Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny M1 wspólnie z koleżanką w dniu 3 lipca 2014 r. Następnie, w dniu 30 marca 2015 r., sprzedał swój udział w tym lokalu. Uzyskaną kwotę ze sprzedaży M1 w wysokości 87.000 zł Wnioskodawca przeznaczył na zakup nowego lokalu M2, którego nabycie zrealizowano w dwóch transzach: pierwsza w dniu 7 sierpnia 2014 r. (30.000 zł), a druga w dniu 8 maja 2015 r. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży M1, ponieważ wydatkowanie środków ze sprzedaży na nabycie M2 nie spełnia warunków zwolnienia określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił tę interpretację, wskazując, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest jedynie wydatkowanie środków ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe w terminie dwóch lat, a kolejność nabycia i sprzedaży nieruchomości nie ma znaczenia. W związku z tym organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe - kwota przychodu ze sprzedaży M1 w wysokości 87.000 zł, przeznaczona na nabycie M2, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 442/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 15 października 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 4 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 października 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym.
Dotychczasowy przebieg postępowania
W dniu 1 grudnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: 0461-ITPB2.4511.831.2016.1.AG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości dokonanej po nabyciu lokalu mieszkalnego nie uprawnia do zwolnienia nawet wówczas, gdy przeznaczony został na zapłatę należnej za ten lokal ceny, i w konsekwencji, że poniesienie ww. wydatku nie uprawnia do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 1 grudnia 2016 r. znak: 0461-ITPB2.4511.831.2016.1.AG wniósł pismem z dnia 14 grudnia 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów pismem z dnia 11 stycznia 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.831.2016.2.AG stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 1 grudnia 2016 r. znak: 0461-ITPB2.4511.831.2016.1.AG złożył skargę z dnia 8 lutego 2017 r. (data wpływu 14 lutego 2017 r.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 442/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 1 grudnia 2016 r. znak: 0461-ITPB2.4511.831.2016.1.AG.
Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 442/17, Szef Krajowej Administracji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z dnia 11 sierpnia 2017 r. znak 0110-KWR4.4021.54.2017.2.MK do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Pismem z dnia 26 lipca 2019 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej wycofał skargę kasacyjną z dnia 11 sierpnia 2017 r. znak 0110-KWR4.4021.54.2017.2.MK wniesioną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2019 r. sygn. akt II FSK 3069/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.
W dniu 15 października 2019 r. do organu wpłynęło prawomocne orzeczenie z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. I SA/Gd 442/17.
W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Aktem notarialnym z dnia 3 lipca 2014 r. Wnioskodawca nabył wraz z koleżanką lokal mieszkalny (Jego udział to 50%), zwany dalej M1.
Dnia 30 marca 2015 r. Wnioskodawca podpisał notarialną umowę sprzedaży swojego udziału w mieszkaniu M1 ww. koleżance. Kwota sprzedaży została ustalona na 87.000 zł (przelew na konto Wnioskodawcy nastąpił 8 kwietnia 2015 r.). Z uwagi na sprzedaż mieszkania M1 przed upływem 5 lat od daty jego nabycia, złożył PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 za 2015 r., w którym oświadczył, że kwotę przychodu z tytułu sprzedaży mieszkania M1 przeznaczy na cele mieszkaniowe:
Dnia 6 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca podpisał akt notarialny zakupu nowego lokalu mieszkalnego – zwanego dalej M2. Kwotę nabycia ustalono na 127.500 zł. W akcie notarialnym znajduje się zapis, że zapłata za mieszkanie M2 nastąpi w dwóch transzach:
Dnia 7 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca przelał na rzecz zbywcy (spółdzielni mieszkaniowej) kwotę 30.000 zł – pierwsza transza za mieszkanie M2.
Dnia 8 maja 2015 r. przelał na rzecz zbywcy kwotę 97.500 zł, pochodzącą ze zbycia mieszkania M1, uzupełnioną o środki własne.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że kwotę uzyskaną z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego M1 Wnioskodawca przeznaczył na zakup lokalu M2. Posiada dowody przepływów pieniężnych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, gdzie najpierw nastąpiło nabycie mieszkania M2, ale bez zapłaty całej ceny sprzedaży w dniu nabycia, a dopiero później sprzedaż mieszkania M1 i pokrycie kwotą z jego sprzedaży pozostałej kwoty za mieszkanie M2, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży mieszkania M1?
Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania M1, przeznaczony na zapłatę ceny nabycia mieszkania M2, w łącznej wartości 87.000 zł, został wydatkowany na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym kwota ta jest zwolniona od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i jest dokonywane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z treści złożonego wniosku wynika, że aktem notarialnym z dnia 3 lipca 2014 r. Wnioskodawca nabył wraz z koleżanką lokal mieszkalny (Jego udział to 50%) – M1. Dnia 30 marca 2015 r. podpisał natomiast notarialną umowę sprzedaży swojego udziału w tym mieszkaniu ww. koleżance. Z uwagi na sprzedaż mieszkania przed upływem 5 lat od daty jego nabycia, złożył zeznanie PIT-39 za 2015 r., w którym oświadczył, że kwotę przychodu z tytułu jego sprzedaży przeznaczy na cele mieszkaniowe. Dnia 6 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca podpisał akt notarialny zakupu nowego lokalu mieszkalnego – M2. W akcie tym znajduje się zapis, że zapłata za mieszkanie M2 nastąpi w dwóch transzach:
Dnia 7 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca przelał na rzecz zbywcy (spółdzielni mieszkaniowej) kwotę 30.000 zł – pierwsza transza za mieszkanie M2.
Dnia 8 maja 2015 r. przelał na rzecz zbywcy kwotę 97.500 zł, pochodzącą ze zbycia mieszkania M1, uzupełnioną o środki własne.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że kwotę uzyskaną z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego M1 Wnioskodawca przeznaczył na zakup lokalu M2. Posiada dowody przepływów pieniężnych.
Biorąc pod uwagę powyższe i dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego w dniu 30 marca 2015 r., nabytego w dniu 3 lipca 2014 r. stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).
W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 cytowanej ustawy).
Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).
Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 cytowanej ustawy).
Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Wartość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).
Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1) ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.
W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w prawomocnym wyroku z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 442/17 wskazał, że w Jego ocenie, w okolicznościach przedmiotowej sprawy stanowisko organu nie znajduje uzasadnienia. Zdaniem Sądu uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 zwolnienie podatkowe jest uzależnione od wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości (określonych praw majątkowych) na wskazane w art. 21 ust. 25 własne cele mieszkaniowe obejmujące m.in.: nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem oraz dokonania tej czynności nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na cele mieszkaniowe, przy czym przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie należy rozumieć budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.
W ocenie Sądu oznacza to, że dla skorzystania z tego zwolnienia konieczne jest dokonanie w powyższym terminie wydatkowania przychodów pochodzących ze sprzedaży poprzednio posiadanego lokalu mieszkalnego, na nabycie m.in. lokalu mieszkalnego (czyli na wskazane w art. 21 ust. 25 własne cele mieszkaniowe). Lege non distinguente wydatkowanie uzyskanych ze zbycia środków musi nastąpić na cele wskazane w tych przepisach i we wskazanych tam terminach i jednocześnie ustawodawca nie wskazuje, że owo nabycie musi również nastąpić w "jakimś" terminie. Ustawa milczy w tym przedmiocie, zatem sam termin nabycia jest poza kręgiem zainteresowania ustawodawcy, natomiast precyzyjnie zakreślono w przepisach termin w jakim ma nastąpić wydatkowanie przedmiotowych środków na ww. nabycie. Trzeba więc zwrócić uwagę, że dokonując wykładni językowej art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie można stwierdzić, tak jak uczynił to organ interpretacyjny, że nabycie, jak i wydatki związane z tym nabyciem winny być dokonane po sprzedaży lokalu mieszkalnego.
Wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie wskazuje, aby kolejność nabycia i zbycia nieruchomości była przesłanką zwolnienia dochodu z opodatkowania. Ustawodawca wymaga jedynie, żeby dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości został spożytkowany w przewidzianym terminie na określone cele. Gdyby ustawodawca zamierzał udostępnić omawianą ulgę tylko tym podatnikom, którzy wpierw zbywają nieruchomość, a następnie nabywają nową nieruchomość, która miałaby służyć zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych, użyłby takiego zwrotu. Pamiętać bowiem należy, że zamierzone cele ustawodawca powinien osiągać formułując przepisy w sposób jednoznaczny (tak NSA w wyroku z dnia 28 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 500/16, publ. LEX nr 2278784).
Zdaniem Sądu, w rozpoznawanej sprawie z okoliczności faktycznych wskazanych przez skarżącego we wniosku jednoznacznie wynika, iż wydatki na nabycie lokalu mieszkalnego zostały pokryte ze środków stanowiących przychód ze sprzedaży nieruchomości i jest to istotna okoliczność w sprawie.
W konsekwencji, w ocenie Sądu, skarżący wypełnił wszystkie przesłanki, uprawniające do zwolnienia z opodatkowania, pomimo, że nabycie nieruchomości nastąpiło przed zbyciem lokalu. Bezsporne jest bowiem, że zapłata za nieruchomość M2 nastąpiła ze środków pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego M1. A zatem skoro z przedstawionego we wniosku o interpretację indywidualną, stanu faktycznego bezspornie wynika, że uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego środki pieniężne, zostały wydatkowane na zapłatę za zakupioną nieruchomość i wydatek ten został poniesiony po sprzedaży lokalu mieszkalnego, to zostały spełnione warunki określone w analizowanym przepisie. Zdaniem Sądu zostały spełnione warunki konieczne, aby środki ze sprzedaży mogły zostać zwolnione z opodatkowania, bowiem pomimo, że nabycie lokalu mieszkalnego miało miejsce przed dniem uzyskania przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego, to wydatki na jego nabycie zostały poniesione po uzyskaniu przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego.
W konsekwencji zdaniem Sądu, z przywołanych przez organ przepisów nie wynika, że warunkiem uznania za własne cele mieszkaniowe poniesionych wydatków jest aby zarówno środki ze sprzedaży (wydatek) jak i samo nabycie (przeniesienie prawa własności) nastąpiły nie wcześniej niż w dniu sprzedaży lokalu mieszkalnego, z której to sprzedaży dochód ma być zwolniony z opodatkowania.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 442/17 stwierdzić należy, że w sytuacji gdy środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym M1, zostały wydatkowane we wskazanym w ustawie terminie na zapłatę części ceny za zakupiony lokal M2 i wydatek ten został poniesiony po sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym M1, to poniesienie tego wydatku uprawnia do zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji dochód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym M1 może korzystać z ww. zwolnienia przedmiotowego.
W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym należało uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili