INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przekazania do używania (zbycia) środków trwałych do działalności gospodarczej współmałżonka – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przekazania do używania (zbycia) środków trwałych do działalności gospodarczej współmałżonka.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W ciągu kilku najbliższych miesięcy Wnioskodawczyni zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo, które prowadzi obecnie pod firmą Z. w trybie art. 584(1) KSH (Krajowa Administracja Skarbowa) w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) z momentem przekształcenia.
Przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością całego dotychczasowego przedsiębiorstwa spowoduje, że spółka ta przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego Zakładu. Wejdzie ona więc we wszelkie prawa i przejmie wszelkie obowiązki wynikające z jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie Wnioskodawczyni pragnie wyjaśnić, iż poza kwestiami formalnymi takimi jak nowy numer NIP nie ulegną żadnym zmianom dotychczasowe zasady współpracy z obecnymi kontrahentami Zakładu. Obecnie przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni prowadzone indywidualnie generalnie osiąga przychody z dwóch tytułów - działalność produkcyjna oraz usługowa. Wnioskodawczyni jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Istotnym jest, iż przed przekształceniem Wnioskodawczyni zbyła - przekazała do używania do indywidualnego przedsiębiorstwa swojego męża Sławomira S. posiadane przez nią niektóre nieruchomości, budowle, ruchomości-maszyny produkcyjne stanowiące środki trwałe Z.
Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej.
Na okoliczność przekazania nieruchomości, budowli został między małżonkami podpisany odrębny dokument o przekazaniu i zostały wystawione faktury VAT, a podatkowo i księgowo zostały one wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Z. i wprowadzone do ewidencji środków trwałych do prowadzonej przez męża działalności gospodarczej, amortyzacja będzie kontynuowana w dalszym ciągu w firmie męża.
Fakt ten jest podyktowany przesłankami ekonomicznymi i cywilnoprawnymi (kwestia odpowiedzialności majątkiem wobec osób trzecich), bezpieczeństwa obrotu, dziedziczenia, sukcesji itp. Oba przedsiębiorstwa w momencie przekazywania nieruchomości były zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT, opodatkowanymi podatkiem liniowym. W przedstawionym stanie faktycznym składniki majątku małżonków S., pomimo że niektóre z nich zostały nabyte tylko przez jedno z małżonków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należą do majątku wspólnego małżonków, w związku z czym mogą być wykorzystywane przez każdego z małżonków zgodnie z zasadami określonymi w art. 34(1) Krio.
Przekazane nieruchomości, budowle, ruchomości będą używane w firmie męża i będą służyć czynnościom opodatkowanym np. będą wynajmowane innym podmiotom gospodarczym w przeważającej części spółce Wnioskodawczyni. Przekazanie środków trwałych z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża nastąpiło za wynagrodzeniem, mąż przekazał Wnioskodawczyni w odpowiednich terminach umownych pieniądze z konta firmowego swojego przedsiębiorstwa na rachunek bankowy firmy Wnioskodawczyni. Przekazanie za wynagrodzeniem nie miało żadnego sensu ekonomicznego, bowiem te pieniądze i tak wrócą do majątku obojga małżonków, jednak było ono konieczne ze względu na regulacje VAT w zakresie odliczania podatku naliczonego i w kontekście szeregu interpretacji, wydanych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej i publikowanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- interpretacja indywidualna z 26.06.2012 r. IPP3/443-349/12-2/KB,
- interpretacja indywidualna z 21.06.2017 r. 0114-KDIP4/4012.255.2017.1.MPE,
- interpretacja indywidualna z 31.08.2017 r. 0114-KDIP3/4011.255.2017.1.KS.
W związku z przekazaniem tych środków trwałych pojawiła się wątpliwość co do skutków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni, w szczególności czy z tego tytułu powstał przychód/dochód?
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w przedstawionym stanie faktycznym i w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czynność odpłatnego przekazania do używania - zbycia do firmy męża nieruchomości, ruchomości które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, czy też ta czynność nie podlega ustawie o podatku dochodowym, ewentualnie czy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym?
Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedmiotowym stanie faktycznym czynność odpłatnego przekazania do używania - zbycia do firmy męża nieruchomości, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Sama czynność przekazania niektórych składników przedsiębiorstwa pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólnocie majątkowej nie spowoduje powstania przychodu podatkowego, w rozumieniu przepisów ustawy o PDOF. W takiej bowiem sytuacji nie nastąpi odpłatne zbycie składników majątku przedsiębiorstwa, jak również nie powstanie realne przysporzenie majątkowe po stronie żadnego z małżonków.
Podobne stanowiska zajmuje Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 15.01.2008 r. sygnatura ILPB1/415-140/07-2/AMN, w której stwierdza m.in. „w sytuacji, gdy jeden z małżonków zaprzestał wykorzystywania danego środka trwałego do celów własnej działalności gospodarczej, brak jest podstaw do dokonywania przez niego dalszych odpisów amortyzacyjnych, stąd dany składnik winien być wykreślony z ewidencji środków trwałych. Ten sam składnik może być przejęty przez drugiego małżonka na potrzeby jego działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy jeden z małżonków przejmie do swojej działalności środek trwały wykorzystywany wcześniej w działalności współmałżonka następuje kontynuacja amortyzacji, podobnie jak ma to miejsce w przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, o czym stanowi art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego stanu prawnego w kontekście stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika zatem, że drugi z małżonków ma prawo amortyzować składniki majątku bez potrzeby ich odkupowania (stanowią one bowiem jego współwłasność), które uprzednio były wprowadzone do ewidencji (wykazu) u pierwszego z małżonków. Dokonując odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej takich środków trwałych, ustalonej w wysokości określonej w ewidencji pierwszego małżonka - drugi z małżonków uwzględnia dotychczasową wysokość odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez pierwszego. Przekazanie samochodu z działalności gospodarczej jednego z małżonków do działalności gospodarczej drugiego z małżonków nie spowoduje przychodu po stronie małżonka przekazującego środek trwały, gdyż jako małżeństwo oboje małżonkowie są współwłaścicielami przedmiotowego samochodu.”
Podobne stanowisko prezentuje piśmiennictwo i doktryna.
Małżonek prowadzący działalność gospodarczą zarządza samodzielnie majątkiem służącym jej wykonywaniu. W sytuacji gdy małżonkowie posiadają wspólność majątkową i jeden z nich przekazuje drugiemu składniki tego majątku należące do środków trwałych w jego działalności, czynności tej nie należy traktować jako darowizny.
Wynika to z faktu, że przekazanie współmałżonkowi składnika wspólnego majątku nie wiąże się ze zmianą właściciela, lecz jedynie ze zmianą osoby nim zarządzającej. Z tego względu nie jest również możliwe skuteczne dokonanie sprzedaży takiego składnika majątku pomiędzy małżonkami.
- Agata Cieśla - Gazeta Podatkowa nr48 (567) z dn. 2009.06.15, strona 18 .
Sama czynność przekazania przedsiębiorstwa pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólnocie majątkowej nie spowoduje powstania przychodu podatkowego, w rozumieniu przepisów ustawy o PDOF. Niemniej jednak wywoła pewne konsekwencje przy rozliczaniu podatku dochodowego przez każdego z małżonków.
Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno-Finansowych nr 26 (925) z dnia 10.09.2016.
Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9 poz. 59 ze zm.).
Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 w/w ustawy. Zatem, jeśli przedmiot został nabyty w czasie trwania wspólności ustawowej i nie stanowi odrębnego majątku danego małżonka, stanowi on dorobek małżonków bez względu na to czy został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Nie ma również znaczenia na którego z małżonków został wystawiony dowód zakupu oraz dokonana rejestracja.
Zawieranie z małżonką umowy kupna - sprzedaży, czy też umowy najmu samochodu, nabytego w czasie trwania małżeństwa ze wspólnych środków jest bezprzedmiotowe, bowiem przedmiot ten stanowi wspólność ustawową małżeńską (łączną).
W związku z tym, iż wykorzystywane środki trwałe objęte są wspólnością majątkową małżeńską, to zgodnie z art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Zgodnie z treścią art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Zatem współmałżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie wspólności majątkowej mają równe prawo korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. Przekazanie środków trwałych ( nieruchomości i ruchomości) z działalności gospodarczej jednego z małżonków do działalności gospodarczej drugiego z małżonków nie spowoduje przychodu po stronie małżonka przekazującego środek trwały, gdyż jako małżeństwo oboje małżonkowie są współwłaścicielami przedmiotowych nieruchomości i ruchomości.
Jednocześnie uprzedzając ewentualną odmowę udzielenia interpretacji (pojawiające się czasami w Internecie) ze względu na to iż „przekazanie majątku między małżonkami nie może być przedmiotem obrotu prawnego, albo że byłaby to umowa sama z sobą” pragnę stanowczo podkreślić, że uzyskanie odpowiedzi na pytanie, które zadałem ma olbrzymie znaczenie w kontekście moich zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym odm osób fizycznych.
Nie ma dla mnie znaczenia czy organ uzna, że w/w czynności są zwolnione z PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) czy też nie podlegają ustawie o PIT najważniejsze jest ustalenie czy mam zapłacić podatek od tego przekazania czy też nie.
Bogate orzecznictwo organów podatkowych a także komentarze doktryny publikowane w najpoczytniejszych portalach prawno-księgowo podatkowych (Infor, Gofin) potwierdzają słuszność mojego stanowiska.
Przede wszystkim pragnę przytoczyć interpretacje Dyrektorów Izb Skarbowych z kilku ostatnich lat, które zachowały aktualność, gdyż wg mnie nie nastąpiła zmiana przepisów podatkowych w tym zakresie.
„Stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania przedsiębiorstwa, stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Zatem opisana powyżej czynność jest dla Wnioskodawczyni obojętna podatkowo, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych."
IPPB1/4511-327/15-2/ES interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 25 maja 2015 r.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dn. 13.06.2011 r., nr ITPB1/415-284/11/RR).
"(`(...)`) Żadne przepisy nie zabraniają przy tym, aby małżonkowie mający wspólność majątkową ustalili między sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 14 kwietnia 2016 r., nr ITPB1/4511-119/16/JC.
Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2015 r., nr ITPB1/4511-1012/15/WM, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych z 4 lutego 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1545/15-2/KF oraz z 22 listopada 2013 r. nr ILPB1/415-939/13-3/TW.
„`(...)`zawartą między małżonkami umowę sprzedaży przedmiotowych nieruchomości i ruchomości uznać należy za nierodzącą skutków prawnych, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Tyma samym za pozbawione podstaw prawnych uznać należy również traktowanie należności uzyskanych z tytułu sprzedaży w/w środków trwałych jako przychód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej”.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 06 listopada 2012 r., nr IPPB1/415-989/12-2/IF Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 31 sierpnia 2017 r., nr 0114.KDIP3-1.4011.225.2017.1.KS.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości czy też dopuszczalności wskazanej we wniosku formy prawnej rozporządzania składnikami majątkowymi przez małżonków, pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, poprzez – czynność odpłatnego przekazania do używania - zbycia do firmy żony nieruchomości, ruchomości, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – Dz. U. z 2017 r., poz. 459 oraz ustawy z dnia 15 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz. U. z 2017 r., poz. 682, niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów praw podatkowego.
Jeżeli zatem rozporządzanie składnikami majątku w sposób wskazany we wniosku w świetle ww. przepisów jest prawne skuteczne, to zauważyć należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.
Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
- środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zbyć -przekazać do używania do indywidualnego przedsiębiorstwa męża posiadane przez Wnioskodawczynię niektóre nieruchomości, budowle, ruchomości – maszyny produkcyjne stanowiące środki trwałe. Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej.
Składniki majątku małżonków pomimo, że niektóre z nich zostały nabyte tylko przez jedno z małżonków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należą do majątku wspólnego małżonków. Przekazanie środków trwałych z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża nastąpi za wynagrodzeniem, mąż przekaże Wnioskodawczyni w odpowiednich terminach umownych pieniądze z konta firmowego swojego przedsiębiorstwa na rachunek bankowy firmy przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni.
Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy.
Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Natomiast w stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:
- przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
- przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
- prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
- przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
- prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
- przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
- wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
- przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
- prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
- przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 341 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.
Zgodnie natomiast z art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami. W sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami składników majątku (nieruchomości, ruchomości), to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że jeżeli w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, w istocie nastąpi – odpłatne przekazanie do używania (zbycie) środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową, a czynność ta jest prawnie dopuszczalna, to zdarzenie to będzie dla Wnioskodawcy obojętne podatkowo. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów tego rodzaju czynności, zdarzeń jeżeli ich przedmiotem są składniki majątku stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Zatem opisana powyżej czynność nie będzie rodziła po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
A zatem przedstawiona we wniosku czynność prawa dokonana pomiędzy małżonkami, nie rodzi skutków prawnych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy składników majątku objętych majątkową wspólnością ustawową, Tym samym za pozbawione podstaw prawnych uznać należy traktowanie należności uzyskanych z tytułu tej czynności jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są one wiążące.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.