0115-KDIT1.4011.49.2019.2.MST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.), uzupełnionym w dniu 7 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 7 stycznia 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 7 grudnia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem działalności jest – wg PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z – „Działalność związana z oprogramowaniem”. W ramach tej działalności świadczy On usługi dla podmiotu X Sp. z o. o. z siedzibą w Y, z którym ma zawartą umowę o współpracy na czas nieokreślony.

Przedmiotem ww. umowy jest świadczenie usług w zakresie:

• programowania natywnych aplikacji mobilnych Android i iOS,
• programowania hybrydowych aplikacji mobilnych Android i iOS,
• programowania aplikacji opartych o Unity,
• programowania aplikacji wykorzystujących Machine Learning.

Praca Wnioskodawcy polega na tworzeniu autorskiego kodu dla aplikacji mobilnych, tworzeniu sztucznej inteligencji opartej o Machine Learning oraz na tworzeniu oprogramowania obsługującego urządzenia Bluetooth Low Energy. Z chwilą zakończenia poszczególnych prac, autorskie prawa majątkowe do powstałych utworów są automatycznie przenoszone na Zamawiającego w ramach realizacji niniejszej umowy. Wynagrodzenie określone w umowie zawiera również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Tworzony przez Wnioskodawcę kod jest innowacyjny, tworzony od podstaw i stanowi składową finalnego oprogramowania, do którego prawa autorskie sprzedaje On Zamawiającemu. Zakres prac Wnioskodawcy wiąże się z działalnością badawczo-rozwojową, ciągłym nabywaniem najbardziej aktualnej wiedzy z zakresu powierzonych Mu obowiązków i stałym doskonaleniem swoich umiejętności.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Prowadzona przez Niego działalność jest działalnością twórczą i wymaga systematycznego zwiększania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Pisząc kod w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest On twórcą całkiem nowego produktu, który do tej pory nie występuje w praktyce gospodarczej z uwagi na jego innowacyjność bądź funkcjonalność. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało przez Wnioskodawcę wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarczą, w ramach której Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie do urządzeń mobilnych czy komputerowych prowadzi od 7 grudnia 2016 r. Autorskie prawa do programu komputerowego podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231). Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że prowadzi odrębną od księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na dochody ze sprzedaży praw autorskich. Ewidencję taką prowadzi On od 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z zawartą umową o współpracy nie może prowadzić ewidencji wytworzonych przez siebie utworów, bo po ich sprzedaży jest zobowiązany trwale je usunąć ze swoich nośników.

W uzupełnieniu wskazano przy tym, że Wnioskodawca zamierza opodatkowywać stawką 5% wyłącznie dochód uzyskany ze sprzedaży wytworzonego przez Niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jest On wyłącznym autorem stworzonego kodu, który stanowi fragment oprogramowania tworzonego w tzw. grupach programistycznych. Stworzony kod jest innowacyjny, tworzony od podstaw i podlega odrębnej ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz stanowi odrębną własność intelektualną. W ramach współpracy ze Spółką X Wnioskodawca wytwarza od podstaw nowe oprogramowanie. Nie ulepsza, ani nie rozwija istniejącego już oprogramowania.

Jak wskazano w uzupełnieniu, Zleceniodawcy przysługuje w stosunku do Wnioskodawcy jako autora kodu roszczenie o naprawienie wyrządzonej szkody, jeśli powstała z Jego winy lub winy osób trzecich, z którymi podjął współpracę. Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej ze Spółką X, Wnioskodawca może podejmować współpracę z osobami trzecimi (pracownikami bądź podwykonawcami), a za ich działania ponosi pełną odpowiedzialność, jak za swoje. Czynności zlecane przez Spółkę X Wnioskodawca wykonuje w dowolnym miejscu i czasie (głównie pod adresem prowadzonej działalności), na swoim zestawie komputerowym (zakupionym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Nie ma też zwierzchnika, pod którego kierownictwem wykonuje zlecone Mu zadania, ma pełną elastyczność co do sposobu ich wykonania. Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko związane z prowadzoną przez Niego działalnością, polegające m.in. na pełnej odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe i publicznoprawne, niezależnie od uzyskania (bądź nie) w terminie określonym w umowie wynagrodzenia za wykonane prace. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zaciągnięte inne zobowiązania finansowe (leasing operacyjny), do których spłaty jest zobowiązany, ponosząc wszelkie ryzyko ewentualnej utraty płynności finansowej. Jako przedsiębiorca jest zobowiązany do znajomości wszelkich obowiązków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak np. obowiązek regulacji zobowiązań powyżej 15.000 zł na konto bankowe wskazane w tzw. „białej liście podatników”. Za naruszenie tych zasad grożą Mu wysokie sankcje. Wnioskodawca jest zobowiązany znać treść ustaw podatkowych, bo w razie kontroli podatkowej ryzykuje nałożenie na siebie kar określonych w stosownych ustawach. W ramach swojej działalności ma On zatrudnionego pracownika, w związku z tym ciążą na Nim obowiązki jako płatnika składek od wypłacanego wynagrodzenia. Na Wnioskodawcy jako pracodawcy ciąży również obowiązek wypłaty wynagrodzenia za czas urlopu, czy za 33 dni niemożności pracy z powodu choroby pracownika. Jako pracodawca musiał On zadbać o miejsce pracy i wyposażenie stanowiska pracy pracownika, skierować go na stosowne badania wstępne oraz zadbać o jego bezpieczeństwo i higienę pracy. Ponadto, Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko związane z terminami wykonania zlecenia, więc w razie awarii sprzętu komputerowego, który stanowi Jego narzędzie pracy jest zobowiązany we własnym zakresie zakupić nowy sprzęt ze swoich środków. Wnioskodawca ponosi koszty prowadzenia działalności gospodarczej oraz wyjazdów służbowych niezbędnych do realizacji zlecenia, za które nie przysługuje Mu zwrot od Zleceniodawcy.

Doprecyzowując zakres żądania wynikający z postawionego pytania Wnioskodawca wyjaśnił, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy również inne niż wymienione w umowie o współpracy ze Spółką X usługi, jednak 5% stawką zostałyby objęte wyłącznie usługi związane z przeniesieniem na Spółkę autorskich praw majątkowych do powstałych utworów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku, uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być opodatkowane 5% stawką podatku, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego pozarolnicza działalność gospodarcza mieści się w definicji prac badawczo-rozwojowych z uwagi na swój innowacyjny charakter. Branża IT jest najbardziej innowacyjną i najszybciej rozwijającą się branżą na świecie. Ponadto, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę w ramach tej działalności gospodarczej mieszczą się w pojęciu „dochodów z praw własności intelektualnej”, gdyż jest On twórcą oprogramowania, które jest sprzedawane wraz z prawami autorskimi Zamawiającemu. Zasadne jest zatem – w opinii Wnioskodawcy – ich opodatkowanie zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wg stawki 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Jak wynika z art. 30cb ust. 1 powołanej ustawy, w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji powinno się m.in.:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim poprzez wskazanie rodzaju kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz przepisów, na podstawie których prawo to podlega ochronie),
• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, przypadające na każde takie prawo.

Wobec powyższego, odrębna ewidencja ma nie tylko na celu ustalenie przychodów, kosztów, dochodu łącznie z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ale przede wszystkim jej celem jest ustalenie przychodów, kosztów, dochodu z każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odrębnie.

W opisie okoliczności rozpatrywanej sprawy Wnioskodawca wskazał, że prowadzi odrębną od księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na dochody ze sprzedaży praw autorskich. Ewidencję taką prowadzi od 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z zawartą umową o współpracy Wnioskodawca nie może prowadzić ewidencji wytworzonych przez siebie utworów, bo po ich sprzedaży jest zobowiązany trwale je usunąć ze swoich nośników.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wobec nieprowadzenia odrębnej ewidencji w sposób odpowiadający wymogom określonym w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. niewyodrębnianie w niej każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz powiązanie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) z dochodami ze sprzedaży praw autorskich, a nie – jak wymaga tego przepis – z każdym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona jedna z przesłanek uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów i w konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.