Wnioskodawczyni w 2013 roku otrzymała od rodziców mieszkanie w A w formie darowizny. W 2018 roku sprzedała to mieszkanie, a uzyskane środki przeznaczyła na zakup mieszkania w P, związując z nim swoje życie prywatne i zawodowe. Wkrótce jednak zaszły istotne zmiany w jej życiu, gdyż otrzymała korzystniejszą ofertę pracy w A. W związku z tym rozważa sprzedaż mieszkania w P przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyła, oraz zakup nowego mieszkania w A w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym dojdzie do zbycia mieszkania w P. Organ podatkowy potwierdził, że jeśli Wnioskodawczyni przeznaczy całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania w P na zakup nowego mieszkania w A, w którym będzie zaspokajała swoje potrzeby mieszkaniowe, to dochód uzyskany z tej transakcji będzie w całości zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2018 r. (data wpływu 26 listopada 2018 r.), uzupełnionym w dniach: 26 listopada 2018 r. oraz 17 grudnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania.
W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 grudnia 2018 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.442.2018.1.DJ, na podstawie art. 13 § 2a, art. 155 § 1 oraz art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.
Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłano w dniu 10 grudnia 2018 r., skutecznie doręczono w dniu 11 grudnia 2018 r., natomiast w dniu 17 grudnia 2018 r., wniosek uzupełniono (poprzez platformę ePUAP).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W 2013 roku Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny od rodziców mieszkanie w A. W związku z tym, że swoje życie prywatne i zawodowe wiązała z P, miastem rodzinnym, Wnioskodawczyni sprzedała to mieszkanie krótko przed upływem pięciu lat, tj. w maju 2018 roku i w tym samym miesiącu podpisała umowę o kupno mieszkania w P, przy czym przekazanie aktu notarialnego odbyło się we wrześniu 2018 roku.
Wnioskodawczyni przeznaczyła całą kwotę ze sprzedaży mieszkania w A na zakup mieszkania w P z przekonaniem, że będzie to miejsce docelowe Zainteresowanej. Niestety, niedługo po tym fakcie, w życiu prywatnym Wnioskodawczyni zaszły istotne zmiany i jednocześnie otrzymała o wiele lepszą propozycję pracy w A. Chcąc oderwać się od dotychczasowych doświadczeń prywatnych Wnioskodawczyni rozważa przyjęcie tej propozycji zawodowej i wyprowadzkę z P. Stawia to Wnioskodawczynię w sytuacji, której nie planowała, tzn. poszukiwania mieszkania w A i sprzedaży zakupionego w tym roku mieszkania w P. Wnioskodawczyni dokonała rozeznania na rynku nieruchomości w P i sądzi, że to mieszkanie jest warte o około 80 tys. więcej. Wynika to między innymi z faktu, że mieszkanie Wnioskodawczyni nabyła w stanie deweloperskim i włożyła w jego wykończenie około 30 tys. swoich oszczędności. Drugą przyczyną wyższej wartości ceny mieszkania jest zwiększony popyt i zmniejszona podaż na rynku nieruchomości w P.
W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że sprzedaż mieszkania w P nastąpi przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, a zakup nowego mieszkania w A nastąpi w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi zbycie mieszkania w P.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Jeżeli ze sprzedaży mieszkania w P Wnioskodawczyni uzyska wyższą kwotę niż wydała na jego zakup, a środki te przeznaczy w całości na własne cele mieszkaniowe (tj. zakup nowego mieszkania) w A, czy poniesie z tego tytułu zobowiązania podatkowe wynikające z różnicy pomiędzy ceną zakupu a sprzedaży nieruchomości w P.?
Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona ponieść żadnych zobowiązań podatkowych wynikających z różnicy pomiędzy ceną zakupu a sprzedaży nieruchomości w P.
Stanowisko to Wnioskodawczyni argumentuje tym, że zakup nieruchomości w P był podyktowany ówczesną sytuacją życiową Zainteresowanej, tj. miejscem pracy w P. Obecna sytuacja życiowa zmieniła się w ten sposób, że Wnioskodawczyni podejmie pracę w A, co zmusza ją do zmiany miejsca zamieszkania, a tym samym sprzedaży mieszkania w P i zakupienia mieszkania w A. Sytuacji tej w żaden sposób nie mogła przewidzieć, w związku z tym uważa, że nie powinna być objęta podatkiem dochodowym. Sytuacja, którą Wnioskodawczyni przedstawia wynika wyłącznie ze zmian jakie zaszły w jej życiu zawodowym i gdyby nie te zmiany, nie dokonywałaby sprzedaży mieszkania w P i zakupu mieszkania w A.
Zainteresowana wnioskuje o przychylenie się do jej prośby i o potraktowanie jej sytuacji jako losowej, ponieważ nie planowała takiej zmiany w swoim życiu. Gdyby wcześniej wiedziała, że tak potoczą się jej sprawy, nie sprzedawałaby mieszkania w A i tym samym uniknęłaby problemu ze zbyciem nieruchomości w P i poszukiwaniem mieszkania w A oraz ewentualnych konsekwencji skarbowych. Wnioskodawczyni wiąże nadzieję na to, że urząd okaże zrozumienie dla sytuacji losowej Wnioskodawczyni. Zainteresowana nadmienia, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i wszelkie konsekwencje tych decyzji spadają tylko na Zainteresowaną.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2013 roku otrzymała w formie darowizny od rodziców mieszkanie w A. W związku z tym, że swoje życie prywatne i zawodowe wiązała z P, Wnioskodawczyni sprzedała to mieszkanie w 2018 roku i przeznaczyła całą kwotę z jego sprzedaży na zakup (także w 2018 roku) mieszkania w P z przekonaniem, że będzie to jej miejsce docelowe. W życiu prywatnym Wnioskodawczyni zaszły jednak istotne zmiany i otrzymała lepszą propozycję pracy w A. Z tego względu rozważa sprzedaż mieszkania w P przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie i zakup nowego mieszkania w A w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi zbycie mieszkania w P.
Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy jeżeli ze sprzedaży mieszkania w P Wnioskodawczyni uzyska wyższą kwotę niż wydała na jego zakup, a środki te przeznaczy w całości na własne cele mieszkaniowe (tj. zakup nowego mieszkania) w A, to poniesie z tego tytułu zobowiązania podatkowe wynikające z różnicy pomiędzy ceną zakupu a sprzedaży nieruchomości w P.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie – będzie stanowić źródło przychodu, w rozumieniu przywołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.
Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39), wykazać:
W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).
W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).
Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.
Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.
W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ustawy – w myśl którego –koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).
Jednakże od powyższej zasady w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy ustawodawca ustanowił pod pewnymi warunkami wyjątek. Zgodnie bowiem z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło (nastąpi) odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został (zostanie) wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:
Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.
Należy wskazać, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.
W związku z powyższym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.
Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych począwszy od daty sprzedaży nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.
Zawarte w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia, ma charakter enumeratywny (wyczerpujący). Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego od opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.
Zatem, przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy tym, „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie od opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. I z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie, bowiem Wnioskodawczyni wskazała, że środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania w P przeznaczy na własne cele mieszkaniowe (tj. zakup nowego mieszkania w A).
Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:
dochód zwolniony = D x (W / P)
gdzie:
Należy zatem wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.
W konsekwencji, w sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.
Uwzględniając zatem powyższe stwierdzić należy, że wydatkowanie przez Wnioskodawczynię środków ze sprzedaży mieszkania w P na zakup nowego mieszkania w A, w którym będzie realizowała własne cele mieszkaniowe, przy jednoczesnym spełnieniu wszystkich przesłanek wyżej opisanych, może być uznane za wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując, odpłatne zbycie mieszkania w P – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie – będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania, określonym zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c cyt. ustawy podatkowej. Dochód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania. Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia tej nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.
Zatem, w sytuacji, gdy cała kwota uzyskana ze sprzedaży mieszkania w P przeznaczona zostanie – jak wynika z wniosku – w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi zbycie mieszkania w P. na zakup nowego mieszkania w A, w którym Wnioskodawczyni będzie zaspokajała swoje potrzeby mieszkaniowe (będzie tam mieszkała), to uzyskany dochód w całości korzystał będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu rzeczonej transakcji.
Jednocześnie należy wyraźnie zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili