, pozytywnie wpływa na efektywność wykonywanych zadań oraz ma na celu budowanie stosunku lojalności pracownika wobec pracodawcy – a zatem ma na celu umacnianie więzi tego pracownika z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę i ma służyć podtrzymywaniu stosunku pracy – to należy stwierdzić, że przedmiotowy wydatek może być uznany za koszt pracowniczy pozostający pośrednio w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Reasumując, skoro – co Wnioskodawca wskazał wprost w opisie stanu faktycznego – zostaną spełnione przesłanki umożliwiające zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to składki opłacone przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.
W interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2019 r. znak 0111-KDIB1-1.4010.197.2019.2.BSA wskazano, iż z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako ubezpieczający, będzie opłacał składki na ubezpieczenie na rzecz pracownika Spółki w rozumieniu przepisów Kodeksu Pracy. Pomimo, iż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów. Z opisu rozpatrywanej sprawy wynika, że powyższe warunki zostały spełnione. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, ubezpieczonym będzie osoba fizyczna, która będzie pracownikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu Pracy, umowa ubezpieczenia zawierać się będzie w zbiorze określonym mianem umów dotyczących ryzyka grupy 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz umowa ubezpieczenia wykluczać będzie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Powyższe pozwala na stwierdzenie, że w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do wydatku w postaci składki z tytułu polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracownika, spełnione zostaną warunki uznania za koszt uzyskania przychodu wynikające z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wydatki z tytułu ww. składek ubezpieczeniowych do kosztów uzyskania przychodu.
Wprawdzie powyższa interpretacja indywidualna wydana została na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednak z uwagi na to, iż warunki zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jak i w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone analogicznie, przedstawiona w powyższej interpretacji argumentacja znajdzie zastosowanie również w odniesieniu do opisanego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego.
Podsumowując, należy stwierdzić, iż koszty składek ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu Umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników Wnioskodawcy stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Z ww. przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.
W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Należy także nadmienić, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Co jednak istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. W myśl wspomnianych wcześniej zasad pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Należy przy tym zaznaczyć, że poniesione wydatki muszą być należycie udokumentowane, a na podatniku ciąży obowiązek wykazania wspomnianego związku przyczynowego przed organem podatkowym.
Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 381 i 730), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
Z powyższej regulacji prawnej wynika zatem, że w przypadku zawarcia przez pracodawcę umowy ubezpieczenia na rzecz pracownika kosztami podatkowymi dla tego pracodawcy mogą być jedynie składki, które opłaca on z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka z grupy 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II (według klasyfikacji wymienionej w ww. załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej), przy równoczesnym spełnieniu innych warunków wskazanych w ww. przepisie.
Z ww. załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej wynika, że do wskazanych w ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umów ubezpieczenia możliwych do rozliczania w ramach kosztów podatkowych pracodawcy należy – m.in. wymieniona w dziale I w grupie 3 umowa ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.
Zatem składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartej na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem wypełnienia pozostałych przesłanek wyłączających z ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a dotyczących zawartej umowy ubezpieczenia, tj. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
Jednocześnie, w celu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych pracodawca musi wykazać i udokumentować związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem (opłaconą składką ubezpieczeniową), a uzyskiwanymi przychodami lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym na rzecz swoich pracowników. W ramach Polis składki opłacać będzie Wnioskodawca, który będzie właścicielem każdej z Polis. Polisy będą miały charakter ochronno-inwestycyjny, zaś składka opłacana przez Wnioskodawcę składać się będzie z dwóch części: składki ochronnej (podstawowej), która obowiązkowo wpłacana będzie na subkonto podstawowe, oraz dobrowolnej składki dodatkowej (kapitałowej), która wpłacana będzie na subkonto dodatkowe. Zakres Polis obejmować będzie wyłącznie ryzyka z 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II, według klasyfikacji wymienionej w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, bądź będzie węższy i obejmie jedynie niektóre z ww. ryzyk. Wykup całkowity Polisy, tj. obejmujący wszystkie środki, w tym środki zgromadzone na subkoncie podstawowym, wiązać się będzie z koniecznością poniesienia przez Wnioskodawcę opłat likwidacyjnych. Jednakże środki zgromadzone na subkoncie dodatkowym (kapitałowym) będą miały charakter wolny, zaś ich wykup częściowy bądź całkowity będzie możliwy bez uiszczania opłat likwidacyjnych. Co istotne, jedynym podmiotem uprawnionym do dokonania częściowej bądź całkowitej wypłaty z polisy będzie Wnioskodawca – będzie on mógł jednak upoważnić inny podmiot, w tym również ubezpieczonego pracownika, do wypłaty środków z subkonta dodatkowego w imieniu Wnioskodawcy. Jednakże uprawionym do otrzymania świadczeń z ubezpieczenia w przypadku ziszczenia się jednego ze zdarzeń (np. śmierci ubezpieczonego pracownika, bądź dożycia przez niego określonego wieku) będzie ubezpieczony pracownik, bądź wskazana przez niego inna osoba uposażona, inna niż Wnioskodawca. Przedmiotowe Umowy w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, będą wykluczać: wypłatę przez kogokolwiek kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od Umowy (rozumianą jako całkowita wartość Polisy, tj. łącznie ze środkami z konta podstawowego), możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia przez ubezpieczonego wieku oznaczonego w umowie. Celem zawarcia tego typu Umów byłaby motywacja pracowników Wnioskodawcy do lepszej pracy. Wnioskodawca przewiduje, że zawarcie umów ubezpieczenia na życie na rzecz pracowników pozytywnie wpłynie na efektywność wykonywanych przez nich zadań oraz spowoduje zwiększenie stosunku lojalności pracownika wobec pracodawcy – a zatem doprowadzi do umocnienia więzi danego pracownika z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę i będzie służyć podtrzymywaniu stosunku pracy. W konsekwencji Wnioskodawca przewiduje zwiększenie możliwości produkcyjnych swojego przedsiębiorstwa.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej uregulowania prawne stwierdzić należy, że ww. umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym będą spełniały warunki, o jakich mowa w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają pracodawcy (Wnioskodawcy) zaliczenie do kosztów podatkowych opłaconych składek wynikających z ww. umowy ubezpieczenia.
Jednocześnie, skoro zawarta przez pracodawcę przedmiotowa umowa ubezpieczenia ma na celu motywację pracowników Wnioskodawcy do lepszej pracy – pozytywnie wpłynie na efektywność wykonywanych przez nich zadań oraz spowoduje zwiększenie stosunku lojalności pracownika wobec pracodawcy, a zatem doprowadzi do umocnienia więzi danego pracownika z przedsiębiorstwem prowadzonym przez Wnioskodawcę i będzie służyć podtrzymywaniu stosunku pracy i w konsekwencji zwiększeniu możliwości produkcyjnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – to należy stwierdzić, że wydatek w postaci opłacanych przez Wnioskodawcę składek dodatkowych (kapitałowych), wpłacanych przez niego nieobowiązkowo na subkonta składek dodatkowych w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartych na rzecz pracowników Wnioskodawcy może być uznany za koszt pracowniczy pozostający pośrednio w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili