INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2019 r. (data wpływu 15 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca zajmuje stanowisko zastępcy dyrektora w spółce kapitałowej. Jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Z tego tytułu osiąga określony dochód w postaci comiesięcznego wynagrodzenia. Dodatkowo zdarza się, że Wnioskodawca otrzymuje premię roczną uznaniową. Zdarza się, że roczny dochód Wnioskodawcy wkracza w tzw. drugi próg podatkowy tj. przekracza kwotę 85.528 zł. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim do momentu orzeczenia Jego rozwodu. Wyrokiem z dnia …. Sąd Okręgowy orzekł rozwód małżeństwa Wnioskodawcy oraz Jego małżonki. W wyroku rozwodowym Sąd Okręgowy powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu małżonkom na zasadzie opieki naprzemiennej a nadto zobowiązał Wnioskodawcę do łożenia na utrzymanie małoletniego syna po 300 zł miesięcznie tytułem alimentów. Syn przebywa przez połowę miesiąca u Wnioskodawcy zaś drugą połowę u Jego byłej małżonki.
Wnioskodawca aktualnie nie pozostaje w jakimkolwiek formalnym związku małżeńskim. Wnioskodawca posiada natomiast partnerkę, z którą nie prowadzi jednak wspólnego gospodarstwa domowego. Jedynie okazyjnie zakupuje ona dziecku Wnioskodawcy prezenty przy okazji wizyt u Wnioskodawcy. Wnioskodawca i jego partnerka na chwilę obecną nie tworzą związku małżeńskiego.
Małoletni syn Wnioskodawcy ma obecnie 10 lat. Uczęszcza do szkoły podstawowej. Nie osiąga jakiegokolwiek dochodu. Stan taki utrzymuje się od daty rozwodu w 2018 r. do końca tego roku, a nadto przez cały rok podatkowy 2019.
Wnioskodawca nie posiada wiedzy odnośnie obecnego życia swojej byłej małżonki. Nie utrzymuje z nią kontaktów poza momentami, gdy odprowadza i odbiera małoletniego syna do i z miejsca jego pobytu.
Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej formy opodatkowania jako osoba będąca rozwodnikiem, samotnie wychowująca małoletniego syna, przewidzianej w art. 6 ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i chce upewnić się co do zasadności swojego stanowiska w omawianym zakresie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą małoletnie dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
- Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako osoba rozwiedziona, samotnie wychowująca małoletniego syna tj. czy Wnioskodawca jest uprawniony do tego ażeby w odniesieniu do Jego dochodów podatek na Jego wniosek został określony w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów?
- Czy w przedstawionym stanie faktycznym w braku osiągania przez syna Wnioskodawcy któregokolwiek z rodzajów dochodu przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do osiągnięcia przez małoletniego syna 25 roku życia, Wnioskodawca będzie miał prawo korzystać z preferencyjnej formy opodatkowania do ukończenia przez syna 25 roku życia ?
Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszelkie warunki dla potrzeb uznania go za osobę rozwiedzioną i samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną od 2018 r. Wychowuje małoletnie dziecko. Nie pozostaje w związku małżeńskim. Posiada partnerkę, która nie bierze udziału w wychowaniu małoletniego syna jak również nie wpływa na kształtowanie światopoglądu małoletniego dziecka. W tej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, jest on osobą samotnie wychowującą małoletnie dziecko w rozumieniu rzeczonego przepisu prawa. W wyroku z dnia 25 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2498/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że ustawowa definicja osoby samotnie wychowującej (`(...)`) nie odwołuje się w żadnym zakresie do tego, czy drugi rodzic żyje oraz gdzie mieszka. Nie odnosi się również do tego (z wyjątkiem małżeństw) czy tylko jedno z rodziców posiada władzę rodzicielską, czy też taką władzą dysponują obydwoje. Stąd samotność w znaczeniu potocznym to życie bez innej osoby a samotny na tle art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to matka lub ojciec danego dziecka bez męża lub żony. Jeżeli zatem druga osoba jest nawet współlokatorem a konkubenci (również małżonkowie po rozwodzie, w separacji prawnej) rozliczają się odrębnie, prowadzą dwa rachunki, to nie ma podstaw by sprawujący władzę rodzicielską nie mógł rozliczać się jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 12 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2835/16 "Skoro samotnie wychowującą dziecko jest osoba, która w oznaczonym czasie sama zajmuje się dzieckiem i faktycznie wychowuje dziecko bez udziału drugiego z rodziców, to w sytuacji gdy oboje rodzice sprawują opiekę nad dziećmi oddzielnie, w innym miejscu, każde w „swojej połowie” czasu w danym roku podatkowym - a więc "nie wspólnie" to prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wynikającego z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może mieć każdy z rodziców". W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy wydaje się być uzasadnione.
Zdaniem Wnioskodawcy, ma on pełne prawo do skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z postanowieniami rzeczonego przepisu „Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci małoletnie oraz do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie”.
Wnioskodawca wychowuje małoletniego syna przez cały rok podatkowy 2019. Wnioskodawca zamierza złożyć rzeczony wniosek począwszy od rozliczenia za rok 2019 r. W ocenie Wnioskodawcy spełnia on wszelkie warunki dla potrzeb uznania go za osobę samotnie wychowującą małoletnie dziecko, jak również niewątpliwie jest rozwodnikiem.
W ocenie Wnioskodawcy biorąc pod uwagę zaistniały stan faktyczny ma on pełne prawo do skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania.
Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, gdy syn Wnioskodawcy będzie kontynuował naukę w szkole do 25 roku życia oraz nie będzie osiągał jakiegokolwiek dochodu, Wnioskodawca do ukończenia przez syna 25 roku życia będzie miał prawo do korzystania z preferencyjnej formy opodatkowania, o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:
- małoletnie,
- bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
- do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej
- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.
Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).
Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:
- posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
- wychowywania samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci),
- nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ww. ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.
Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych.
W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.
Przystępując do oceny możliwości rozliczania dochodów Wnioskodawcy w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko.
Z wniosku wynika, że wyrokiem z dnia 2 marca 2018 r. Sąd Okręgowy orzekł rozwód małżeństwa Wnioskodawcy oraz Jego małżonki. W wyroku rozwodowym Sąd Okręgowy powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu małżonkom na zasadzie opieki naprzemiennej a nadto zobowiązał Wnioskodawcę do łożenia na utrzymanie małoletniego syna po 300 zł miesięcznie tytułem alimentów.
Skoro zatem Sąd powierzył obojgu rodzicom (tj. Wnioskodawcy i Jego byłej małżonce) wykonywanie władzy rodzicielskiej i Wnioskodawca współuczestniczy w wychowywaniu syna nie sposób uznać go za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zamiarem Sądu było, aby proces wychowywania dziecka przeprowadzony był wspólnie przez ojca i matkę. Jak wskazano we wniosku syn przebywa przez połowę miesiąca u Wnioskodawcy zaś drugą połowę u Jego byłej małżonki. Konsekwencją orzeczenia Sądu jest zatem fakt, że zarówno Wnioskodawca jako ojciec, jak i matka dziecka, aktywnie współuczestniczą w wychowaniu małoletniego syna.
Wychowanie dziecka można bowiem określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Natomiast w tym konkretnym przypadku fakt współdziałania Wnioskodawcy w wychowywaniu dziecka, poprzez naprzemienną opiekę nie oznacza, że proces wychowawczy dziecka prowadzony jest tylko i wyłącznie przez Wnioskodawcę. Nie sposób bowiem uznać, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy dziecko u niej zamieszkuje, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dziecko przebywa ze swoim ojcem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.
Wskazać również należy, że podczas sprawowania opieki przez rodziców stanu wolnego (podobnie jak rodziców pozostających w związku małżeńskim) zawsze, w którymś momencie tygodnia, miesiąca, czy roku, jeden z rodziców pozostaje sam na sam z dzieckiem - nie oznacza to jednak, że rodzice ci samotnie wychowują dziecko.
Zatem Wnioskodawca, nie może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko. Dla zastosowania rozliczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotny jest bowiem warunek, że w trakcie roku podatkowego rzeczywiście samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowuje się dziecko, który wobec sytuacji przedstawionej we wniosku nie został spełniony. Preferencja ta uzależniona jest bowiem nie tylko od stanu cywilnego, czy też braku osiągania dochodów wymienionych w przepisie, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka.
W konsekwencji Wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy i nie przysługuje Jemu prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie jako osoby samotnie wychowującej dziecko za 2019 r.
Powyższe będzie miało zastosowanie także do lat następnych, do ukończenia przez uczącego się syna 25 roku życia, jeżeli Wnioskodawca wraz z byłą małżonką razem będą troszczyć się o zaspokojenie potrzeb swojego dziecka.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjneg za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.