0114-KDIP3-3.4011.325.2019.2.JK2

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2019 r. (data nadania 15 października 2019 r., data wpływu 21 października 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.325.2019.1.JK2 z dnia 1 października 2019 r. (data wysłania 1 października 2019 r., data doręczenia 9 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo chińskie – jest:

• prawidłowe– w części dotyczącej zastosowania art. 15 ust. 3 umowy polsko-chińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania,

• nieprawidłowe - w części dotyczącej zastosowania art. 15 ust. 1 i art. 23 ust. 1 lit. a) umowy polsko-chińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo chińskie.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 października 2019 r. (data nadania 15 października 2019 r., data wpływu 21 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.325.2019.1.JK2 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 11 października 2019 r. (data nadania 15 października 2019 r., data wpływu 21 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pilotem samolotów pasażerskich. W dniu 4 kwietnia 2016 r. podpisał umowę z A. z siedzibą w Hongkongu. A. jest firmą, która pośredniczy w zatrudnianiu pilotów przede wszystkim przez chińskie linie lotnicze. Zawarta między A. a Wnioskodawcą umowa dotyczyła wykonywania zadań pilota dla B. z siedzibą w Chinach. Z umowy jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca będzie wykonywał zadania pilota tylko dla B. oraz będzie otrzymywał wynagrodzenie od A. Z umowy wynika, że B. zapewni Wnioskodawcy określone benefity oraz ureguluje z własnych środków wszystkie należne w Chinach podatki od wynagrodzeń i benefitów.

Z Umowy wynika również, że Wnioskodawca podlega polityce B. oraz obowiązującym w B. procedurom.

W praktyce większość lotów Wnioskodawcy odbywa się na trasach międzynarodowych. Wnioskodawca pilotuje tylko takie typy samolotów, które są wykorzystywane w komunikacji międzynarodowej. Wnioskodawca ma żonę i dzieci. Rodzina Wnioskodawcy przebywa na stałe w Polsce. Wnioskodawca, zgodnie z chińskim prawem administracyjnym, jest zameldowany w Chinach (adres podany we wniosku). W Polsce Wnioskodawca nie jest zameldowany ani na stałe, ani czasowo. Żona oraz dzieci Wnioskodawcy, zgodnie z administracyjnym prawem chińskim, posiadają status rezydenta Chin (taki status posiada także Wnioskodawca - skan dokumentu dołączony do wniosku), jego uzyskanie było związane tylko z pracą Wnioskodawcy. Większość dni w roku Wnioskodawca przebywa poza terytorium Polski. Wnioskodawca nie osiąga innych dochodów w Polsce.

W uzupełnieniu z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że miejsce faktycznego zarządu przewoźnika lotniczego znajduje się pod adresem w Chinach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Gdzie Wnioskodawca podlega opodatkowaniu z osiąganych w Chinach dochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, osiągane przez Niego w Chinach dochody podlegają opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Chinach. Stanowisko swoje Wnioskodawca popiera następującymi argumentami:

W analizowanej sprawie podstawowe znaczenie mają postanowienia umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r. (Dz.U. z 1989 r. nr 13, poz. 65 - dalej „Konwencja”).

Zasady opodatkowania dochodów z pracy najemnej (umowa o pracę i umowy do niej zbliżone) określone są w art. 15 Konwencji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji: „Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie”.

Z kolei art. 15 ust. 2 Konwencji stanowi, że: „Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie przez okres lub okresy nie dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcą lub w jego imieniu, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie”.

W analizowanej sprawie kluczowy jest art. 15 ust. 3 Konwencji. Zgodnie z nim: „Bez względu na postanowienia ustępu 1 i 2 niniejszego artykułu wynagrodzenia z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub samolotu w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa”. Konwencja definiuje pojęcie komunikacji międzynarodowej.

Zgodnie z art. 3 lit. i: „określenie "komunikacja międzynarodowa” oznacza wszelki transport wykonywany przez statek lub samolot będący w użytkowaniu przedsiębiorstwa, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadków, gdy statek lub samolot jest wykorzystywany tylko w ruchu między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie”.

Z 15 ust. 3 Konwencji wynikają zatem odrębne zasady opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego przez pilotów. Aby przepis ten miał zastosowanie muszą być spełnione następujące warunki:

1. Uzyskiwanie wynagrodzenie z pracy najemnej W ocenie Wnioskodawcy ten warunek jest spełniony. Z postanowień umowy wynika, że praca ma charakter pracy najemnej.
2. Wykonywanie pracy na pokładzie samolotu w komunikacji międzynarodowej B. jest przewoźnikiem lotniczym z siedzibą znajdująca się pod adresem w Chinach.

Nie powinno być zatem wątpliwości, że miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa znajduje się w Chinach. Wnioskodawca w większości wykonuje loty międzynarodowe. Nawet gdy wykonuje loty na terytorium Chin, to pilotuje samoloty, które są wykorzystywane także na trasach międzynarodowych.

W ocenie Wnioskodawcy spełniony jest zatem warunek wykonywania pracy w komunikacji międzynarodowej.

W konsekwencji, zgodnie z art. 15 ust. 3 Konwencji wynagrodzenie Wnioskodawcy opodatkowane jest: „tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa". Bardzo istotne jest użyte przez autorów Konwencji słowo: „tylko”. Tego typu postanowienia zawarte są w nielicznych umowach zawartych przez Polskę (można je znaleźć jeszcze, np. w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania z Portugalię oraz Szwajcarią). Użycie słowa „tylko” powoduje, że w Polsce dochód ten nie podlega opodatkowaniu. Innymi słowy, nie podlega on wykazaniu w polskich zeznaniach podatkowych (ponieważ polskie przepisy go nie obejmują). W konsekwencji nie ma potrzeby stosowania odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania (ponieważ dochód ten opodatkowany jest tylko w jednym kraju: w Chinach).

Potwierdzają to interpretacje indywidualne wydawane na wnioski innych podatników (marynarzy - których również obejmuje art. 15 ust. 3 Konwencji).

W interpretacji z dnia 18 lipca 2016 r. (ITPB2/4511-411/16/ENB) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: „Uwzględniając zatem dyspozycję powołanego wyżej art. 15 ust. 3 ww. Konwencji dochód Wnioskodawcy z tytułu pracy najemnej na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Szwajcarii podlega opodatkowaniu tylko w Szwajcarii. Użyte w tym przepisie określenie „może podlegać opodatkowaniu tylko" oznacza bowiem przypisanie prawa do opodatkowania na zasadzie wyłączności jednemu państwu, tj. opodatkowanie tego dochodu tylko i wyłącznie w jednym umawiającym się państwie. W konsekwencji do opodatkowania dochodów wskazanych we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany w stanowisku Wnioskodawcy art. 15 ust. 1 ww. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku dochodów, jak również nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 23 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji.

Reasumując z tytułu pracy wykonywanej począwszy od 2014 r. na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd w Szwajcarii – stosownie do 15 ust. 3 ww. Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską - podlega opodatkowaniu tylko w Szwajcarii (a tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce) i nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci wyłączenia z progresją.

W konsekwencji ww. dochodu nie należy wykazywać w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce, jak również dochodu tego nie należy uwzględniać do ustalenia stopy procentowej, według której winien być obliczony podatek należny od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce”.

W interpretacji z dnia 7 lutego 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (0113-KDIPT2-2.4011.391.2017.3.KR) wskazał, że: „skoro - jak wskazał Wnioskodawca - statek morski, na pokładzie którego wykonuje pracę najemną, jest eksploatowany przez przedsiębiorstwo, którego siedziba i faktyczny zarząd znajduje się na terytorium Portugalii, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia art. 15 ust. 3 Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Portugalską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Powyższe oznacza, że dochody Wnioskodawcy osiągnięte w latach 2016-2018 z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Portugalii, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Portugalii. W Polsce zatem dochody te nie podlegają opodatkowaniu.

Użyte w art. 15 ust. 3 Konwencji określenie „mogą podlegać opodatkowaniu tylko" oznacza bowiem przypisanie prawa do opodatkowania na zasadzie wyłączności jednemu państwu, tj. opodatkowanie tych dochodów tylko i wyłącznie w jednym umawiającym się państwie. W tym przypadku nie znajduje zastosowania metoda określona w art. 23 lit. a) pkt (I) Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Portugalską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu - metoda wyłączenia z progresją.”

Nawet gdyby uznać, że określone w art. 15 ust. 3 Konwencji szczególne zasady opodatkowania personelu statków i samolotów nie mają w niniejszej sprawie zastosowania (z czym się Wnioskodawca nie zgadza), to i tak po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi konieczność zapłaty w Polsce podatku od dochodów uzyskanych w Chinach. Wówczas znajdą bowiem zastosowanie: art. 15 ust. 1 Konwencji oraz art. 23 ust. 1 lit. a Konwencji. Z art. 15 ust. 1 Konwencji wynika, że wynagrodzenie może być opodatkowane w Chinach (na zasadach ograniczonego obowiązku podatkowego) oraz w Polsce (na zasadach nieograniczonego obowiązku podatkowego - w związku miejscem zamieszkania w Polsce). Art. 23 ust. 1 lit. a Konwencji wskazuje jednak, że wynagrodzenie opodatkowane w Chinach na podstawie art. 15 ust. 1 Konwencji w Polsce jest zwolnione z opodatkowania (takie zwolnienie jest jedną z metod unikania podwójnego opodatkowania). W praktyce wynagrodzenie za pracę uzyskane w Chinach ma wpływ na podatki w Polsce tylko w sytuacji, gdy w tym samym roku kalendarzowym podatnik uzyskał także inne dochody. Wówczas dochody z Chin wpływają na stawkę podatku stosowaną do pozostałych dochodów (czyli ją podwyższają).

Wnioskodawca nie osiągał i nie osiąga innych dochodów w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej zastosowania art. 15 ust. 3 umowy polsko-chińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania, natomiast nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania art. 15 ust. 1 i art. 23 ust. 1 lit. a) umowy polsko-chińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest pilotem samolotów pasażerskich. W dniu 4 kwietnia 2016 r. podpisał umowę z firmą z siedzibą w Hongkongu, która pośredniczy w zatrudnianiu pilotów przez chińskie linie lotnicze. Zawarta między powyższą firmą a Wnioskodawcą umowa dotyczyła wykonywania zadań pilota dla B. z siedzibą w Chinach. Z umowy jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca będzie wykonywał zadania pilota tylko dla B. oraz będzie otrzymywał wynagrodzenie od firmy pośredniczącej w zatrudnianiu pilotów. Większość lotów Wnioskodawcy odbywa się na trasach międzynarodowych. Wnioskodawca pilotuje tylko takie typy samolotów, które są wykorzystywane w komunikacji międzynarodowej. Miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa znajduje się w Chinach.

W celu ustalenia w którym kraju podlegały będą opodatkowaniu dochody uzyskane przez Wnioskodawcę należy poddać analizie przepisy umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65), a dokładnie jej art. 15 regulujący opodatkowanie dochodów z pracy najemnej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie przez okres lub okresy nie dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w jego imieniu, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 i 2 niniejszego artykułu wynagrodzenia z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub samolotu w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 3 ust. 1 lit. g) ww. umowy, określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport wykonywany przez statek lub samolot będący w użytkowaniu przedsiębiorstwa, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie z wyjątkiem przypadków, gdy statek lub samolot jest wykorzystywany tylko w ruchu między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. i) ww. umowy).

Mając na uwadze powyższe, skoro – jak Wnioskodawca wskazał we wniosku – samolot, na pokładzie którego wykonuje pracę najemną, jest eksploatowany przez przedsiębiorstwo, którego siedziba i faktyczny zarząd znajduje się na terytorium Chin, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia art. 15 ust. 3 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Powyższe oznacza, że dochody Wnioskodawcy z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd w Chinach, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Chinach.

Użyte w art. 15 ust. 3 umowy określenie „mogą podlegać opodatkowaniu tylko” oznacza bowiem przypisanie prawa do opodatkowania na zasadzie wyłączności jednemu państwu, tj. opodatkowanie tych dochodów tylko i wyłącznie w jednym umawiającym się państwie.

Reasumując, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd w Chinach – stosownie do art. 15 ust. 3 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu– podlegają opodatkowaniu tylko w Chinach, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku w Polsce od ww. dochodów oraz złożenia zeznania podatkowego z tytułu ww. dochodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania art. 15 ust. 3 umowy polsko-chińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania jest prawidłowe.

Biorąc powyższe pod uwagę w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 15 ust. 1 i art. 23 ust. 1 lit. a) umowy polsko-chińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.