0115-KDIT3.4011.499.2018.1.WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2018 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, w sytuacji gdy zbycie ma nastąpić po likwidacji tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, w sytuacji gdy zbycie ma nastąpić po likwidacji tej działalności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie gastronomii. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych rozliczanego według liniowej stawki 19%. W przeszłości korzystała ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług na podstawie § 73 - rozdział 16 pkt 1 lit. g) obowiązującego wówczas Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonywania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Prawo do zwolnienia utraciła z końcem stycznia 2000 r. Działalność Wnioskodawczyni prowadzona jest w lokalu użytkowym (dalej jako Lokal). Lokal od dnia 1 stycznia 1997 r. był przez nią wynajmowany od Gminy Miasto X. W 1997 r. jako najemca przedmiotowego lokalu Wnioskodawczyni dokonała nakładów o charakterze remontowym na Lokal w łącznej wysokości 188.352 zł. Nakłady w wysokości 40.661 zł 33 gr zostały zaliczone przez Wynajmującego na poczet czynszu dzierżawnego, jako leżące po stronie Wynajmującego.

W ramach remontu dokonano: wymiany witryn wystawowych oraz drzwi, wymiany sufitu, robót murarskich, hydraulicznych, stolarskich, elektrycznych i malarskich. Konieczność przeprowadzenia remontu wynikała ze złego stanu technicznego Lokalu, który bez remontu nie mógł być dalej wykorzystywany do prowadzenia działalności w zakresie gastronomii. Nakłady w kwocie 148.910 zł 20 gr zaliczone zostały przez najemcę w poczet kosztów uzyskania przychodów w bieżącej działalności podmiotu. Kwota 40.661 zł 33 gr została Wnioskodawczyni zaliczona przez Zarząd Budynków i Lokali Komunalnych w X na poczet należności z tytułu czynszu najmu. Okoliczności te zostały potwierdzone jako odpowiadające przepisom w treści protokołu kontroli organu podatkowego z dnia 12 sierpnia 1998 r.

W dniu 4 listopada 1998 r. Wnioskodawczyni zawarła z Gminą Miasto X umowę o oddanie we współużytkowanie wieczyste i ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży, na mocy której nabyła prawo własności Lokalu. Nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Lokalu. Cenę, według wartości rynkowej Lokalu ustalono na poziomie 629.730 zł i pomniejszono ją o poniesione przez nabywcę nakłady w wysokości 188.352 zł. Tym samym wyniosła ona ostatecznie 441.378 zł. Taką wartość nabywca ujął w księgach podatkowych jako wartość początkową środka trwałego i dokonywał przez 12 lat, odpisów amortyzacyjnych przy użyciu indywidualnej stawki ustalonej na podstawie § 9 pkt 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Lokal został całkowicie zamortyzowany z końcem 2010 r.

Wnioskodawczyni zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczych i zbyć Lokal na wolnym rynku po faktycznym i formalnym zakończeniu działalności i wykreśleniu jej z CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zbycie lokalu użytkowego wraz z prawem współużytkowania wieczystego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej zbywcy, dokonane po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej i po wykreśleniu go z CEIDG należy zaliczyć do źródeł przychodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą?
2. W razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie numer 1, czy dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu według liniowej stawki podatku dochodowego od osób fizycznych wybranej przez podatnika dla opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cyt. ustawy, spełnione powinny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że - co do zasady - przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a cyt. ustawy: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, środki uzyskane ze sprzedaży składników majątku (nieruchomości o charakterze niemieszkalnym) wykorzystywanych w działalności gospodarczej, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z powołanych regulacji wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Tym samym, w zakresie pytania numer 1 Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że jeżeli transakcja sprzedaży dokonana zostanie przed upływem 6 lat od zakończenia przez zbywcę działalności gospodarczej, do której wykorzystywany był zbywany Lokal, to dochód uzyskany ze sprzedaży Lokalu wraz z prawem współużytkowania wieczystego łączy się z innymi dochodami osiągniętymi z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast w sytuacji, kiedy Wnioskodawczyni sprzeda nieruchomość stanowiącą lokal użytkowy po upływie 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu likwidacji działalności gospodarczej, po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowy od osób fizycznych.

Wskutek powyższego, w zakresie pytania numer 2 Wnioskodawczyni wskazuje, że w jej ocenie dochód ze sprzedaży Lokalu wraz z prawem współużytkowania wieczystego podlega opodatkowaniu według ostatniej wybranej przez podatnika formy opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, tj. w przypadku Wnioskodawczyni według liniowej stawki 19%. Inne rozstrzygnięcie prowadziłoby do nieuzasadnionego sposobu opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości według ogólnych zasad ustawy, prowadzących do zastosowania progresywnej stawki podatku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), której ustawodawca w żadnym przypadku nie przewiduje. Natomiast stawka liniowa podatku 19%, wybrana przez Wnioskodawczynię wpisuje się w pełni w sposób opodatkowania dochodów, a w tym ze sprzedaży nieruchomości. Warunkiem zastosowania powołanej stawki jest wybranie podatku liniowego w okresie prowadzonej działalności łącznie z okresem jej zamknięcia, co w przypadku Wnioskodawczyni będzie miało zastosowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.