Wnioskodawczyni złożyła zeznanie roczne za 2017 rok, w którym rozliczyła ulgę prorodzinną za dwoje dzieci przez 12 miesięcy. W listopadzie 2018 roku dowiedziała się, że jej były mąż również skorzystał z ulgi prorodzinnej. W związku z tym Wnioskodawczyni wystąpiła o interpretację indywidualną w sprawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Interpretacja wskazuje, że Wnioskodawczyni, jako matka, sprawuje faktyczną opiekę nad dziećmi, podejmuje decyzje dotyczące ich życia oraz ponosi wszystkie koszty ich utrzymania. W przeciwieństwie do niej, ojciec dzieci spotyka się z nimi sporadycznie i nie angażuje się w ich wychowanie. W związku z tym, to Wnioskodawczyni ma prawo do pełnego odliczenia ulgi prorodzinnej za 2017 rok. Dodatkowo, jeśli sytuacja nie ulegnie zmianie w kolejnych latach, Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać z całości ulgi prorodzinnej na dzieci.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data nadania 27 listopada 2018 r., data wpływu 28 listopada 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.520.2018.1.MS z dnia 19 października 2018 r. (data nadania 20 listopada 2018 r., data doręczenia 23 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skorzystania z ulgi prorodzinnej.
Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.520.2018.1.MS z dnia 19 października 2018 r. (data nadania 20 listopada 2018 r., data doręczenia 23 listopada 2018 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku o zajęcie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.
Pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data nadania 27 listopada 2018 r., data wpływu 28 listopada 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni za rok 2017 złożyła zeznanie roczne, w którym rozliczyła ulgę prorodzinną za 12 miesięcy za dwoje dzieci składając w Urzędzie Skarbowym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37. W listopadzie 2018 r. po telefonie z Urzędu Skarbowego Wnioskodawczyni dowiedziała się, że Jej były mąż również odliczył ulgę prorodzinną. W związku z powyższym Wnioskodawczyni prosi o interpretację indywidualną dotyczącą art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wypełniając załącznik D do PIT-37 korzystała z wyjaśnień broszury na stronie MF.
W dniu 17 lutego 2017 r. zostało rozwiązane małżeństwo poprzez rozwód między Wnioskodawczynią a R. W.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi B. W. urodzonym w dniu 24 października 2006 r. i J. W. urodzoną w dniu 8 grudnia 2012 r. powierzono obojgu rodzicom, a miejsce pobytu tych małoletnich ustalono przy matce dzieci. Ustalono osobiste kontakty R. W. z dziećmi B. W. i J. W. poza miejscem ich zamieszkania w następujący sposób:
Należy zaznaczyć, że wyrok często nie był wykonywany w pełni. Już od czerwca 2016 r., to jest od momentu złożenia pozwu w niniejszej sprawie małżonkowie żyją osobno, każdy na swój rachunek. Dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską, tzn. podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wnioskodawczyni wykonuje nad nimi samodzielną pieczę, ponosi wszystkie koszty utrzymania, tj. opłaca czynsz, za przedszkole córki, obiady w szkole syna, wyżywienie w całości, zajęcia sportowe syna dwa razy w tygodniu, zajęcia sportowe córki dwa razy w tygodniu, ubrania oraz wszelkie koszty związane z opieką medyczną. Wczasy wakacyjne pokrywane są w całości przez Wnioskodawczynię. Ojciec dzieci spotyka się sporadycznie z dziećmi, raz na jakiś czas i na kilka godzin. Dzieci nigdy nie były dłużej i nie nocowały u ojca. Nigdy nie był na wywiadówce, nie dowozi do przedszkola i szkoły, nie pomaga im w procesie edukacji, nie robi dla nich zakupów, nie przyrządza żadnych posiłków, w żaden sposób nie opiekuje się dziećmi. Jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Ojciec nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dzieci i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami, które co jakiś czas zaniża (Wnioskodawczyni sprawę zgłosiła komornikowi).
W związku z tym, że to Wnioskodawczyni ponosi wszelkie koszty utrzymania i rozwoju, a dzieci zamieszkują z Nią cały rok, Wnioskodawczyni uznała, że to Ona powinna skorzystać z odliczenia ulgi a nie ojciec dzieci.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawczyni, to Wnioskodawczyni jako matka sprawuje faktyczną opiekę przez całą dobę nad dwójką małoletnich dzieci, zapewnia im prawidłowy rozwój, samodzielnie podejmuje decyzje dotyczące nauki, leczenia i wyboru lekarzy. Dba o zaspokojenie wszystkich potrzeb: fizycznych, duchowych, edukacyjnych, ponosi wszystkie koszty utrzymania takie jak: czynsz, wyżywienie opłaty za przedszkole, zajęcia sportowe, opieka lekarska i inne.
Wnioskodawczyni uważa, że to Jej w całości przysługuje ulga prorodzinna na dwoje dzieci. Zdaniem Wnioskodawczyni samo utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dziećmi, czy obowiązek alimentacyjny jest niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach pozbawionych władzy rodzicielskiej. Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktycznie sprawowana władza rodzicielska, a nie alimentacyjna, stąd samo posiadanie władzy rodzicielskiej w wyroku bez jej wykonywania jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowego odliczenia.
Ojciec dzieci bez zgody Wnioskodawczyni odliczył ulgę prorodzinną na jedno dziecko za cały rok (czyli 50% całej ulgi wynikającej z podatku dochodowego od osób fizycznych na dwoje dzieci) tym bardziej, że miesiąc lipiec według wyroku jest wyłączony zupełnie z kontaktów ojca z dziećmi. Ojciec nie kupuje nic dzieciom, a na prezenty np. urodzinowe i rozrywkę podczas kontaktów potrąca sobie bez zgody Wnioskodawczyni z alimentów pomniejszając ich wpłatę. Ojciec nie współfinansował również kosztów leczenia (recepty). Gdy dzieci są chore to Wnioskodawczyni sprawuje nad nimi opiekę. Zdaniem Wnioskodawczyni ulga prorodzinna ma pomóc w rozwoju i wychowaniu dzieci, a nie służyć tylko odliczeniu podatku. Wnioskodawczyni uważa, że ojcu dzieci nie przysługuje ulga prorodzinna, ponieważ zastosowanie odliczenia w kwotach równych lub dowolnej proporcji może mieć miejsce tyko wówczas, gdy każdemu z Nich przysługiwałoby prawo do ulgi. Zdaniem Wnioskodawczyni dzieci nie pozostawały pod władzą rodzicielską ojca w żadnym miesiącu kalendarzowym roku 2017. Wnioskodawczyni uważa, że jeśli nie nastąpi zmiana obecnej sytuacji w latach przyszłych i będzie sprawowała opiekę nad dziećmi bez udziału drugiego rodzica to odliczenie ulgi prorodzinnej w całości będzie przysługiwało Wnioskodawczyni.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:
Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:
Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.
Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:
bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
− w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).
Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).
W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).
Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.
Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.
Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).
W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.
Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.
Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.
Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.
Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”
Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.
Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.
W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.
Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 lutego 2017 r. zostało rozwiązane małżeństwo poprzez rozwód między Wnioskodawczynią, a Jej byłym mężem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi powierzono obojgu rodzicom, a miejsce pobytu dzieci ustalono przy matce dzieci. Ustalono osobiste kontakty ojca z dziećmi poza miejscem ich zamieszkania. Wnioskodawczyni zaznacza, że wyrok często nie był wykonywany w pełni. Dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską, tzn. podejmuję wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Ponadto Wnioskodawczyni wykonuje nad nimi samodzielną pieczę, ponosi wszystkie koszty utrzymania dzieci. Wczasy wakacyjne także pokrywane są w całości przez Wnioskodawczynię. Ojciec dzieci spotyka się sporadycznie z dziećmi, raz na jakiś czas i na kilka godzin. Dzieci nigdy nie były dłużej i nie nocowały u ojca. Ojciec nigdy nie był na wywiadówce, nie dowozi do przedszkola i szkoły, nie pomaga dzieciom w procesie edukacji, nie robi dla nich zakupów, nie przyrządza żadnych posiłków, w żaden sposób nie opiekuje się nimi. Jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami, które co jakiś czas zaniża. W związku z tym, że to Wnioskodawczyni ponosi wszelkie koszty utrzymania i rozwoju, a dzieci zamieszkują z Nią cały rok, Wnioskodawczyni uznała, że to Ona powinna skorzystać z odliczenia ulgi za dwoje dzieci za 2017 rok a nie ojciec dzieci. W listopadzie 2018 r. Wnioskodawczyni dowiedziała się, że Jej były mąż również odliczył ulgę prorodzinną.
Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na każde dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.
Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na każde z dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.
Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci.
Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne, należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.
Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że w 2017 r. dzieci mieszkały z Wnioskodawczynią i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad dziećmi, tzn. podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci, wykonuje nad nimi samodzielną pieczę, ponosi wszystkie koszty utrzymania, a ojciec dzieci spotyka się sporadycznie z dziećmi raz na jakiś czas i na kilka godzin, w żaden sposób nie opiekuje się nimi. Jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Nie wykazuje żadnego zainteresowania ich wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami, które co jakiś czas zaniża, zatem nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że ojciec wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samo płacenie alimentów na małoletnie dzieci nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również ojciec taką władzę wykonywał.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro w 2017 r. tylko Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do małoletnich dzieci władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to za ten rok przysługiwało Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast odnosząc się skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci w całości w kolejnych latach przez Wnioskodawczynie, należy wskazać, że jeżeli ojciec dzieci w przyszłości nie będzie sprawował faktycznej władzy rodzicielskiej nad dziećmi, tj. nie będzie uczestniczył w ich wychowaniu, nie będzie sprawował nad nimi pieczy, nie będzie troszczył się o ich rozwój fizyczny i duchowy, nie będzie zabezpieczał ich potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych, będzie utrzymywał z dziećmi nieregularny kontakt i tylko spełniał obowiązek alimentacyjny narzucony mu przez Sąd, to nie sposób będzie uznać, że wykonuje on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że prawo do odliczenia na małoletnie dzieci całej kwoty ulgi, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym będzie przysługiwało Wnioskodawczyni w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności, że to nadal wyłącznie Wnioskodawczyni będzie wykonywała władzę rodzicielską.
Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili